Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
MARK MAZOWER: DEMOCRACY'S CRADLE, ROCKING THE WORLD
Democracy’s Cradle, Rocking the World
By MARK MAZOWER
Published: June 29, 2011
YESTERDAY, the whole world was watching Greece as its Parliament voted to pass a divisive package of austerity measures that could have critical ramifications for the global financial system. It may come as a surprise that this tiny tip of the Balkan Peninsula could command such attention. We usually think of Greece as the home of Plato and Pericles, its real importance lying deep in antiquity. But this is hardly the first time that to understand Europe’s future, you need to turn away from the big powers at the center of the continent and look closely at what is happening in Athens. For the past 200 years, Greece has been at the forefront of Europe’s evolution.
In the 1820s, as it waged a war of independence against the Ottoman Empire, Greece became an early symbol of escape from the prison house of empire. For philhellenes, its resurrection represented the noblest of causes. “In the great morning of the world,” Shelley wrote in “Hellas,” his poem about the country’s struggle for independence, “Freedom’s splendor burst and shone!” Victory would mean liberty’s triumph not only over the Turks but also over all those dynasts who had kept so many Europeans enslaved. Germans, Italians, Poles and Americans flocked to fight under the Greek blue and white for the sake of democracy. And within a decade, the country won its freedom.
Over the next century, the radically new combination of constitutional democracy and ethnic nationalism that Greece embodied spread across the continent, culminating in “the peace to end all peace” at the end of the First World War, when the Ottoman, Hapsburg and Russian empires disintegrated and were replaced by nation-states.
In the aftermath of the First World War, Greece again paved the way for Europe’s future. Only now it was democracy’s dark side that came to the fore. In a world of nation-states, ethnic minorities like Greece’s Muslim population and the Orthodox Christians of Asia Minor were a recipe for international instability. In the early 1920s, Greek and Turkish leaders decided to swap their minority populations, expelling some two million Christians and Muslims in the interest of national homogeneity. The Greco-Turkish population exchange was the largest such organized refugee movement in history to that point and a model that the Nazis and others would point to later for displacing peoples in Eastern Europe, the Middle East and India.
It is ironic, then, that Greece was in the vanguard of resistance to the Nazis, too. In the winter of 1940-41, it was the first country to fight back effectively against the Axis powers, humiliating Mussolini in the Greco-Italian war while the rest of Europe cheered. And many cheered again a few months later when a young left-wing resistance fighter named Manolis Glezos climbed the Acropolis one night with a friend and pulled down a swastika flag that the Germans had recently unfurled. (Almost 70 years later, Mr. Glezos would be tear-gassed by the Greek police while protesting the austerity program.) Ultimately, however, Greece succumbed to German occupation. Nazi rule brought with it political disintegration, mass starvation and, after liberation, the descent of the country into outright civil war between Communist and anti-Communist forces.
Only a few years after Hitler’s defeat, Greece found itself in the center of history again, as a front line in the cold war. In 1947, President Harry S. Truman used the intensifying civil war there to galvanize Congress behind the Truman Doctrine and his sweeping peacetime commitment of American resources to fight Communism and rebuild Europe. Suddenly elevated into a trans-Atlantic cause, Greece now stood for a very different Europe — one that had crippled itself by tearing itself apart, whose only path out of the destitution of the mid-1940s was as a junior partner with Washington. As the dollars poured in, American advisers sat in Athens telling Greek policy makers what to do and American napalm scorched the Greek mountains as the Communists were put to flight.
European political and economic integration was supposed to end the weakness and dependency of the divided continent, and here, too, Greece was an emblem of a new phase in its history. The fall of its military dictatorship in 1974 not only brought the country full membership in what would become the European Union; it also (along with the transitions in Spain and Portugal at the same time) prefigured the global democratization wave of the 1980s and ’90s, first in South America and Southeast Asia and then in Eastern Europe. And it gave the European Union the taste for enlargement and the ambition to turn itself from a small club of wealthy Western European states into a voice for the newly democratic continent as a whole, extending far to the south and east.
And now today, after the euphoria of the ’90s has faded and a new modesty sets in among the Europeans, it falls again to Greece to challenge the mandarins of the European Union and to ask what lies ahead for the continent. The European Union was supposed to shore up a fragmented Europe, to consolidate its democratic potential and to transform the continent into a force capable of competing on the global stage. It is perhaps fitting that one of Europe’s oldest and most democratic nation-states should be on the new front line, throwing all these achievements into question. For we are all small powers now, and once again Greece is in the forefront of the fight for the future.
Mark Mazower is a professor of history at Columbia University.
Πηγή: http://www.nytimes.com/2011/06/30/opinion/30mazower.html?_r=3
By MARK MAZOWER
Published: June 29, 2011
YESTERDAY, the whole world was watching Greece as its Parliament voted to pass a divisive package of austerity measures that could have critical ramifications for the global financial system. It may come as a surprise that this tiny tip of the Balkan Peninsula could command such attention. We usually think of Greece as the home of Plato and Pericles, its real importance lying deep in antiquity. But this is hardly the first time that to understand Europe’s future, you need to turn away from the big powers at the center of the continent and look closely at what is happening in Athens. For the past 200 years, Greece has been at the forefront of Europe’s evolution.
In the 1820s, as it waged a war of independence against the Ottoman Empire, Greece became an early symbol of escape from the prison house of empire. For philhellenes, its resurrection represented the noblest of causes. “In the great morning of the world,” Shelley wrote in “Hellas,” his poem about the country’s struggle for independence, “Freedom’s splendor burst and shone!” Victory would mean liberty’s triumph not only over the Turks but also over all those dynasts who had kept so many Europeans enslaved. Germans, Italians, Poles and Americans flocked to fight under the Greek blue and white for the sake of democracy. And within a decade, the country won its freedom.
Over the next century, the radically new combination of constitutional democracy and ethnic nationalism that Greece embodied spread across the continent, culminating in “the peace to end all peace” at the end of the First World War, when the Ottoman, Hapsburg and Russian empires disintegrated and were replaced by nation-states.
In the aftermath of the First World War, Greece again paved the way for Europe’s future. Only now it was democracy’s dark side that came to the fore. In a world of nation-states, ethnic minorities like Greece’s Muslim population and the Orthodox Christians of Asia Minor were a recipe for international instability. In the early 1920s, Greek and Turkish leaders decided to swap their minority populations, expelling some two million Christians and Muslims in the interest of national homogeneity. The Greco-Turkish population exchange was the largest such organized refugee movement in history to that point and a model that the Nazis and others would point to later for displacing peoples in Eastern Europe, the Middle East and India.
