Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής παρευρέθηκε σε εκδήλωση για τη Θράκη που πραγματοποιήθηκε χτες βράδυ στη Παλαιά Βουλή. Στο τέλος της εκδήλωσης η Χαρά Νικοπούλου που ήταν στο πάνελ των ομιλητών, απεύθυνε μια ερώτηση στον κ. Κακλαμάνη για τους «μέχρι ποίου σημείου προδοσίας πρέπει να φτάσουν οι Ματατζη, Ιλχαν, και Χατζηοσμάν για να τους αποβάλλεται από τη Βουλή;»
Ο κ. Κακλαμάνης άρχισε με μία αναδρομή στο παρελθόν λέγοντας πόσες φορές επισκέφθηκε τη Θράκη και πώς έδειξε την πόρτα στον τέως πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ελλάδα, όταν ο τελευταίος του ζήτησε λογαριασμό επειδή ο Σγουρίδης είχε πάει στην κοιλάδα Μπεκάα και είχε συναντήσει τον Οτσαλάν.
Εκεί το ακροατήριο άρχισε να χάνει την υπομονή του και να φωνασκεί, διότι φαινόταν ότι ο Κακλαμάνης δεν είχε σκοπό να απαντήσει. Τότε ο κ. Κακλαμάνης ύψωσε τον τόνο της φωνής του και απαίτησε από το ακροατήριο να σωπάσει και να τον αφήσει να ασκήσει το δημοκρατικό του δικαίωμα να μιλήσει. Το ακροατήριο εξαγριώθηκε και τότε ο κ. Κακλαμάνης «έβαλε» φωτιά στην ήδη ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα λέγοντας «ότι για να μη χαθεί η Θράκη πρέπει και σεις οι έλληνες χριστιανοί να αλλάξετε συμπεριφορά».
Μετά από αυτό οι διοργανωτές βλέποντας ότι η κατάσταση πάει να εκτραπεί από τους παρευρισκόμενους αναγκάστηκαν να φυγαδεύσουν τον κ. Κακλαμάνη για να ηρεμήσουν τα πνεύματα.
www.newsbeast.gr
Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ - 29/11/2010
Όπως ανακοίνωσε η συντακτική ομάδα του περιοδικού Άρδην και της Εφημερίδας Ρήξη, χθες, 29 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην Παλαιά Βουλή η μεγάλη εκδήλωση του περιοδικού «Άρδην» και της εφημερίδας «Ρήξη» με θέμα την ελληνική Θράκη και τον Νεοθωμανισμό. Η κεντρική αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, αλλά και η είσοδος και ο διάδρομος, ήταν ασφυκτικά γεμάτη, περισσότεροι από 600 άτομα στην πρώτη, ίσως, μεγάλη εκδήλωση που γίνεται στην Αθήνα για την Θράκη και τον νεοθωμανισμό.
Την εκδήλωση συντόνισε με επιτυχία ο Δημήτρης Αλευρομάγειρος, στρατηγός ε.α., ενώ απηύθυνε χαιρετισμό ο επιχειρηματίας Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, που για χρόνια έχει ενισχύσει προσπάθειες αυτοπροσδιορισμού των Πομάκων και των Ρομά στη Θράκη. Ο Εμφιετζόγλου αναφέρθηκε στην ανάγκη τόνωσης του πατριωτισμού των Ελλήνων και την χρησιμότητα τέτοιων εκδηλώσεων. Μίλησε για τις προοπτικές οικονομικής και κοινωνικής ανόδου της Θράκης, διαπιστώνοντας τον αρνητικό ρόλο που διαδραματίζει η ελληνική πολιτεία. Υπενθύμισε όλες τις αξιώσεις του Νεοθωμανισμού, τονίζοντας την ανυποχώρητη στάση που πρέπει να κρατήσουμε στη Θράκη και τη Μακεδονία, το Αιγαίο και τη Κύπρο, τα ζητήματα των χωρικών υδάτων και των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών.
Πρώτος ομιλητής ήταν ο Κώστας Καραΐσκος, εκδότης του περιοδικού Αντιφωνητής της Κομοτηνής και μέλος της ανεξάρτητης δημοτικής κίνησης «Σπάρτακος», που κατάφερε στις πρόσφατες εκλογές να εκλέξει έναν δημοτικό σύμβουλο στην Κομοτηνή. Μίλησε για τις προσπάθειες που γίνονται για την «τουρκοποίηση» της μουσουλμανικής μειονότητας καθώς και τα μέτρα που μπορούν αν παρθούν για να ανακόψουν αυτή την εξέλιξη. Η εφαρμογή των νόμων και η απλή λογική είναι, κατά τον Κ. Καραΐσκο αρκετές για να εξαλείψουν τον κίνδυνο του Προξενείο, αλλά, όπως τόνισε, σκέψεις, προτάσεις και λόγια που θεωρούμε αυτονόητα στην Αθήνα, στη Θράκη είναι ταμπού και η επιρροή του Προξενείου απαγορεύει ακόμη και την αναφορά των αυτονόητων. Δυστυχώς, δήλωσε, η «κυπροποίηση» της Θράκης είναι πλέον πολύ πιθανή, αν και όχι μη αναστρέψιμη.
Τη θλιβερή αυτή πραγματικότητα μας μετέφερε και η δεύτερη ομιλήτρια, η δασκάλα του Μεγάλου Δερίου Χαρά Νικοπούλου, που περιέγραψε την πλήρη απουσία του ελληνικού κράτους από την Θράκη. Μίλησε για τους αγώνες που έκανε για τους μουσουλμάνους Πομάκους και τις προσπάθειες του Προξενείου να εκτουρκίσει την κοινότητά τους. Ακόμη και η αναφορά στη λέξη «Πομάκος», είναι στη Θράκη απαγορευμένη. Όπως και ο Κώστας Καραΐσκος, υπενθύμισε πως ο Νεοθωμανισμός δεν θα ήταν τόσο ισχυρός, αν δεν υπήρχε και ο αντίστοιχος νεοραγιαδισμός πολλών Ελλήνων, στέλνοντας ένα μήνυμα στις κυβερνήσεις, τόσο της Ελλάδας, όσο και της Κύπρου.
Ακολούθησε ο Παναγιώτης Σγουρίδης, πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής, που μίλησε για τον ρόλο του τουρκικού Προξενείου και την απρόσκοπτη χρηματοδότησή του από την Τουρκία, που του επιτρέπει να διατηρεί ένα εκτενές δίκτυο πρακτόρων σε ολόκληρη τη μουσουλμανική μειονότητα. Αναφέρθηκε στην εξάρτηση των κομμάτων από τον τουρκικό παράγοντα και την ψηφοθηρική λογική τους, που έχει δώσει στο Προξενείο την δύναμη και την επιρροή που διαθέτει.
Την συζήτηση έκλεισε ο Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού Άρδην, που συνόψισε το πρόβλημα της μουσουλμανικής μειονότητας, και το συνέδεσε με το αντίστοιχο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Βουλγαρία και τον κίνδυνο δημιουργίας μιας ενιαίας αυτονομιστικής, πλέον, τουρκοποιημένης μειονότητας. Αναφέρθηκε στις ευρύτερες επιδιώξεις του Νεοθωμανισμού στην περιοχή και την ιστορική πορεία των Βαλκανίων, που αποτελούν τον μοναδικό χώρο, στον οποίο μπορεί η Ελλάδα να επιβιώσει, δημιουργώντας έναν ισχυρό πόλο, ικανό να αντισταθεί στις επιθέσεις Ανατολής και Δύσης – αυτό που δεν κατάφερε το 1204 και το 1453. Η Θράκη, η Θεσσαλονίκη και συνολικά η Βόρεια Ελλάδα, δεν έχουν απλώς κάποια εθνικά προβλήματα που αναζητούν επίλυση, αλλά αποτελούν τον χώρο όπου κρίνεται σήμερα η ίδια η επιβίωση του Ελληνισμού.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, στον οποίο απηύθυνε ερώτημα η Χαρά Νικοπούλου, για την ανθελληνική στάση των Τούρκων βουλευτών. Ο Απ. Κακλαμάνης δεν έδωσε πειστική απάντηση, προκαλώντας σε πολλούς έντονη δυσαρέσκεια και αποδοκιμασία. Σε κάθε περίπτωση, ήταν σημαντική η παραδοχή του, ότι απαραίτητη προϋπόθεση για μια σωστή πολιτική στη Θράκη, είναι η απομάκρυνση του τουρκικού Προξενείου.
http://kranosgr.blogspot.com/2010/11/blog-post_7282.html#more
Την εκδήλωση συντόνισε με επιτυχία ο Δημήτρης Αλευρομάγειρος, στρατηγός ε.α., ενώ απηύθυνε χαιρετισμό ο επιχειρηματίας Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, που για χρόνια έχει ενισχύσει προσπάθειες αυτοπροσδιορισμού των Πομάκων και των Ρομά στη Θράκη. Ο Εμφιετζόγλου αναφέρθηκε στην ανάγκη τόνωσης του πατριωτισμού των Ελλήνων και την χρησιμότητα τέτοιων εκδηλώσεων. Μίλησε για τις προοπτικές οικονομικής και κοινωνικής ανόδου της Θράκης, διαπιστώνοντας τον αρνητικό ρόλο που διαδραματίζει η ελληνική πολιτεία. Υπενθύμισε όλες τις αξιώσεις του Νεοθωμανισμού, τονίζοντας την ανυποχώρητη στάση που πρέπει να κρατήσουμε στη Θράκη και τη Μακεδονία, το Αιγαίο και τη Κύπρο, τα ζητήματα των χωρικών υδάτων και των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών.
Πρώτος ομιλητής ήταν ο Κώστας Καραΐσκος, εκδότης του περιοδικού Αντιφωνητής της Κομοτηνής και μέλος της ανεξάρτητης δημοτικής κίνησης «Σπάρτακος», που κατάφερε στις πρόσφατες εκλογές να εκλέξει έναν δημοτικό σύμβουλο στην Κομοτηνή. Μίλησε για τις προσπάθειες που γίνονται για την «τουρκοποίηση» της μουσουλμανικής μειονότητας καθώς και τα μέτρα που μπορούν αν παρθούν για να ανακόψουν αυτή την εξέλιξη. Η εφαρμογή των νόμων και η απλή λογική είναι, κατά τον Κ. Καραΐσκο αρκετές για να εξαλείψουν τον κίνδυνο του Προξενείο, αλλά, όπως τόνισε, σκέψεις, προτάσεις και λόγια που θεωρούμε αυτονόητα στην Αθήνα, στη Θράκη είναι ταμπού και η επιρροή του Προξενείου απαγορεύει ακόμη και την αναφορά των αυτονόητων. Δυστυχώς, δήλωσε, η «κυπροποίηση» της Θράκης είναι πλέον πολύ πιθανή, αν και όχι μη αναστρέψιμη.
Τη θλιβερή αυτή πραγματικότητα μας μετέφερε και η δεύτερη ομιλήτρια, η δασκάλα του Μεγάλου Δερίου Χαρά Νικοπούλου, που περιέγραψε την πλήρη απουσία του ελληνικού κράτους από την Θράκη. Μίλησε για τους αγώνες που έκανε για τους μουσουλμάνους Πομάκους και τις προσπάθειες του Προξενείου να εκτουρκίσει την κοινότητά τους. Ακόμη και η αναφορά στη λέξη «Πομάκος», είναι στη Θράκη απαγορευμένη. Όπως και ο Κώστας Καραΐσκος, υπενθύμισε πως ο Νεοθωμανισμός δεν θα ήταν τόσο ισχυρός, αν δεν υπήρχε και ο αντίστοιχος νεοραγιαδισμός πολλών Ελλήνων, στέλνοντας ένα μήνυμα στις κυβερνήσεις, τόσο της Ελλάδας, όσο και της Κύπρου.
Ακολούθησε ο Παναγιώτης Σγουρίδης, πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής, που μίλησε για τον ρόλο του τουρκικού Προξενείου και την απρόσκοπτη χρηματοδότησή του από την Τουρκία, που του επιτρέπει να διατηρεί ένα εκτενές δίκτυο πρακτόρων σε ολόκληρη τη μουσουλμανική μειονότητα. Αναφέρθηκε στην εξάρτηση των κομμάτων από τον τουρκικό παράγοντα και την ψηφοθηρική λογική τους, που έχει δώσει στο Προξενείο την δύναμη και την επιρροή που διαθέτει.
Την συζήτηση έκλεισε ο Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού Άρδην, που συνόψισε το πρόβλημα της μουσουλμανικής μειονότητας, και το συνέδεσε με το αντίστοιχο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Βουλγαρία και τον κίνδυνο δημιουργίας μιας ενιαίας αυτονομιστικής, πλέον, τουρκοποιημένης μειονότητας. Αναφέρθηκε στις ευρύτερες επιδιώξεις του Νεοθωμανισμού στην περιοχή και την ιστορική πορεία των Βαλκανίων, που αποτελούν τον μοναδικό χώρο, στον οποίο μπορεί η Ελλάδα να επιβιώσει, δημιουργώντας έναν ισχυρό πόλο, ικανό να αντισταθεί στις επιθέσεις Ανατολής και Δύσης – αυτό που δεν κατάφερε το 1204 και το 1453. Η Θράκη, η Θεσσαλονίκη και συνολικά η Βόρεια Ελλάδα, δεν έχουν απλώς κάποια εθνικά προβλήματα που αναζητούν επίλυση, αλλά αποτελούν τον χώρο όπου κρίνεται σήμερα η ίδια η επιβίωση του Ελληνισμού.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, στον οποίο απηύθυνε ερώτημα η Χαρά Νικοπούλου, για την ανθελληνική στάση των Τούρκων βουλευτών. Ο Απ. Κακλαμάνης δεν έδωσε πειστική απάντηση, προκαλώντας σε πολλούς έντονη δυσαρέσκεια και αποδοκιμασία. Σε κάθε περίπτωση, ήταν σημαντική η παραδοχή του, ότι απαραίτητη προϋπόθεση για μια σωστή πολιτική στη Θράκη, είναι η απομάκρυνση του τουρκικού Προξενείου.
http://kranosgr.blogspot.com/2010/11/blog-post_7282.html#more
Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010
ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ - ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΕΛΛΑΔΑ
Η γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου, η γεωπολιτική συνείδηση του Έλληνα και η επικείμενη «εθνική συνεννόηση»!
Του Σάββα Καλεντερίδη
Εισαγωγή
Ο ελλαδικός χώρος, δηλαδή ο χώρος στον οποίο επεκτείνεται η επικράτεια της Ελλάδας και της Κύπρου, αν θεωρηθεί ως ενιαίο σύνολο, συμπεριλαμβανομένου και του θαλάσσιου χώρου που περικλείει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη των δυο χωρών, μπορεί, χωρίς αμφιβολία να λάβει τον τίτλο μιας από τις πιο σπουδαίες περιοχές, από γεωπολιτικής άποψης και αξίας, περιοχές του πλανήτη.
Όποιος κατέχει την ευρύτατη αυτή περιοχή, ελέγχει τους θαλάσσιους άξονες και τη θαλάσσια κυκλοφορία προς τον Εύξεινο Πόντο και το Σουέζ, αλλά και τον κόλπο των Αδάνων, στον οποίο καταλήγουν σημαντικοί αγωγοί μεταφοράς αργού πετρελαίου από τον Καύκασο και το Ιράκ.
Η γεωπολιτική αξία της περιοχής αυξάνεται ακόμα περισσότερο, αν επαληθευθούν δημοσιεύματα που φέρουν την περιοχή αυτή να διαθέτει υποθαλάσσια αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, που ξεπερνούν κατά πολύ το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, με το οποίο, σημειωτέον, μηδενίζεται το δυσβάστακτο ελληνικό χρέος και Ελλάδα και Κύπρος μετατρέπονται σε πλούσιες από κάθε άποψη χώρες.
Οι Έλληνες έχουμε συγκροτήσει τοπική συνείδηση, με βάση την ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής από την οποία καταγόμαστε και εθνική συνείδηση κυρίως με βάση την μακρόχρονη ιστορία και τον πολιτισμό του ελληνικού έθνους. Και η συνείδηση αυτή, που έχει πάρει τα συγκεκριμένα σύγχρονα χαρακτηριστικά, σφυρηλατήθηκε κυρίως τα τελευταία διακόσια χρόνια, δηλαδή με την ίδρυση του ελλαδικού κράτους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στις προηγούμενες ιστορικές περιόδους, οι Έλληνες δεν είχαν ελληνική συνείδηση, όπως υποστηρίζουν διάφοροι ιστορικοί συγκεκριμένης 'σχολής' σκέψης. Μπορούμε δε να ισχυριστούμε ότι η εθνική συνείδηση ήταν ο κύριος παράγοντας που κινητοποίησε τους Έλληνες για να συμμετέχουν στους εθνικούς αγώνες, που οδήγησαν στη δημιουργία του ελληνικού και του κυπριακού κράτους.
Στο σημείωμα που ακολουθεί, θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε συνοπτικά τους βασικούς σταθμούς που έκριναν την τύχη του αιγαιακού χώρου, τους παράγοντες που την επηρέασαν και το ρόλο που μπορεί να παίξει ο ελληνικός λαός, για να προλάβει δυσάρεστες εξελίξεις στο θέμα της συν-εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας αυτού του χώρου.
Από τη γεώτρηση στον Πρίνο, στο Πολυτεχνείο και την Εισβολή
Τις αρχές της δεκαετίας του '70 η τότε κυβέρνηση προχώρησε στην εκμετάλλευση του πετρελαϊκού κοιτάσματος στην τοποθεσία Πρίνος, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καρβάλης και Θάσου. Δεν είναι γνωστές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες η τότε κυβέρνηση των Συνταγματαρχών, που κατέλαβε την εξουσία με την έγκριση των ΗΠΑ, προχώρησε σε αυτήν την κίνηση και αν αυτό προκάλεσε την αντίδραση της Ουάσιγκτον.
Πάντως, μετά από αυτό ακολούθησε η ανατροπή της κυβέρνησης που επιχείρησε την εξόρυξη του πετρελαίου, μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, για να αναλάβει τα ηνία της χώρας ο ταξίαρχος Ιωαννίδης, με πολιτικές και αναλυτικές ικανότητες που τον καθιστούσαν απόλυτο ενεργούμενο των ΗΠΑ και του Εβραϊκού παράγοντα, που δια του Χένρι Κίσινγκερ -αμφότεροι- σχεδίασαν και προκάλεσαν το προδοτικό πραξικόπημα και την επακολουθήσασα τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974.
Τον Αύγουστο του 1974, και ενώ οι Τούρκοι κατείχαν το 7,5% του κυπριακού εδάφους, ένα προγεφύρωμα που στην ουσία ο κυπριακός λαός και η εθνοφρουρά ήταν σε θέση να εξαλείψουν ανά πάσα στιγμή, διεξάγεται ο Αττίλας 2, τον οποίο η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή παρακολούθησε κυριολεκτικά ως απλός θεατής, να καταλαμβάνει το υπόλοιπο 30% του μαρτυρικού νησιού, προκαλώντας το θάνατο χιλιάδων Ελλήνων και στέλνοντας στην προσφυγιά 220 χιλιάδες Έλληνες.
Με την εισβολή και κατοχή, ο έλεγχος στο μαρτυρικό νησί πέρναγε στην κυριολεξία στα χέρια του διεθνή παράγοντα, ο οποίος θα έχει και τον κύριο ρόλο και μερίδιο, εκτός των άλλων, και στο θέμα της εκμετάλλευσης των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου που βρίσκονται υποθαλασσίως στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Η αποχώρηση της Ελλάδος από το ΝΑΤΟ και ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου
Αμέσως μετά την 'ολοκλήρωση' της εισβολής, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, προβαίνει σε μια εντελώς ακατανόητη ενέργεια και αποφασίζει την έξοδο της Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, με βάση το σκεπτικό ότι η Ατλαντική Συμμαχία δεν απέτρεψε την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Το σκεπτικό αυτό, όμως, δεν στέκει, αφού η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, επιτέθηκε στην Κύπρο, δηλαδή σε μια χώρα που δεν ανήκε στο ΝΑΤΟ. Άρα, ειδικά στο ζήτημα αυτό, το ΝΑΤΟ ήταν 'αθώο', γι' αυτό και χαρακτηρίζουμε παραπάνω την ενέργεια αυτή ως 'εντελώς ακατανόητη'.
Αποτέλεσμα;
Μέχρι τότε η Ελλάδα, ως μέλος του στρατιωτικού σκέλους του ΝΑΤΟ, είχε τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου, γεγονός που ισχυροποιούσε την εθνική μας κυριαρχία στον εν λόγω χώρο. Με την έξοδο της Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος, για ακατανόητους λόγους, άνοιξε στην κυριολεξία ο 'ασκός του Αιόλου' σε αυτό το χώρο που αποτελεί το διαχρονικό πνεύμονα του Ελληνισμού.
Ενώ η Ελλάδα προχωρεί σε αυτήν την εντελώς ακατανόητη ενέργεια, η Τουρκία, δια του ο τότε υπουργού Εξωτερικών, Ιχσάν Σαμπρί Τσαγλαγιανγκίλ, χαρακτηρίζει για πρώτη φορά δημόσια ως "απαράδεκτη" την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, του οποίου πλέον η Αθήνα δεν έχει τον (νατοϊκό) επιχειρησιακό έλεγχο.
Από το Πρωτόκολλο της Βέρνης, στο Casus Belli και στο Μάρτη του '87
Αμέσως μετά αρχίζει η Τουρκία το χορό των έμπρακτων διεκδικήσεων στο Αιγαίο, που οδηγεί στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Βέρνης, το 1977, από τους Καραμανλή-Ντεμιρέλ, με το οποίο οι δυο χώρες δεσμευόντουσαν να απέχουν από 'προκλητικές ενέργειες' σε συγκεκριμένες περιοχές στο Αιγαίο.
Το 1982, ακριβώς μετά την υπερψήφιση της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, που ισχυροποιεί το δικαίμωα της Ελλάδος να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., και ενώ η Ελλάδα έχει επανέλθει στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, με επαχθείς όρους και χωρίς να της έχει δοθεί και πάλι ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου, η Άγκυρα δηλώνει επίσημα για πρώτη φορά πως θεωρεί αιτία πολέμου (Casus Belli) την επέκταση των χωρικών υδάτων από τα έξι στα δώδεκα ναυτικά μίλια από πλευράς της Ελλάδος. Έκτοτε, αυτό παραμένει αμετακίνητη «στρατηγική θέση» της Άγκυρας, που έχει υπογραμμιστεί και επικυρωθεί με αποφάσεις του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.
Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη ενέργεια της Άγκυρας έρχεται σε μια στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη σειρά κομματικών επιλογών της ελληνικής κυβέρνησης, ως αποτέλεσμα των οποίων η ελληνική Πολεμική Αεροπορία, που μέχρι τότε είχε τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, αποδυναμώνεται σε τέτοιο βαθμό, σταδιακά, μέχρι να ολοκληρωθεί ο απόλυτος κομματικός έλεγχος της Πολεμικής Αεροπορίας, που σε κάποιο βαθμό αδυνατεί να κυριαρχήσει στον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Αυτό έχει ως συνέπεια την αντικειμενική αδυναμία αποτελεσματικής αντιμετώπισης των 'τουρκικών' σχεδιασμών και προκλήσεων στο Αιγαίο.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα παρα-σύρεται στην Κρίση του Μάρτη του 1987, η οποία, παρά το φαινομενικά αποτελεσματικό χειρισμό της κρίσης σε επιχειρησιακό επίπεδο, 'τελειώνεται' με μια δήλωση της ελληνικής κυβέρνησης που στην ουσία 'γκριζάρει' ολόκληρο το Αιγαίο. Η ΈΝΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΚΡΊΣΗ ΣΤΟ Αιγαίο, στο πολιτικό επίπεδο έληξε με την δημόσια δήλωση-δέσμευση της Ελληνικής Κυβέρνησης, ότι δεν προτίθεται να διενεργήσει υποθαλάσσιες έρευνες στο Αιγαίο, όπως ευφυώς, οφείλουμε να ομολογήσουμε, είχε απαιτήσει ο Τουργκούτ Οζάλ.
Όμως η δήλωση της Κυβέρνησης, πρακτικά, «ακύρωσε» το Πρωτόκολλο της Βέρνης του 1976, μεταξύ των δυο χωρών, που καθόριζε συγκεκριμένες περιοχές αποφυγής 'προκλητικών ενεργειών' εκατέρωθεν, ενώ η δήλωση της ελληνικής κυβέρνησης, το Μάρτη του 1987, αναφερόμενη στο Αιγαίο, αφορά πλέον σε όλες τις περιοχές του.
Από την εφαρμογή της Σύμβασης για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας στη Μαδρίτη
Τον Νοέμβριο του 1994 η Ελλάδα ισχυροποιεί τη θέση της στο θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ, η οποία, παρεμπιπτόντως, αν γίνει, λύνονται ως δια μαγείας όλα τα ελληνοτουρκικά προβλήματα και κλείνονται ερμητικά όλα τα 'παράθυρα' που χρησιμοποιεί η Τουρκία για να προβάλλει τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Τότε η Ελλάδα αποκτά και επίσημα με βάση το γραπτό πλέον διεθνές δίκαιο το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., αφού τίθεται σε εφαρμογή η σχετική Συμφωνία για την εφαρμογή του Τμήματος ΧΙ της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (Νέα Υόρκη, 29/7/1994) ν. 2321/1995 (ΦΕΚ Α/136/1995).
Η Τουρκία από την πλευρά της, για να αποκλείσει το ενδεχόμενο της επέκτασης, προετοιμάζεται στην ουσία για εφαρμογή του διακηρυγμένου Casus Belli, ενώ ταυτόχρονα ο επιτετραμμένος των ΗΠΑ στην Αθήνα πιέζει αφόρητα τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου να δηλώσει ότι η Ελλάδα δεν θα κάνει χρήση του δικαιώματος αυτού. Τελικά, τη δήλωση κάνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος δηλώνει ότι η Ελλάδα δεν θα προβεί σε επέκταση, διατηρεί όμως το δικαίωμα αυτό για το μέλλον, δικαίωμα το οποίο δεν έχει χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα, Νοέμβριο του 2010.
Μαδρίτη 1997: Η Ελλάδα αυτοκτονεί
Το 1996, η κυβέρνηση Σημίτη έρχεται αντιμέτωπη με μια κρίση Made in USA. Μηχανισμοί της Ουάσιγκτον κινητοποιούν πρόσωπα και μηχανισμούς σε Άγκυρα και Αθήνα και προκαλούν την Κρίση των Ιμίων, μια κρίση στην οποία επιχειρείται να συρθεί η Ελλάδα στο χείλος μιας πολεμικής σύγκρουσης με την Τουρκία, υπό το φόβο της οποίας θα κληθεί να υποχωρήσει, με καταστροφικά αποτελέσματα για το ζήτημα της κυριαρχίας της στο Αιγαίο. Η κρίση εξελίσσεται και ενώ η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να βυθίσει το σύνολο των πολεμικών σκαφών του τουρκικού στόλου που βρίσκονται στην περιοχή των Ιμίων και το Δ' Σώμα Στρατού τη Θράκη έχει τον απόλυτο έλεγχο των κινήσεων, η κυβέρνηση Σημίτη υποχωρεί και στην ουσία παραιτείται της κυριαρχίας ελληνικού εδάφους στα Ίμια, ενώ ταυτόχρονα με την πράξη της αυτή γκριζάρει ακόμα περισσότερο ολόκληρο το Αιγαίο.
Ενώ ο πρωθυπουργός Σημίτης ευχαριστεί τους Αμερικανούς γιατί με τη μεσολάβησή τους απέτρεψαν τον πόλεμο μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας, ένα χρόνο μετά, 'επισφραγίζει' το ολίσθημα των Ιμίων με την Διακήρυξη της Μαδρίτης, όπου η Ελλάδα αναγνωρίζει «νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», νομιμοποιώντας στην ουσία το Casus Belli της Άγκυρας. Να σημειώσουμε ότι είναι σε όλους γνωστό, προφανώς εκτός από εκείνους που συνυπέγραψαν την εν λόγω διακήρυξη, ότι όταν έχεις ζωτικά συμφέροντα, αναγνωρισμένα και από τον 'άλλον', νομιμοποιείσαι να τα υπερασπιστείς ακόμα και με πόλεμο. Δηλαδή, με άλλα λόγια, η ίδια η Ελλάδα νομιμοποίησε στην ουσία το Casus Belli της Άγκυρας.
Παρεμπιπτόντως, όταν την ίδια μέρα, στη Μαδρίτη, ρωτήθηκε, από κάποιον φίλο που ήταν παρών, ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιώτης γι' αυτό το εθνικό ολίσθημα, είπε ότι 'μας πίεσε αφόρητα η Ολμπράιτ', η οποία, πρέπει να ομολογήσουμε, όντως αποδείχτηκε συνεπής συνεχιστής της αποστολής που είχε αναλάβει από τη δεκαετία του '70 ο Χένρυ Κίσσιγκερ.
Η περιπέτεια των «Διερευνητικών Επαφών»
Ενώ σταδιακά αποψιλώνεται και αποδυναμώνεται η κυριαρχία της Ελλάδος στο Αιγάιο, υπό την υψηλή εποπτεία της Ουάσιγκτον, ακολουθεί η υιοθέτηση της πρακτικής των «Διερευνητικών Επαφών Ελλάδος-Τουρκίας» και το καταστροφικό Σχέδιο Αννάν, που εκπορεύτηκε και εκπονήθηκε από τους ίδιους κύκλους και το οποίο, παρότι αποδέχτηκε και στήριξε η πλειοψηφία των πολιτικών παραγόντων σε Κύπρο και Ελλάδα, είχε τη γενναιότητα και τη σοφία να απορρίψει ο κυπριακός λαός, που έτυχε να έχει για μπροστάρη τον Τάσο Παπαδόπουλο, που είχε την έστω και άτυπη στήριξη του διδύμου Καραμανλή-Μολυβιάτη.
Επανερχόμενοι στις διερευνητικές επαφές, να σημειώσουμε ότι αυτές διανύουν ήδη τον 46ο κύκλο, εμπεδώνοντας προφανώς στην ελληνική αλλά και στη διεθνή κοινή γνώμη ότι όλο και κάποια βάση θα έχουν οι τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, αφού η Ελλάδα δέχεται να στροβιλίζεται στους κύκλους των διερευνητικών επαφών, ενώ η Τουρκία συνεχίζει ταυτόχρονα να διακηρύσσει ότι θα θεωρήσει ως αιτία πολέμου ακόμα και την επέκταση πάνω από τα έξι μίλια στο Ιόνιο Πέλαγος, ενώ η Άγκυρα διεκδικεί ακόμα και τη Γαύδο σε διαδικασίες του ΝΑΤΟ και ενώ συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό οι αέναοι κύκλοι των παραβιάσεων του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδος από την τουρκική πολεμική αεροπορία και οι 'κρουαζιέρες' του τουρκικού πολεμικού ναυτικού σε Μύκονο και Ραφήνα.
Πλησιάζοντας στο «Δια ταύτα:»
Η πορεία της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων παγκοσμίως, επιβάλλει το άνοιγμα καινούργιων 'κύκλων' στο θέμα αυτό. Με άλλα λόγια, έρχεται η σειρά των κοιτασμάτων της ΝΑ Μεσογείου, της Κρήτης-Λυβικού Πελάγους και του Αιγαίου, με τον Ελληνισμό να βρίσκεται σε κατάσταση αντικειμενικής αδυναμίας να διεκδικήσει αυτό που ιστορικά και νόμιμα, με βάση το διεθνές δίκαιο, του ανήκει στο θέμα αυτό. Βρίσκεται σε αντικειμενική αδυναμία να διεκδικήσει το δικαίωμά του να εκμεταλλευτεί τον υποθαλάσσιο πλούτο που βρίσκεται στην ελλαδική και κυπριακή επικράτεια, ως αποτέλεσμα της καλοσχεδιασμένης παρέμβασης του διεθνούς παράγοντα εδώ και δεκαετίες.
Η αναφερόμενη αντικειμενική αδυναμία έγκειται στο γεγονός ότι η Κύπρος είναι δέσμια του Αττίλα και όσων τον προκάλεσαν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και η Ελλάδα με αποψιλωμένη κυριαρχία σε εκτεταμένες περιοχές του ελλαδικού χώρου και υπό το φάσμα της απειλής της χρεοκοπίας και του Μνημονίου, που όπως δήλωσε με τον πιο επίσημο τρόπο ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, δεν μας επιτρέπει να ασκήσουμε ελεύθερα την εθνική μας κυριαρχία. Και όλα αυτά συμβαίνουν με ένα πολιτικό σύστημα σκοπίμως και τεχνηέντως κατακερματισμένο και έναν λαό που βομβαρδίζεται από τα πυρά των ΜΜΕ, που ασκούν στην ουσία ένα ψυχολογικό πόλεμο εναντίον του, ένας πόλεμος που κορυφώθηκε με την απειλή της χρεοκοπίας.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι προηγήθηκε η απόπειρα του Καραμανλή να 'βάλει' στο παιχνίδι και τον ρωσικό παράγοντα, το 2007, για να ακολουθήσει η 'αποκάλυψη' του υπαρκτού σκανδάλου τον ομολόγων, οι πυρκαγιές, η αποκάλυψη του 'σκανδάλου' Ζαχόπολου, η αποκάλυψη του σκανδάλου του Βατοπεδίου κλπ. Η αναφορά μας αυτή δεν γίνεται για να επιδαψιλεύσουμε δάφνες στον Κ. Καραμανλή. Αυτό το κάνει ο ελληνικός λαός όταν κληθεί σε εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά και η ίδια η ιστορία. Αναφερόμαστε στο θέμα για να τονίσουμε την εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα, ο οποίος δεν ενοχλείται από αντίστοιχες κινήσεις της Τουρκίας, που έχει ήδη έναν αγωγό με τη Ρωσία, έχει υπογράψει συμφωνία για κατασκευή ρωσικού πυρηνικού αντιδραστήρα στη Μερσίνα και σχεδιάζει την κατασκευή δεύτερου ρωσο-τουρκικού αγωγού. Αυτό μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι οι ΗΠΑ, που δεν ενοχλούνται από την εκτεταμένη ενεργειακή και οικονομική συνεργασία της Τουρκίας με τη Ρωσία, ενοχλούνται με την εμπλοκή του ρωσικού παράγοντα στα ενεργειακά και οικονομικά της Ελλάδος, όχι μόνο λόγω του Nabucco αλλά και γιατί προφανώς θεωρούν ότι η οικονομική και γεωπολιτική εμπλοκή της Ρωσίας στα ελληνικά πράγματα, είναι δυνατόν να περιπλέξει τα πράγματα και να θέσει σε κίνδυνο τον αμερικανικό σχεδιασμό στο Αιγαίο.
Βρισκόμαστε στο Φθινόπωρο του 2010, και όπως προαναφέραμε, το ζητούμενο για το θέμα μας είναι το πώς θα εξουδετερωθεί πλήρως ο παράγοντας Ελλάδα και Ελληνισμός, για να μην είναι σε θέση να διεκδικήσει τα δικαιώματά του στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων στην περιοχή ΝΑ Μεσόγειος-Κρήτη-Λυβικό Πέλαγος-Αιγαίο.
Είναι κοινά παραδεκτό ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό και κατά την άποψή μας εκείνο που επιδιώκεται από το διεθνή παράγοντα είναι ο πλήρης έλεγχος του πολιτικού συστήματος και η ολοκληρωτική εξουδετέρωση ακόμα και της εκδήλωσης διάθεσης του ελληνικού λαού να διεκδικήσει το δικαίωμα διαχείρισης του εθνικού πλούτου. Για έλεγχο των ΜΜΕ δεν μιλάμε, γιατί αυτός ούτως ή άλλως είναι δεδομένος.
Θα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για το ρόλο που μπορεί να παίξει ο ελληνικός λαός.
Ο ελληνικός λαός, αφού υπέστη μήνες τώρα το ανηλεές σφυροκόπημα αυτού του ιδιότυπου ψυχολογικού πολέμου που δέχεται από τα ΜΜΕ από τις δημόσιες συχνότητες, που, παρεμπιπτόντως, θεωρούνται εθνική περιουσία και δημόσιο αγαθό, υπό την πίεση της χρεοκοπίας, της Τουρκίας, των Σκοπίων, της Αλβανίας και των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, που για έναν εξαιρετικά περίεργο λόγο δεν επιλέγουν τη Βουλγαρία, που ανήκει και αυτή στην Ε.Ε., αλλά αποκλειστικά και μόνον την Ελλάδα, φαίνεται αδύναμος να αντιληφθεί τί πραγματικά 'παίζεται', με τα κόμματα να αδυνατούν να τον κινητοποιήσουν, για τους λόγους που λίγο-πολύ προαναφέρθηκαν.
Η κυβέρνηση, που φέρει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, υπό το βάρος των τεράστωιν οικονομικών προβλημάτων που καλείται να διαχειριστεί και με τους περιορισμούς που θέτει το Μνημόνιο, έχει περιορισμένες δυνατότητες να αντιδράσει και να συσπειρώσει τον κόσμο γύρω της. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που μπορούν εν δυνάμει να αντιδράσουν και συσπειρώσουν γύρω τους κόσμο, δέχονται ασφυκτικές πιέσεις από πολιτικούς παράγοντες που δρουν διαλυτικά και αποσταθεροποιητικά στο εσωτερικό τους και από κόμματα που φυτρώνουν στην κυριολεξία σαν μανιτάρια δεξιά και αριστερά.
Με άλλα λόγια, ο ελληνικός λαός, στην ουσία είναι αποκλεισμένος από τις εξελίξεις και δεν ερωτάται καν για τις σοβαρότατες αποφάσεις που πρόκειται να ληφθούν. Και όλα αυτά γιατί το πολιτικό σύστημα και κυρίως τα κόμματα, αποκομμένα από το λαό, έχουν καταντήσει να είναι μηχανισμοί που καταναλώνουν και κατατρώγουν αδηφάγα τα τεράστια κονδύλια της χρηματοδότησής τους από τον κρατικό κορβανά, χωρίς να τον εκπροσωπούν και χωρίς να εκφράζουν πλέον την αυθεντική λαϊκή βούληση.
(Ελπίζουμε όχι τραγικός) Επίλογος
Ενώ η κατάσταση έχει έτσι όπως προσπαθήσαμε να περιγράψουμε στο σημείωμα αυτό, ακούμε, μαθαίνουμε και διαισθανόμαστε ότι το επόμενο διάστημα θα επιχειρηθεί να επιτευχθεί ενός είδους «εθνική συνεννόηση» για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος, στα οποία θα συμπεριλαμβάνεται και το θέμα της συν-εκμετάλλευσης του Αιγαίου.
Το πολιτικό σύστημα και ο πολιτικός κόσμος, που έδωσε εξετάσεις και απέτυχε και το 1919-1922, και το 1944-1949, και το 1960-1967, και το 1974-1981 και το 1981-1996 και το 1996-2010, κατά πάσα πιθανότητα θα κληθεί να λάβει σοβαρότατες αποφάσεις για την επιβίωση της Πατρίδας και του Ελληνισμού. Και όλα αυτά ερήμην του ελληνικού λαού.
Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο τώρα. Σε όλες τις προηγούμενες περιόδους, ο ελληνικός λαός, αντί να είναι ο ίδιος ο παράγοντας που ρυθμίζει τις εξελίξεις, πάντα επ' ωφελεία των συμφερόντων του Έθνους και της Πατρίδος, χρησιμοποιήθηκε από κόμματα, κλίκες και σκοτεινά συμφέροντα ως άλλοθι και σύρθηκε σε καταστροφικές για τη χώρα εσωτερικές αντιπαραθέσεις και διχασμούς.
Αν αναρωτηθούμε για πιο λόγο δεν διεκδικεί ο ελληνικός λαός το ρόλο που του ανήκει στις εξελίξεις, ενώ όταν καλείται να αγωνιστεί και να προσφέρει το αίμα του, δηλώνει πάντοτε παρών, θα διαπιστώσουμε ότι ο ελληνικός λαός, ενώ διαθέτει συγκροτημένη εθνική συνείδηση που τρέφει έναν απαράμιλλο πατριωτισμό, δεν διαθέτει γεωπολιτική συνείδηση, που θα του επέτρεπε να διεκδικεί και έχει ρόλο στις μεγάλες αποφάσεις και θα έβαζε φρένο στον αυθορμητισμό του, που αποτέλεσε πηγή τεράστιων κακών στο παρελθόν.
Πιστεύουμε λοιπόν ότι ο ελληνικός λαός ήταν εύκολο θύμα και έπεσε στις παγίδες που στήθηκαν τις προηγούμενες περιόδους για να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα του διεθνή παράγοντα κάθε φορά. Και στις παγίδες αυτές παρασύρθηκε και έπεσε ο ελληνικός λαός γιατί δεν είχε την γεωπολιτική συνείδηση που επιβάλλεται να έχει κάθε φορά, με βάση πάντα τη θέση της Ελλάδος και της Κύπρου στο χάρτη των γεωπολιτικών συμφερόντων.
Η περίοδος που διανύουμε και η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την επιβίωση της Πατρίδας και του Ελληνισμού.
Αν η κυοφορούμενη συν-εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου, που 'μαγειρεύεται' γίνει υπό όρους που δεν εξασφαλίζουν το μερίδιο που δικαιούται η Ελλάδα και επιβάλλουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο, η χώρα και ο ελληνισμός οδηγείται στην ολοκληρωτική καταστροφή.
Επειδή ακούγονται διάφορα, μια που ασκείται μυστική διπλωματία στο θέμα, αν εκτός από τις περιοχές που γειτνιάζουν με τις μικρασιατικές ακτές, η Ελλάδα αναγνωρίσει δικαιώματα νομής στην Τουρκία και σε περιοχές που βρίσκονται δυτικά των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και επειδή η νομή συνιστά και ιδιοκτησία-κυριαρχία, υπάρχει ο κίνδυνος μετά τη συνεκμετάλλευση να μιλάμε πλέον για συγκυριαρχία σε περιοχές στις οποίες η Τουρκία πριν μερικές δεκαετίες δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα.
Όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στο «Δια ταύτα:»
Ο πολιτικός κόσμος και το πολιτικό σύστημα έχουν τα χαρακτηριστικά που όλοι γνωρίζουμε.
Επειδή συνεχίζουμε θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός διαθέτει ανεξάντλητες δυνάμεις, ελπίζουμε τη φορά αυτή, με πυξίδα τις πικρές εμπειρίες του παρελθόντος, που παρασύρθηκε σε αδελφοκτόνες συγκρούσεις, εξυπηρετώντας άθελά του τα συμφέροντα των ξένων, να αντλήσει μαθήματα από το παρελθόν και να βρει τη δύναμη και τη σοφία που απαιτούν η περιστάσεις και η ιστορική συγκυρία, για να επιβάλλει τη δική του βούληση στις αποφάσεις που θα κληθούν να λάβουν οι πολιτικοί δρώντες, οι οποίοι μέχρι σήμερα έκαναν ό,τι είναι δυνατόν για να μην δικαιούνται της εμπιστοσύνης μας.
Ας ελπίσουμε, λοιπόν, την καλύτερη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και κυρίως σε αυτό της συν-εκμετάλλευσης του Αιγαίου, να βρει -πάντα στα πλαίσια του Συντάγματος και της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος- τον προσφορότερο τρόπο για τα συμφέροντα του Έθνους και της Πατρίδας και να τη δώσει ο κυρίαρχος λαός.
Καλή τύχη Ελλάδα!
http://infognomonpolitics.blogspot.com/
Του Σάββα Καλεντερίδη
Εισαγωγή
Ο ελλαδικός χώρος, δηλαδή ο χώρος στον οποίο επεκτείνεται η επικράτεια της Ελλάδας και της Κύπρου, αν θεωρηθεί ως ενιαίο σύνολο, συμπεριλαμβανομένου και του θαλάσσιου χώρου που περικλείει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη των δυο χωρών, μπορεί, χωρίς αμφιβολία να λάβει τον τίτλο μιας από τις πιο σπουδαίες περιοχές, από γεωπολιτικής άποψης και αξίας, περιοχές του πλανήτη.
Όποιος κατέχει την ευρύτατη αυτή περιοχή, ελέγχει τους θαλάσσιους άξονες και τη θαλάσσια κυκλοφορία προς τον Εύξεινο Πόντο και το Σουέζ, αλλά και τον κόλπο των Αδάνων, στον οποίο καταλήγουν σημαντικοί αγωγοί μεταφοράς αργού πετρελαίου από τον Καύκασο και το Ιράκ.
Η γεωπολιτική αξία της περιοχής αυξάνεται ακόμα περισσότερο, αν επαληθευθούν δημοσιεύματα που φέρουν την περιοχή αυτή να διαθέτει υποθαλάσσια αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, που ξεπερνούν κατά πολύ το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, με το οποίο, σημειωτέον, μηδενίζεται το δυσβάστακτο ελληνικό χρέος και Ελλάδα και Κύπρος μετατρέπονται σε πλούσιες από κάθε άποψη χώρες.
Οι Έλληνες έχουμε συγκροτήσει τοπική συνείδηση, με βάση την ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής από την οποία καταγόμαστε και εθνική συνείδηση κυρίως με βάση την μακρόχρονη ιστορία και τον πολιτισμό του ελληνικού έθνους. Και η συνείδηση αυτή, που έχει πάρει τα συγκεκριμένα σύγχρονα χαρακτηριστικά, σφυρηλατήθηκε κυρίως τα τελευταία διακόσια χρόνια, δηλαδή με την ίδρυση του ελλαδικού κράτους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στις προηγούμενες ιστορικές περιόδους, οι Έλληνες δεν είχαν ελληνική συνείδηση, όπως υποστηρίζουν διάφοροι ιστορικοί συγκεκριμένης 'σχολής' σκέψης. Μπορούμε δε να ισχυριστούμε ότι η εθνική συνείδηση ήταν ο κύριος παράγοντας που κινητοποίησε τους Έλληνες για να συμμετέχουν στους εθνικούς αγώνες, που οδήγησαν στη δημιουργία του ελληνικού και του κυπριακού κράτους.
Στο σημείωμα που ακολουθεί, θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε συνοπτικά τους βασικούς σταθμούς που έκριναν την τύχη του αιγαιακού χώρου, τους παράγοντες που την επηρέασαν και το ρόλο που μπορεί να παίξει ο ελληνικός λαός, για να προλάβει δυσάρεστες εξελίξεις στο θέμα της συν-εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας αυτού του χώρου.
Από τη γεώτρηση στον Πρίνο, στο Πολυτεχνείο και την Εισβολή
Τις αρχές της δεκαετίας του '70 η τότε κυβέρνηση προχώρησε στην εκμετάλλευση του πετρελαϊκού κοιτάσματος στην τοποθεσία Πρίνος, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καρβάλης και Θάσου. Δεν είναι γνωστές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες η τότε κυβέρνηση των Συνταγματαρχών, που κατέλαβε την εξουσία με την έγκριση των ΗΠΑ, προχώρησε σε αυτήν την κίνηση και αν αυτό προκάλεσε την αντίδραση της Ουάσιγκτον.
Πάντως, μετά από αυτό ακολούθησε η ανατροπή της κυβέρνησης που επιχείρησε την εξόρυξη του πετρελαίου, μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, για να αναλάβει τα ηνία της χώρας ο ταξίαρχος Ιωαννίδης, με πολιτικές και αναλυτικές ικανότητες που τον καθιστούσαν απόλυτο ενεργούμενο των ΗΠΑ και του Εβραϊκού παράγοντα, που δια του Χένρι Κίσινγκερ -αμφότεροι- σχεδίασαν και προκάλεσαν το προδοτικό πραξικόπημα και την επακολουθήσασα τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974.
Τον Αύγουστο του 1974, και ενώ οι Τούρκοι κατείχαν το 7,5% του κυπριακού εδάφους, ένα προγεφύρωμα που στην ουσία ο κυπριακός λαός και η εθνοφρουρά ήταν σε θέση να εξαλείψουν ανά πάσα στιγμή, διεξάγεται ο Αττίλας 2, τον οποίο η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή παρακολούθησε κυριολεκτικά ως απλός θεατής, να καταλαμβάνει το υπόλοιπο 30% του μαρτυρικού νησιού, προκαλώντας το θάνατο χιλιάδων Ελλήνων και στέλνοντας στην προσφυγιά 220 χιλιάδες Έλληνες.
Με την εισβολή και κατοχή, ο έλεγχος στο μαρτυρικό νησί πέρναγε στην κυριολεξία στα χέρια του διεθνή παράγοντα, ο οποίος θα έχει και τον κύριο ρόλο και μερίδιο, εκτός των άλλων, και στο θέμα της εκμετάλλευσης των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου που βρίσκονται υποθαλασσίως στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Η αποχώρηση της Ελλάδος από το ΝΑΤΟ και ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου
Αμέσως μετά την 'ολοκλήρωση' της εισβολής, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, προβαίνει σε μια εντελώς ακατανόητη ενέργεια και αποφασίζει την έξοδο της Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, με βάση το σκεπτικό ότι η Ατλαντική Συμμαχία δεν απέτρεψε την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Το σκεπτικό αυτό, όμως, δεν στέκει, αφού η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, επιτέθηκε στην Κύπρο, δηλαδή σε μια χώρα που δεν ανήκε στο ΝΑΤΟ. Άρα, ειδικά στο ζήτημα αυτό, το ΝΑΤΟ ήταν 'αθώο', γι' αυτό και χαρακτηρίζουμε παραπάνω την ενέργεια αυτή ως 'εντελώς ακατανόητη'.
Αποτέλεσμα;
Μέχρι τότε η Ελλάδα, ως μέλος του στρατιωτικού σκέλους του ΝΑΤΟ, είχε τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου, γεγονός που ισχυροποιούσε την εθνική μας κυριαρχία στον εν λόγω χώρο. Με την έξοδο της Ελλάδος από το στρατιωτικό σκέλος, για ακατανόητους λόγους, άνοιξε στην κυριολεξία ο 'ασκός του Αιόλου' σε αυτό το χώρο που αποτελεί το διαχρονικό πνεύμονα του Ελληνισμού.
Ενώ η Ελλάδα προχωρεί σε αυτήν την εντελώς ακατανόητη ενέργεια, η Τουρκία, δια του ο τότε υπουργού Εξωτερικών, Ιχσάν Σαμπρί Τσαγλαγιανγκίλ, χαρακτηρίζει για πρώτη φορά δημόσια ως "απαράδεκτη" την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, του οποίου πλέον η Αθήνα δεν έχει τον (νατοϊκό) επιχειρησιακό έλεγχο.
Από το Πρωτόκολλο της Βέρνης, στο Casus Belli και στο Μάρτη του '87
Αμέσως μετά αρχίζει η Τουρκία το χορό των έμπρακτων διεκδικήσεων στο Αιγαίο, που οδηγεί στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Βέρνης, το 1977, από τους Καραμανλή-Ντεμιρέλ, με το οποίο οι δυο χώρες δεσμευόντουσαν να απέχουν από 'προκλητικές ενέργειες' σε συγκεκριμένες περιοχές στο Αιγαίο.
Το 1982, ακριβώς μετά την υπερψήφιση της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, που ισχυροποιεί το δικαίμωα της Ελλάδος να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., και ενώ η Ελλάδα έχει επανέλθει στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, με επαχθείς όρους και χωρίς να της έχει δοθεί και πάλι ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου, η Άγκυρα δηλώνει επίσημα για πρώτη φορά πως θεωρεί αιτία πολέμου (Casus Belli) την επέκταση των χωρικών υδάτων από τα έξι στα δώδεκα ναυτικά μίλια από πλευράς της Ελλάδος. Έκτοτε, αυτό παραμένει αμετακίνητη «στρατηγική θέση» της Άγκυρας, που έχει υπογραμμιστεί και επικυρωθεί με αποφάσεις του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.
Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη ενέργεια της Άγκυρας έρχεται σε μια στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη σειρά κομματικών επιλογών της ελληνικής κυβέρνησης, ως αποτέλεσμα των οποίων η ελληνική Πολεμική Αεροπορία, που μέχρι τότε είχε τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, αποδυναμώνεται σε τέτοιο βαθμό, σταδιακά, μέχρι να ολοκληρωθεί ο απόλυτος κομματικός έλεγχος της Πολεμικής Αεροπορίας, που σε κάποιο βαθμό αδυνατεί να κυριαρχήσει στον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Αυτό έχει ως συνέπεια την αντικειμενική αδυναμία αποτελεσματικής αντιμετώπισης των 'τουρκικών' σχεδιασμών και προκλήσεων στο Αιγαίο.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα παρα-σύρεται στην Κρίση του Μάρτη του 1987, η οποία, παρά το φαινομενικά αποτελεσματικό χειρισμό της κρίσης σε επιχειρησιακό επίπεδο, 'τελειώνεται' με μια δήλωση της ελληνικής κυβέρνησης που στην ουσία 'γκριζάρει' ολόκληρο το Αιγαίο. Η ΈΝΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΚΡΊΣΗ ΣΤΟ Αιγαίο, στο πολιτικό επίπεδο έληξε με την δημόσια δήλωση-δέσμευση της Ελληνικής Κυβέρνησης, ότι δεν προτίθεται να διενεργήσει υποθαλάσσιες έρευνες στο Αιγαίο, όπως ευφυώς, οφείλουμε να ομολογήσουμε, είχε απαιτήσει ο Τουργκούτ Οζάλ.
Όμως η δήλωση της Κυβέρνησης, πρακτικά, «ακύρωσε» το Πρωτόκολλο της Βέρνης του 1976, μεταξύ των δυο χωρών, που καθόριζε συγκεκριμένες περιοχές αποφυγής 'προκλητικών ενεργειών' εκατέρωθεν, ενώ η δήλωση της ελληνικής κυβέρνησης, το Μάρτη του 1987, αναφερόμενη στο Αιγαίο, αφορά πλέον σε όλες τις περιοχές του.
Από την εφαρμογή της Σύμβασης για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας στη Μαδρίτη
Τον Νοέμβριο του 1994 η Ελλάδα ισχυροποιεί τη θέση της στο θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ, η οποία, παρεμπιπτόντως, αν γίνει, λύνονται ως δια μαγείας όλα τα ελληνοτουρκικά προβλήματα και κλείνονται ερμητικά όλα τα 'παράθυρα' που χρησιμοποιεί η Τουρκία για να προβάλλει τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Τότε η Ελλάδα αποκτά και επίσημα με βάση το γραπτό πλέον διεθνές δίκαιο το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ., αφού τίθεται σε εφαρμογή η σχετική Συμφωνία για την εφαρμογή του Τμήματος ΧΙ της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (Νέα Υόρκη, 29/7/1994) ν. 2321/1995 (ΦΕΚ Α/136/1995).