It is ironic, then, that Greece was in the vanguard of resistance to the Nazis, too. In the winter of 1940-41, it was the first country to fight back effectively against the Axis powers, humiliating Mussolini in the Greco-Italian war while the rest of Europe cheered. And many cheered again a few months later when a young left-wing resistance fighter named Manolis Glezos climbed the Acropolis one night with a friend and pulled down a swastika flag that the Germans had recently unfurled. (Almost 70 years later, Mr. Glezos would be tear-gassed by the Greek police while protesting the austerity program.) Ultimately, however, Greece succumbed to German occupation. Nazi rule brought with it political disintegration, mass starvation and, after liberation, the descent of the country into outright civil war between Communist and anti-Communist forces.
Only a few years after Hitler’s defeat, Greece found itself in the center of history again, as a front line in the cold war. In 1947, President Harry S. Truman used the intensifying civil war there to galvanize Congress behind the Truman Doctrine and his sweeping peacetime commitment of American resources to fight Communism and rebuild Europe. Suddenly elevated into a trans-Atlantic cause, Greece now stood for a very different Europe — one that had crippled itself by tearing itself apart, whose only path out of the destitution of the mid-1940s was as a junior partner with Washington. As the dollars poured in, American advisers sat in Athens telling Greek policy makers what to do and American napalm scorched the Greek mountains as the Communists were put to flight.
European political and economic integration was supposed to end the weakness and dependency of the divided continent, and here, too, Greece was an emblem of a new phase in its history. The fall of its military dictatorship in 1974 not only brought the country full membership in what would become the European Union; it also (along with the transitions in Spain and Portugal at the same time) prefigured the global democratization wave of the 1980s and ’90s, first in South America and Southeast Asia and then in Eastern Europe. And it gave the European Union the taste for enlargement and the ambition to turn itself from a small club of wealthy Western European states into a voice for the newly democratic continent as a whole, extending far to the south and east.
And now today, after the euphoria of the ’90s has faded and a new modesty sets in among the Europeans, it falls again to Greece to challenge the mandarins of the European Union and to ask what lies ahead for the continent. The European Union was supposed to shore up a fragmented Europe, to consolidate its democratic potential and to transform the continent into a force capable of competing on the global stage. It is perhaps fitting that one of Europe’s oldest and most democratic nation-states should be on the new front line, throwing all these achievements into question. For we are all small powers now, and once again Greece is in the forefront of the fight for the future.
Mark Mazower is a professor of history at Columbia University.
Πηγή: http://www.nytimes.com/2011/06/30/opinion/30mazower.html?_r=3
Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ "ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΚΕΡΥΝΕΙΑ" ΣΤΟΝ ΑΝΤ1 ΣΧΕΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΕΙΡΑ "΅ΕΖΕΛ"
ΣΩΜΑΤΕΙΟ «ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΚΕΡΥΝΕΙΑ » Αγίου Ιωάννη 7, Στρόβολος Τ.Θ. 23940, 1687
Λευκωσία – Κύπρος
Τηλ. 22-668464, Φαξ 22-668882
e-mail: adouloti.kerinia@cytanet.com.cy website:http://adoulotikerinia.com
Αξιότιμοι Κύριοι,
Σχετικά με τη σαπουνόπερα ΕΖΕΛ
Επικοινωνούμε εκ μέρους των Ελληνοκυπρίων προσφύγων και εκτοπισμένων από την κατεχόμενη Επαρχία Κερύνειας διαμαρτυρόμενοι για τη προβολή της Τουρκικής τηλεοπτικής σειράς ΕΖΕΛ η οποία είναι γυρισμένη στα κατεχόμενα.
Θεωρούμε την ενέργεια αυτή του ΑΝΤ1 Ελλάδος πισώπλατη μαχαιριά στον αντικατοχικό μας αγώνα τη στιγμή που κλιμακώνονται πάνω μας οι πιέσεις να υποταχθούμε στην κατοχή και να νομιμοποιήσουμε τα κατοχικά δεδομένα. Ακριβώς γιαυτόν το λόγο ανησυχούμε και διαμαρτυρόμαστε εντονότατα διότι είμαστε βέβαιοι πως, κάθε Τουρκική ενέργεια η οποία συνδέεται με τα κατεχόμενα, επιδιώκει την αποδοχή και αναβάθμιση του παράνομου Καθεστώτος, με τελική επιδίωξή της την αναγνώριση του ως νόμιμης ξεχωριστής οντότητας και αυτό ισχύει ακόμη και με τηλεοπτικές παραγωγές.
Προβάλλεται στο Ελληνικό κοινό για ψυχαγωγία, μια παραγωγή η οποία εξελίσσεται πάνω στην κατεχόμενη και αιματοβαμμένη γη μας, η οποία σκεπάζει νεκρούς και αγνοούμενους μας Κύπριους και Ελλαδίτες, πεταμένους σε μαζικούς τάφους, πάνω στη γη στην οποία διαπράχθηκαν σωρεία άλλων αποτρόπαιων εγκλημάτων σε βάρος του άμαχου Κυπριακού Λαού με επιστέγασμα το Εθνικό ξεκαθάρισμα όλων των Ελλήνων από τα κατεχόμενα.
Μέσα από την παραγωγή προβάλλονται και διαφημίζονται οι κλεμμένες περιουσίες μας. Προβάλλονται παράνομες αναπτύξεις που έγιναν πάνω στις περιουσίες μας όπως το ξενοδοχειακό συγκρότημα το οποίο κτίσθηκε πάνω στα ερείπια της κατεχόμενης Βουκολίδας. Μερικά βήματα δίπλα από το παράνομο συγκρότημα ήταν το εκκλησάκι της Αγίας Θέκλας το οποίο κατεδάφισαν οι ΑΤΤΙΛΕΣ για να μην «χαλάει το σκηνικό».
Μέσα από τη σειρά διαφημίζονται παράνομα Καζίνα και άλλες επιχειρήσεις οι οποίες χρηματοδοτούν την παραγωγή.
Καλλιεργείται στους Έλληνες θεατές η ανοχή, η αποδοχή και ο εθισμός στην κατοχή της Κύπρου μας και υπονομεύεται το αντικατοχικό φρόνημα του Ελληνικού Λαού, και εν κατακλείδι εξουδετερώνεται η υποστήριξη του Ελληνικού Λαού προς την Κύπρο. Πρόκειται για δηλητήριο στις φλέβες και η παράλυση που θα προκληθεί θα έχει συνέπειες όχι μόνο για την Κύπρο αλλά και για τον Ελληνισμό γενικότερα.
4
Ευνοείται και υποβοηθείται η Τουρκική πολιτική της συνεχούς φθοράς και εκφυλισμού του Κυπριακού και της υποστήριξης που πρέπει να τυγχάνει ως Διεθνές θέμα εισβολής και κατοχής που είναι.
Να προσεχθεί η ψεύτικη Τουρκική φιλία διότι είμαστε βέβαιοι ότι η Τουρκική επεκτατική πολιτική ανοικτά και απροκάλυπτα επιβουλεύεται την Ελληνική κυριαρχία πράγμα που δεν επιτρέπει ολιγωρία και ενέργειες όπως η προβολή της σειράς.
Καλούμε τον ΑΝΤ1 να αναλογισθεί τις ευθύνες του και να αποσύρει τη συγκεκριμένη παραγωγή για να κρατηθεί έξω από τα Ελληνικά σαλόνια το δηλητηριώδες φίδι.
Με εκτίμηση Για το Σωματείο Ιωάννης Σιεκέρσαββας(0035799439019) Γραμματέας
Λευκωσία – Κύπρος
Τηλ. 22-668464, Φαξ 22-668882
e-mail: adouloti.kerinia@cytanet.com.cy website:http://adoulotikerinia.com
Αξιότιμοι Κύριοι,
Σχετικά με τη σαπουνόπερα ΕΖΕΛ
Επικοινωνούμε εκ μέρους των Ελληνοκυπρίων προσφύγων και εκτοπισμένων από την κατεχόμενη Επαρχία Κερύνειας διαμαρτυρόμενοι για τη προβολή της Τουρκικής τηλεοπτικής σειράς ΕΖΕΛ η οποία είναι γυρισμένη στα κατεχόμενα.
Θεωρούμε την ενέργεια αυτή του ΑΝΤ1 Ελλάδος πισώπλατη μαχαιριά στον αντικατοχικό μας αγώνα τη στιγμή που κλιμακώνονται πάνω μας οι πιέσεις να υποταχθούμε στην κατοχή και να νομιμοποιήσουμε τα κατοχικά δεδομένα. Ακριβώς γιαυτόν το λόγο ανησυχούμε και διαμαρτυρόμαστε εντονότατα διότι είμαστε βέβαιοι πως, κάθε Τουρκική ενέργεια η οποία συνδέεται με τα κατεχόμενα, επιδιώκει την αποδοχή και αναβάθμιση του παράνομου Καθεστώτος, με τελική επιδίωξή της την αναγνώριση του ως νόμιμης ξεχωριστής οντότητας και αυτό ισχύει ακόμη και με τηλεοπτικές παραγωγές.
Προβάλλεται στο Ελληνικό κοινό για ψυχαγωγία, μια παραγωγή η οποία εξελίσσεται πάνω στην κατεχόμενη και αιματοβαμμένη γη μας, η οποία σκεπάζει νεκρούς και αγνοούμενους μας Κύπριους και Ελλαδίτες, πεταμένους σε μαζικούς τάφους, πάνω στη γη στην οποία διαπράχθηκαν σωρεία άλλων αποτρόπαιων εγκλημάτων σε βάρος του άμαχου Κυπριακού Λαού με επιστέγασμα το Εθνικό ξεκαθάρισμα όλων των Ελλήνων από τα κατεχόμενα.
Μέσα από την παραγωγή προβάλλονται και διαφημίζονται οι κλεμμένες περιουσίες μας. Προβάλλονται παράνομες αναπτύξεις που έγιναν πάνω στις περιουσίες μας όπως το ξενοδοχειακό συγκρότημα το οποίο κτίσθηκε πάνω στα ερείπια της κατεχόμενης Βουκολίδας. Μερικά βήματα δίπλα από το παράνομο συγκρότημα ήταν το εκκλησάκι της Αγίας Θέκλας το οποίο κατεδάφισαν οι ΑΤΤΙΛΕΣ για να μην «χαλάει το σκηνικό».
Μέσα από τη σειρά διαφημίζονται παράνομα Καζίνα και άλλες επιχειρήσεις οι οποίες χρηματοδοτούν την παραγωγή.
Καλλιεργείται στους Έλληνες θεατές η ανοχή, η αποδοχή και ο εθισμός στην κατοχή της Κύπρου μας και υπονομεύεται το αντικατοχικό φρόνημα του Ελληνικού Λαού, και εν κατακλείδι εξουδετερώνεται η υποστήριξη του Ελληνικού Λαού προς την Κύπρο. Πρόκειται για δηλητήριο στις φλέβες και η παράλυση που θα προκληθεί θα έχει συνέπειες όχι μόνο για την Κύπρο αλλά και για τον Ελληνισμό γενικότερα.
4
Ευνοείται και υποβοηθείται η Τουρκική πολιτική της συνεχούς φθοράς και εκφυλισμού του Κυπριακού και της υποστήριξης που πρέπει να τυγχάνει ως Διεθνές θέμα εισβολής και κατοχής που είναι.
Να προσεχθεί η ψεύτικη Τουρκική φιλία διότι είμαστε βέβαιοι ότι η Τουρκική επεκτατική πολιτική ανοικτά και απροκάλυπτα επιβουλεύεται την Ελληνική κυριαρχία πράγμα που δεν επιτρέπει ολιγωρία και ενέργειες όπως η προβολή της σειράς.
Καλούμε τον ΑΝΤ1 να αναλογισθεί τις ευθύνες του και να αποσύρει τη συγκεκριμένη παραγωγή για να κρατηθεί έξω από τα Ελληνικά σαλόνια το δηλητηριώδες φίδι.