Η Τουρκία από την πλευρά της, για να αποκλείσει το ενδεχόμενο της επέκτασης, προετοιμάζεται στην ουσία για εφαρμογή του διακηρυγμένου Casus Belli, ενώ ταυτόχρονα ο επιτετραμμένος των ΗΠΑ στην Αθήνα πιέζει αφόρητα τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου να δηλώσει ότι η Ελλάδα δεν θα κάνει χρήση του δικαιώματος αυτού. Τελικά, τη δήλωση κάνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος δηλώνει ότι η Ελλάδα δεν θα προβεί σε επέκταση, διατηρεί όμως το δικαίωμα αυτό για το μέλλον, δικαίωμα το οποίο δεν έχει χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα, Νοέμβριο του 2010.
Μαδρίτη 1997: Η Ελλάδα αυτοκτονεί
Το 1996, η κυβέρνηση Σημίτη έρχεται αντιμέτωπη με μια κρίση Made in USA. Μηχανισμοί της Ουάσιγκτον κινητοποιούν πρόσωπα και μηχανισμούς σε Άγκυρα και Αθήνα και προκαλούν την Κρίση των Ιμίων, μια κρίση στην οποία επιχειρείται να συρθεί η Ελλάδα στο χείλος μιας πολεμικής σύγκρουσης με την Τουρκία, υπό το φόβο της οποίας θα κληθεί να υποχωρήσει, με καταστροφικά αποτελέσματα για το ζήτημα της κυριαρχίας της στο Αιγαίο. Η κρίση εξελίσσεται και ενώ η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να βυθίσει το σύνολο των πολεμικών σκαφών του τουρκικού στόλου που βρίσκονται στην περιοχή των Ιμίων και το Δ' Σώμα Στρατού τη Θράκη έχει τον απόλυτο έλεγχο των κινήσεων, η κυβέρνηση Σημίτη υποχωρεί και στην ουσία παραιτείται της κυριαρχίας ελληνικού εδάφους στα Ίμια, ενώ ταυτόχρονα με την πράξη της αυτή γκριζάρει ακόμα περισσότερο ολόκληρο το Αιγαίο.
Ενώ ο πρωθυπουργός Σημίτης ευχαριστεί τους Αμερικανούς γιατί με τη μεσολάβησή τους απέτρεψαν τον πόλεμο μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας, ένα χρόνο μετά, 'επισφραγίζει' το ολίσθημα των Ιμίων με την Διακήρυξη της Μαδρίτης, όπου η Ελλάδα αναγνωρίζει «νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», νομιμοποιώντας στην ουσία το Casus Belli της Άγκυρας. Να σημειώσουμε ότι είναι σε όλους γνωστό, προφανώς εκτός από εκείνους που συνυπέγραψαν την εν λόγω διακήρυξη, ότι όταν έχεις ζωτικά συμφέροντα, αναγνωρισμένα και από τον 'άλλον', νομιμοποιείσαι να τα υπερασπιστείς ακόμα και με πόλεμο. Δηλαδή, με άλλα λόγια, η ίδια η Ελλάδα νομιμοποίησε στην ουσία το Casus Belli της Άγκυρας.
Παρεμπιπτόντως, όταν την ίδια μέρα, στη Μαδρίτη, ρωτήθηκε, από κάποιον φίλο που ήταν παρών, ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιώτης γι' αυτό το εθνικό ολίσθημα, είπε ότι 'μας πίεσε αφόρητα η Ολμπράιτ', η οποία, πρέπει να ομολογήσουμε, όντως αποδείχτηκε συνεπής συνεχιστής της αποστολής που είχε αναλάβει από τη δεκαετία του '70 ο Χένρυ Κίσσιγκερ.
Η περιπέτεια των «Διερευνητικών Επαφών»
Ενώ σταδιακά αποψιλώνεται και αποδυναμώνεται η κυριαρχία της Ελλάδος στο Αιγάιο, υπό την υψηλή εποπτεία της Ουάσιγκτον, ακολουθεί η υιοθέτηση της πρακτικής των «Διερευνητικών Επαφών Ελλάδος-Τουρκίας» και το καταστροφικό Σχέδιο Αννάν, που εκπορεύτηκε και εκπονήθηκε από τους ίδιους κύκλους και το οποίο, παρότι αποδέχτηκε και στήριξε η πλειοψηφία των πολιτικών παραγόντων σε Κύπρο και Ελλάδα, είχε τη γενναιότητα και τη σοφία να απορρίψει ο κυπριακός λαός, που έτυχε να έχει για μπροστάρη τον Τάσο Παπαδόπουλο, που είχε την έστω και άτυπη στήριξη του διδύμου Καραμανλή-Μολυβιάτη.
Επανερχόμενοι στις διερευνητικές επαφές, να σημειώσουμε ότι αυτές διανύουν ήδη τον 46ο κύκλο, εμπεδώνοντας προφανώς στην ελληνική αλλά και στη διεθνή κοινή γνώμη ότι όλο και κάποια βάση θα έχουν οι τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, αφού η Ελλάδα δέχεται να στροβιλίζεται στους κύκλους των διερευνητικών επαφών, ενώ η Τουρκία συνεχίζει ταυτόχρονα να διακηρύσσει ότι θα θεωρήσει ως αιτία πολέμου ακόμα και την επέκταση πάνω από τα έξι μίλια στο Ιόνιο Πέλαγος, ενώ η Άγκυρα διεκδικεί ακόμα και τη Γαύδο σε διαδικασίες του ΝΑΤΟ και ενώ συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό οι αέναοι κύκλοι των παραβιάσεων του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδος από την τουρκική πολεμική αεροπορία και οι 'κρουαζιέρες' του τουρκικού πολεμικού ναυτικού σε Μύκονο και Ραφήνα.
Πλησιάζοντας στο «Δια ταύτα:»
Η πορεία της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων παγκοσμίως, επιβάλλει το άνοιγμα καινούργιων 'κύκλων' στο θέμα αυτό. Με άλλα λόγια, έρχεται η σειρά των κοιτασμάτων της ΝΑ Μεσογείου, της Κρήτης-Λυβικού Πελάγους και του Αιγαίου, με τον Ελληνισμό να βρίσκεται σε κατάσταση αντικειμενικής αδυναμίας να διεκδικήσει αυτό που ιστορικά και νόμιμα, με βάση το διεθνές δίκαιο, του ανήκει στο θέμα αυτό. Βρίσκεται σε αντικειμενική αδυναμία να διεκδικήσει το δικαίωμά του να εκμεταλλευτεί τον υποθαλάσσιο πλούτο που βρίσκεται στην ελλαδική και κυπριακή επικράτεια, ως αποτέλεσμα της καλοσχεδιασμένης παρέμβασης του διεθνούς παράγοντα εδώ και δεκαετίες.
Η αναφερόμενη αντικειμενική αδυναμία έγκειται στο γεγονός ότι η Κύπρος είναι δέσμια του Αττίλα και όσων τον προκάλεσαν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και η Ελλάδα με αποψιλωμένη κυριαρχία σε εκτεταμένες περιοχές του ελλαδικού χώρου και υπό το φάσμα της απειλής της χρεοκοπίας και του Μνημονίου, που όπως δήλωσε με τον πιο επίσημο τρόπο ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, δεν μας επιτρέπει να ασκήσουμε ελεύθερα την εθνική μας κυριαρχία. Και όλα αυτά συμβαίνουν με ένα πολιτικό σύστημα σκοπίμως και τεχνηέντως κατακερματισμένο και έναν λαό που βομβαρδίζεται από τα πυρά των ΜΜΕ, που ασκούν στην ουσία ένα ψυχολογικό πόλεμο εναντίον του, ένας πόλεμος που κορυφώθηκε με την απειλή της χρεοκοπίας.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι προηγήθηκε η απόπειρα του Καραμανλή να 'βάλει' στο παιχνίδι και τον ρωσικό παράγοντα, το 2007, για να ακολουθήσει η 'αποκάλυψη' του υπαρκτού σκανδάλου τον ομολόγων, οι πυρκαγιές, η αποκάλυψη του 'σκανδάλου' Ζαχόπολου, η αποκάλυψη του σκανδάλου του Βατοπεδίου κλπ. Η αναφορά μας αυτή δεν γίνεται για να επιδαψιλεύσουμε δάφνες στον Κ. Καραμανλή. Αυτό το κάνει ο ελληνικός λαός όταν κληθεί σε εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά και η ίδια η ιστορία. Αναφερόμαστε στο θέμα για να τονίσουμε την εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα, ο οποίος δεν ενοχλείται από αντίστοιχες κινήσεις της Τουρκίας, που έχει ήδη έναν αγωγό με τη Ρωσία, έχει υπογράψει συμφωνία για κατασκευή ρωσικού πυρηνικού αντιδραστήρα στη Μερσίνα και σχεδιάζει την κατασκευή δεύτερου ρωσο-τουρκικού αγωγού. Αυτό μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι οι ΗΠΑ, που δεν ενοχλούνται από την εκτεταμένη ενεργειακή και οικονομική συνεργασία της Τουρκίας με τη Ρωσία, ενοχλούνται με την εμπλοκή του ρωσικού παράγοντα στα ενεργειακά και οικονομικά της Ελλάδος, όχι μόνο λόγω του Nabucco αλλά και γιατί προφανώς θεωρούν ότι η οικονομική και γεωπολιτική εμπλοκή της Ρωσίας στα ελληνικά πράγματα, είναι δυνατόν να περιπλέξει τα πράγματα και να θέσει σε κίνδυνο τον αμερικανικό σχεδιασμό στο Αιγαίο.
Βρισκόμαστε στο Φθινόπωρο του 2010, και όπως προαναφέραμε, το ζητούμενο για το θέμα μας είναι το πώς θα εξουδετερωθεί πλήρως ο παράγοντας Ελλάδα και Ελληνισμός, για να μην είναι σε θέση να διεκδικήσει τα δικαιώματά του στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων στην περιοχή ΝΑ Μεσόγειος-Κρήτη-Λυβικό Πέλαγος-Αιγαίο.
Είναι κοινά παραδεκτό ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό και κατά την άποψή μας εκείνο που επιδιώκεται από το διεθνή παράγοντα είναι ο πλήρης έλεγχος του πολιτικού συστήματος και η ολοκληρωτική εξουδετέρωση ακόμα και της εκδήλωσης διάθεσης του ελληνικού λαού να διεκδικήσει το δικαίωμα διαχείρισης του εθνικού πλούτου. Για έλεγχο των ΜΜΕ δεν μιλάμε, γιατί αυτός ούτως ή άλλως είναι δεδομένος.
Θα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για το ρόλο που μπορεί να παίξει ο ελληνικός λαός.
Ο ελληνικός λαός, αφού υπέστη μήνες τώρα το ανηλεές σφυροκόπημα αυτού του ιδιότυπου ψυχολογικού πολέμου που δέχεται από τα ΜΜΕ από τις δημόσιες συχνότητες, που, παρεμπιπτόντως, θεωρούνται εθνική περιουσία και δημόσιο αγαθό, υπό την πίεση της χρεοκοπίας, της Τουρκίας, των Σκοπίων, της Αλβανίας και των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, που για έναν εξαιρετικά περίεργο λόγο δεν επιλέγουν τη Βουλγαρία, που ανήκει και αυτή στην Ε.Ε., αλλά αποκλειστικά και μόνον την Ελλάδα, φαίνεται αδύναμος να αντιληφθεί τί πραγματικά 'παίζεται', με τα κόμματα να αδυνατούν να τον κινητοποιήσουν, για τους λόγους που λίγο-πολύ προαναφέρθηκαν.
Η κυβέρνηση, που φέρει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, υπό το βάρος των τεράστωιν οικονομικών προβλημάτων που καλείται να διαχειριστεί και με τους περιορισμούς που θέτει το Μνημόνιο, έχει περιορισμένες δυνατότητες να αντιδράσει και να συσπειρώσει τον κόσμο γύρω της. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που μπορούν εν δυνάμει να αντιδράσουν και συσπειρώσουν γύρω τους κόσμο, δέχονται ασφυκτικές πιέσεις από πολιτικούς παράγοντες που δρουν διαλυτικά και αποσταθεροποιητικά στο εσωτερικό τους και από κόμματα που φυτρώνουν στην κυριολεξία σαν μανιτάρια δεξιά και αριστερά.
Με άλλα λόγια, ο ελληνικός λαός, στην ουσία είναι αποκλεισμένος από τις εξελίξεις και δεν ερωτάται καν για τις σοβαρότατες αποφάσεις που πρόκειται να ληφθούν. Και όλα αυτά γιατί το πολιτικό σύστημα και κυρίως τα κόμματα, αποκομμένα από το λαό, έχουν καταντήσει να είναι μηχανισμοί που καταναλώνουν και κατατρώγουν αδηφάγα τα τεράστια κονδύλια της χρηματοδότησής τους από τον κρατικό κορβανά, χωρίς να τον εκπροσωπούν και χωρίς να εκφράζουν πλέον την αυθεντική λαϊκή βούληση.
(Ελπίζουμε όχι τραγικός) Επίλογος
Ενώ η κατάσταση έχει έτσι όπως προσπαθήσαμε να περιγράψουμε στο σημείωμα αυτό, ακούμε, μαθαίνουμε και διαισθανόμαστε ότι το επόμενο διάστημα θα επιχειρηθεί να επιτευχθεί ενός είδους «εθνική συνεννόηση» για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος, στα οποία θα συμπεριλαμβάνεται και το θέμα της συν-εκμετάλλευσης του Αιγαίου.
Το πολιτικό σύστημα και ο πολιτικός κόσμος, που έδωσε εξετάσεις και απέτυχε και το 1919-1922, και το 1944-1949, και το 1960-1967, και το 1974-1981 και το 1981-1996 και το 1996-2010, κατά πάσα πιθανότητα θα κληθεί να λάβει σοβαρότατες αποφάσεις για την επιβίωση της Πατρίδας και του Ελληνισμού. Και όλα αυτά ερήμην του ελληνικού λαού.
Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο τώρα. Σε όλες τις προηγούμενες περιόδους, ο ελληνικός λαός, αντί να είναι ο ίδιος ο παράγοντας που ρυθμίζει τις εξελίξεις, πάντα επ' ωφελεία των συμφερόντων του Έθνους και της Πατρίδος, χρησιμοποιήθηκε από κόμματα, κλίκες και σκοτεινά συμφέροντα ως άλλοθι και σύρθηκε σε καταστροφικές για τη χώρα εσωτερικές αντιπαραθέσεις και διχασμούς.
Αν αναρωτηθούμε για πιο λόγο δεν διεκδικεί ο ελληνικός λαός το ρόλο που του ανήκει στις εξελίξεις, ενώ όταν καλείται να αγωνιστεί και να προσφέρει το αίμα του, δηλώνει πάντοτε παρών, θα διαπιστώσουμε ότι ο ελληνικός λαός, ενώ διαθέτει συγκροτημένη εθνική συνείδηση που τρέφει έναν απαράμιλλο πατριωτισμό, δεν διαθέτει γεωπολιτική συνείδηση, που θα του επέτρεπε να διεκδικεί και έχει ρόλο στις μεγάλες αποφάσεις και θα έβαζε φρένο στον αυθορμητισμό του, που αποτέλεσε πηγή τεράστιων κακών στο παρελθόν.
Πιστεύουμε λοιπόν ότι ο ελληνικός λαός ήταν εύκολο θύμα και έπεσε στις παγίδες που στήθηκαν τις προηγούμενες περιόδους για να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα του διεθνή παράγοντα κάθε φορά. Και στις παγίδες αυτές παρασύρθηκε και έπεσε ο ελληνικός λαός γιατί δεν είχε την γεωπολιτική συνείδηση που επιβάλλεται να έχει κάθε φορά, με βάση πάντα τη θέση της Ελλάδος και της Κύπρου στο χάρτη των γεωπολιτικών συμφερόντων.
Η περίοδος που διανύουμε και η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την επιβίωση της Πατρίδας και του Ελληνισμού.
Αν η κυοφορούμενη συν-εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου, που 'μαγειρεύεται' γίνει υπό όρους που δεν εξασφαλίζουν το μερίδιο που δικαιούται η Ελλάδα και επιβάλλουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο, η χώρα και ο ελληνισμός οδηγείται στην ολοκληρωτική καταστροφή.
Επειδή ακούγονται διάφορα, μια που ασκείται μυστική διπλωματία στο θέμα, αν εκτός από τις περιοχές που γειτνιάζουν με τις μικρασιατικές ακτές, η Ελλάδα αναγνωρίσει δικαιώματα νομής στην Τουρκία και σε περιοχές που βρίσκονται δυτικά των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και επειδή η νομή συνιστά και ιδιοκτησία-κυριαρχία, υπάρχει ο κίνδυνος μετά τη συνεκμετάλλευση να μιλάμε πλέον για συγκυριαρχία σε περιοχές στις οποίες η Τουρκία πριν μερικές δεκαετίες δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα.
Όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στο «Δια ταύτα:»
Ο πολιτικός κόσμος και το πολιτικό σύστημα έχουν τα χαρακτηριστικά που όλοι γνωρίζουμε.
Επειδή συνεχίζουμε θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός διαθέτει ανεξάντλητες δυνάμεις, ελπίζουμε τη φορά αυτή, με πυξίδα τις πικρές εμπειρίες του παρελθόντος, που παρασύρθηκε σε αδελφοκτόνες συγκρούσεις, εξυπηρετώντας άθελά του τα συμφέροντα των ξένων, να αντλήσει μαθήματα από το παρελθόν και να βρει τη δύναμη και τη σοφία που απαιτούν η περιστάσεις και η ιστορική συγκυρία, για να επιβάλλει τη δική του βούληση στις αποφάσεις που θα κληθούν να λάβουν οι πολιτικοί δρώντες, οι οποίοι μέχρι σήμερα έκαναν ό,τι είναι δυνατόν για να μην δικαιούνται της εμπιστοσύνης μας.
Ας ελπίσουμε, λοιπόν, την καλύτερη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και κυρίως σε αυτό της συν-εκμετάλλευσης του Αιγαίου, να βρει -πάντα στα πλαίσια του Συντάγματος και της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος- τον προσφορότερο τρόπο για τα συμφέροντα του Έθνους και της Πατρίδας και να τη δώσει ο κυρίαρχος λαός.
Καλή τύχη Ελλάδα!
http://infognomonpolitics.blogspot.com/
29/11/2010: ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΑΚΗ
Προσοχή: Για μεγένθυση, πατήστε στην εικόνα.
Th Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 19:00 στην Παλαιά Βουλή, Σταδίου 13 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση του Άρδην και της Ρήξης με θέμα «Νεοθωμανισμός και ελληνική Θράκη».
Ομιλητές:
Κώστας Καραϊσκος, εκδότης Αντιφωνητή
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας - εκδότης
Χαρά Νικοπούλου, δασκάλα
και Παναγιώτης Σγουρίδης, πρώην πρόεδρος της Βουλής
Συντονιστής:
Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος, Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού
Th Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 19:00 στην Παλαιά Βουλή, Σταδίου 13 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση του Άρδην και της Ρήξης με θέμα «Νεοθωμανισμός και ελληνική Θράκη».
Ομιλητές:
Κώστας Καραϊσκος, εκδότης Αντιφωνητή
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας - εκδότης
Χαρά Νικοπούλου, δασκάλα
και Παναγιώτης Σγουρίδης, πρώην πρόεδρος της Βουλής
Συντονιστής:
Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος, Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010
ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Ομιλία
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
ώρα 12.00 το μεσημέρι
Ίδρυμα ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
(Πειραιώς 206, Ταύρος)
Είσοδος ελεύθερη
ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Ομιλία
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
ώρα 12.00 το μεσημέρι
Ίδρυμα ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
(Πειραιώς 206, Ταύρος)
Είσοδος ελεύθερη
Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010
ΑΛΒΑΝΙΑ - ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΨΙΜΟΥ ΣΤΕΦΑΝΙΩΝ ΑΠΟ "ΟΜΟΝΟΙΑ"
Το κάψιμο των στεφανιών που είχαν κατατεθεί στο πλαίσιο εκδήλωσης, την περασμένη Κυριακή, για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, στο μνημείο για τους Έλληνες πεσόντες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στην Μπομποστίτσα της Κορυτσάς, καταδικάζει με ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Ένωση Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας "Ομόνοια". Το απόγευμα της Κυριακής, άγνωστοι πυρπόλησαν τα στεφάνια που είχαν κατατεθεί νωρίτερα στο μνημείο, στο πλαίσιο εκδήλωσης, στην οποία παρέστησαν Έλληνες διπλωμάτες, το Παράρτημα "Ομόνοιας" Κορυτσάς, εκπρόσωποι των κεντρικών και τοπικών αλβανικών Αρχών. Η βεβήλωση του μνημείου με το κάψιμο των στεφανιών "είναι πράξη σκοταδιστική και καταδικαστέα από τον κάθε υγιώς σκεπτόμενο πολίτη", τονίζεται στη σχετική ανακοίνωση και καταδικάζεται "το ανθελληνικό μένος μερίδας του αλβανικού Τύπου που θέλει να καλλιεργεί φαντάσματα γύρω από οτιδήποτε ελληνικό".
ΑΛΒΑΝΙΑ - ΚΑΨΙΜΟ ΣΤΕΦΑΝΙΩΝ ΣΕ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΠΕΣΣΟΝΤΩΝ
04.11.10
Η τελετή μνήμης στην Μπομπόστιτσα γίνεται εδώ και χρόνια προκειμένου να τιμηθεί ο μεγάλος αγώνας που έδωσε η Ελλάδα για να εμποδίσει τις δυνάμεις του Αξονα στην προέλασή τους, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών Γρ. Δελαβέκουρας, απαντώντας σε ερώτημα για την καύση στεφάνων στο κοιμητήριο, ένα "φαινόμενο ανησυχητικό και καταδικαστέο". Είναι "απαράδεκτο το φαινόμενο και εκφράζει κάποιους κύκλους που αδυνατούν να συλλάβουν όχι μόνο το νέο πλαίσιο των σχέσεων της Ελλάδας με την Αλβανία, αλλά και τον συμβολισμό του αγώνα απέναντι στις δυνάμεις του Αξονα", δήλωσε. Ως προς την διακρατική συμφωνία για τα κοιμητήρια, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Αλβανίας έχουν εκφράσει την ικανοποίησή τους και απομένει να ολοκληρωθεί η εφαρμογή της, όπως έχει συμφωνηθεί, πρόσθεσε ο εκπρόσωπος.
Η τελετή μνήμης στην Μπομπόστιτσα γίνεται εδώ και χρόνια προκειμένου να τιμηθεί ο μεγάλος αγώνας που έδωσε η Ελλάδα για να εμποδίσει τις δυνάμεις του Αξονα στην προέλασή τους, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών Γρ. Δελαβέκουρας, απαντώντας σε ερώτημα για την καύση στεφάνων στο κοιμητήριο, ένα "φαινόμενο ανησυχητικό και καταδικαστέο". Είναι "απαράδεκτο το φαινόμενο και εκφράζει κάποιους κύκλους που αδυνατούν να συλλάβουν όχι μόνο το νέο πλαίσιο των σχέσεων της Ελλάδας με την Αλβανία, αλλά και τον συμβολισμό του αγώνα απέναντι στις δυνάμεις του Αξονα", δήλωσε. Ως προς την διακρατική συμφωνία για τα κοιμητήρια, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Αλβανίας έχουν εκφράσει την ικανοποίησή τους και απομένει να ολοκληρωθεί η εφαρμογή της, όπως έχει συμφωνηθεί, πρόσθεσε ο εκπρόσωπος.
ΥΒΟΝΝΗ ΧΑΝΤ - ΜΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ DNA
Η Υβόννη Χαντ μελετά και διδάσκει επί δεκαετίες την πλούσια ελληνική χορευτική παράδοση
Γεννήθηκε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα κι όμως στο ...DNA της "κουβαλούσε" πολλά ελληνικά χαρακτηριστικά- τουλάχιστον πολιτιστικά. Αυτό δείχνει η επί δεκαετίες ενασχόλησή της με την ελληνική χορευτική και μουσική παράδοση και η μεγάλη της αγάπη για τη χώρα μας και τη γλώσσα της. Ο λόγος για την Αμερικανίδα ερευνήτρια, Υβόννη Χαντ, η οποία έχει καταφέρει να θεωρείται από πολλούς που ασχολούνται με το αντικείμενο, αυθεντία στο είδος. Η Υβόννη Χαντ κατάγεται από το Σιάτλ (Seattle) των ΗΠΑ, τη μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας Ουάσιγκτον και το σημαντικότερο αστικό και οικονομικό κέντρο, στα βορειοδυτικά της χώρας. Κτισμένο στην ακτή του όρμου Έλιοτ, μέσα στο Πάτζεντ Σάουντ, μια στενή λωρίδα του Ειρηνικού ωκεανού, που εισχωρεί στην πολιτεία της Ουάσιγκτον, το Σιάτλ δεχόταν -κι εξακολουθεί να δέχεται- Έλληνες ναυτικούς, οι οποίοι "κουβαλούν" μαζί τους τα τραγούδια και τη μουσική παράδοση του τόπου τους. Έτσι, η Υβόννη Χαντ γνώρισε την ελληνική μουσική παράδοση κι όταν ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το 1975 για έναν μήνα, θέλησε να μάθει περισσότερα γι' αυτήν, να εντρυφήσει σε κάθε πτυχή της, ν' αποκαλύψει τα καλά κρυμμένα "μυστικά" της.
Παίρνοντας μια "γεύση" το 1975, επέστρεψε έπειτα από τρία χρόνια, το 1978, για έναν ακόμη μήνα, οπότε κι αποφάσισε πως θέλει να ασχοληθεί ενδελεχώς με το αντικείμενο αυτό, που πλέον είχε "κατακτήσει" την καρδιά της. Έτσι, το 1979 αποφάσισε να έρθει και να μείνει στην Ελλάδα έναν χρόνο. Έμεινε τελικά 14!
"Έμενα στην Αθήνα, αλλά ταξίδεψα παντού. Δούλευα και δίδασκα και χορό τόσο εντός του ελληνικού χώρου όσο και στην Ευρώπη και δυο-τρεις φορές γύρισα για έναν μήνα στην Αμερική για να διδάξω κι εκεί", μας λέει η κα Χαντ, η οποία μας εξομολογείται πως πρώτη και μεγάλη της αγάπη ήταν η Ήπειρος.
"Η μουσική, οι χοροί. Κάτι με τραβάει εκεί", μας λέει και προσθέτει: "Υπάρχει μεγάλη ποικιλία και το πιο ωραίο είναι ότι η παράδοση είναι ακόμη ζωντανή στο μέρος αυτό".
Ωστόσο, το ανήσυχο πνεύμα της την έκανε να αναζητήσει νέες χορευτικές διεξόδους και τότε ήταν που "ανακάλυψε" τη μεγάλη χορευτική παράδοση των Σερρών. "Στο θέατρο 'Δόρα Στράτου' είδα έναν άνθρωπο να χορεύει καταπληκτικούς χορούς. Όμοιους είχα δει στη Βουλγαρία. Δεν ήξερα, όμως, ότι υπάρχουν και στην Ελλάδα. Αυτό είναι, βέβαια, λογικό, αφού στις περιοχές κοντά στα σύνορα είναι λογικό οι λαοί να έχουν κοινούς χορούς", μας εξηγεί η κα Χαντ, η οποία μελετά τα τελευταία δέκα χρόνια τη χορευτική παράδοση της περιοχής, με έδρα τη Νιγρίτα.
Με επίκεντρο την πλούσια χορευτική παράδοση των Σερρών, η Υβόννη Χαντ ασχολείται, επίσης, με χορούς απ' όλη την ελληνική επικράτεια και μεταξύ των ιδιαίτερων ενδιαφερόντων της συγκαταλέγονται χοροί από την Κύθνο, την Κάρπαθο, την Κρήτη και τα υπόλοιπα ελληνικά νησιά.
Από το πλούσιο χορευτικό ρεπερτόριο της Υβόννης Χαντ δεν λείπουν, επίσης, χοροί από διάφορες περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, την Πελοπόννησο, τη Θεσσαλία και τον Πόντο.
Η Υβόννη Χαντ είναι μέλος αρκετών ελληνικών καθώς και διεθνών χορευτικών ομάδων κι έχει δώσει διαλέξεις σε πολλά κολέγια και πανεπιστήμια, απ' άκρη σ' άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών σε ό,τι αφορά τους ελληνικούς χορούς και τη διδασκαλία τους.
Με άσβεστο πάθος για την ελληνική χορευτική παράδοση, η Υβόννη Χαντ διδάσκει ελληνικούς χορούς, σε όλα τα επίπεδα, σε Αμερικανούς -ακόμη κι Έλληνες- φοιτητές και μαθητές στις ΗΠΑ, από το 1973, ενώ από το 1981 οργανώνει θερινά χορευτικά σεμινάρια στην Ελλάδα κι έχει διδάξει σ' όλη την Ευρώπη.
Την αγάπη της για την ελληνική μουσική και χορευτική παράδοση, η Υβόννη Χαντ την αποτύπωσε, με γλαφυρό τρόπο στο βιβλίο της, με τίτλο "Traditional Dance in Greek Culture" (εκδ. Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, 1996), καθώς και στο CD "Zourna: Masters of Flambouro", που ετοίμασε μαζί με το Neal Sandler και τον καταγόμενο από την Πρώτη Σερρών μουσικό Χρήστο Γκοβέτα και το οποίο ηχογραφήθηκε στις ΗΠΑ.
Παρά το γεγονός δε ότι, η καταγωγή της δεν έχει ελληνικές ρίζες, η κα Χαντ μας μιλά σε άψογη ελληνική, μια γλώσσα που, όπως μας λέει, αγαπά πολύ.
Η Υβόννη Χαντ μπορεί να βρίσκεται, αυτό τον καιρό στην Αμερική, αλλά σκοπεύει να επιστρέψει πολύ σύντομα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στις Σέρρες για τις Απόκριες, οπότε και στην περιοχή στήνεται μεγάλο πανηγύρι.
Μια ανεκτίμητη προσφορά
Πριν από μερικούς μήνες, η Υβόννη Χαντ παραχώρησε στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών το αρχείο που συγκέντρωσε, ύστερα από συστηματική έρευνα 25 χρόνων στην περιοχή.
Το αρχείο περιλαμβάνει πλούσιο υλικό σχετικό με τη μουσική και λαογραφική παράδοση του νομού Σερρών και ιδιαίτερα: ηχογραφημένες συνεντεύξεις από κατοίκους του νομού (πολλοί από τους οποίους δεν βρίσκονται εν ζωή), πλήθος φωτογραφιών και βιντεοκασετών από παραδοσιακά έθιμα και γλέντια, δίσκους cd, dvd, αλλά και πολλά βιβλία.
Το υλικό και ότι περιλαμβάνεται σ' αυτό έχει, κατά την εκτίμηση των ειδικών, μεγάλο αρχειακό και μουσικοπολιτισμικό ενδιαφέρον για τις Σέρρες και την ευρύτερη περιοχή του νομού, αφού θα αποτελέσει πηγή για την άντληση σημαντικών πληροφοριών και θα συμβάλει στην προαγωγή της τοπικής ιστορίας.
Η ευγενική και συνάμα γενναιόδωρη προσφορά αυτή της Υβόννης Χαντ έγινε αποδεκτή ομόφωνα από το Εφορευτικό Συμβούλιο της Βιβλιοθήκης, ο πρόεδρος της οποίας, Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Θεολόγος, της προσέφερε "τιμής ένεκεν" μια αναμνηστική πλακέτα.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ - Σοφία Παπαδοπούλου
Γεννήθηκε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα κι όμως στο ...DNA της "κουβαλούσε" πολλά ελληνικά χαρακτηριστικά- τουλάχιστον πολιτιστικά. Αυτό δείχνει η επί δεκαετίες ενασχόλησή της με την ελληνική χορευτική και μουσική παράδοση και η μεγάλη της αγάπη για τη χώρα μας και τη γλώσσα της. Ο λόγος για την Αμερικανίδα ερευνήτρια, Υβόννη Χαντ, η οποία έχει καταφέρει να θεωρείται από πολλούς που ασχολούνται με το αντικείμενο, αυθεντία στο είδος. Η Υβόννη Χαντ κατάγεται από το Σιάτλ (Seattle) των ΗΠΑ, τη μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας Ουάσιγκτον και το σημαντικότερο αστικό και οικονομικό κέντρο, στα βορειοδυτικά της χώρας. Κτισμένο στην ακτή του όρμου Έλιοτ, μέσα στο Πάτζεντ Σάουντ, μια στενή λωρίδα του Ειρηνικού ωκεανού, που εισχωρεί στην πολιτεία της Ουάσιγκτον, το Σιάτλ δεχόταν -κι εξακολουθεί να δέχεται- Έλληνες ναυτικούς, οι οποίοι "κουβαλούν" μαζί τους τα τραγούδια και τη μουσική παράδοση του τόπου τους. Έτσι, η Υβόννη Χαντ γνώρισε την ελληνική μουσική παράδοση κι όταν ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το 1975 για έναν μήνα, θέλησε να μάθει περισσότερα γι' αυτήν, να εντρυφήσει σε κάθε πτυχή της, ν' αποκαλύψει τα καλά κρυμμένα "μυστικά" της.
Παίρνοντας μια "γεύση" το 1975, επέστρεψε έπειτα από τρία χρόνια, το 1978, για έναν ακόμη μήνα, οπότε κι αποφάσισε πως θέλει να ασχοληθεί ενδελεχώς με το αντικείμενο αυτό, που πλέον είχε "κατακτήσει" την καρδιά της. Έτσι, το 1979 αποφάσισε να έρθει και να μείνει στην Ελλάδα έναν χρόνο. Έμεινε τελικά 14!
"Έμενα στην Αθήνα, αλλά ταξίδεψα παντού. Δούλευα και δίδασκα και χορό τόσο εντός του ελληνικού χώρου όσο και στην Ευρώπη και δυο-τρεις φορές γύρισα για έναν μήνα στην Αμερική για να διδάξω κι εκεί", μας λέει η κα Χαντ, η οποία μας εξομολογείται πως πρώτη και μεγάλη της αγάπη ήταν η Ήπειρος.
"Η μουσική, οι χοροί. Κάτι με τραβάει εκεί", μας λέει και προσθέτει: "Υπάρχει μεγάλη ποικιλία και το πιο ωραίο είναι ότι η παράδοση είναι ακόμη ζωντανή στο μέρος αυτό".
Ωστόσο, το ανήσυχο πνεύμα της την έκανε να αναζητήσει νέες χορευτικές διεξόδους και τότε ήταν που "ανακάλυψε" τη μεγάλη χορευτική παράδοση των Σερρών. "Στο θέατρο 'Δόρα Στράτου' είδα έναν άνθρωπο να χορεύει καταπληκτικούς χορούς. Όμοιους είχα δει στη Βουλγαρία. Δεν ήξερα, όμως, ότι υπάρχουν και στην Ελλάδα. Αυτό είναι, βέβαια, λογικό, αφού στις περιοχές κοντά στα σύνορα είναι λογικό οι λαοί να έχουν κοινούς χορούς", μας εξηγεί η κα Χαντ, η οποία μελετά τα τελευταία δέκα χρόνια τη χορευτική παράδοση της περιοχής, με έδρα τη Νιγρίτα.
Με επίκεντρο την πλούσια χορευτική παράδοση των Σερρών, η Υβόννη Χαντ ασχολείται, επίσης, με χορούς απ' όλη την ελληνική επικράτεια και μεταξύ των ιδιαίτερων ενδιαφερόντων της συγκαταλέγονται χοροί από την Κύθνο, την Κάρπαθο, την Κρήτη και τα υπόλοιπα ελληνικά νησιά.
Από το πλούσιο χορευτικό ρεπερτόριο της Υβόννης Χαντ δεν λείπουν, επίσης, χοροί από διάφορες περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, την Πελοπόννησο, τη Θεσσαλία και τον Πόντο.
Η Υβόννη Χαντ είναι μέλος αρκετών ελληνικών καθώς και διεθνών χορευτικών ομάδων κι έχει δώσει διαλέξεις σε πολλά κολέγια και πανεπιστήμια, απ' άκρη σ' άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών σε ό,τι αφορά τους ελληνικούς χορούς και τη διδασκαλία τους.
Με άσβεστο πάθος για την ελληνική χορευτική παράδοση, η Υβόννη Χαντ διδάσκει ελληνικούς χορούς, σε όλα τα επίπεδα, σε Αμερικανούς -ακόμη κι Έλληνες- φοιτητές και μαθητές στις ΗΠΑ, από το 1973, ενώ από το 1981 οργανώνει θερινά χορευτικά σεμινάρια στην Ελλάδα κι έχει διδάξει σ' όλη την Ευρώπη.
Την αγάπη της για την ελληνική μουσική και χορευτική παράδοση, η Υβόννη Χαντ την αποτύπωσε, με γλαφυρό τρόπο στο βιβλίο της, με τίτλο "Traditional Dance in Greek Culture" (εκδ. Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, 1996), καθώς και στο CD "Zourna: Masters of Flambouro", που ετοίμασε μαζί με το Neal Sandler και τον καταγόμενο από την Πρώτη Σερρών μουσικό Χρήστο Γκοβέτα και το οποίο ηχογραφήθηκε στις ΗΠΑ.
Παρά το γεγονός δε ότι, η καταγωγή της δεν έχει ελληνικές ρίζες, η κα Χαντ μας μιλά σε άψογη ελληνική, μια γλώσσα που, όπως μας λέει, αγαπά πολύ.
Η Υβόννη Χαντ μπορεί να βρίσκεται, αυτό τον καιρό στην Αμερική, αλλά σκοπεύει να επιστρέψει πολύ σύντομα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στις Σέρρες για τις Απόκριες, οπότε και στην περιοχή στήνεται μεγάλο πανηγύρι.
Μια ανεκτίμητη προσφορά
Πριν από μερικούς μήνες, η Υβόννη Χαντ παραχώρησε στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών το αρχείο που συγκέντρωσε, ύστερα από συστηματική έρευνα 25 χρόνων στην περιοχή.
Το αρχείο περιλαμβάνει πλούσιο υλικό σχετικό με τη μουσική και λαογραφική παράδοση του νομού Σερρών και ιδιαίτερα: ηχογραφημένες συνεντεύξεις από κατοίκους του νομού (πολλοί από τους οποίους δεν βρίσκονται εν ζωή), πλήθος φωτογραφιών και βιντεοκασετών από παραδοσιακά έθιμα και γλέντια, δίσκους cd, dvd, αλλά και πολλά βιβλία.
Το υλικό και ότι περιλαμβάνεται σ' αυτό έχει, κατά την εκτίμηση των ειδικών, μεγάλο αρχειακό και μουσικοπολιτισμικό ενδιαφέρον για τις Σέρρες και την ευρύτερη περιοχή του νομού, αφού θα αποτελέσει πηγή για την άντληση σημαντικών πληροφοριών και θα συμβάλει στην προαγωγή της τοπικής ιστορίας.
Η ευγενική και συνάμα γενναιόδωρη προσφορά αυτή της Υβόννης Χαντ έγινε αποδεκτή ομόφωνα από το Εφορευτικό Συμβούλιο της Βιβλιοθήκης, ο πρόεδρος της οποίας, Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Θεολόγος, της προσέφερε "τιμής ένεκεν" μια αναμνηστική πλακέτα.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ - Σοφία Παπαδοπούλου
ΚΥΠΡΟΣ - ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ "ΝΑΙ" ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ
Ποιοι χρηματοδοτούνται, από ποιους και γιατί...
Φανούλα Αργυρού, Ερευνήτρια/δημοσιογράφος Λονδίνο.
(Η έρευνα αυτή δημοσιεύθηκε στην ‘Ελευθερία’ του Λονδίνου στις 4.9.2003)
Με αφορμή τις πρόσφατες αναφορές και αποκαλύψεις από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για κονδύλια που πλήρωναν τα Ηνωμένα ΄Εθνη για να προωθήσουν το Ναι στην Κύπρο υπέρ του σχεδίου Ανάν. Η πιο κάτω έρευνα δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2003 τόσο στην Κύπρο όσο και στο Λονδίνο. Ποίοι εξόπλισαν, πλήρωσαν και πληρώνουν το γραφείο της Γιούλης Τάκη για τις ‘υπηρεσίες’ τόσον της ιδίας όσο και άλλων...
Προβοκατόρικες ενέργειες ξένων εις βάρος των συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας
Προετοιμασία ‘Πυρήνος’ υποστήριξης εκτρώματος ‘Αναν’
Λογω των ιστορικών ημερών που περνά η Κύπρος μας και τις νέες...ανανεωμένες προσπάθειας δικών μας και ξένων να μας πείσουν να δεχθούμε το τερατούργημα Ανάν, η πιο κάτω έρευνα πιστεύω είναι επίκαιρα χρήσιμη.
Προτού παρουσιαστεί, λοιπόν, ενώπιον μας το διαβόητο βρετανικό σχέδιο Χάνει με την ονομασία ‘Σχέδιο Ανάν’ έλαβε χώρα στην Αθήνα μεταξύ 22-23 Οκτωβρίου 2002 μία ουτω καλούμενη ιδιωτική συνάντηση με διοργανωτή το λεγόμενο International Peace Research Institute του ΄Οσλο της Νορβηγίας (PRIO). Στην συνάντηση εκείνη προσκλήθηκαν και παρευρέθηκαν ορισμένοι επιλεγμένοι όντως Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι. Η συνάντηση ήταν πολυ σημαντική για να λάβουν μέρους άσχετοι άνθρωποι αλλά βέβαια άτομα τα οποία χαίρουν της ‘εμπιστοσύνης’ των διοργανωτών.
΄Ελαβαν μέρος οι ακόλουθοι:
Καίτη Κληρίδου
Τάκης Χατζηδημητρίου
Χρίστος Στυλιανίδης και
Ανδρούλα Βασιλείου.
Από Τουρκοκυπριακής πλευράς :
Μουσταφά Ακκιντσή
Βετάτ Σελίκ
Αλί Ερέλ
Κουτλάι Ερκ.
Θέμα της συνάντησης – αποδοχή ‘Σχεδίου Ανάν’: Ενημέρωση για το επικείμενο σχέδιο Ανάν και παρότρυνση για υποστήριξή του δίχως επικρίσεις.
Οι παρευρεθέντες πήραν ‘οδηγίες’ και κατευθυντήριες γραμμές ως προς το πως τους ήθελαν οι διοργανωτές να δράσουν υπέρ του σχεδίου. Ουσιαστικά χρησιμοποίησαν τους προαναφερθέντες ως πυρήνα για την προώθηση και αποδοχή του σχεδίου όταν αυτό θα εμφανιζόταν, οι οποίοι και θα ενημέρωναν στην συνέχεια άλλους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους με τους οποίους συνεργάζεται το προαναφερθέν Ινστιτούτο στο ΄Οσλο ή που συμμερίζονται ή δέχονται να υποστηρίξουν τις θέσεις του και που θα ενεργούσαν στο νησί καταλλήλως. Γράφει συγκεκριμένα το πραχτικό της συνεδρίας εκείνης υπό την ηγεσία του Project leader, Dan Smith.
“Ανεπίσημη συνάντηση υπό την ιδιωτική μας υπόσταση μεταξύ 22-23 Οκτωβρίου, 2003 στην Αθήνα με την πρόσκληση του Διεθνούς Ερευνητικού Ινστιτούτου για Ειρήνη, του΄Οσλο και του Ελληνο-τουρκικού Φόρουμ. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι συζήτησαν το Κυπριακό πρόβλημα και τις προοπτικές επιτυχίας μιας κοινώς αποδεκτής λύσης.
Αυτή είναι μια εξαιρετικά σπουδαία περίοδος για την Κύπρο. Η σύνοδος κορυφής της Ευρωπαικής Ένωσης στην Κοπεγχάγη μεταξύ 12-13 Δεκεμβρίου παρουσιάζει μια σημαντική ημερομηνία μέχρι την οποία ειλικρινά ελπίζουμε θα φθάσουμε σε σημαντική πρόοδρο για λύση. Η σημασία της συνάντησης αυτής αποτελεί τόσο ένα χρονικό περιθώριο για πιέσεις για την απόπειρα συμφωνίας όσο και κύρια ευκαιρία...Για να πετύχουμε αυτό χρειάζεται όχι μόνο κοινό όραμα για κοινό μέλλον, αλλά και αποφασιστικότητα, καλή θέληση και καθαρή σκέψη από αμφότερες τις πλευρές.
Η επιτυχία θα ανοίξει το δρόμο για νέες σχέσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων καθώς μαζί θα απολαυάνουν τα καλά της συμμετοχής στην Ε.Ε...αυτό με την σειρά του θα προσφέρει στην περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα...
Αναμένεται ότι τα Ηνωμένα Έθνη σύντομα θα παρουσιάσουν προτάσεις για λύση του Κυπριακού. Αυτές οι προτάσεις αξίζουν να παρθούν στα σοβαρά και να θεωρηθούν δίχως εκ των προτέρων επικρίσεις. Δεν θα βοηθήσει αν οποιαδήποτε πλευρά τις απορρίψει ασυζητητί. Το περιεχόμενο των προτάσεων αυτών όταν θα δωθούν θα πρέπει να κριθεί με τρία τέστ. Με το τεστ των αρχών, το τεστ της κοινής αποδοχής και το τεστ της αντοχής στο χρόνο...”.
Εδώ να σημειώσουμε και να θυμίσουμε στους αναγνώστες εκείνες τις διάφορες πεισματικά έντονες (κουρδισμένες!) φωνές που ακούστηκαν από ελληνοκυπριακής πλευράς και τις προβολές τους από τα διάφορα ΜΜΕ τόσο της Κύπρου, της Ελλάδας και από τον LGR στο Λονδίνο εις υποστήριξη της αποδοχής όπως είχε του εκτρώματος ‘Ανάν’. Ακριβώς όπως είχαν συμβουλέψει προκαταρκτικά τον ‘πυρήνα’ οι διοργανωτές της συνάντησης στην Αθήνα, ΠΡΟΤΟΥ ο Γ.Γ. καταθέσει το τάχατες σχέδιό του (Χάνει). Μία εκ των οποίων ήταν και του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Χρίστου Στυλιανίδη. Ορισμένοι στο Λονδίνου περιλαμβανομένης και της γράφουσας, χωρίς καν να γνωρίζουμε περι της μυστικής αυτής προκαταρκτικής συνάντησης στην Αθήνα, είχαμε προβληματιστεί σοβαρά με τις κινήσεις του κ.Στυλιανίδη ο οποίος αίφνης δεν προλάμβαινε να πηγαινοέρχεται στην Αθήνα και να προσπαθεί μέσω τηλεοπτικών παρουσιάσεων αστραπή, να πουλήσει το έκτρωμα Ανάν...
PRIO - Διεθνές Ερευνητικό Ινστιτούτο για την Ειρήνη του ΄Οσλο
Σύμφωνα με την περιγραφή που παρουσιάζει το σχετικό πραχτικό “το ενδιαφέρον του προαναφερθέντος οργανισμού της Νορβηγίας ξεκίνησε το 1997 ως μια πρωτοβουλία με στόχο την διευκόλυνση των εργασιών μιας ομάδας επιχειρηματιών που αποβλέπουν στις δυνατότητες συνεργασίας μεταξύ Ελληνοκυπριακών και Τουρκοκυπριακών εταιριών. Παρόλες τις πραχτικές απόψεις για συνεργασία, έγινε ξεκάθαρο από ενωρίς το 1999 ότι εμπορική συνεργασία εξαρτάται πρώτα από την εξεύρεση πολιτικής λύσης. Την εποχή εκείνη ο δρόμος για λύση ήταν κλειστός. Παρόλα ταύτα το PRIO συνέχισε τις προσπάθειες του στην Κύπρο κτίζοντας πάνω στις γνώσεις που έπερνε από τοπικές πηγές και δίκτυα.
Το 1999 τα Ηνωμένα ΄Εθνη δέχθηκαν το PRIO να χρησιμοποιεί τα γραφεία του στο Λήδρα Πάλας για συναντήσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Οι δραστηριότητες το 1999 στόχευαν στην δημιουργία μιας υποδομής διατηρώντας και μεγεθύνοντας το δίκτυο των διασυνδέσεων και επαφών και προετοιμάζοντας για τον πρώτο διάλογο που έλαβε χώρα τον Ιανουάριο του 2000 στην Νορβηγία.
Το 2000 και 2001 οι εργασίες του νέου αυτού Φόρουμ για Διάλογο με Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους επεκτάθηκε και ανέλαβε ένα μεγάλο πρόγραμμα συζητώντας και εναλλακτικές απόψεις για συνταγματικές διευθετήσεις βασισμένες στην πείρα άλλων χωρών. Το 2000 η ομάδα επιχειρήσεων επανασυστάθηκε και συνάντησε τους Προέδρους αμφοτέρων, της Δημοκρατίας της Κύπρου και της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου...To PRIO ανέλαβε ένα μεγαλύτερο δημόσιο ρόλο στην συζήτηση και στις δύο πλευρές της Κύπρου για τους τρόπους εξεύρεσης λύσης... Στην Κύπρο το γραφείο του PRIO ηγείται η Γιούλη Τάκη και η Εμινέ Ερκ ως αντιπρόσωποι του οργανισμού.” ”.
Δύο κράτη: Αυτά καταγράφονται στο πραχτικό της 23 Οκτωβρίου 2002. Να σημειώσουμε α) ότι αναγνωρίζει τα κατεχόμενα ως ‘Τ.Δ.Β.Κ.’ δηλαδή δύο κράτη στο νησί και β) υπονοείται ότι και οι δικοί μας συμμετέχοντες συμφωνούν με το πρακτικό!
Τώρα θα δούμε και τι βρήκαμε εμείς από έρευνα που κάναμε στις δραστηριότητες του οργανισμού αυτού.
Χρηματοδότες τα Υπουργεία Εξωτερικών Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας (Φόρειν ΄Οφις)
Ταυτόχρονη ίδρυση γραφείων στην Λευκωσία και ΄Αγκυρα
Στόχοι του PRIΟ : Τα μέλη του να επηρεάζουν κυβερνήσεις και το κοινό χρησιμοποιώντας τα ΜΜΕ προς όφελος των θέσεών τους
Στον ετήσιο ισολογισμό του οργανισμού για το 2002 βρήκαμε να καταγράφονται τα ακόλουθα.
“...Το Κυπριακό μπήκε σε κρίσιμη φάση το 2002 λόγω της εκρεμούσας ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ...Η κυπριακή πρωτοβουλία ξεκίνησε το 1997 στις Βρυξέλλες κατά την διάρκεια συνάντησης εκεί επιχειρηματιών από αμφότερες τις πλευρές στην Κύπρο. Το PRIO δημιούργησε γραφείο στην Κύπρο το 1998. Μέχρι τον φθινόπωρο του 2002, τις εργασίες του γραφείου ηγείτο ξένος αντιπρόσωπος του PRIO, υποστηριζόμενος από τοπικό προσωπικό. Το 2002 αποφασίστηκε να δωθεί στο σχέδιο μεγαλύτερη τοπική ανάμιξη και να αναβαθμιστούν οι θέσεις των Κυπρίων μελών. Ενδυναμώθηκε το γραφείο. Το PRIO προωθεί διάλογο μεταξύ των δύο κοινοτήτων μέσω διαφόρων καναλιών. Το Ελληνο-Τουρκικό Φόρουμ πρωτοσυναντήθηκε το 1998. Τα μέλη του είναι εξέχουσες φυσιογνωμίες από αμφότερες τις κοινότητες και έχουν πλατιές διασυνδέσεις με την κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα, επιχειρήσεις και ΜΜΕ. Το PRIO προμηθεύει τις ατζέντες, διευκολύνσεις και παρακολουθήσεις για τις συναντήσεις. Οι μέθοδοι του φόρουμ είναι να συζητά θέματα και να αναπτύσει και αργότερα να προβάλει ιδέες. Τα μέλη του είναι σε καλή θέση να προβάλουν ιδέες και να αναλύουν τόσο σε κυβερνήσεις όσο και σε δημόσιες συζητήσεις με τους οποίους έρχονται σε επαφή μέσω των ΜΜΕ. Η δουλειά αυτή στόχο έχει την υποστήριξη, ενθάρρυνση και εισήγηση ενδοκυβερητικών δραστηριοτήτων για περισσότερη επαναπροσέγγιση. Κατά την διάρκεια του 2002, ο κύριος στόχος του φόρουμ ήταν το Κυπριακό πρόβλημα. Οι τρείς συναντήσεις του φόρουμ περιλάμβαναν και Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Αυτό έδωσε μια περιφερειακή διάσταση στις συζητήσεις για την Κύπρο...Το ΤΟSAM (Centre for Research of Societal Problems) ιδρύθηκε στην ΄Αγκυρα το 1997. Εκτοτε το PRIO υποστηρίζει το TOSAM τόσο οικονομικά όσο και με στρατηγικές συμβουλές. Το TOSAM εργάζεται για δημοκρατικές αξίες και αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των διαφορετικών ομάδων στην τουρκική κοινωνία, ειδικά μεταξύ Τούρκων και Κούρδων της Τουρκίας. Το κάνει αυτό μέσω διαφόρων πολιτικών κοινωνικών δραστηριοτήτων, πρωτίστως με μαθήματα εκπαίδευσης, σεμινάρια και ραδιοφωνικά προγράμματα. Το πρόγραμμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ειρήνης στην Τουρκία και την Ανατολή Μεσόγειο χρηματοδοτείται από το ΥΠΕΞ της Νορβηγίας. Δραστηριότητες του Ελληνο-Τουρκικού Φόρουμ επίσης χρηματοδοτούνται από τα Υπουργεία Εξωτερικών της Ελλλάδας και της Τουρκίας και το Βρετανικό Φόρειν ΄Οφις”.
Ξεκαθαρίζουν αρκετά πλέον τα πράγματα. Ξεκάθαρα μαθαίνουμε ότι το ίδρυμα αυτό συστρατεύει δικούς μας, τους εκπαιδεύει στο πως να μιλούν, πως να προωθούν τις θέσεις τους χρησιμοποιώντας τα ΜΜΕ (στα οποία έχουν και δικούς τους για ευκολότερη πρόσβαση ειδικά σε κρίσιμες στιγμές) με στόχο την πλύση εγκεφάλου του λαού προς όφελος των θέσεών τους καθώς την ατζέντα την προμηθεύει το PRIO! Και πως να παρευρέθονται με επιτήδειους τρόπους σε διάφορες συναντήσεις για το Κυπριακό...
Ταυτόχρονα με την ίδρυση γραφείου του οργανισμού στην Κύπρο για μεγαλύτερη διείσδυση / δικτύωση στην κυπριακή κοινωνία, ίδρυσαν και το ΤΟΣΑΜ στην Τουρκία, το οποίο υποστηρίζουν τόσο οικονομικά όσο και με στρατηγικές συμβουλές και βέβαια ως βιτρίνα (για δημοκρατικές αξίες...) πρός όφελος των τουρκικών συμφερόντων.
Ετήσια έκθεση για το 2001 - Η χρηματοδότηση του PRIO είναι απροσδιόριστων πηγών
Ο οργανισμός αυτός σύμφωνα με τις ετήσιες εκθέσεις του έχει κρυφούς και απροσδιόριστους χρηματοδότες εκατομμυρίων λιρών και οι οποίοι πληρώνουν σε τελική φάση και τα έξοδα του γραφείου και προσωπικού στην Κύπρο...