Με εκτίμηση Για το Σωματείο Ιωάννης Σιεκέρσαββας(0035799439019) Γραμματέας
ΕΠΙΣΤΟΛΗ HEC (HELLENIC ELECTRONIC CENTER) ΣΤΟΝ ΑΝΤΕΝΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤHN ΤΟΥΡΚΙΚH ΣΕΙΡΑ "EZEL"
ANTENA - pr@antenna.gr kalimeraellada@antenna.gr
Dear Antena,
In 1908 the Neo-Turks declared "Turkey for the Turks".
At first they welcomed the help of the minorities to establish their power but starting in 1914 they commenced a Genocide of the Hellenes, Armenians and Assyrians. It is estimated that the victims of this Genocide is over 4 Millions people. A lot of us was under the impression that this Genocide ended in 1922 but farther research proved that the Genocide continued up to our days. The occupation of the north part of Cyprus was a continuation of the Hellenic Genocide.
Genocide is a criminal action and your serial "EZEL" supports this action. Which means it makes you part of the crime of Genocide.
Let us talk business.
We do not know your motives, but you must take under account the descendants of the victims of the Hellenic Genocide are over 3.5 M people only in Greece. You must also add to this figure the descendants in Diaspora and Cyprus.
The total number of the Hellenic Genocide victim descendants can easily reach a total number of 6 Millions. A lot of these people are your views.
EZEL offends these people.
From ethical and commercial point of view, it will be a good idea to cancel this program.
Evangelos Rigos
HEC Director www.greece.org
cc: HEC Academic Forum
Estia Neas Smurnis
Enosis Smyrneon
Dear Antena,
In 1908 the Neo-Turks declared "Turkey for the Turks".
At first they welcomed the help of the minorities to establish their power but starting in 1914 they commenced a Genocide of the Hellenes, Armenians and Assyrians. It is estimated that the victims of this Genocide is over 4 Millions people. A lot of us was under the impression that this Genocide ended in 1922 but farther research proved that the Genocide continued up to our days. The occupation of the north part of Cyprus was a continuation of the Hellenic Genocide.
Genocide is a criminal action and your serial "EZEL" supports this action. Which means it makes you part of the crime of Genocide.
Let us talk business.
We do not know your motives, but you must take under account the descendants of the victims of the Hellenic Genocide are over 3.5 M people only in Greece. You must also add to this figure the descendants in Diaspora and Cyprus.
The total number of the Hellenic Genocide victim descendants can easily reach a total number of 6 Millions. A lot of these people are your views.
EZEL offends these people.
From ethical and commercial point of view, it will be a good idea to cancel this program.
Evangelos Rigos
HEC Director www.greece.org
cc: HEC Academic Forum
Estia Neas Smurnis
Enosis Smyrneon
ALBRECHR RITSCHL (SPIEGEL): GERMANY WAS BIGGEST DEBT TRANSGRESSOR OF 20TH CENTURY
Think Greece's current economic malaise is the worst ever experienced in Europe? Think again. Germany, economic historian Albrecht Ritschl argues in a SPIEGEL ONLINE interview, has been the worst debtor nation of the past century. He warns the country should take a more chaste approach in the euro crisis or it could face renewed demands for World War II reparations.
SPIEGEL ONLINE: Mr. Ritschl, Germany is coming across like a know-it-all in the debate over aid for Greece. Berlin is intransigent and is demanding obedience from Athens. Is this attitude justified?
Ritschl: No, there is no basis for it.
SPIEGEL ONLINE: Most Germans would likely disagree.
Ritschl: That may be, but during the 20th century, Germany was responsible for what were the biggest national bankruptcies in recent history. It is only thanks to the United States, which sacrificed vast amounts of money after both World War I and World War II, that Germany is financially stable today and holds the status of Europe's headmaster. That fact, unfortunately, often seems to be forgotten.
SPIEGEL ONLINE: What happened back then exactly?
Ritschl: From 1924 to 1929, the Weimar Republic lived on credit and even borrowed the money it needed for its World War I reparations payments from America. This credit pyramid collapsed during the economic crisis of 1931. The money was gone, the damage to the United States enormous, the effect on the global economy devastating.
SPIEGEL ONLINE: The situation after World War II was similar.
Ritschl: But right afterwards, America immediately took steps to ensure there wouldn't be a repeat of high reparations demands made on Germany. With only a few exceptions, all such demands were put on the backburner until Germany's future reunification. For Germany, that was a life-saving gesture, and it was the actual financial basis of the Wirtschaftswunder, or economic miracle (that began in the 1950s). But it also meant that the victims of the German occupation in Europe also had to forgo reparations, including the Greeks.
SPIEGEL ONLINE: In the current crisis, Greece was initially pledged €110 billion from the euro-zone and the International Monetary Fund. Now a further rescue package of similar dimensions has become necessary. How big were Germany's previous defaults?
Ritschl: Measured in each case against the economic performance of the USA, the German debt default in the 1930s alone was as significant as the costs of the 2008 financial crisis. Compared to that default, today's Greek payment problems are actually insignificant.
SPIEGEL ONLINE: If there was a list of the worst global bankruptcies in history, where would Germany rank?
Ritschl: Germany is king when it comes to debt. Calculated based on the amount of losses compared to economic performance, Germany was the biggest debt transgressor of the 20th century.
SPIEGEL ONLINE: Greece can't compare?
Ritschl: No, the country has played a minor role. It is only the contagion danger for other euro-zone countries that is the problem.
SPIEGEL ONLINE: The Germany of today is considered the embodiment of stability. How many times has Germany become insolvent in the past?
Ritschl: That depends on how you do the math. During the past century alone, though, at least three times. After the first default during the 1930s, the US gave Germany a "haircut" in 1953, reducing its debt problem to practically nothing. Germany has been in a very good position ever since, even as other Europeans were forced to endure the burdens of World War II and the consequences of the German occupation. Germany even had a period of non-payment in 1990.
SPIEGEL ONLINE: Really? A default?
Ritschl: Yes, then-Chancellor Helmut Kohl refused at the time to implement changes to the London Agreement on German External Debts of 1953. Under the terms of the agreement, in the event of a reunification, the issue of German reparations payments from World War II would be newly regulated. The only demand made was that a small remaining sum be paid, but we're talking about minimal sums here. With the exception of compensation paid out to forced laborers, Germany did not pay any reparations after 1990 -- and neither did it pay off the loans and occupation costs it pressed out of the countries it had occupied during World War II. Not to the Greeks, either.