Π.χ. Γράφει σχετική έκθεση: “...Το 2001 το PRIO έχει υπολογισμό 50 εκ. NOK. Περίπου το 13% του ποσού αυτού έρχεται ως επιχορήγηση από το Συμβούλιο Ερευνών της Νορβηγίας. Το υπόλοιπο έρχεται υπό τη μορφή υποστήριξης στα διάφορα προγράμματα από άλλες πηγές από την Νορβηγία και το εξωτερικό, περιλαμβανομένου και του ΥΠΕΞ, του Υπουργείου ΄Αμυνας, το Νορβηγικό Συμβούλιο ΄Ερευνας, τα Ηνωμένα ΄Εθνη και άλλες πηγές”.
- Η χρηματοδότηση περιλαμβάνει κρυφές πηγές
Η έκθεση για το 2002 γράφει: “ Τα προγράμματα που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό εν πάση περιπτώσει αντιπροσωπεύουν τη κύρια βάση των εισοδημάτων του PRIO. Μεταξύ των κυρίων χορηγών του ινστιτούτου εντός της Νορβηγίας είναι το Συμβούλιο Ερευνών, το Υπουργείο Εξωτερικών και το Υπουργείο Αμύνης. Το PRIO παίρνει χρήματα από διάφορες διεθνείς πηγές, περιλαμβανομένης και της Διεθνούς Τράπεζας και ένα αριθμό ιδρυμάτων. Το PRIO θα προσπαθήσει να διατηρήσει και να καλυτερεύσει τις συνεργασίες του με αυτά τα ιδρύματα, καθώς θα εργάζεται για την δημιουργία σχέσεων και με άλλες πηγές χρηματοδότησης και πιθανόν συνεργατών τόσο στην Νορβηγία όσο και στο εξωτερικό. Το ινστιτούτο έχει στόχο να αυξήσει το κέρδη του ούτως ώστε να εξασφαλίσει τα χρήματα εκείνα για δάνειο για την αποπλήρωση και συντήρηση του κτιρίου στο Fuglehauggata 11....Μέσω του προγράμαμτος για Επίλυση Διαφορών και Ειρήνη, το PRIO αναμίχθηκε ενεργά στην επίλυση διαφορών και διαλόγου. Το ινστιτούτο σήμερα εργάζεται στο τομέα αυτό στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια...Μαζί με το πρόγραμμα για τα Βαλκάνια...Μαζί με το Nansen Academy δρα ως μεσολαβητής στην δημιουργία διαλόγου σε διάφορα κέντρα στην πρώην Γιουγκοσλαβία...ιδρύθηκε γραφείο στο Ζάγκρεπ. Επίσης στην Κύπρο...”
Το τουρκικό ενδιαφέρον του PRIO – το ίδιο με εκείνο που πρόβαλαν το Φόρειν ΄Οφις και ο Σερ Ντέιβιντ Χάνει και η Ουάσιγκτον υπερ της αποδοχής του ‘Σχεδίου Ανάν’
Είναι σημαντικό το ταυτόχρονο ενδιαφέρον του νορβηγικού αυτού πανεπιστημιακού ινστιτούτου για τις προσπάθειες της ...κατοχικής Τουρκίας!
Γράφει σχετικό κείμενο του ινστιτούτου με τον χαρακτηριστικό τίτλο : “Οι προσπάθειες της Τουρκίας για την Ευρωπαική ΄Ενωση και η Κυπριακή Διένεξη: Μία από τις προκλήσεις κλειδί που αντιμετωπίζει η νέα τουρκική κυβέρνηση είναι εκείνη της εξασφάλισης δέσμευσης από την Ευρωπαίκή Ένωση στην Σύνοδο της Κοπεγχάγης ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Εδώ, το κύριο πρόβλημα είναι το θέμα λύσης στην διένεξη στην Κύπρο πριν την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. τον Δεκέμβριο του 2002.
Ως αποτέλεσμα της πίεσης αυτής, η Κύπρος βρίσκεται σε μια από τις πιο ευαίσθητες φάσεις της ιστορίας της με μια πιθανή λύση για την διένεξη της νήσου να βρίσκεται ενόψη. ΄Ομως, αποτυχία να πιαστεί η ευκαιρία αυτή που παρουσιάζεται σήμερα μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τον μακρόχρονο διαμελισμό της νήσου με αρνητικές επιπτώσεις όχι μόνο στην Κύπρο αλλά επίσης στις προσπάθειες της Τουρκίας σε σχέση με την Ευρωπαική ΄Ενωση και της Ελληνοτουρκικές σχέσεις”.
Εδώ θα πρέπει ένας, για να καταλάβει βαθύτερα τον επιζήμιο ρόλο του PRIO, να δεί το νορβηγικό ενδιαφέρον σε συνδιασμό με το εκδηλωθέν βρετανικό και αμερικανό κατά την διάρκεια της περιόδου της εμφάνισης του εκτρώματος ‘Ανάν’. Και τις αφόρητες φανερές και κρυφές πιέσεις που χρησιμοποίησαν οι Βρετανοί και Αμερικανοί για άμεση αποδοχή του σχεδίου πριν την σύνοδο της Κοπεγχάγης και τα παρασκήνια εκεί με τις πρόστυχες προσπάθειες του Λόρδου Χάνει κατά την διάρκεια της συνόδου...Και την αυτόματη υποστήριξη που του δώθηκε από ορισμένους ε/κ κύκλους. Σήμερα, η ίδια πίεση επανήλθε με τις προσκλήσεις Ανάν για τελεσιγραφικό διάλογο κλεισίματος όπως όπως του Κυπριακού προς όφελος της Τουρκίας πριν την1η Μαίου 2004!
Το ενδιαφέρον της Νορβηγίας!
Είναι άξιον απορίας μήπως μετά τα προαναφερθέντα, το...ενδιαφέρον της Νορβηγίας να ‘βοηθήσει’ με τόση έντονη δραστηριότητα, επιβουλή επιρροής και οικονομική επιβάρρυνση την Κύπρο να γίνει μέλος της Ε.Ε διχοτομημένη και αναγνωρίζοντας το κατοχικό καθεστώς ως ‘κράτος’ προς όφελος της Τουρκίας; ΄Οταν η ίδια έχει δια δημοψηφίσματος απορρίψει την δική της συμμετοχή στην ΕΕ; !(Η Νορβηγία έχει ένα πολύ καλό σύστημα επιδομάτων το οποίο δεν θέλει να χάσει με την αναγκαία σε περίπτωση συμμετοχής, εναρμόνηση και δεύτερον λόγω διαφορών σε θέματα αλιείας. Επίσης, η Νορβηγία μαζί με την Βρετανία την δεκαετία του 1950 και μαζί με άλλες πέντε χώρες δημιούργησαν την EFTA –European Free Trade Association (Ευρωπαικές χώρες Ελεύθερου Εμπορίου) – ουσιαστικά σαμποτάροντας την ΕΟΚ (Ευρωπαική Οικονομική Κοινότητα τότε). Με αποτέλεσμα η Ευρώπη τότε να είχε χωριστεί στις 6 μέσα και στις 7 έξω όπως είχαν χαρακτηριστεί (inner 6 and outer 7).
Οι κρυφές χρηματοδοτήσεις και το κυπριακό ενδιαφέρον
Το νορβηγικό αυτό ινστιτούτο όπως βρίκαμε μέσω των ετήσιων ισολογισμών του χρηματοδοτείται τόσο από τα υπουργεία Εξωτερικών και ΄Αμυνας της Νορβηγίας όσο και από ξένες κρυφές και όντως απροσδιόριστες πηγές με εκατομμύρια λίρες. Βρίκαμε ότι ταυτόχρονα με τις κινήσεις τους για το Κυπριακό το 1997 δημιούργησαν και γραφείο υπέρ των τουρκικών συμφερόντων ουσιαστικά στην ΄Αγκυρα. Είναι γνωστό ότι τέτοια γραφεία δεν δημιουργούνται από τέτοια ινστιτούτα για τα καλά της ...ψυχής των ιδρυτών τους αλλά είτε για πολιτικούς λόγους είτε για οικονομικούς. Και στην περίπτωση αυτή φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο λόγος της ανάμιξης του PRIO στο Κυπριακό είναι πρωτίστως οικονομικός και δεύτερον πολιτικός. Λέγοντας αυτό εννοώ ότι παίρνοντας την αδράν χρηματοδότηση από τις διάφορες κρυφές και φανερές πηγές και τις οποίες επιδιώκει το ισντιτούτο για να καλύπτει τις οικονομικές του ανάγκες, αυτό προωθεί και την πολιτική που ζητούν να προωθήσει τα διάφορα ξένα κέντρα και ‘πελάτες’ των προγραμμάτων του.
Το PRIO υποσκάπτει τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων προσφύγων και της Κ.Δ.
Στην περίπτωση της δραστηριότητάς του από το 1997 με τα διάφορα σεμινάρια/εργαστήρια και την ίδρυση και γραφείου στην Λευκωσία για το Κυπριακό το ινστιτούτο αυτό υποσκάπτει, με την βοήθεια δικών μας σε μεγάλο βαθμό, τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων προσφύγων και της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
΄Οπως φανερώνεται και από τις ετήσιες εκθέσεις του, τις δραστηριότητες αυτές χρηματοδότησαν τα Υπουργεία Εξωτερικών και ΄Αμυνας της Νορβηγίας αλλά και τα Υπουργεία Εξωτερικών της Ελλάδας της Τουρκίας και της ‘κηδεμόνος’ Βρετανίας το γνωστό Φόρειν ΄Οφις.
Με αυτά επιβεβαιώνεται για πολλαστή φορά ο ρόλος του ΄Ελληνα ΥΠΕΞ Γιώργου Παπανδρέου εις υποστήριξη του εκτρώματος ‘Ανάν’, τα ζεμπέκικά του με τον Τούρκο ομόλογό του και οι αρχικές δηλώσεις Σημίτη υπέρ του σχεδίου ‘Ανάν’. ΄Οσον αφορά το βρετανικό Φόρειν ΄Οφις δεν χρειάζονται, πιστεύω...διευκρινίσεις για το ρόλο του! Να συμπληρώσω, όμως, ότι με την αποχώρηση της κυβέρνησης Κληρίδη και της διαπραγματευτικής του ομάδας/συμβούλων που ευθύνονται για την ετοιμασία του εκτρώματος Ανάν (Κληρίδη, Βασιλείου, Παπαπέτρου, Μαρκίδη) βλέπουμε μια αλλαγή στην στάση του Α. Παπανδρέου έναντι του Κυπριακού με τις πρόσφατες δηλώσεις στην απάντηση που έδωσε στον Ανάν. Είτε αυτό οφείλεται στην προεκλογική περίοδο που περνά η Ελλάδα όταν και πάντοτε η Κύπρος χρησιμοποιείται ως γεφύρι για τους ελλαδίτες πολιτικούς είτε γιατί η κυβέρνηση Παπαδόπουλου επηρέασε όντως την ελλαδική στις θέσεις που οφείλει να ακολουθήσει...Θα δούμε.
Επιπρόσθετες σημειώσεις -Αποκαλύψεις δημοσιογράφου Πάμπου Βάσιλα
Τον Σεπτέμβριο του 2001 ο συνάδελφος Πάμπος Βάσιλα αποκάλυψε με σειρά δημοσιευμάτων του τα τεκταινόμενα στα περιβόητα αυτά σεμινάρια στο ΄Οσλο. Αρχικά τον είχαν προσεγγίσει και εκείνο και είχε πάει. Αλλά, όταν είδε τι είδους εργασίες περιελάμβαναν τα σεμινάρια αυτά και ποια πολιτική προωθούσαν διαχώρισε την θέση του ο άνθρωπος και ως τίμιος πατριώτης και γνήσιος δημοσιογράφος εξάσκησε το καθήκον του και τα έβγαλε στη φόρα.
Σύμφωνα με τις έρευνες του συνάδελφου Πάμπου Βάσιλα το PRIO προηγουμένως χρηματοδοτείτο για αυτές τις διεργασίες και αναμίξεις του και από το αμερικανικό ινστιτούτο Φούλπράιτ. Και ίσως ακόμα να συνεχίζει να χρηματοδοτείται και από το αμερικανιό Φούλπράιτ και οι χρηματοδοτήσεις αυτές να είναι μεταξύ όλων των υπολοίπων κρυφών χρηματοδοτήσεων που δέχεται το ινστιτούτο είτε μέσω των Υπ. Εξωτερικών και ΄Αμυνας της Νορβηγίας είτε απευθείας. Παράλληλα κανένας δεν μπορεί να υπογραμμίσει μετα βεβαιότητας ότι το ενδιαφέρον αυτό προς όφελος της ΄Αγκυρας και γενικά των τουρκικών συμφερόντων δεν χρηματοδοτείται και από άλλες πηγές της κεμαλικής Τουρκίας (εκτός της πιο πάνω αναφοράς) και που περιλαμβάνεται στις κρυφές ακατανόμαστες πηγές (‘άλλες πηγές’) που χρηματοδοτείται το ινστιτούτο αυτό...
Εμπνευστές των σεμιναρίων αυτών οι ‘Φίλοι της Κύπρου’ ΄Αγγλοι πρωτοστατούντως των Εργατικών
Τέλος είναι σημαντικό να συμπληρώσω υπογραμμίζοντας ότι τα επαναπροσεγγιστικά αυτά σεμινάρια και θέσεις που εκφράζονται ξεκίνησαν από το Κάμπτεν Τάουν του Λονδίνου αρχές της δεκαετίας του 1980. Από την περιβόητη ομάδα των τάχατες ‘Φίλων της Κύπρου’ με την καθοδήγηση του Φόρειν ΄Οφις και την οποίαν ομάδαν είχε ιδρύσει ο τελευταίος και διχοτόμος κυβερνήτης της Κύπρου Σέρ Χιού Φούτ...
Κλείνω με μια από πολλές δηλώσεις ξένων εμπειρογνωμόνων και δικηγόρων. “Το σχέδιο Ανάν είναι ένα ηλίθιο έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας που στοχεύει στην επιβουλή εθνικού ξεκαθαρίσματος και προνοιών φυλετικών διακρίσεων και είναι μια μανιώδη απόπειρα να αποδυναμωθεί η Κύπρος.”
“Annan plan is a ludicrous crime against humanity seeking to impose ethnic cleansing and apartheid provisions and is a manic attempt to further weaken Cyprus”. Δήλωσαν ξένοι εμπειρογνώμονες σε συνέδριο στην Λευκωσία που διοργάνωσε το Λόμπυ για την Κύπρο που εδρεύει στο Λονδίνο (Cyprus Weekly 14 –20/2/2003).
Φανούλα Αργυρού, Ερευνήτρια/δημοσιογράφος Λονδίνο.
(Η έρευνα αυτή δημοσιεύθηκε στην ‘Ελευθερία’ του Λονδίνου στις 4.9.2003)
Φανούλα Αργυρού, Ερευνήτρια/δημοσιογράφος Λονδίνο.
(Η έρευνα αυτή δημοσιεύθηκε στην ‘Ελευθερία’ του Λονδίνου στις 4.9.2003)
Με αφορμή τις πρόσφατες αναφορές και αποκαλύψεις από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για κονδύλια που πλήρωναν τα Ηνωμένα ΄Εθνη για να προωθήσουν το Ναι στην Κύπρο υπέρ του σχεδίου Ανάν. Η πιο κάτω έρευνα δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2003 τόσο στην Κύπρο όσο και στο Λονδίνο. Ποίοι εξόπλισαν, πλήρωσαν και πληρώνουν το γραφείο της Γιούλης Τάκη για τις ‘υπηρεσίες’ τόσον της ιδίας όσο και άλλων...
Προβοκατόρικες ενέργειες ξένων εις βάρος των συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας
Προετοιμασία ‘Πυρήνος’ υποστήριξης εκτρώματος ‘Αναν’
Λογω των ιστορικών ημερών που περνά η Κύπρος μας και τις νέες...ανανεωμένες προσπάθειας δικών μας και ξένων να μας πείσουν να δεχθούμε το τερατούργημα Ανάν, η πιο κάτω έρευνα πιστεύω είναι επίκαιρα χρήσιμη.
Προτού παρουσιαστεί, λοιπόν, ενώπιον μας το διαβόητο βρετανικό σχέδιο Χάνει με την ονομασία ‘Σχέδιο Ανάν’ έλαβε χώρα στην Αθήνα μεταξύ 22-23 Οκτωβρίου 2002 μία ουτω καλούμενη ιδιωτική συνάντηση με διοργανωτή το λεγόμενο International Peace Research Institute του ΄Οσλο της Νορβηγίας (PRIO). Στην συνάντηση εκείνη προσκλήθηκαν και παρευρέθηκαν ορισμένοι επιλεγμένοι όντως Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι. Η συνάντηση ήταν πολυ σημαντική για να λάβουν μέρους άσχετοι άνθρωποι αλλά βέβαια άτομα τα οποία χαίρουν της ‘εμπιστοσύνης’ των διοργανωτών.
΄Ελαβαν μέρος οι ακόλουθοι:
Καίτη Κληρίδου
Τάκης Χατζηδημητρίου
Χρίστος Στυλιανίδης και
Ανδρούλα Βασιλείου.
Από Τουρκοκυπριακής πλευράς :
Μουσταφά Ακκιντσή
Βετάτ Σελίκ
Αλί Ερέλ
Κουτλάι Ερκ.
Θέμα της συνάντησης – αποδοχή ‘Σχεδίου Ανάν’: Ενημέρωση για το επικείμενο σχέδιο Ανάν και παρότρυνση για υποστήριξή του δίχως επικρίσεις.
Οι παρευρεθέντες πήραν ‘οδηγίες’ και κατευθυντήριες γραμμές ως προς το πως τους ήθελαν οι διοργανωτές να δράσουν υπέρ του σχεδίου. Ουσιαστικά χρησιμοποίησαν τους προαναφερθέντες ως πυρήνα για την προώθηση και αποδοχή του σχεδίου όταν αυτό θα εμφανιζόταν, οι οποίοι και θα ενημέρωναν στην συνέχεια άλλους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους με τους οποίους συνεργάζεται το προαναφερθέν Ινστιτούτο στο ΄Οσλο ή που συμμερίζονται ή δέχονται να υποστηρίξουν τις θέσεις του και που θα ενεργούσαν στο νησί καταλλήλως. Γράφει συγκεκριμένα το πραχτικό της συνεδρίας εκείνης υπό την ηγεσία του Project leader, Dan Smith.
“Ανεπίσημη συνάντηση υπό την ιδιωτική μας υπόσταση μεταξύ 22-23 Οκτωβρίου, 2003 στην Αθήνα με την πρόσκληση του Διεθνούς Ερευνητικού Ινστιτούτου για Ειρήνη, του΄Οσλο και του Ελληνο-τουρκικού Φόρουμ. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι συζήτησαν το Κυπριακό πρόβλημα και τις προοπτικές επιτυχίας μιας κοινώς αποδεκτής λύσης.
Αυτή είναι μια εξαιρετικά σπουδαία περίοδος για την Κύπρο. Η σύνοδος κορυφής της Ευρωπαικής Ένωσης στην Κοπεγχάγη μεταξύ 12-13 Δεκεμβρίου παρουσιάζει μια σημαντική ημερομηνία μέχρι την οποία ειλικρινά ελπίζουμε θα φθάσουμε σε σημαντική πρόοδρο για λύση. Η σημασία της συνάντησης αυτής αποτελεί τόσο ένα χρονικό περιθώριο για πιέσεις για την απόπειρα συμφωνίας όσο και κύρια ευκαιρία...Για να πετύχουμε αυτό χρειάζεται όχι μόνο κοινό όραμα για κοινό μέλλον, αλλά και αποφασιστικότητα, καλή θέληση και καθαρή σκέψη από αμφότερες τις πλευρές.
Η επιτυχία θα ανοίξει το δρόμο για νέες σχέσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων καθώς μαζί θα απολαυάνουν τα καλά της συμμετοχής στην Ε.Ε...αυτό με την σειρά του θα προσφέρει στην περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα...
Αναμένεται ότι τα Ηνωμένα Έθνη σύντομα θα παρουσιάσουν προτάσεις για λύση του Κυπριακού. Αυτές οι προτάσεις αξίζουν να παρθούν στα σοβαρά και να θεωρηθούν δίχως εκ των προτέρων επικρίσεις. Δεν θα βοηθήσει αν οποιαδήποτε πλευρά τις απορρίψει ασυζητητί. Το περιεχόμενο των προτάσεων αυτών όταν θα δωθούν θα πρέπει να κριθεί με τρία τέστ. Με το τεστ των αρχών, το τεστ της κοινής αποδοχής και το τεστ της αντοχής στο χρόνο...”.
Εδώ να σημειώσουμε και να θυμίσουμε στους αναγνώστες εκείνες τις διάφορες πεισματικά έντονες (κουρδισμένες!) φωνές που ακούστηκαν από ελληνοκυπριακής πλευράς και τις προβολές τους από τα διάφορα ΜΜΕ τόσο της Κύπρου, της Ελλάδας και από τον LGR στο Λονδίνο εις υποστήριξη της αποδοχής όπως είχε του εκτρώματος ‘Ανάν’. Ακριβώς όπως είχαν συμβουλέψει προκαταρκτικά τον ‘πυρήνα’ οι διοργανωτές της συνάντησης στην Αθήνα, ΠΡΟΤΟΥ ο Γ.Γ. καταθέσει το τάχατες σχέδιό του (Χάνει). Μία εκ των οποίων ήταν και του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Χρίστου Στυλιανίδη. Ορισμένοι στο Λονδίνου περιλαμβανομένης και της γράφουσας, χωρίς καν να γνωρίζουμε περι της μυστικής αυτής προκαταρκτικής συνάντησης στην Αθήνα, είχαμε προβληματιστεί σοβαρά με τις κινήσεις του κ.Στυλιανίδη ο οποίος αίφνης δεν προλάμβαινε να πηγαινοέρχεται στην Αθήνα και να προσπαθεί μέσω τηλεοπτικών παρουσιάσεων αστραπή, να πουλήσει το έκτρωμα Ανάν...
PRIO - Διεθνές Ερευνητικό Ινστιτούτο για την Ειρήνη του ΄Οσλο
Σύμφωνα με την περιγραφή που παρουσιάζει το σχετικό πραχτικό “το ενδιαφέρον του προαναφερθέντος οργανισμού της Νορβηγίας ξεκίνησε το 1997 ως μια πρωτοβουλία με στόχο την διευκόλυνση των εργασιών μιας ομάδας επιχειρηματιών που αποβλέπουν στις δυνατότητες συνεργασίας μεταξύ Ελληνοκυπριακών και Τουρκοκυπριακών εταιριών. Παρόλες τις πραχτικές απόψεις για συνεργασία, έγινε ξεκάθαρο από ενωρίς το 1999 ότι εμπορική συνεργασία εξαρτάται πρώτα από την εξεύρεση πολιτικής λύσης. Την εποχή εκείνη ο δρόμος για λύση ήταν κλειστός. Παρόλα ταύτα το PRIO συνέχισε τις προσπάθειες του στην Κύπρο κτίζοντας πάνω στις γνώσεις που έπερνε από τοπικές πηγές και δίκτυα.
Το 1999 τα Ηνωμένα ΄Εθνη δέχθηκαν το PRIO να χρησιμοποιεί τα γραφεία του στο Λήδρα Πάλας για συναντήσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Οι δραστηριότητες το 1999 στόχευαν στην δημιουργία μιας υποδομής διατηρώντας και μεγεθύνοντας το δίκτυο των διασυνδέσεων και επαφών και προετοιμάζοντας για τον πρώτο διάλογο που έλαβε χώρα τον Ιανουάριο του 2000 στην Νορβηγία.
Το 2000 και 2001 οι εργασίες του νέου αυτού Φόρουμ για Διάλογο με Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους επεκτάθηκε και ανέλαβε ένα μεγάλο πρόγραμμα συζητώντας και εναλλακτικές απόψεις για συνταγματικές διευθετήσεις βασισμένες στην πείρα άλλων χωρών. Το 2000 η ομάδα επιχειρήσεων επανασυστάθηκε και συνάντησε τους Προέδρους αμφοτέρων, της Δημοκρατίας της Κύπρου και της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου...To PRIO ανέλαβε ένα μεγαλύτερο δημόσιο ρόλο στην συζήτηση και στις δύο πλευρές της Κύπρου για τους τρόπους εξεύρεσης λύσης... Στην Κύπρο το γραφείο του PRIO ηγείται η Γιούλη Τάκη και η Εμινέ Ερκ ως αντιπρόσωποι του οργανισμού.” ”.
Δύο κράτη: Αυτά καταγράφονται στο πραχτικό της 23 Οκτωβρίου 2002. Να σημειώσουμε α) ότι αναγνωρίζει τα κατεχόμενα ως ‘Τ.Δ.Β.Κ.’ δηλαδή δύο κράτη στο νησί και β) υπονοείται ότι και οι δικοί μας συμμετέχοντες συμφωνούν με το πρακτικό!
Τώρα θα δούμε και τι βρήκαμε εμείς από έρευνα που κάναμε στις δραστηριότητες του οργανισμού αυτού.
Χρηματοδότες τα Υπουργεία Εξωτερικών Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας (Φόρειν ΄Οφις)
Ταυτόχρονη ίδρυση γραφείων στην Λευκωσία και ΄Αγκυρα
Στόχοι του PRIΟ : Τα μέλη του να επηρεάζουν κυβερνήσεις και το κοινό χρησιμοποιώντας τα ΜΜΕ προς όφελος των θέσεών τους
Στον ετήσιο ισολογισμό του οργανισμού για το 2002 βρήκαμε να καταγράφονται τα ακόλουθα.
“...Το Κυπριακό μπήκε σε κρίσιμη φάση το 2002 λόγω της εκρεμούσας ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ...Η κυπριακή πρωτοβουλία ξεκίνησε το 1997 στις Βρυξέλλες κατά την διάρκεια συνάντησης εκεί επιχειρηματιών από αμφότερες τις πλευρές στην Κύπρο. Το PRIO δημιούργησε γραφείο στην Κύπρο το 1998. Μέχρι τον φθινόπωρο του 2002, τις εργασίες του γραφείου ηγείτο ξένος αντιπρόσωπος του PRIO, υποστηριζόμενος από τοπικό προσωπικό. Το 2002 αποφασίστηκε να δωθεί στο σχέδιο μεγαλύτερη τοπική ανάμιξη και να αναβαθμιστούν οι θέσεις των Κυπρίων μελών. Ενδυναμώθηκε το γραφείο. Το PRIO προωθεί διάλογο μεταξύ των δύο κοινοτήτων μέσω διαφόρων καναλιών. Το Ελληνο-Τουρκικό Φόρουμ πρωτοσυναντήθηκε το 1998. Τα μέλη του είναι εξέχουσες φυσιογνωμίες από αμφότερες τις κοινότητες και έχουν πλατιές διασυνδέσεις με την κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα, επιχειρήσεις και ΜΜΕ. Το PRIO προμηθεύει τις ατζέντες, διευκολύνσεις και παρακολουθήσεις για τις συναντήσεις. Οι μέθοδοι του φόρουμ είναι να συζητά θέματα και να αναπτύσει και αργότερα να προβάλει ιδέες. Τα μέλη του είναι σε καλή θέση να προβάλουν ιδέες και να αναλύουν τόσο σε κυβερνήσεις όσο και σε δημόσιες συζητήσεις με τους οποίους έρχονται σε επαφή μέσω των ΜΜΕ. Η δουλειά αυτή στόχο έχει την υποστήριξη, ενθάρρυνση και εισήγηση ενδοκυβερητικών δραστηριοτήτων για περισσότερη επαναπροσέγγιση. Κατά την διάρκεια του 2002, ο κύριος στόχος του φόρουμ ήταν το Κυπριακό πρόβλημα. Οι τρείς συναντήσεις του φόρουμ περιλάμβαναν και Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Αυτό έδωσε μια περιφερειακή διάσταση στις συζητήσεις για την Κύπρο...Το ΤΟSAM (Centre for Research of Societal Problems) ιδρύθηκε στην ΄Αγκυρα το 1997. Εκτοτε το PRIO υποστηρίζει το TOSAM τόσο οικονομικά όσο και με στρατηγικές συμβουλές. Το TOSAM εργάζεται για δημοκρατικές αξίες και αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των διαφορετικών ομάδων στην τουρκική κοινωνία, ειδικά μεταξύ Τούρκων και Κούρδων της Τουρκίας. Το κάνει αυτό μέσω διαφόρων πολιτικών κοινωνικών δραστηριοτήτων, πρωτίστως με μαθήματα εκπαίδευσης, σεμινάρια και ραδιοφωνικά προγράμματα. Το πρόγραμμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ειρήνης στην Τουρκία και την Ανατολή Μεσόγειο χρηματοδοτείται από το ΥΠΕΞ της Νορβηγίας. Δραστηριότητες του Ελληνο-Τουρκικού Φόρουμ επίσης χρηματοδοτούνται από τα Υπουργεία Εξωτερικών της Ελλλάδας και της Τουρκίας και το Βρετανικό Φόρειν ΄Οφις”.
Ξεκαθαρίζουν αρκετά πλέον τα πράγματα. Ξεκάθαρα μαθαίνουμε ότι το ίδρυμα αυτό συστρατεύει δικούς μας, τους εκπαιδεύει στο πως να μιλούν, πως να προωθούν τις θέσεις τους χρησιμοποιώντας τα ΜΜΕ (στα οποία έχουν και δικούς τους για ευκολότερη πρόσβαση ειδικά σε κρίσιμες στιγμές) με στόχο την πλύση εγκεφάλου του λαού προς όφελος των θέσεών τους καθώς την ατζέντα την προμηθεύει το PRIO! Και πως να παρευρέθονται με επιτήδειους τρόπους σε διάφορες συναντήσεις για το Κυπριακό...
Ταυτόχρονα με την ίδρυση γραφείου του οργανισμού στην Κύπρο για μεγαλύτερη διείσδυση / δικτύωση στην κυπριακή κοινωνία, ίδρυσαν και το ΤΟΣΑΜ στην Τουρκία, το οποίο υποστηρίζουν τόσο οικονομικά όσο και με στρατηγικές συμβουλές και βέβαια ως βιτρίνα (για δημοκρατικές αξίες...) πρός όφελος των τουρκικών συμφερόντων.
Ετήσια έκθεση για το 2001 - Η χρηματοδότηση του PRIO είναι απροσδιόριστων πηγών
Ο οργανισμός αυτός σύμφωνα με τις ετήσιες εκθέσεις του έχει κρυφούς και απροσδιόριστους χρηματοδότες εκατομμυρίων λιρών και οι οποίοι πληρώνουν σε τελική φάση και τα έξοδα του γραφείου και προσωπικού στην Κύπρο...
Π.χ. Γράφει σχετική έκθεση: “...Το 2001 το PRIO έχει υπολογισμό 50 εκ. NOK. Περίπου το 13% του ποσού αυτού έρχεται ως επιχορήγηση από το Συμβούλιο Ερευνών της Νορβηγίας. Το υπόλοιπο έρχεται υπό τη μορφή υποστήριξης στα διάφορα προγράμματα από άλλες πηγές από την Νορβηγία και το εξωτερικό, περιλαμβανομένου και του ΥΠΕΞ, του Υπουργείου ΄Αμυνας, το Νορβηγικό Συμβούλιο ΄Ερευνας, τα Ηνωμένα ΄Εθνη και άλλες πηγές”.
- Η χρηματοδότηση περιλαμβάνει κρυφές πηγές
Η έκθεση για το 2002 γράφει: “ Τα προγράμματα που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό εν πάση περιπτώσει αντιπροσωπεύουν τη κύρια βάση των εισοδημάτων του PRIO. Μεταξύ των κυρίων χορηγών του ινστιτούτου εντός της Νορβηγίας είναι το Συμβούλιο Ερευνών, το Υπουργείο Εξωτερικών και το Υπουργείο Αμύνης. Το PRIO παίρνει χρήματα από διάφορες διεθνείς πηγές, περιλαμβανομένης και της Διεθνούς Τράπεζας και ένα αριθμό ιδρυμάτων. Το PRIO θα προσπαθήσει να διατηρήσει και να καλυτερεύσει τις συνεργασίες του με αυτά τα ιδρύματα, καθώς θα εργάζεται για την δημιουργία σχέσεων και με άλλες πηγές χρηματοδότησης και πιθανόν συνεργατών τόσο στην Νορβηγία όσο και στο εξωτερικό. Το ινστιτούτο έχει στόχο να αυξήσει το κέρδη του ούτως ώστε να εξασφαλίσει τα χρήματα εκείνα για δάνειο για την αποπλήρωση και συντήρηση του κτιρίου στο Fuglehauggata 11....Μέσω του προγράμαμτος για Επίλυση Διαφορών και Ειρήνη, το PRIO αναμίχθηκε ενεργά στην επίλυση διαφορών και διαλόγου. Το ινστιτούτο σήμερα εργάζεται στο τομέα αυτό στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια...Μαζί με το πρόγραμμα για τα Βαλκάνια...Μαζί με το Nansen Academy δρα ως μεσολαβητής στην δημιουργία διαλόγου σε διάφορα κέντρα στην πρώην Γιουγκοσλαβία...ιδρύθηκε γραφείο στο Ζάγκρεπ. Επίσης στην Κύπρο...”
Το τουρκικό ενδιαφέρον του PRIO – το ίδιο με εκείνο που πρόβαλαν το Φόρειν ΄Οφις και ο Σερ Ντέιβιντ Χάνει και η Ουάσιγκτον υπερ της αποδοχής του ‘Σχεδίου Ανάν’
Είναι σημαντικό το ταυτόχρονο ενδιαφέρον του νορβηγικού αυτού πανεπιστημιακού ινστιτούτου για τις προσπάθειες της ...κατοχικής Τουρκίας!
Γράφει σχετικό κείμενο του ινστιτούτου με τον χαρακτηριστικό τίτλο : “Οι προσπάθειες της Τουρκίας για την Ευρωπαική ΄Ενωση και η Κυπριακή Διένεξη: Μία από τις προκλήσεις κλειδί που αντιμετωπίζει η νέα τουρκική κυβέρνηση είναι εκείνη της εξασφάλισης δέσμευσης από την Ευρωπαίκή Ένωση στην Σύνοδο της Κοπεγχάγης ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Εδώ, το κύριο πρόβλημα είναι το θέμα λύσης στην διένεξη στην Κύπρο πριν την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. τον Δεκέμβριο του 2002.
Ως αποτέλεσμα της πίεσης αυτής, η Κύπρος βρίσκεται σε μια από τις πιο ευαίσθητες φάσεις της ιστορίας της με μια πιθανή λύση για την διένεξη της νήσου να βρίσκεται ενόψη. ΄Ομως, αποτυχία να πιαστεί η ευκαιρία αυτή που παρουσιάζεται σήμερα μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τον μακρόχρονο διαμελισμό της νήσου με αρνητικές επιπτώσεις όχι μόνο στην Κύπρο αλλά επίσης στις προσπάθειες της Τουρκίας σε σχέση με την Ευρωπαική ΄Ενωση και της Ελληνοτουρκικές σχέσεις”.
Εδώ θα πρέπει ένας, για να καταλάβει βαθύτερα τον επιζήμιο ρόλο του PRIO, να δεί το νορβηγικό ενδιαφέρον σε συνδιασμό με το εκδηλωθέν βρετανικό και αμερικανό κατά την διάρκεια της περιόδου της εμφάνισης του εκτρώματος ‘Ανάν’. Και τις αφόρητες φανερές και κρυφές πιέσεις που χρησιμοποίησαν οι Βρετανοί και Αμερικανοί για άμεση αποδοχή του σχεδίου πριν την σύνοδο της Κοπεγχάγης και τα παρασκήνια εκεί με τις πρόστυχες προσπάθειες του Λόρδου Χάνει κατά την διάρκεια της συνόδου...Και την αυτόματη υποστήριξη που του δώθηκε από ορισμένους ε/κ κύκλους. Σήμερα, η ίδια πίεση επανήλθε με τις προσκλήσεις Ανάν για τελεσιγραφικό διάλογο κλεισίματος όπως όπως του Κυπριακού προς όφελος της Τουρκίας πριν την1η Μαίου 2004!
Το ενδιαφέρον της Νορβηγίας!
Είναι άξιον απορίας μήπως μετά τα προαναφερθέντα, το...ενδιαφέρον της Νορβηγίας να ‘βοηθήσει’ με τόση έντονη δραστηριότητα, επιβουλή επιρροής και οικονομική επιβάρρυνση την Κύπρο να γίνει μέλος της Ε.Ε διχοτομημένη και αναγνωρίζοντας το κατοχικό καθεστώς ως ‘κράτος’ προς όφελος της Τουρκίας; ΄Οταν η ίδια έχει δια δημοψηφίσματος απορρίψει την δική της συμμετοχή στην ΕΕ; !(Η Νορβηγία έχει ένα πολύ καλό σύστημα επιδομάτων το οποίο δεν θέλει να χάσει με την αναγκαία σε περίπτωση συμμετοχής, εναρμόνηση και δεύτερον λόγω διαφορών σε θέματα αλιείας. Επίσης, η Νορβηγία μαζί με την Βρετανία την δεκαετία του 1950 και μαζί με άλλες πέντε χώρες δημιούργησαν την EFTA –European Free Trade Association (Ευρωπαικές χώρες Ελεύθερου Εμπορίου) – ουσιαστικά σαμποτάροντας την ΕΟΚ (Ευρωπαική Οικονομική Κοινότητα τότε). Με αποτέλεσμα η Ευρώπη τότε να είχε χωριστεί στις 6 μέσα και στις 7 έξω όπως είχαν χαρακτηριστεί (inner 6 and outer 7).
Οι κρυφές χρηματοδοτήσεις και το κυπριακό ενδιαφέρον
Το νορβηγικό αυτό ινστιτούτο όπως βρίκαμε μέσω των ετήσιων ισολογισμών του χρηματοδοτείται τόσο από τα υπουργεία Εξωτερικών και ΄Αμυνας της Νορβηγίας όσο και από ξένες κρυφές και όντως απροσδιόριστες πηγές με εκατομμύρια λίρες. Βρίκαμε ότι ταυτόχρονα με τις κινήσεις τους για το Κυπριακό το 1997 δημιούργησαν και γραφείο υπέρ των τουρκικών συμφερόντων ουσιαστικά στην ΄Αγκυρα. Είναι γνωστό ότι τέτοια γραφεία δεν δημιουργούνται από τέτοια ινστιτούτα για τα καλά της ...ψυχής των ιδρυτών τους αλλά είτε για πολιτικούς λόγους είτε για οικονομικούς. Και στην περίπτωση αυτή φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο λόγος της ανάμιξης του PRIO στο Κυπριακό είναι πρωτίστως οικονομικός και δεύτερον πολιτικός. Λέγοντας αυτό εννοώ ότι παίρνοντας την αδράν χρηματοδότηση από τις διάφορες κρυφές και φανερές πηγές και τις οποίες επιδιώκει το ισντιτούτο για να καλύπτει τις οικονομικές του ανάγκες, αυτό προωθεί και την πολιτική που ζητούν να προωθήσει τα διάφορα ξένα κέντρα και ‘πελάτες’ των προγραμμάτων του.
Το PRIO υποσκάπτει τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων προσφύγων και της Κ.Δ.
Στην περίπτωση της δραστηριότητάς του από το 1997 με τα διάφορα σεμινάρια/εργαστήρια και την ίδρυση και γραφείου στην Λευκωσία για το Κυπριακό το ινστιτούτο αυτό υποσκάπτει, με την βοήθεια δικών μας σε μεγάλο βαθμό, τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων προσφύγων και της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
΄Οπως φανερώνεται και από τις ετήσιες εκθέσεις του, τις δραστηριότητες αυτές χρηματοδότησαν τα Υπουργεία Εξωτερικών και ΄Αμυνας της Νορβηγίας αλλά και τα Υπουργεία Εξωτερικών της Ελλάδας της Τουρκίας και της ‘κηδεμόνος’ Βρετανίας το γνωστό Φόρειν ΄Οφις.
Με αυτά επιβεβαιώνεται για πολλαστή φορά ο ρόλος του ΄Ελληνα ΥΠΕΞ Γιώργου Παπανδρέου εις υποστήριξη του εκτρώματος ‘Ανάν’, τα ζεμπέκικά του με τον Τούρκο ομόλογό του και οι αρχικές δηλώσεις Σημίτη υπέρ του σχεδίου ‘Ανάν’. ΄Οσον αφορά το βρετανικό Φόρειν ΄Οφις δεν χρειάζονται, πιστεύω...διευκρινίσεις για το ρόλο του! Να συμπληρώσω, όμως, ότι με την αποχώρηση της κυβέρνησης Κληρίδη και της διαπραγματευτικής του ομάδας/συμβούλων που ευθύνονται για την ετοιμασία του εκτρώματος Ανάν (Κληρίδη, Βασιλείου, Παπαπέτρου, Μαρκίδη) βλέπουμε μια αλλαγή στην στάση του Α. Παπανδρέου έναντι του Κυπριακού με τις πρόσφατες δηλώσεις στην απάντηση που έδωσε στον Ανάν. Είτε αυτό οφείλεται στην προεκλογική περίοδο που περνά η Ελλάδα όταν και πάντοτε η Κύπρος χρησιμοποιείται ως γεφύρι για τους ελλαδίτες πολιτικούς είτε γιατί η κυβέρνηση Παπαδόπουλου επηρέασε όντως την ελλαδική στις θέσεις που οφείλει να ακολουθήσει...Θα δούμε.
Επιπρόσθετες σημειώσεις -Αποκαλύψεις δημοσιογράφου Πάμπου Βάσιλα
Τον Σεπτέμβριο του 2001 ο συνάδελφος Πάμπος Βάσιλα αποκάλυψε με σειρά δημοσιευμάτων του τα τεκταινόμενα στα περιβόητα αυτά σεμινάρια στο ΄Οσλο. Αρχικά τον είχαν προσεγγίσει και εκείνο και είχε πάει. Αλλά, όταν είδε τι είδους εργασίες περιελάμβαναν τα σεμινάρια αυτά και ποια πολιτική προωθούσαν διαχώρισε την θέση του ο άνθρωπος και ως τίμιος πατριώτης και γνήσιος δημοσιογράφος εξάσκησε το καθήκον του και τα έβγαλε στη φόρα.
Σύμφωνα με τις έρευνες του συνάδελφου Πάμπου Βάσιλα το PRIO προηγουμένως χρηματοδοτείτο για αυτές τις διεργασίες και αναμίξεις του και από το αμερικανικό ινστιτούτο Φούλπράιτ. Και ίσως ακόμα να συνεχίζει να χρηματοδοτείται και από το αμερικανιό Φούλπράιτ και οι χρηματοδοτήσεις αυτές να είναι μεταξύ όλων των υπολοίπων κρυφών χρηματοδοτήσεων που δέχεται το ινστιτούτο είτε μέσω των Υπ. Εξωτερικών και ΄Αμυνας της Νορβηγίας είτε απευθείας. Παράλληλα κανένας δεν μπορεί να υπογραμμίσει μετα βεβαιότητας ότι το ενδιαφέρον αυτό προς όφελος της ΄Αγκυρας και γενικά των τουρκικών συμφερόντων δεν χρηματοδοτείται και από άλλες πηγές της κεμαλικής Τουρκίας (εκτός της πιο πάνω αναφοράς) και που περιλαμβάνεται στις κρυφές ακατανόμαστες πηγές (‘άλλες πηγές’) που χρηματοδοτείται το ινστιτούτο αυτό...
Εμπνευστές των σεμιναρίων αυτών οι ‘Φίλοι της Κύπρου’ ΄Αγγλοι πρωτοστατούντως των Εργατικών
Τέλος είναι σημαντικό να συμπληρώσω υπογραμμίζοντας ότι τα επαναπροσεγγιστικά αυτά σεμινάρια και θέσεις που εκφράζονται ξεκίνησαν από το Κάμπτεν Τάουν του Λονδίνου αρχές της δεκαετίας του 1980. Από την περιβόητη ομάδα των τάχατες ‘Φίλων της Κύπρου’ με την καθοδήγηση του Φόρειν ΄Οφις και την οποίαν ομάδαν είχε ιδρύσει ο τελευταίος και διχοτόμος κυβερνήτης της Κύπρου Σέρ Χιού Φούτ...
Κλείνω με μια από πολλές δηλώσεις ξένων εμπειρογνωμόνων και δικηγόρων. “Το σχέδιο Ανάν είναι ένα ηλίθιο έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας που στοχεύει στην επιβουλή εθνικού ξεκαθαρίσματος και προνοιών φυλετικών διακρίσεων και είναι μια μανιώδη απόπειρα να αποδυναμωθεί η Κύπρος.”
“Annan plan is a ludicrous crime against humanity seeking to impose ethnic cleansing and apartheid provisions and is a manic attempt to further weaken Cyprus”. Δήλωσαν ξένοι εμπειρογνώμονες σε συνέδριο στην Λευκωσία που διοργάνωσε το Λόμπυ για την Κύπρο που εδρεύει στο Λονδίνο (Cyprus Weekly 14 –20/2/2003).
Φανούλα Αργυρού, Ερευνήτρια/δημοσιογράφος Λονδίνο.
(Η έρευνα αυτή δημοσιεύθηκε στην ‘Ελευθερία’ του Λονδίνου στις 4.9.2003)
ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ - ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΔΡ. Ε. ΚΩΦΟ (ΕΛΙΑΜΕΠ)
Παμμακεδονικές Ενώσεις Υφηλίου
Contact info:
Email: ninagatz@comcast.net
Τel: 603-742-0466
Fax: 603- 617-2977
Κριτική συνεπειών
Ανησυχίες σχετικά με τη σκοπιμότητα των παροτρύνσεων του ειδικού συμβούλου
του ΕΛΙΑΜΕΠ Δρ. Ε. Κωφού για την επίλυση της διαφοράς της ονομασίας της ΠΓΔΜ
μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων
Νοέμβριος 2010
Αγαπητέ Δρ. Κωφέ,
Με αφορμή την εισήγησή σας στο σεμινάριο Rose-Routh στα Σκόπια στις 20
Οκτωβρίου του 2010 στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ λόγω της
περιπλοκής της Ελλάδας με τη βόρεια γείτονά της, και τις πρόσφατες ειδήσεις
προερχόμενες από τα Σκόπια αναφερόμενες σε σας, εμείς οι αντιπρόσωποι των
Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου, επιθυμούμε να υποβάλλουμε τις παρατηρήσεις
μας. Θεωρούμε ότι οι Παμμακεδονικές Ενώσεις, ως προπύργιο του Ελληνισμού της
Μακεδονίας, θα πρέπει να είναι μια σημαντική φωνή και αναπόσπαστο στοιχείο
των ακαδημαϊκών, πολιτικών και ιστορικών συζητήσεων στο θέμα του ονόματος
της γείτονος. Είμαστε οι εκπρόσωποι των εκατομμυρίων των Μακεδόνων στην
Ελλάδα και τη Διασπορά. Είμαστε διαχρονικοί, και ανεξάρτητοι από όλα τα
πολιτικά κόμματα.
Σεβόμαστε τις προσπάθειές σας των τελευταίων πέντε δεκαετιών στην
αντιμετώπιση του Μακεδονισμού των Σκοπίων, ωστόσο αντιτασσόμαστε έντονα στη
ιδέα που εσείς και οι συνάδελφοί σας του ΕΛΙΑΜΕΠ έχουν προωθήσει προς τους
πολίτες της Ελλάδας και της Διασποράς, σε διάφορους υπουργούς της Ελληνικής
Δημοκρατίας και τώρα τελευταία σε πολιτικούς και δημοσιογράφους των Σκοπίων.
Καθ 'όλη τη διατριβή σας παρατηρούμε πως ενώ δεν χρειάζεται, εσείς
αναφέρεστε σ’ αυτή τη χώρα ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αντί της ΠΓΔΜ. Με
αυτόν τον τρόπο νομιμοποιείτε το αίτημά τους να ονομαστούν «Δημοκρατία της
Μακεδονίας». Αποκαλώντας τους έτσι εσείς τους περιγράφετε στο πλαίσιο που
αυτοί θέλουν να γίνονται αντιληπτοί.
Το πρόβλημα με το χωριστό γεωγραφικό προσδιορισμό για ονομασία μιας χώρας:
Ο γεωγραφικός προσδιορισμός που προτείνετε στη διατριβή σας θα είναι τελικά
καταστροφικός για την Ελλάδα, επειδή υπονοεί ότι υπάρχει μια ολόκληρη
οντότητα με την ονομασία Μακεδονία η οποία είναι γεωγραφικά διαιρεμένη - δια
της βίας, όπως ακριβώς διδάσκεται στην ΠΓΔΜ. Μήπως θα πρέπει να σας
υπενθυμίσουμε ότι η “Vardarska Makedonija” γεννήθηκε από τον Παν-Σλαβικό
αλυτρωτισμό; Επομένως αφήνετε την πόρτα ανοιχτή για τη συνέχιση του μύθου
της Μακεδονίας του Αιγαίου - ακριβώς μια άλλη γεωγραφική περιοχή της
Μακεδονίας ... υπό κατοχή. Η χώρα τους θα είναι το ΚΡΑΤΟΣ, ενώ η Ελλάδα θα
έχει μόνο μια περιοχή που υποτίθεται θα είναι σε μια σφαίρα γεωπολιτικά
άλλη. Προτείνοντας ένα γεωγραφικό προσδιορισμό, υποβάλλετε τα 2,5
εκατομμύρια Μακεδόνων Ελλήνων σε συνεχείς κινδύνους. Εκτός από τις απορίες
που έχουμε ως προς την ανάγκη του προσδιορισμού, σας απευθύνουμε την ερώτηση
δημοσίως: γιατί πρέπει να υπάρχει γεωγραφικός προσδιορισμός γι’ αυτούς και
εθνικός για εμάς; Δεν είναι αυτοί Σλάβοι, ενώ εμείς είμαστε Έλληνες; Τέλος,
οποιαδήποτε ονομασία που έχει έναν ξεχωριστό προσδιορισμό στον όνομα
«Makedonija / Μακεδονία» θα εξαφανιστεί και ο όρος «Makedonija / Μακεδονία»
θα παραμείνει ο οριστικός. Αυτό έχει συμβεί ήδη με την «ΠΓΔΜ»: Το «ΠΓΔ»
είναι επίσης ένα ξεχωριστός προσδιορισμός, αλλά τα Σκόπια έχουν παραβιάσει
αμέτρητες φορές την Ενδιάμεση Συμφωνία που υπέγραψαν και την έχουν
μονομερώς παρακάμψει πιέζοντας για τον όρο Δημοκρατία της «Μακεδονίας». Για
παράδειγμα και μόνον ας εξετάσουμε την παλιά σημαία που ακόμη κοσμεί σχεδόν
κάθε κοινωνική, πολιτική και θρησκευτική εκδήλωση του κράτους και της
Διασποράς του - κάτι που είναι εναντίον της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.
Αντί εσείς να δημιουργείτε «Μακεδονικές» ταυτότητες στα Σκόπια στην
Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ έπρεπε να τους είχατε πει ξεκάθαρα πως σε
καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτραπεί σε κανένα κράτος να χρησιμοποιεί
έναν όρο εθνολογικά ο οποίος πολιτιστικά και ιστορικά ανήκει σε άλλο έθνος
για αιώνες.
Σημαντικές λύσεις ή δημιουργία γλωσσολογικού λαβυρίνθου;
Με όλο τον σεβασμό, θα θέλαμε να συζητήσουμε τις απόψεις σας ως σύμβουλος
του ΕΛΙΑΜΕΠ και της Eλληνικής κυβέρνησης. Στο δοκίμιό σας του 2009 για το
ΕΛΙΑΜΕΠ με τίτλο “The Current Macedonian Issue between Athens and Skopje: Is
there an Option for a Breakthrough?”, και στην ομιλία σας στο Σεμινάριο του
Rose-Routh στα Σκόπια τον περασμένο μήνα, προτείνατε ως «τροφή για σκέψη»
για μελλοντικούς «υποψηφίους διαμεσολαβητές» στο θέμα του ονόματος και
προωθήσατε μια περίπλοκη νομικίστικη προσέγγιση, η οποία είναι δύσκολο να
ακολουθηθεί από διεθνείς οργανισμούς και πόσο μάλλον από το κοινό άτομο.
Εκτός από το όνομα της χώρας, υποδεικνύετε ότι μια πιθανή λύση θα ήταν να
χρησιμοποιηθεί ο σλαβικός όρος σε μια αμετάφραστη μορφή για το όνομα της
εθνικότητας, της γλώσσας, και του πολιτισμού των κατοίκων της ΠΓΔΜ. Το
εθνικό όνομα θα είναι «Mακεντόντσι» και το παράγωγο θα είναι «Μακεντόνσκι»
από τη Σλάβο / Βουλγαρική γλώσσα. Στην Ελληνική λετε πως θα μπορούσε να
εφαρμοστεί ο εθνικός προσδιορισμό «Μακεδόνες» για το ουσιαστικό, και
«Μακεδονικός» για το παράγωγο και συμβουλεύετε πως αυτά επίσης θα πρέπει να
μεταφερθούν σε άλλες γλώσσες ως έχουν. Ωστόσο, στο Rose-Routh Σεμινάριο
προχωρείτε και αντιγράφετε μερικά από αυτά χρησιμοποιώντας Σλαβικές
καταλήξεις: «Μakedonsko vino» για το κρασί τους (στα Ιταλικά / Ισπανικά),
λες και ο κόσμος πρέπει να μάθει να κλίνει επίθετα στα σλαβικά!
Επιπλέον, δεν χρειάζεται να σας υπενθυμίσουμε ότι στη Σλαβική γλώσσα, οι
καταλήξεις των γενών είναι-ski (αρσενικό),-ska (θηλυκό), και-sko (ουδέτερο)
για τα επίθετα. Εξάλλου, το ουσιαστικό στον πληθυντικό είναι «Μακεντόντσι»,
αλλά ο ενικός είναι «Μακεντόνετς». Όπως γνωρίζετε, η Ελληνική έχει επίσης
καταλήξεις ουσιαστικών, καθώς και επιθέτων. Είστε ασαφής εάν το σύνολο ή
μόνο μία από τις Σλαβικές / Ελληνικές καταλήξεις στον πληθυντικό / ενικό
αριθμό κάθε γλώσσας θα πρέπει να χρησιμοποιούνται. Υπονοείτε ότι ο κόσμος
πρέπει να μάθει πώς να κλίνει ουσιαστικά και επίθετα στα Σλαβικά και τα
Ελληνικά ή εσείς συμβουλεύετε ότι οι όροι αυτοί πρέπει να αντιγραφούν σ’
όλες τις γλώσσες, αγνοώντας έτσι τους λεπτούς γλωσσικούς κανόνες που
διαμορφώνουν κάθε γλώσσα; Πιο συγκεκριμένα, είναι το ΕΛΙΑΜΕΠ διατεθειμένο να
δημιουργήσει νέα γραμματική και γλωσσικούς κανόνες για όλες τις γλώσσες του
κόσμου; Στα Αγγλικά είναι πιο εύκολο, γιατί δεν υπάρχουν γένη για τα
ουσιαστικά και τα επίθετα και επιπροσθέτως δεν κλίνονται, αλλά δεν μπορείτε
να στηρίζεστε μόνο στην Αγγλική, ειδικά για τις γλώσσες των οποίων τα
ουσιαστικά και τα επίθετα κλίνονται και διαθέτουν διάφορες πτώσεις. Από την
άλλη πλευρά, η φράση «the Makedonskianization of the new immigrants»
ακούγεται γελοία ακόμα και στα Αγγλικά.