SPIEGEL ONLINE: Unlike in 1953, the current debate in Germany over the rescue of Greece is concerned not so much with a "haircut", but rather an extension of the maturities of government bonds, i.e. a "soft debt restructuring." Can one therefore even speak of an impending bankruptcy?
Ritschl: Absolutely. Even if a country is not 100 percent out of money, it could still be broke. Just like in the case of Germany in the 1950s, it is illusory to think that Greeks would ever pay off their debts alone. Those who are unable to do that are considered to be flat broke. It is now necessary to determine how high the failure rate of government bonds is, and how much money the country's creditors must sacrifice. It's above all a matter of finding the paymaster.
SPIEGEL ONLINE: The biggest paymaster would surely be Germany.
Ritschl: That's what it looks like, but we were also extremely reckless -- and our export industry has thrived on orders. The anti-Greek sentiment that is widespread in many German media outlets is highly dangerous. And we are sitting in a glass house: Germany's resurgence has only been possible through waiving extensive debt payments and stopping reparations to its World War II victims.
SPIEGEL ONLINE: You're saying that Germany should back down?
Ritschl: In the 20th century, Germany started two world wars, the second of which was conducted as a war of annihilation and extermination, and subsequently its enemies waived its reparations payments completely or to a considerable extent. No one in Greece has forgotten that Germany owes its economic prosperity to the grace of other nations.
SPIEGEL ONLINE: What do you mean by that?
Ritschl: The Greeks are very well aware of the antagonistic articles in the German media. If the mood in the country turns, old claims for reparations could be raised, from other European nations as well. And if Germany ever had to honor them, we would all be taken the cleaners. Compared with that, we can be grateful that Greece is being indulgently reorganized at our expense. If we follow public opinion here with its cheap propaganda and not wanting to pay, then eventually the old bills will be presented again.
SPIEGEL ONLINE: Looking at history, what would be the best solution for Greece -- and for Germany?
Ritschl: The German bankruptcies in the last century show that the sensible thing to do now would be to have a real reduction of the debt. Anyone who has lent money to Greece would then have to give up a considerable part of what they were owed. Some banks would not be able to cope with that, so there would have to be new aid programs. For Germany, this could be expensive, but we will have to pay either way. At least Greece would then have the chance to start over.
Interview conducted by Yasmin El-Sharif
SPIEGEL ONLINE: Mr. Ritschl, Germany is coming across like a know-it-all in the debate over aid for Greece. Berlin is intransigent and is demanding obedience from Athens. Is this attitude justified?
Ritschl: No, there is no basis for it.
SPIEGEL ONLINE: Most Germans would likely disagree.
Ritschl: That may be, but during the 20th century, Germany was responsible for what were the biggest national bankruptcies in recent history. It is only thanks to the United States, which sacrificed vast amounts of money after both World War I and World War II, that Germany is financially stable today and holds the status of Europe's headmaster. That fact, unfortunately, often seems to be forgotten.
SPIEGEL ONLINE: What happened back then exactly?
Ritschl: From 1924 to 1929, the Weimar Republic lived on credit and even borrowed the money it needed for its World War I reparations payments from America. This credit pyramid collapsed during the economic crisis of 1931. The money was gone, the damage to the United States enormous, the effect on the global economy devastating.
SPIEGEL ONLINE: The situation after World War II was similar.
Ritschl: But right afterwards, America immediately took steps to ensure there wouldn't be a repeat of high reparations demands made on Germany. With only a few exceptions, all such demands were put on the backburner until Germany's future reunification. For Germany, that was a life-saving gesture, and it was the actual financial basis of the Wirtschaftswunder, or economic miracle (that began in the 1950s). But it also meant that the victims of the German occupation in Europe also had to forgo reparations, including the Greeks.
SPIEGEL ONLINE: In the current crisis, Greece was initially pledged €110 billion from the euro-zone and the International Monetary Fund. Now a further rescue package of similar dimensions has become necessary. How big were Germany's previous defaults?
Ritschl: Measured in each case against the economic performance of the USA, the German debt default in the 1930s alone was as significant as the costs of the 2008 financial crisis. Compared to that default, today's Greek payment problems are actually insignificant.
SPIEGEL ONLINE: If there was a list of the worst global bankruptcies in history, where would Germany rank?
Ritschl: Germany is king when it comes to debt. Calculated based on the amount of losses compared to economic performance, Germany was the biggest debt transgressor of the 20th century.
SPIEGEL ONLINE: Greece can't compare?
Ritschl: No, the country has played a minor role. It is only the contagion danger for other euro-zone countries that is the problem.
SPIEGEL ONLINE: The Germany of today is considered the embodiment of stability. How many times has Germany become insolvent in the past?
Ritschl: That depends on how you do the math. During the past century alone, though, at least three times. After the first default during the 1930s, the US gave Germany a "haircut" in 1953, reducing its debt problem to practically nothing. Germany has been in a very good position ever since, even as other Europeans were forced to endure the burdens of World War II and the consequences of the German occupation. Germany even had a period of non-payment in 1990.
SPIEGEL ONLINE: Really? A default?
Ritschl: Yes, then-Chancellor Helmut Kohl refused at the time to implement changes to the London Agreement on German External Debts of 1953. Under the terms of the agreement, in the event of a reunification, the issue of German reparations payments from World War II would be newly regulated. The only demand made was that a small remaining sum be paid, but we're talking about minimal sums here. With the exception of compensation paid out to forced laborers, Germany did not pay any reparations after 1990 -- and neither did it pay off the loans and occupation costs it pressed out of the countries it had occupied during World War II. Not to the Greeks, either.
SPIEGEL ONLINE: Unlike in 1953, the current debate in Germany over the rescue of Greece is concerned not so much with a "haircut", but rather an extension of the maturities of government bonds, i.e. a "soft debt restructuring." Can one therefore even speak of an impending bankruptcy?
Ritschl: Absolutely. Even if a country is not 100 percent out of money, it could still be broke. Just like in the case of Germany in the 1950s, it is illusory to think that Greeks would ever pay off their debts alone. Those who are unable to do that are considered to be flat broke. It is now necessary to determine how high the failure rate of government bonds is, and how much money the country's creditors must sacrifice. It's above all a matter of finding the paymaster.
SPIEGEL ONLINE: The biggest paymaster would surely be Germany.
Ritschl: That's what it looks like, but we were also extremely reckless -- and our export industry has thrived on orders. The anti-Greek sentiment that is widespread in many German media outlets is highly dangerous. And we are sitting in a glass house: Germany's resurgence has only been possible through waiving extensive debt payments and stopping reparations to its World War II victims.
SPIEGEL ONLINE: You're saying that Germany should back down?
Ritschl: In the 20th century, Germany started two world wars, the second of which was conducted as a war of annihilation and extermination, and subsequently its enemies waived its reparations payments completely or to a considerable extent. No one in Greece has forgotten that Germany owes its economic prosperity to the grace of other nations.
SPIEGEL ONLINE: What do you mean by that?
Ritschl: The Greeks are very well aware of the antagonistic articles in the German media. If the mood in the country turns, old claims for reparations could be raised, from other European nations as well. And if Germany ever had to honor them, we would all be taken the cleaners. Compared with that, we can be grateful that Greece is being indulgently reorganized at our expense. If we follow public opinion here with its cheap propaganda and not wanting to pay, then eventually the old bills will be presented again.
SPIEGEL ONLINE: Looking at history, what would be the best solution for Greece -- and for Germany?
Ritschl: The German bankruptcies in the last century show that the sensible thing to do now would be to have a real reduction of the debt. Anyone who has lent money to Greece would then have to give up a considerable part of what they were owed. Some banks would not be able to cope with that, so there would have to be new aid programs. For Germany, this could be expensive, but we will have to pay either way. At least Greece would then have the chance to start over.
Interview conducted by Yasmin El-Sharif
Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011
ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ - ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ" ΤΩΝ ΤΣΑΜΗΔΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
Ενός λεπτού σιγή κράτησε σήμερα η Αλβανική Βουλή, εις μνήμην των Τσάμηδων! Η τελετουργία τηρείται κάθε χρόνο για την υποτιθέμενη γενοκτονία που προκάλεσαν οι Έλληνες!
Ο Πρόεδρος του τσάμικου Κόμματος PDIU, Shpetim Idrizi από το βήμα της βουλής δεν ζήτησε μόνο την παρουσία όλων των βουλευτών στην αυριανή πορεία διαμαρτυρίας στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, στον συνοριακό σταθμό του Μαυρομάτη αλλά πρόσθεσε πως ζητά την κατανόησή τους και για την έγκριση ενός ψηφίσματος για το "Τσάμικο Ζήτημα" από το Αλβανικό Κοινοβούλιο.
«Το ψήφισμα δεν είναι κήρυξη πολέμου, αλλά αντιθέτως η προσέγγιση μιας ειρηνικής συνύπαρξης, που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους γείτονες, συνύπαρξη που πρέπει να βασίζεται στο δίκαιο. Είναι η επιβεβαίωση της ανθρώπινης και εθνικής μας αξιοπρέπειας. Το ψήφισμα έχει ως στόχο να είναι ένα προγραμματικό έγγραφο, ένα όριο συμπεριφοράς από το οποίο οποιαδήποτε κυβέρνηση να μην παρεκκλίνει. Θα ζητά από την κυβέρνηση να ανάγει στις συναντήσεις με την ελληνική πλευρά τον σεβασμό της Συνθήκης της Φιλίας και των Ευρωπαϊκών Συμβάσεων.... Δεν πρέπει να κάνουμε άλλες υποχωρήσεις στο όνομα της ένταξης στην ΕΕ. Γιατί η ένταξη και η καλή γειτονία δεν εμπόδισαν και ένα χωριό στην Ελλάδα το οπόιο έχει πάει την σημερινή Γερμανία, η οποία δεν έχει σχέση με τον Χίτλερ, στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια. Παρόλα αυτά η Γερμανία παραμένει από τους σημαντικότερους χρηματοδότες της Ελλάδας. Μάλιστα σήμερα προσπαθεί να την σώσει από την πτώχευση.
Έχω διαβάσει τα αρχεία του Υπ.Εξ. (της Αλβανίας) ο κ. Μέξη και ο κ. Μπερίσα μετά τη νίκη του το 1992 είχε ζητήσει από την Ελλάδα τον επαναπατρισμό των Τσάμηδων στις εστίες τους. Η διοίκηση του Βασιλιά Ζόγκου τήρησε την καλύτερη στάση έναντι της Ελλάδος, μην αφήνοντας τον εκδίωξη στα πλαίσια της ανταλλαγής πληθυσμών με της Τουρκία. Ζήτησε σχολεία, και την αναγνώριση των τσάμηδων ψς εθνική μειονότητα στην Ελλάδα. Σε αυτά τα πρακτικά βρήκα και μια δήλωση του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας της Ελλάδας με καταγωγή απ' αυτά τα μέρη, του κ. Παπούλια όπου αναφέρει: Κοιτάξτε αυτό είναι για το οποίο οι πληγές είναι ακόμη ανοιχτές. Ίσως μετά από 20χρόνια, όταν θα έχουν κλείσει μπορούμε να συζητήσουμε πιο ήρεμα. Γιαυτό και εμείς λέμε: σήμερα πέρασαν τα 20 χρόνια και δεν έχουμε σκοπό να σωπάσουμε, αλλά θα φωνάζουμε πιο δυνατά», είπε ο Idrizi. Ενώ πρόσθεσε πως δεν έχει ως στόχο να ανοίξει δικαστήριο με την ελληνική πλευρά, απλά απαιτεί την επιστροφή του δικαίου στον ιδιοκτήτη, κάνοντας έτσι εμμέσως πλην σαφώς αναφορά σε περιουσιακά ζητήματα στην περιοχή της Ηπείρου (Τσαμουριά κατά Ιντρίζι).
Ο Ιντρίζι έκανε επίκληση - όπως ανέφερε- στην ανθρώπινη συνείδηση των βουλευτών, για να τους υπενθυμίσει πως 66 χρόνια πριν, 5.000 Τσάμηδες, κυρίως γυναικόπαιδα ΣΦΑΓΙΑΣΤΗΚΑΝ!!! ΒΑΡΒΑΡΑ! από το Ελληνικό! κράτος επειδή ήταν Αλβανοί.