Αν έτσι, στα Αγγλικά θα αναφέρεται «the makedoniki woman» ή θα αποκαλείται
«the makedonikan woman» όταν κάποιος θα αναφέρεται στη γυναίκα από τη Βόρεια
Ελλάδα; Στα Αγγλικά θα είναι «the makedonski book» ή «the makedonsko
book»-ή οι καταλήξεις θα εφαρμόζονται μόνον σε γλώσσες που τα ουσιαστικά και
τα επίθετά τους κλίνονται;
Αν είναι το πρώτο, τότε υποχρεώνετε τον κόσμο να μάθει Σλαβικά, και εάν
πρόκειται για το τελευταίο, τότε συμβουλεύετε ότι κάποιες γλώσσες πρέπει να
αντικαταστήσουν τις δικές τους καταλήξεις με τις Σλαβικές. Πώς στην ευχή θα
μπορούσε ένας Έλληνας να εκφράσει μια φράση σαν «της Μακεντονσκικής
πρωτεύουσας»; Θα είναι αυτή – ή η γραμματικώς εσφαλμένη φράση «της
Μακεντόνσκι πρωτεύουσας»; Πώς ο Έλληνας θα προφέρει τον όρο «Μακεντόντσι»;
Θα γίνει «οι Μακεντόνστηδες» στον πληθυντικό για τους άνδρες και «οι
Μακεντόντσισσες» για γυναίκες - ή θα είναι απλώς η γραμματικώς εσφαλμένη
φράση «οι Μακεντόντσι»; Πώς το ΕΛΙΑΜΕΠ θα διδάξει και θα διασφαλίσει ότι οι
Γάλλοι θα λένε «la capitale Makedonski et le vin Makedonski» αντί «la
capitale Makedonskienne et le vin Makedonskien»; Θα αποκαλούν άραγε οι
Γάλλοι «les Makedontsi» και για τα δυο γένη αντί «les Makedontsiens» για
τους άνδρες και «les Makedontsiennes» για τις γυναίκες;
Επιπλέον, υπάρχει επίσης το πρόβλημα του πληθυντικού και ενικού αριθμού του
ουσιαστικού της Σλαβικής «Makedonsti». Η επιπολαιότητα τονίζεται στην
Ισπανική εκδοχή της φράσης: «Πήγαμε στην Μακεντόνσκι(κη;) πρωτεύουσα των
Σκοπίων και συναντήσαμε πολλούς Μακεντόντσι(δες;) και άλλα Μακεντόνσκι(κα;)
παιδιά κατά τη διάρκεια μιας διάσκεψης με όνομα Nεολαία Μακεντόνετς»:
«Viajamos al capital Skopje y en contramos los muchos ninos Makedontsis y a
la otra gente Makedonets qui atendieron una conferencia de juventud
Makedonets.»
Τέλος, θα θέλαμε να γνωρίζουμε τι θα συμβεί με τον καθιερωμένο όρο
«Macedonian» που έχει χρησιμοποιηθεί σε όλη την ιστορία (από την αρχαία έως
την νεωτέρα) ο οποίος περιγράφει τους βόρειους Έλληνες, συμπεριλαμβανομένου
και εσάς. Αναφερθήκατε σ’ αυτόν τον όρο ως «τέταρτη διάσταση» στην εργασία
σας, αλλά δεν προσφέρατε λύση. Εκατό χρόνια από τώρα, όταν κάποιος διαβάζει
στα Αγγλικά Πλούταρχο, Hammond, και Dakin, θα αναγνωρίζει άραγε αυτόν τον
όρο;
Εις του ΕΛΙΑΜΕΠ την διατριβή σας αναφέρατε ότι όταν οι δυο πλευρές
συμφωνήσουν, θα ζητήσουν από κοινού τον κόσμο να υιοθετήσει αυτούς τους
γλωσσικούς κανόνες. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι ενώ τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ θα
νομίζουν ότι έδωσαν την λύση στο πρόβλημα και θα απολαμβάνουν τα
συγχαρητήρια του κόσμου, οι Σκοπιανοί θα εξασφαλίζουν πως τα μέσα ενημέρωσης
εκτός της χώρας τους, θα χρησιμοποιούν τον όρο «Macedonian» και όχι
«Makedonski». Πιστεύουμε ακράδαντα σ’ αυτή την άποψη ότι είναι ουσιαστικά
αδύνατο να επιβληθεί αυτό το σκεπτικό σε διεθνές επίπεδο, και να
διασφαλίσετε πως τα Σκόπια δεν θα προωθήσουν την αλλαγή του. Έχουμε τονίσει
το πρόβλημα αυτό σε διάφορες γλώσσες για να καταστήσουμε σαφές ότι
πιστεύουμε ότι τα Σκόπια θα απορρίψουν αυτή τη δυσκίνητη νέα γλωσσική
οντότητα και θα κάνουν κάθε προσπάθεια άπαντες να τους αποκαλούν
«Μακεδόνες» - και ένας γλωσσικά εξοργισμένος κόσμος θα συμφωνήσει. Το ίδιο
ακριβώς πράγμα έχει συμβεί με τον εξίσου επαχθή όρο «ΠΓΔΜ». Θα θέλαμε να σας
ζητήσουμε να είστε σαφής σε όλες τις έννοιες που προαναφέρθηκαν, διότι
ειλικρινά μας προκάλεσαν σύγχυση.
Ιστορικές Ανακρίβειες:
Δρ. Κωφέ, λανθασμένα υπονοείτε ότι το θέμα του ονόματος μεταξύ Αθήνας και
Σκοπίων είναι κατά κάποιο τρόπο μια συνέχεια του «Μακεδονικού Προβλήματος»
πάνω από 100 χρόνια πριν. Αναφέρεστε ότι το «παραδοσιακό» πρόβλημα, όπως το
αποκαλέσατε ήταν για επικράτεια αλλά παραλείψατε να αναφερθείτε ποιος
αμφισβητούσε την επικράτεια. Δίνετε έτσι την εντύπωση ότι οι Έλληνες
πολέμησαν «Μακεδόνες» για τον έλεγχο της «Μακεδονίας» και αυτό ιστορικώς
είναι λάθος. Δεδομένου ότι αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί με τη Συνθήκη του
Βουκουρεστίου 1913, και όπως αναφέρεται από την έκθεση Carnegie για την
έκβαση των Βαλκανικών Πολέμων - κατ 'ουσίαν, όπως μας διδάσκει η
ιστορία –αυτοί που πολέμησαν ήταν οι Έλληνες, οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι
εναντίον της «μεγάλης άρρωστης» πλέον Ευρωπαϊκής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν υπήρχε εκείνη την εποχή καμιά εθνική Μακεδονική ταυτότητα. Αν υπήρχε, το
Μανιφέστο του Κρούσεβο θα την είχε καθορίσει. Όλες οι «Μακεδονικές»
επαναστατικές κινήσεις ήταν είτε Ελληνικές είτε Βουλγαρικές, και ήταν η
σύγκρουση αυτών των δύο εθνοτήτων (μετά την προώθηση για τη διάλυση της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την αυτοκρατορική Ρωσία), που καθόρισε το
απόγειο της Ελληνικής ιστορίας στα τέλη του 19ου- αρχές του 20ού αιώνα. Το
σημερινό πρόβλημα δεν έχει να κάνει τίποτε με το «Μακεδονικό Πρόβλημα».
Είναι το αποτέλεσμα του Παν-Σλαβικού Κομμουνιστικού ονείρου που συνέβαλλε
απτά στη δεκαετία του 1930 και επισήμως το 1944 με στόχο τις
Γιουγκοσλαβικές επεκτατικές βλέψεις.
Επιπλέον, ποτέ δεν υπήρξε καμιά «Βαρδαρική Μακεδονία» επίσημα. Η περιοχή
στην οποία σήμερα βρίσκεται η ΠΓΔΜ, ξεκίνησε ως Παιονία / Δαρδανία στην
αρχαιότητα και κατέληξε ως Vardarska Banovina πριν ο Γιόσιπ Μπροζ Τίτο
επιλέξει να δημιουργήσει τη «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» το 1944.
«Vardarksa Makedonija» είναι το όνομα που χρησιμοποιήθηκε αλυτρωτικά από
κομμουνιστές και Μακεδονιστές για να υποδηλώνει ότι είναι μέρος μιας
«διαιρεμένης περιοχής».
Δρ. Κωφέ, οι Έλληνες δεν «αντιλαμβάνονται» ότι η αρχαία Μακεδονική ταυτότητα
είναι βασικό συστατικό του Ελληνισμού μας - γνωρίζουμε ότι αυτή υπάρχει μέσα
από ένα αδιάσπαστο Ελληνικό στοιχείο και την παρουσία του στη Μακεδονία από
την αρχαιότητα. Η αντίληψη είναι μια λέξη που συνεπάγεται με την άποψη που
δεν είναι αναγκαστικά αποδεκτή από άλλους. Αφήνει την πόρτα ανοιχτή για
ερμηνεία που μπορεί να είναι μια συλλογική αυταπάτη. Αυτό υποστηρίζεται από
τον Μακεδονισμό, ο οποίος είναι η ίδια απατηλή δύναμη που προσπαθεί να
σφετεριστεί οτιδήποτε Μακεδονικό ως μη Ελληνικό. Δυστυχώς για τους
Μακεδονιστές, η ιστορία μας επιβεβαιώνεται από πολλούς και είναι επίσημη.
Επιπλέον, η δήλωσή σας στα Σκόπια ότι οι «Μακεδόνες» είναι το ιστορικό όνομα
με το οποίο οι «Ελληνόφωνοι» του αρχαίου Μακεδονικού βασιλείου
προσδιορίζονταν μας προκαλεί μεγάλη απορία και κυριολεκτικά μας μπερδεύει.
Ήταν οι αρχαίοι Μακεδόνες απλά «Ελληνόφωνοι»; Όπως γνωρίζετε πολύ καλά, ο
Μακεδονισμός διδάσκει τη νεολαία του, ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν
Έλληνες και ότι ήταν απλά Ελληνόφωνοι ή εξελληνισμένοι. Η ομιλία σας στα
Σκόπια δεν έχει κάνει τίποτα άλλο από το να επιβεβαιώσει αυτή η θεωρία.
Σχεδόν, 400 κλασικιστές παγκοσμίου φήμης διαφωνούν μαζί σας:
(http://macedonia-evidence.org/obama-letter.html).
Τα Ψηφίσματα των Ελλήνων:
Τα μέλη του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) στο συνέδριό τους στο
Σικάγο το 2007, καθώς και το Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο ενέκριναν
ομόφωνα την απόφαση της Παμμακεδονικής Ένωσης ΗΠΑ σχετικά με το θέμα της
ονομασίας του γειτονικού κράτους. Πιο πρόσφατα, κατά τη διάρκεια του
παγκόσμιου συνεδρίου στο Μόντρεαλ του Καναδά, τον Ιούλιο του 2010, η ΑΧΕΠΑ
παρείχε επίσης την υποστήριξή της στο ψήφισμα της Παμμακεδονικής Ένωσης.
Επιπλέον, περίπου εκατό Μακεδονικές οργανώσεις από την Ελλάδα δηλώνουν ότι
δεν πρόκειται να αποδεχτούν τη συμπερίληψη του όρου «Μακεδονία» στην
ονομασία της ΠΓΔΜ. Ζητούν από την Κυβέρνηση να εγκαταλείψει την πολιτική του
γεωγραφικού προσδιορισμού και να συμπεριλάβει στη διαπραγμάτευση και τα
ζητήματα του καθορισμού της ονομασίας του έθνους, της υπηκοότητας και της
γλώσσας, ώστε να αποτραπεί η χρήση του όρου Μακεδονία. Καλούν την Κυβέρνηση
να αρνηθεί την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ευρωπαϊκής
Ένωσης και της ΠΓΔΜ, καθώς και την ένταξή της στο ΝΑΤΟ ή σε άλλους Διεθνείς
Οργανισμούς, στους όποίους η χώρα μας έχει το δικαίωμα της αρνησικυρίας,
προτού λυθούν τα προβλήματα του ονόματος, της εθνότητας, της υπηκοότητας
και της γλώσσας.
Νομικά επιχειρήματα και η υποχρέωση της Ελλάδας στο λαό της:
Έχουμε επίγνωση των επιχειρημάτων σας ότι κανείς δεν μπορεί να επιβάλει
νομίμως την εθνικότητα ή το όνομα σε μια ομάδα ατόμων και η Ελλάδα δεν έχει
καμία νομική προτεραιότητα να ζητήσει αλλαγή της εθνότητας των βορείων
γειτόνων της. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το ΕΛΙΑΜΕΠ (με τις δικές
σας συμβουλές) έχει προωθήσει την ιδέα του αμετάφραστου Σλαβικού λεξιλογίου
για την ταυτότητά τους, και του «Vardarska Makedonija» για το όνομα της
χώρας. Με άλλα λόγια, εσείς ΕΠΙΣΗΜΑ προωθείτε να αυτοαποκαλούνται
«Μακεδόνες» στη γλώσσα τους, και ότι το όνομα της χώρας τους θα πρέπει να
αποτελεί αναχρονισμό του Ψυχρού Πολέμου το οποίο για πρώτη φορά επινοήθηκε
από τον Γιόσιπ Μπροζ Τίτο. Με άλλα λόγια, τίποτα δεν έχει αλλάξει από το
1944. Επομένως, εσείς πιστεύετε ότι δεν έχουμε καμία δυνατότητα νομικής
προσφυγής και η μάχη είναι χαμένη για μας και αυτό μας ενοχλεί πολύ. Τα
επιχειρήματά σας αυτά είναι ίδια με αυτά των Σκοπίων και της Διασποράς τους
όταν υποστηρίζουν τις απόψεις τους σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς. Τα
δικά μας επιχειρήματα όμως μπορεί να γίνουν πιο εύγλωττα, με απόλυτη νομική
χροιά εν συγκρίσει με τις ανησυχίες που εκφράστηκαν από εσάς και αυτές του
Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Πρώτον, γιατί θα πρέπει να σεβαστούμε την
επιθυμία ενός κομμουνιστή δικτάτορα που αποφάσισε να επεκτείνει την
«Μακεδονία» μέσω της Νότιας Γιουγκοσλαβίας με σκοπό τη μελλοντική προσάρτηση
Ελληνικών εδαφών; Στην πραγματικότητα και όπως αναφερθήκατε στη διατριβή
σας του 2009 για το ΕΛΙΑΜΕΠ, είναι η αρχική Ελληνική ταυτότητα της
Μακεδονίας που μεταλλάσσεται τα τελευταία 70 χρόνια. Πού είναι η νομιμότητα
σε αυτό και γιατί δεν έχετε προωθήσει τη σύγχρονη ιστορική αλήθεια σ 'αυτούς
και τον κόσμο; Δεύτερον, αντί να τους βαπτίζετε και να τους ζητείτε να
δεχτούν όρους που δύσκολα θα μπορούσαν να υιοθετηθούν διεθνώς από ένα μη
Σλαβικό κόσμο, το ΕΛΙΑΜΕΠ πρέπει να προωθεί τις Σλαβικές και Βουλγαρικές
ρίζες τους στην προσπάθειά να βρουν την ταυτότητά τους μέσα στο σύγχρονο
κόσμο. Δεν πρέπει να τους λέμε τι είναι αλλά μπορούμε να τους πούμε τι δεν
είναι βασιζόμενοι σε αυτό που είμαστε εμείς, και αυτό έχει νομική
προτεραιότητα.
Αναρωτιόμαστε ποιος ακριβώς είναι ο στόχος του ΕΛΙΑΜΕΠ σε όλα αυτά; Είναι
πολιτικά και στρατηγικά έξυπνο να προσφέρει κάποιος κλαδί ελιάς υιοθετώντας
μια αντιληπτά μαλακή βάση Ελληνικής επιχειρηματολογίας, σε μια κυβέρνηση και
μια κοινωνία που έχει διδαχθεί να μισεί τον Ελληνισμό και να αμφισβητεί την
Ελληνικότητα της Μακεδονίας και την ταυτότητά μας; Από τη στιγμή που
συζητάτε ταυτότητες, θα θέλαμε εσείς και το ΕΛΙΑΜΕΠ να διευκρινίσετε ποιος
έχει στην κατοχή του τη Μακεδονική ταυτότητα το μακρύτερο;
Ως εκ τούτου, είμαστε διαφανείς ισχυριζόμενοι ότι εμείς είμαστε οι
αυτόχθονες της ιστορικής Μακεδονίας και προσπαθούμε να ασκήσουμε τα
δικαιώματά μας που απορρέουν από τα άρθρα 8, 9, 15 και 18 της Διακήρυξης των
Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Λαών που εγκρίθηκε από τα
Ηνωμένα Έθνη το 2007. Έχουμε αγωνιστεί για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά
μας ως Μακεδόνες έναντι της αδιαλλαξίας του Μακεδονισμού των Σκοπίων για έξι
δεκαετίες, και είμαστε απογοητευμένοι από τις δήθεν υπέρ-Ελληνικές ομάδες,
όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ, ΚΕΜΟ, και CDRSEE οι οποίες υποστηρίζονται όλες χρηματικά ή
πνευματικά από μη Ελληνικές οργανώσεις και συμβουλεύουν την Ελληνική
κυβέρνηση για το θέμα του ονόματος. Αυτό συμβαίνει χωρίς τη συμμετοχή και
τις συμβουλές των Μακεδόνων Ελλήνων και των Παμμακεδονικών Ενώσεων. Αυτό
είναι απαράδεκτο και μη δημοκρατικό. Του λόγου δε το ασφαλές μπορεί να
διαπιστωθεί στο Άρθρο 18 της Διακήρυξης:
Άρθρο 18
Οι αυτόχθονες λαοί έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων σε
θέματα τα οποία μπορούν να επηρεάσουν τα δικαιώματά τους, μέσω των
εκπροσώπων που επιλέγουν οι ίδιοι, σύμφωνα με τις δικές τους διαδικασίες,
καθώς και να διατηρήσουν και να αναπτύξουν τα δικά τους αυτόχθονα θεσμικά
κέντρα λήψης αποφάσεων τους.
Ποιος έχει επιλέξει το ΕΛΙΑΜΕΠ να μας εκπροσωπεί σε αυτή τη διαδικασία;
Γιατί συνεχώς αποφευγόμαστε και μάλιστα αποκαλούμαστε αδιάλλακτοι εθνικιστές
όταν διαφωνούμε με τις μηχανορραφίες των ομάδων, όπως αυτές που είναι
συνδεδεμένες με εσάς; Το Ελληνικό Δημόσιο έχει την υποχρέωση να προωθήσει
τις επιθυμίες των Μακεδόνων Ελλήνων, καθώς και να μορφώσει τον υπόλοιπο
κόσμο για την ταυτότητά μας. Αυτό είναι επίσης πολύ σαφές στο άρθρο 15.1 της
δήλωσης των Ηνωμένων Εθνών:
Άρθρο 15.1
Οι αυτόχθονες λαοί έχουν δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και την πολυμορφία των
πολιτισμών τους, των παραδόσεων, της ιστορίας και τις επιδιώξεις που πρέπει
να αντικατοπτρίζονται καταλλήλως σε εκπαίδευση και ενημέρωση του κοινού.
Δρ. Κωφέ, δεν υπάρχει καμία δύναμη και ασφαλώς κανένα ΕΛΙΑΜΕΠ το οποίο
υποστηρίζεται από τις Ανοιχτές Κοινωνίες του Τζορτζ Σόρος και άλλες μη
Ελληνικές πηγές, που θα μπορέσουν να υπερισχύσουν τη θέληση των Ελλήνων και
αν νομίζετε ότι οι Σλάβοι θα συνετιστούν εάν εμείς δώσουμε ένα μικρό κομμάτι
της ιστορίας μας, λανθάνετε οικτρά. Για 60 χρόνια και με την ίδια αδιαλλαξία
επιμένουν και λένε "ΟΧΙ ... ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ! ΤΕΛΕΙΑ και ΠΑΥΛΑ». Αυτό που
έχει καταφέρει η δική μας αποτυχημένη διπλωματία μέχρι σήμερα είναι να τους
καλεί να συνεχίσουν τη μαξιμαλιστική πολιτική τους. Τώρα, στο Σεμινάριο
Rose-Routh στα Σκόπια δημιουργήσατε μια νέα «Μακεδονική» ταυτότητα για να
ταιριάξει στους στόχους τους, ενώ θέλετε εμείς να δώσουμε σφραγίδα έγκρισης
για την άγνοια, έλλειψη προσπάθειας, και συνάφειας προς τα Ελληνικά εθνικά
θέματα από τους ίδιους πολιτικούς που έκαναν τη χώρα να γονατίσει.
Γιατί τώρα εσείς και οι συνάδελφοί σας του ΕΛΙΑΜΕΠ (συμπεριλαμβανομένων και
του πρώην Πρέσβη της Ελλάδας στις ΗΠΑ Αλέξανδρου Μαλλιά, και του
Αντιπρόεδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνου Βερέμη) ταξιδεύετε στα Σκόπια και παρακαλείτε
να δεχθούν ότι είναι ... «Μακεδόνες» στη γλώσσα τους; Με αυτόν τον τρόπο
προσπαθείτε να κατευνάσετε έναν υπέρ-εθνικιστικό ξένο στοιχείο, με τη
δημιουργία ταυτοτήτων για αυτούς που προσβάλλουν εμάς τους Μακεδόνες.
Επομένως θα θέλαμε μεγαλύτερη διαφάνεια από το ΕΛΙΑΜΕΠ.
Με εκτίμηση,
Πρόεδρος Επιτροπής Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου-Νίνα Γκατζούλη
Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ-Δρ. Αντώνιος Παπαδόπουλος, Πρόεδρος
Παμμακεδονική Ένωση Αυστραλίας-Δημήτρης Μηνάς, Πρόεδρος
Παμμακεδονική Ένωση Καναδά-Χαράλαμπος Μουτουσίδης, Πρόεδρος
Παμμακεδονική Ένωση Ευρώπης-Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Τσορμπατζόγλου,
Πρόεδρος
Μακεδονικά Τμήματα Αφρικής-Αμύντας Παπαθανασίου, Πρόεδρος
Κοινοποίηση:
Ελληνικό κοινοβούλιο
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
Contact info:
Email: ninagatz@comcast.net
Τel: 603-742-0466
Fax: 603- 617-2977
Κριτική συνεπειών
Ανησυχίες σχετικά με τη σκοπιμότητα των παροτρύνσεων του ειδικού συμβούλου
του ΕΛΙΑΜΕΠ Δρ. Ε. Κωφού για την επίλυση της διαφοράς της ονομασίας της ΠΓΔΜ
μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων
Νοέμβριος 2010
Αγαπητέ Δρ. Κωφέ,
Με αφορμή την εισήγησή σας στο σεμινάριο Rose-Routh στα Σκόπια στις 20
Οκτωβρίου του 2010 στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ λόγω της
περιπλοκής της Ελλάδας με τη βόρεια γείτονά της, και τις πρόσφατες ειδήσεις
προερχόμενες από τα Σκόπια αναφερόμενες σε σας, εμείς οι αντιπρόσωποι των
Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου, επιθυμούμε να υποβάλλουμε τις παρατηρήσεις
μας. Θεωρούμε ότι οι Παμμακεδονικές Ενώσεις, ως προπύργιο του Ελληνισμού της
Μακεδονίας, θα πρέπει να είναι μια σημαντική φωνή και αναπόσπαστο στοιχείο
των ακαδημαϊκών, πολιτικών και ιστορικών συζητήσεων στο θέμα του ονόματος
της γείτονος. Είμαστε οι εκπρόσωποι των εκατομμυρίων των Μακεδόνων στην
Ελλάδα και τη Διασπορά. Είμαστε διαχρονικοί, και ανεξάρτητοι από όλα τα
πολιτικά κόμματα.
Σεβόμαστε τις προσπάθειές σας των τελευταίων πέντε δεκαετιών στην
αντιμετώπιση του Μακεδονισμού των Σκοπίων, ωστόσο αντιτασσόμαστε έντονα στη
ιδέα που εσείς και οι συνάδελφοί σας του ΕΛΙΑΜΕΠ έχουν προωθήσει προς τους
πολίτες της Ελλάδας και της Διασποράς, σε διάφορους υπουργούς της Ελληνικής
Δημοκρατίας και τώρα τελευταία σε πολιτικούς και δημοσιογράφους των Σκοπίων.
Καθ 'όλη τη διατριβή σας παρατηρούμε πως ενώ δεν χρειάζεται, εσείς
αναφέρεστε σ’ αυτή τη χώρα ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αντί της ΠΓΔΜ. Με
αυτόν τον τρόπο νομιμοποιείτε το αίτημά τους να ονομαστούν «Δημοκρατία της
Μακεδονίας». Αποκαλώντας τους έτσι εσείς τους περιγράφετε στο πλαίσιο που
αυτοί θέλουν να γίνονται αντιληπτοί.
Το πρόβλημα με το χωριστό γεωγραφικό προσδιορισμό για ονομασία μιας χώρας:
Ο γεωγραφικός προσδιορισμός που προτείνετε στη διατριβή σας θα είναι τελικά
καταστροφικός για την Ελλάδα, επειδή υπονοεί ότι υπάρχει μια ολόκληρη
οντότητα με την ονομασία Μακεδονία η οποία είναι γεωγραφικά διαιρεμένη - δια
της βίας, όπως ακριβώς διδάσκεται στην ΠΓΔΜ. Μήπως θα πρέπει να σας
υπενθυμίσουμε ότι η “Vardarska Makedonija” γεννήθηκε από τον Παν-Σλαβικό
αλυτρωτισμό; Επομένως αφήνετε την πόρτα ανοιχτή για τη συνέχιση του μύθου
της Μακεδονίας του Αιγαίου - ακριβώς μια άλλη γεωγραφική περιοχή της
Μακεδονίας ... υπό κατοχή. Η χώρα τους θα είναι το ΚΡΑΤΟΣ, ενώ η Ελλάδα θα
έχει μόνο μια περιοχή που υποτίθεται θα είναι σε μια σφαίρα γεωπολιτικά
άλλη. Προτείνοντας ένα γεωγραφικό προσδιορισμό, υποβάλλετε τα 2,5
εκατομμύρια Μακεδόνων Ελλήνων σε συνεχείς κινδύνους. Εκτός από τις απορίες
που έχουμε ως προς την ανάγκη του προσδιορισμού, σας απευθύνουμε την ερώτηση
δημοσίως: γιατί πρέπει να υπάρχει γεωγραφικός προσδιορισμός γι’ αυτούς και
εθνικός για εμάς; Δεν είναι αυτοί Σλάβοι, ενώ εμείς είμαστε Έλληνες; Τέλος,
οποιαδήποτε ονομασία που έχει έναν ξεχωριστό προσδιορισμό στον όνομα
«Makedonija / Μακεδονία» θα εξαφανιστεί και ο όρος «Makedonija / Μακεδονία»
θα παραμείνει ο οριστικός. Αυτό έχει συμβεί ήδη με την «ΠΓΔΜ»: Το «ΠΓΔ»
είναι επίσης ένα ξεχωριστός προσδιορισμός, αλλά τα Σκόπια έχουν παραβιάσει
αμέτρητες φορές την Ενδιάμεση Συμφωνία που υπέγραψαν και την έχουν
μονομερώς παρακάμψει πιέζοντας για τον όρο Δημοκρατία της «Μακεδονίας». Για
παράδειγμα και μόνον ας εξετάσουμε την παλιά σημαία που ακόμη κοσμεί σχεδόν
κάθε κοινωνική, πολιτική και θρησκευτική εκδήλωση του κράτους και της
Διασποράς του - κάτι που είναι εναντίον της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.