«Σας καλώ αγαπητοί συνάδελφοι βουλευτές να σπάσουμε την σιωπή και τον εκφοβισμό, σας καλώ να' ρθείτε μαζί μας το Σάββατο στο Μαυρομάτη (Qafe Bote)στο "προσκύνημα" των αξέχαστων "ανθών" της Τσαμουριάς, όπως έχουν κάνει άλλοτε και κάποιοι από σας, τιμώντας τον εαυτό τους αλλά και την κοινότητά μας, την ψήφο της οποίας όλοι μαζί ζητάμε» - είπε ο Idrizi, προσθέτοντας πως, ...θα ήθελα να δω εδώ ανάμεσά σας ειδικά και τον εκπρόσωπο της Ελληνικής Μειονότητας να τιμά τους Τσάμιδες θύματα της Ελλάδας! σε αντίθεση με ότι έκανε ένα χρόνο πριν -ρίχνοντας έτσι καρφί στον Πρόεδρο του ΚΕΑΔ κ. Βαγγέλη Ντούλε ο οποίος πριν ένα χρόνο κατά τη διάρκεια της τελετής στη Βουλή, επιδεικτικά αρνήθηκε να σηκωθεί όρθιος, με αποτέλεσμα να απειληθεί μέχρι και η ζωή του από τον ίδιο βουλευτή. - «θα ήταν ένα σημάδι ειρήνης και ανθρωπιάς. Θα έδειχνε πως δεν φορέας τη ίδιας αντίληψης με εκείνων που τέλεσαν το έγκλημα έναντι των Αλβανών, ή αυτών που το δικαιολογούν.Θέλω να υπενθυμίσω σε αυτούς κάτι που είπε ένας ομόεθνός τους, ο ιστορικός Γιώργος Μαργαρίτης, ο οποίος έγραψε για την Τσαμουριά: Σε εκείνες της ταραχώδης εποχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Αλβανία δεν έκανε στην πλάτη της μειονότητας μας αυτά που κάναμε εμείς στους Τσάμηδες. Θα μπορούσε και να τα κάνει. Αυτό τιμά τους Αλβανούς.»
Πηγή: www.borioipirotika.blogspot.com
Ο Πρόεδρος του τσάμικου Κόμματος PDIU, Shpetim Idrizi από το βήμα της βουλής δεν ζήτησε μόνο την παρουσία όλων των βουλευτών στην αυριανή πορεία διαμαρτυρίας στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, στον συνοριακό σταθμό του Μαυρομάτη αλλά πρόσθεσε πως ζητά την κατανόησή τους και για την έγκριση ενός ψηφίσματος για το "Τσάμικο Ζήτημα" από το Αλβανικό Κοινοβούλιο.
«Το ψήφισμα δεν είναι κήρυξη πολέμου, αλλά αντιθέτως η προσέγγιση μιας ειρηνικής συνύπαρξης, που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους γείτονες, συνύπαρξη που πρέπει να βασίζεται στο δίκαιο. Είναι η επιβεβαίωση της ανθρώπινης και εθνικής μας αξιοπρέπειας. Το ψήφισμα έχει ως στόχο να είναι ένα προγραμματικό έγγραφο, ένα όριο συμπεριφοράς από το οποίο οποιαδήποτε κυβέρνηση να μην παρεκκλίνει. Θα ζητά από την κυβέρνηση να ανάγει στις συναντήσεις με την ελληνική πλευρά τον σεβασμό της Συνθήκης της Φιλίας και των Ευρωπαϊκών Συμβάσεων.... Δεν πρέπει να κάνουμε άλλες υποχωρήσεις στο όνομα της ένταξης στην ΕΕ. Γιατί η ένταξη και η καλή γειτονία δεν εμπόδισαν και ένα χωριό στην Ελλάδα το οπόιο έχει πάει την σημερινή Γερμανία, η οποία δεν έχει σχέση με τον Χίτλερ, στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια. Παρόλα αυτά η Γερμανία παραμένει από τους σημαντικότερους χρηματοδότες της Ελλάδας. Μάλιστα σήμερα προσπαθεί να την σώσει από την πτώχευση.
Έχω διαβάσει τα αρχεία του Υπ.Εξ. (της Αλβανίας) ο κ. Μέξη και ο κ. Μπερίσα μετά τη νίκη του το 1992 είχε ζητήσει από την Ελλάδα τον επαναπατρισμό των Τσάμηδων στις εστίες τους. Η διοίκηση του Βασιλιά Ζόγκου τήρησε την καλύτερη στάση έναντι της Ελλάδος, μην αφήνοντας τον εκδίωξη στα πλαίσια της ανταλλαγής πληθυσμών με της Τουρκία. Ζήτησε σχολεία, και την αναγνώριση των τσάμηδων ψς εθνική μειονότητα στην Ελλάδα. Σε αυτά τα πρακτικά βρήκα και μια δήλωση του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας της Ελλάδας με καταγωγή απ' αυτά τα μέρη, του κ. Παπούλια όπου αναφέρει: Κοιτάξτε αυτό είναι για το οποίο οι πληγές είναι ακόμη ανοιχτές. Ίσως μετά από 20χρόνια, όταν θα έχουν κλείσει μπορούμε να συζητήσουμε πιο ήρεμα. Γιαυτό και εμείς λέμε: σήμερα πέρασαν τα 20 χρόνια και δεν έχουμε σκοπό να σωπάσουμε, αλλά θα φωνάζουμε πιο δυνατά», είπε ο Idrizi. Ενώ πρόσθεσε πως δεν έχει ως στόχο να ανοίξει δικαστήριο με την ελληνική πλευρά, απλά απαιτεί την επιστροφή του δικαίου στον ιδιοκτήτη, κάνοντας έτσι εμμέσως πλην σαφώς αναφορά σε περιουσιακά ζητήματα στην περιοχή της Ηπείρου (Τσαμουριά κατά Ιντρίζι).
Ο Ιντρίζι έκανε επίκληση - όπως ανέφερε- στην ανθρώπινη συνείδηση των βουλευτών, για να τους υπενθυμίσει πως 66 χρόνια πριν, 5.000 Τσάμηδες, κυρίως γυναικόπαιδα ΣΦΑΓΙΑΣΤΗΚΑΝ!!! ΒΑΡΒΑΡΑ! από το Ελληνικό! κράτος επειδή ήταν Αλβανοί.