Αντί εσείς να δημιουργείτε «Μακεδονικές» ταυτότητες στα Σκόπια στην
Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ έπρεπε να τους είχατε πει ξεκάθαρα πως σε
καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτραπεί σε κανένα κράτος να χρησιμοποιεί
έναν όρο εθνολογικά ο οποίος πολιτιστικά και ιστορικά ανήκει σε άλλο έθνος
για αιώνες.
Σημαντικές λύσεις ή δημιουργία γλωσσολογικού λαβυρίνθου;
Με όλο τον σεβασμό, θα θέλαμε να συζητήσουμε τις απόψεις σας ως σύμβουλος
του ΕΛΙΑΜΕΠ και της Eλληνικής κυβέρνησης. Στο δοκίμιό σας του 2009 για το
ΕΛΙΑΜΕΠ με τίτλο “The Current Macedonian Issue between Athens and Skopje: Is
there an Option for a Breakthrough?”, και στην ομιλία σας στο Σεμινάριο του
Rose-Routh στα Σκόπια τον περασμένο μήνα, προτείνατε ως «τροφή για σκέψη»
για μελλοντικούς «υποψηφίους διαμεσολαβητές» στο θέμα του ονόματος και
προωθήσατε μια περίπλοκη νομικίστικη προσέγγιση, η οποία είναι δύσκολο να
ακολουθηθεί από διεθνείς οργανισμούς και πόσο μάλλον από το κοινό άτομο.
Εκτός από το όνομα της χώρας, υποδεικνύετε ότι μια πιθανή λύση θα ήταν να
χρησιμοποιηθεί ο σλαβικός όρος σε μια αμετάφραστη μορφή για το όνομα της
εθνικότητας, της γλώσσας, και του πολιτισμού των κατοίκων της ΠΓΔΜ. Το
εθνικό όνομα θα είναι «Mακεντόντσι» και το παράγωγο θα είναι «Μακεντόνσκι»
από τη Σλάβο / Βουλγαρική γλώσσα. Στην Ελληνική λετε πως θα μπορούσε να
εφαρμοστεί ο εθνικός προσδιορισμό «Μακεδόνες» για το ουσιαστικό, και
«Μακεδονικός» για το παράγωγο και συμβουλεύετε πως αυτά επίσης θα πρέπει να
μεταφερθούν σε άλλες γλώσσες ως έχουν. Ωστόσο, στο Rose-Routh Σεμινάριο
προχωρείτε και αντιγράφετε μερικά από αυτά χρησιμοποιώντας Σλαβικές
καταλήξεις: «Μakedonsko vino» για το κρασί τους (στα Ιταλικά / Ισπανικά),
λες και ο κόσμος πρέπει να μάθει να κλίνει επίθετα στα σλαβικά!
Επιπλέον, δεν χρειάζεται να σας υπενθυμίσουμε ότι στη Σλαβική γλώσσα, οι
καταλήξεις των γενών είναι-ski (αρσενικό),-ska (θηλυκό), και-sko (ουδέτερο)
για τα επίθετα. Εξάλλου, το ουσιαστικό στον πληθυντικό είναι «Μακεντόντσι»,
αλλά ο ενικός είναι «Μακεντόνετς». Όπως γνωρίζετε, η Ελληνική έχει επίσης
καταλήξεις ουσιαστικών, καθώς και επιθέτων. Είστε ασαφής εάν το σύνολο ή
μόνο μία από τις Σλαβικές / Ελληνικές καταλήξεις στον πληθυντικό / ενικό
αριθμό κάθε γλώσσας θα πρέπει να χρησιμοποιούνται. Υπονοείτε ότι ο κόσμος
πρέπει να μάθει πώς να κλίνει ουσιαστικά και επίθετα στα Σλαβικά και τα
Ελληνικά ή εσείς συμβουλεύετε ότι οι όροι αυτοί πρέπει να αντιγραφούν σ’
όλες τις γλώσσες, αγνοώντας έτσι τους λεπτούς γλωσσικούς κανόνες που
διαμορφώνουν κάθε γλώσσα; Πιο συγκεκριμένα, είναι το ΕΛΙΑΜΕΠ διατεθειμένο να
δημιουργήσει νέα γραμματική και γλωσσικούς κανόνες για όλες τις γλώσσες του
κόσμου; Στα Αγγλικά είναι πιο εύκολο, γιατί δεν υπάρχουν γένη για τα
ουσιαστικά και τα επίθετα και επιπροσθέτως δεν κλίνονται, αλλά δεν μπορείτε
να στηρίζεστε μόνο στην Αγγλική, ειδικά για τις γλώσσες των οποίων τα
ουσιαστικά και τα επίθετα κλίνονται και διαθέτουν διάφορες πτώσεις. Από την
άλλη πλευρά, η φράση «the Makedonskianization of the new immigrants»
ακούγεται γελοία ακόμα και στα Αγγλικά.
Αν έτσι, στα Αγγλικά θα αναφέρεται «the makedoniki woman» ή θα αποκαλείται
«the makedonikan woman» όταν κάποιος θα αναφέρεται στη γυναίκα από τη Βόρεια
Ελλάδα; Στα Αγγλικά θα είναι «the makedonski book» ή «the makedonsko
book»-ή οι καταλήξεις θα εφαρμόζονται μόνον σε γλώσσες που τα ουσιαστικά και
τα επίθετά τους κλίνονται;
Αν είναι το πρώτο, τότε υποχρεώνετε τον κόσμο να μάθει Σλαβικά, και εάν
πρόκειται για το τελευταίο, τότε συμβουλεύετε ότι κάποιες γλώσσες πρέπει να
αντικαταστήσουν τις δικές τους καταλήξεις με τις Σλαβικές. Πώς στην ευχή θα
μπορούσε ένας Έλληνας να εκφράσει μια φράση σαν «της Μακεντονσκικής
πρωτεύουσας»; Θα είναι αυτή – ή η γραμματικώς εσφαλμένη φράση «της
Μακεντόνσκι πρωτεύουσας»; Πώς ο Έλληνας θα προφέρει τον όρο «Μακεντόντσι»;
Θα γίνει «οι Μακεντόνστηδες» στον πληθυντικό για τους άνδρες και «οι
Μακεντόντσισσες» για γυναίκες - ή θα είναι απλώς η γραμματικώς εσφαλμένη
φράση «οι Μακεντόντσι»; Πώς το ΕΛΙΑΜΕΠ θα διδάξει και θα διασφαλίσει ότι οι
Γάλλοι θα λένε «la capitale Makedonski et le vin Makedonski» αντί «la
capitale Makedonskienne et le vin Makedonskien»; Θα αποκαλούν άραγε οι
Γάλλοι «les Makedontsi» και για τα δυο γένη αντί «les Makedontsiens» για
τους άνδρες και «les Makedontsiennes» για τις γυναίκες;
Επιπλέον, υπάρχει επίσης το πρόβλημα του πληθυντικού και ενικού αριθμού του
ουσιαστικού της Σλαβικής «Makedonsti». Η επιπολαιότητα τονίζεται στην
Ισπανική εκδοχή της φράσης: «Πήγαμε στην Μακεντόνσκι(κη;) πρωτεύουσα των
Σκοπίων και συναντήσαμε πολλούς Μακεντόντσι(δες;) και άλλα Μακεντόνσκι(κα;)
παιδιά κατά τη διάρκεια μιας διάσκεψης με όνομα Nεολαία Μακεντόνετς»:
«Viajamos al capital Skopje y en contramos los muchos ninos Makedontsis y a
la otra gente Makedonets qui atendieron una conferencia de juventud
Makedonets.»
Τέλος, θα θέλαμε να γνωρίζουμε τι θα συμβεί με τον καθιερωμένο όρο
«Macedonian» που έχει χρησιμοποιηθεί σε όλη την ιστορία (από την αρχαία έως
την νεωτέρα) ο οποίος περιγράφει τους βόρειους Έλληνες, συμπεριλαμβανομένου
και εσάς. Αναφερθήκατε σ’ αυτόν τον όρο ως «τέταρτη διάσταση» στην εργασία
σας, αλλά δεν προσφέρατε λύση. Εκατό χρόνια από τώρα, όταν κάποιος διαβάζει
στα Αγγλικά Πλούταρχο, Hammond, και Dakin, θα αναγνωρίζει άραγε αυτόν τον
όρο;
Εις του ΕΛΙΑΜΕΠ την διατριβή σας αναφέρατε ότι όταν οι δυο πλευρές
συμφωνήσουν, θα ζητήσουν από κοινού τον κόσμο να υιοθετήσει αυτούς τους
γλωσσικούς κανόνες. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι ενώ τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ θα
νομίζουν ότι έδωσαν την λύση στο πρόβλημα και θα απολαμβάνουν τα
συγχαρητήρια του κόσμου, οι Σκοπιανοί θα εξασφαλίζουν πως τα μέσα ενημέρωσης
εκτός της χώρας τους, θα χρησιμοποιούν τον όρο «Macedonian» και όχι
«Makedonski». Πιστεύουμε ακράδαντα σ’ αυτή την άποψη ότι είναι ουσιαστικά
αδύνατο να επιβληθεί αυτό το σκεπτικό σε διεθνές επίπεδο, και να
διασφαλίσετε πως τα Σκόπια δεν θα προωθήσουν την αλλαγή του. Έχουμε τονίσει
το πρόβλημα αυτό σε διάφορες γλώσσες για να καταστήσουμε σαφές ότι
πιστεύουμε ότι τα Σκόπια θα απορρίψουν αυτή τη δυσκίνητη νέα γλωσσική
οντότητα και θα κάνουν κάθε προσπάθεια άπαντες να τους αποκαλούν
«Μακεδόνες» - και ένας γλωσσικά εξοργισμένος κόσμος θα συμφωνήσει. Το ίδιο
ακριβώς πράγμα έχει συμβεί με τον εξίσου επαχθή όρο «ΠΓΔΜ». Θα θέλαμε να σας
ζητήσουμε να είστε σαφής σε όλες τις έννοιες που προαναφέρθηκαν, διότι
ειλικρινά μας προκάλεσαν σύγχυση.
Ιστορικές Ανακρίβειες:
Δρ. Κωφέ, λανθασμένα υπονοείτε ότι το θέμα του ονόματος μεταξύ Αθήνας και
Σκοπίων είναι κατά κάποιο τρόπο μια συνέχεια του «Μακεδονικού Προβλήματος»
πάνω από 100 χρόνια πριν. Αναφέρεστε ότι το «παραδοσιακό» πρόβλημα, όπως το
αποκαλέσατε ήταν για επικράτεια αλλά παραλείψατε να αναφερθείτε ποιος
αμφισβητούσε την επικράτεια. Δίνετε έτσι την εντύπωση ότι οι Έλληνες
πολέμησαν «Μακεδόνες» για τον έλεγχο της «Μακεδονίας» και αυτό ιστορικώς
είναι λάθος. Δεδομένου ότι αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί με τη Συνθήκη του
Βουκουρεστίου 1913, και όπως αναφέρεται από την έκθεση Carnegie για την
έκβαση των Βαλκανικών Πολέμων - κατ 'ουσίαν, όπως μας διδάσκει η
ιστορία –αυτοί που πολέμησαν ήταν οι Έλληνες, οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι
εναντίον της «μεγάλης άρρωστης» πλέον Ευρωπαϊκής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν υπήρχε εκείνη την εποχή καμιά εθνική Μακεδονική ταυτότητα. Αν υπήρχε, το
Μανιφέστο του Κρούσεβο θα την είχε καθορίσει. Όλες οι «Μακεδονικές»
επαναστατικές κινήσεις ήταν είτε Ελληνικές είτε Βουλγαρικές, και ήταν η
σύγκρουση αυτών των δύο εθνοτήτων (μετά την προώθηση για τη διάλυση της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την αυτοκρατορική Ρωσία), που καθόρισε το
απόγειο της Ελληνικής ιστορίας στα τέλη του 19ου- αρχές του 20ού αιώνα. Το
σημερινό πρόβλημα δεν έχει να κάνει τίποτε με το «Μακεδονικό Πρόβλημα».
Είναι το αποτέλεσμα του Παν-Σλαβικού Κομμουνιστικού ονείρου που συνέβαλλε
απτά στη δεκαετία του 1930 και επισήμως το 1944 με στόχο τις
Γιουγκοσλαβικές επεκτατικές βλέψεις.
Επιπλέον, ποτέ δεν υπήρξε καμιά «Βαρδαρική Μακεδονία» επίσημα. Η περιοχή
στην οποία σήμερα βρίσκεται η ΠΓΔΜ, ξεκίνησε ως Παιονία / Δαρδανία στην
αρχαιότητα και κατέληξε ως Vardarska Banovina πριν ο Γιόσιπ Μπροζ Τίτο
επιλέξει να δημιουργήσει τη «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» το 1944.
«Vardarksa Makedonija» είναι το όνομα που χρησιμοποιήθηκε αλυτρωτικά από
κομμουνιστές και Μακεδονιστές για να υποδηλώνει ότι είναι μέρος μιας
«διαιρεμένης περιοχής».
Δρ. Κωφέ, οι Έλληνες δεν «αντιλαμβάνονται» ότι η αρχαία Μακεδονική ταυτότητα
είναι βασικό συστατικό του Ελληνισμού μας - γνωρίζουμε ότι αυτή υπάρχει μέσα
από ένα αδιάσπαστο Ελληνικό στοιχείο και την παρουσία του στη Μακεδονία από
την αρχαιότητα. Η αντίληψη είναι μια λέξη που συνεπάγεται με την άποψη που
δεν είναι αναγκαστικά αποδεκτή από άλλους. Αφήνει την πόρτα ανοιχτή για
ερμηνεία που μπορεί να είναι μια συλλογική αυταπάτη. Αυτό υποστηρίζεται από
τον Μακεδονισμό, ο οποίος είναι η ίδια απατηλή δύναμη που προσπαθεί να
σφετεριστεί οτιδήποτε Μακεδονικό ως μη Ελληνικό. Δυστυχώς για τους
Μακεδονιστές, η ιστορία μας επιβεβαιώνεται από πολλούς και είναι επίσημη.
Επιπλέον, η δήλωσή σας στα Σκόπια ότι οι «Μακεδόνες» είναι το ιστορικό όνομα
με το οποίο οι «Ελληνόφωνοι» του αρχαίου Μακεδονικού βασιλείου
προσδιορίζονταν μας προκαλεί μεγάλη απορία και κυριολεκτικά μας μπερδεύει.
Ήταν οι αρχαίοι Μακεδόνες απλά «Ελληνόφωνοι»; Όπως γνωρίζετε πολύ καλά, ο
Μακεδονισμός διδάσκει τη νεολαία του, ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν
Έλληνες και ότι ήταν απλά Ελληνόφωνοι ή εξελληνισμένοι. Η ομιλία σας στα
Σκόπια δεν έχει κάνει τίποτα άλλο από το να επιβεβαιώσει αυτή η θεωρία.
Σχεδόν, 400 κλασικιστές παγκοσμίου φήμης διαφωνούν μαζί σας:
(http://macedonia-evidence.org/obama-letter.html).
Τα Ψηφίσματα των Ελλήνων:
Τα μέλη του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) στο συνέδριό τους στο
Σικάγο το 2007, καθώς και το Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο ενέκριναν
ομόφωνα την απόφαση της Παμμακεδονικής Ένωσης ΗΠΑ σχετικά με το θέμα της
ονομασίας του γειτονικού κράτους. Πιο πρόσφατα, κατά τη διάρκεια του
παγκόσμιου συνεδρίου στο Μόντρεαλ του Καναδά, τον Ιούλιο του 2010, η ΑΧΕΠΑ
παρείχε επίσης την υποστήριξή της στο ψήφισμα της Παμμακεδονικής Ένωσης.
Επιπλέον, περίπου εκατό Μακεδονικές οργανώσεις από την Ελλάδα δηλώνουν ότι
δεν πρόκειται να αποδεχτούν τη συμπερίληψη του όρου «Μακεδονία» στην
ονομασία της ΠΓΔΜ. Ζητούν από την Κυβέρνηση να εγκαταλείψει την πολιτική του
γεωγραφικού προσδιορισμού και να συμπεριλάβει στη διαπραγμάτευση και τα
ζητήματα του καθορισμού της ονομασίας του έθνους, της υπηκοότητας και της
γλώσσας, ώστε να αποτραπεί η χρήση του όρου Μακεδονία. Καλούν την Κυβέρνηση
να αρνηθεί την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ευρωπαϊκής
Ένωσης και της ΠΓΔΜ, καθώς και την ένταξή της στο ΝΑΤΟ ή σε άλλους Διεθνείς
Οργανισμούς, στους όποίους η χώρα μας έχει το δικαίωμα της αρνησικυρίας,
προτού λυθούν τα προβλήματα του ονόματος, της εθνότητας, της υπηκοότητας
και της γλώσσας.
Νομικά επιχειρήματα και η υποχρέωση της Ελλάδας στο λαό της:
Έχουμε επίγνωση των επιχειρημάτων σας ότι κανείς δεν μπορεί να επιβάλει
νομίμως την εθνικότητα ή το όνομα σε μια ομάδα ατόμων και η Ελλάδα δεν έχει
καμία νομική προτεραιότητα να ζητήσει αλλαγή της εθνότητας των βορείων
γειτόνων της. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το ΕΛΙΑΜΕΠ (με τις δικές
σας συμβουλές) έχει προωθήσει την ιδέα του αμετάφραστου Σλαβικού λεξιλογίου
για την ταυτότητά τους, και του «Vardarska Makedonija» για το όνομα της
χώρας. Με άλλα λόγια, εσείς ΕΠΙΣΗΜΑ προωθείτε να αυτοαποκαλούνται
«Μακεδόνες» στη γλώσσα τους, και ότι το όνομα της χώρας τους θα πρέπει να
αποτελεί αναχρονισμό του Ψυχρού Πολέμου το οποίο για πρώτη φορά επινοήθηκε
από τον Γιόσιπ Μπροζ Τίτο. Με άλλα λόγια, τίποτα δεν έχει αλλάξει από το
1944. Επομένως, εσείς πιστεύετε ότι δεν έχουμε καμία δυνατότητα νομικής
προσφυγής και η μάχη είναι χαμένη για μας και αυτό μας ενοχλεί πολύ. Τα
επιχειρήματά σας αυτά είναι ίδια με αυτά των Σκοπίων και της Διασποράς τους
όταν υποστηρίζουν τις απόψεις τους σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς. Τα
δικά μας επιχειρήματα όμως μπορεί να γίνουν πιο εύγλωττα, με απόλυτη νομική
χροιά εν συγκρίσει με τις ανησυχίες που εκφράστηκαν από εσάς και αυτές του
Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών. Πρώτον, γιατί θα πρέπει να σεβαστούμε την
επιθυμία ενός κομμουνιστή δικτάτορα που αποφάσισε να επεκτείνει την
«Μακεδονία» μέσω της Νότιας Γιουγκοσλαβίας με σκοπό τη μελλοντική προσάρτηση
Ελληνικών εδαφών; Στην πραγματικότητα και όπως αναφερθήκατε στη διατριβή
σας του 2009 για το ΕΛΙΑΜΕΠ, είναι η αρχική Ελληνική ταυτότητα της
Μακεδονίας που μεταλλάσσεται τα τελευταία 70 χρόνια. Πού είναι η νομιμότητα
σε αυτό και γιατί δεν έχετε προωθήσει τη σύγχρονη ιστορική αλήθεια σ 'αυτούς
και τον κόσμο; Δεύτερον, αντί να τους βαπτίζετε και να τους ζητείτε να
δεχτούν όρους που δύσκολα θα μπορούσαν να υιοθετηθούν διεθνώς από ένα μη
Σλαβικό κόσμο, το ΕΛΙΑΜΕΠ πρέπει να προωθεί τις Σλαβικές και Βουλγαρικές
ρίζες τους στην προσπάθειά να βρουν την ταυτότητά τους μέσα στο σύγχρονο
κόσμο. Δεν πρέπει να τους λέμε τι είναι αλλά μπορούμε να τους πούμε τι δεν
είναι βασιζόμενοι σε αυτό που είμαστε εμείς, και αυτό έχει νομική
προτεραιότητα.
Αναρωτιόμαστε ποιος ακριβώς είναι ο στόχος του ΕΛΙΑΜΕΠ σε όλα αυτά; Είναι
πολιτικά και στρατηγικά έξυπνο να προσφέρει κάποιος κλαδί ελιάς υιοθετώντας
μια αντιληπτά μαλακή βάση Ελληνικής επιχειρηματολογίας, σε μια κυβέρνηση και
μια κοινωνία που έχει διδαχθεί να μισεί τον Ελληνισμό και να αμφισβητεί την
Ελληνικότητα της Μακεδονίας και την ταυτότητά μας; Από τη στιγμή που
συζητάτε ταυτότητες, θα θέλαμε εσείς και το ΕΛΙΑΜΕΠ να διευκρινίσετε ποιος
έχει στην κατοχή του τη Μακεδονική ταυτότητα το μακρύτερο;
Ως εκ τούτου, είμαστε διαφανείς ισχυριζόμενοι ότι εμείς είμαστε οι
αυτόχθονες της ιστορικής Μακεδονίας και προσπαθούμε να ασκήσουμε τα
δικαιώματά μας που απορρέουν από τα άρθρα 8, 9, 15 και 18 της Διακήρυξης των
Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Λαών που εγκρίθηκε από τα
Ηνωμένα Έθνη το 2007. Έχουμε αγωνιστεί για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά
μας ως Μακεδόνες έναντι της αδιαλλαξίας του Μακεδονισμού των Σκοπίων για έξι
δεκαετίες, και είμαστε απογοητευμένοι από τις δήθεν υπέρ-Ελληνικές ομάδες,
όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ, ΚΕΜΟ, και CDRSEE οι οποίες υποστηρίζονται όλες χρηματικά ή
πνευματικά από μη Ελληνικές οργανώσεις και συμβουλεύουν την Ελληνική
κυβέρνηση για το θέμα του ονόματος. Αυτό συμβαίνει χωρίς τη συμμετοχή και
τις συμβουλές των Μακεδόνων Ελλήνων και των Παμμακεδονικών Ενώσεων. Αυτό
είναι απαράδεκτο και μη δημοκρατικό. Του λόγου δε το ασφαλές μπορεί να
διαπιστωθεί στο Άρθρο 18 της Διακήρυξης:
Άρθρο 18
Οι αυτόχθονες λαοί έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων σε
θέματα τα οποία μπορούν να επηρεάσουν τα δικαιώματά τους, μέσω των
εκπροσώπων που επιλέγουν οι ίδιοι, σύμφωνα με τις δικές τους διαδικασίες,
καθώς και να διατηρήσουν και να αναπτύξουν τα δικά τους αυτόχθονα θεσμικά
κέντρα λήψης αποφάσεων τους.
Ποιος έχει επιλέξει το ΕΛΙΑΜΕΠ να μας εκπροσωπεί σε αυτή τη διαδικασία;
Γιατί συνεχώς αποφευγόμαστε και μάλιστα αποκαλούμαστε αδιάλλακτοι εθνικιστές
όταν διαφωνούμε με τις μηχανορραφίες των ομάδων, όπως αυτές που είναι
συνδεδεμένες με εσάς; Το Ελληνικό Δημόσιο έχει την υποχρέωση να προωθήσει
τις επιθυμίες των Μακεδόνων Ελλήνων, καθώς και να μορφώσει τον υπόλοιπο
κόσμο για την ταυτότητά μας. Αυτό είναι επίσης πολύ σαφές στο άρθρο 15.1 της
δήλωσης των Ηνωμένων Εθνών:
Άρθρο 15.1
Οι αυτόχθονες λαοί έχουν δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και την πολυμορφία των
πολιτισμών τους, των παραδόσεων, της ιστορίας και τις επιδιώξεις που πρέπει
να αντικατοπτρίζονται καταλλήλως σε εκπαίδευση και ενημέρωση του κοινού.
Δρ. Κωφέ, δεν υπάρχει καμία δύναμη και ασφαλώς κανένα ΕΛΙΑΜΕΠ το οποίο
υποστηρίζεται από τις Ανοιχτές Κοινωνίες του Τζορτζ Σόρος και άλλες μη
Ελληνικές πηγές, που θα μπορέσουν να υπερισχύσουν τη θέληση των Ελλήνων και
αν νομίζετε ότι οι Σλάβοι θα συνετιστούν εάν εμείς δώσουμε ένα μικρό κομμάτι
της ιστορίας μας, λανθάνετε οικτρά. Για 60 χρόνια και με την ίδια αδιαλλαξία
επιμένουν και λένε "ΟΧΙ ... ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ! ΤΕΛΕΙΑ και ΠΑΥΛΑ». Αυτό που
έχει καταφέρει η δική μας αποτυχημένη διπλωματία μέχρι σήμερα είναι να τους
καλεί να συνεχίσουν τη μαξιμαλιστική πολιτική τους. Τώρα, στο Σεμινάριο
Rose-Routh στα Σκόπια δημιουργήσατε μια νέα «Μακεδονική» ταυτότητα για να
ταιριάξει στους στόχους τους, ενώ θέλετε εμείς να δώσουμε σφραγίδα έγκρισης
για την άγνοια, έλλειψη προσπάθειας, και συνάφειας προς τα Ελληνικά εθνικά
θέματα από τους ίδιους πολιτικούς που έκαναν τη χώρα να γονατίσει.
Γιατί τώρα εσείς και οι συνάδελφοί σας του ΕΛΙΑΜΕΠ (συμπεριλαμβανομένων και
του πρώην Πρέσβη της Ελλάδας στις ΗΠΑ Αλέξανδρου Μαλλιά, και του
Αντιπρόεδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνου Βερέμη) ταξιδεύετε στα Σκόπια και παρακαλείτε
να δεχθούν ότι είναι ... «Μακεδόνες» στη γλώσσα τους; Με αυτόν τον τρόπο
προσπαθείτε να κατευνάσετε έναν υπέρ-εθνικιστικό ξένο στοιχείο, με τη
δημιουργία ταυτοτήτων για αυτούς που προσβάλλουν εμάς τους Μακεδόνες.
Επομένως θα θέλαμε μεγαλύτερη διαφάνεια από το ΕΛΙΑΜΕΠ.
Με εκτίμηση,
Πρόεδρος Επιτροπής Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου-Νίνα Γκατζούλη
Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ-Δρ. Αντώνιος Παπαδόπουλος, Πρόεδρος
Παμμακεδονική Ένωση Αυστραλίας-Δημήτρης Μηνάς, Πρόεδρος
Παμμακεδονική Ένωση Καναδά-Χαράλαμπος Μουτουσίδης, Πρόεδρος
Παμμακεδονική Ένωση Ευρώπης-Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Τσορμπατζόγλου,
Πρόεδρος
Μακεδονικά Τμήματα Αφρικής-Αμύντας Παπαθανασίου, Πρόεδρος
Κοινοποίηση:
Ελληνικό κοινοβούλιο
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