«Σας καλώ αγαπητοί συνάδελφοι βουλευτές να σπάσουμε την σιωπή και τον εκφοβισμό, σας καλώ να' ρθείτε μαζί μας το Σάββατο στο Μαυρομάτη (Qafe Bote)στο "προσκύνημα" των αξέχαστων "ανθών" της Τσαμουριάς, όπως έχουν κάνει άλλοτε και κάποιοι από σας, τιμώντας τον εαυτό τους αλλά και την κοινότητά μας, την ψήφο της οποίας όλοι μαζί ζητάμε» - είπε ο Idrizi, προσθέτοντας πως, ...θα ήθελα να δω εδώ ανάμεσά σας ειδικά και τον εκπρόσωπο της Ελληνικής Μειονότητας να τιμά τους Τσάμιδες θύματα της Ελλάδας! σε αντίθεση με ότι έκανε ένα χρόνο πριν -ρίχνοντας έτσι καρφί στον Πρόεδρο του ΚΕΑΔ κ. Βαγγέλη Ντούλε ο οποίος πριν ένα χρόνο κατά τη διάρκεια της τελετής στη Βουλή, επιδεικτικά αρνήθηκε να σηκωθεί όρθιος, με αποτέλεσμα να απειληθεί μέχρι και η ζωή του από τον ίδιο βουλευτή. - «θα ήταν ένα σημάδι ειρήνης και ανθρωπιάς. Θα έδειχνε πως δεν φορέας τη ίδιας αντίληψης με εκείνων που τέλεσαν το έγκλημα έναντι των Αλβανών, ή αυτών που το δικαιολογούν.Θέλω να υπενθυμίσω σε αυτούς κάτι που είπε ένας ομόεθνός τους, ο ιστορικός Γιώργος Μαργαρίτης, ο οποίος έγραψε για την Τσαμουριά: Σε εκείνες της ταραχώδης εποχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Αλβανία δεν έκανε στην πλάτη της μειονότητας μας αυτά που κάναμε εμείς στους Τσάμηδες. Θα μπορούσε και να τα κάνει. Αυτό τιμά τους Αλβανούς.»
Πηγή: www.borioipirotika.blogspot.com
Τρίτη 21 Ιουνίου 2011
ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ Ι. ΣΑΚΚΑ: "ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ"
Παραίτηση με βόμβες από τον εισαγγελέα Ι. Σακκά. Τι λέει για το Μνημόνιο, την καταβύθιση της Δικαιοσύνης και την καταπάτηση των δικαιωμάτων των πολιτών.
Γροθιά στο στομάχι της κυβέρνησης του κατοχικού Μνημονίου αλλά και συγκεκριμένων υπουργών της εκτελεστικής εξουσίας, που κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό και ενδεχομένως να έχουν υποπέσει σε σοβαρές κακουργηματικές κατηγορίες, αποτελούν οι δηλώσεις που έκανε χθες στην Ευελπίδων ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Σακκάς, ο οποίος υπέβαλε αιφνίδια παραίτηση από τα καθήκοντα του.
Ο κ. Σακκάς, μιλώντας στη «δημοκρατία», κατήγγειλε το πολιτικό σύστημα και την ατιμωρησία των βουλευτών κάνοντας λόγο για «κρατικά κακουργήματα» και για
ωμή παραβίαση του Συντάγματος με αποτέλεσμα την καταβύθιση της Δικαιοσύνης και την κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων του πολίτη. Ο πρώην -πια- εισαγγελέας κάνει αναφορά σε «πολιτικούς εγκληματίες που μένουν ατιμώρητοι και οι πολίτες πληρώνουν τις συνέπειες» αλλά και σε «δομημένα οικονομικά εγκλήματα των κυβερνώντων», τα οποία δεν ερευνήθηκαν εξαιτίας της περιβόητης βουλευτικής τους ασυλίας.
«Με την παραίτηση μου εκφράζω τη διαμαρτυρία μου για όλα όσα συμβαίνουν στον τόπο. Υπάρχει ένα σύμπλεγμα λόγων, πέραν του κυκεώνα των νόμων, που η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία δημιούργησαν με αποτέλεσμα να μην μπορεί να απονεμηθεί δικαιοσύνη.
Δεν ανέχομαι εγώ να υπηρετώ την ποινική δικαιοσύνη και να διώκω το έγκλημα και να βλέπουμε το έγκλημα των πολιτικών να συγκαλύπτεται. Να βλέπουμε το θεσμικό όργανο, τη Βουλή, που είχε από το Σύνταγμα ποινική αρμοδιότητα να ελέγξει και να διώξει τα εγκλήματα των κυβερνώντων να τα αφήνει να παραγράφονται. Μιλάμε για τις υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται και υποκρύπτονται πολιτικά πρόσωπα» τόνισε ο εισαγγελέας. Ο παραιτηθείς εισαγγελικός λειτουργός υπενθυμίζει και τις αναρίθμητες περιπτώσεις παραγραφής αδικημάτων πολιτικών προσώπων, θεωρώντας ως υπαίτιο όργανο της ατιμωρησίας τη Βουλή.
Ποινικές ευθύνες
«Μιλάω για τις περιπτώσεις που από τον Άρειο Πάγο διαπιστώθηκαν ότι είχαν παραγραφεί. Η Βουλή ήταν εισαγγελέας. Δεν επιτέλεσε το καθήκον της ως συλλογικό όργανο και έχει ποινικές ευθύνες». Στο ερώτημα ποιος θα δικάσει αυτούς που δεν δίκασαν και παρέβησαν το Σύνταγμα ο κ. Σακκάς απάντησε: «Αυτό είναι ένα ερώτημα, Εάν υπάρχει όργανο για να τους δικάσει. Η γνώμη μου είναι ότι θα έπρεπε με νόμο να αρθεί η ασυλία τους και να περάσουν από Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο».
Ο πρώην εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Σακκάς, θεωρούμενος ως «σκληρός» λειτουργός της Δικαιοσύνης, ασχολήθηκε πριν από δύο χρόνια και με την υπόθεση εξιχνίασης της απόπειρας ανθρωποκτονίας της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα. Σύμφωνα με πληροφορίες, πριν παραιτηθεί ο κ. Σακκάς παρήγγειλε νέα προκαταρκτική εξέταση από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής για να ανακαλυφθούν οι άγνωστοι ακόμα δράστες. Στην παραγγελία του ζητεί, κατά τις ίδιες πληροφορίες, να κληθεί να καταθέσει και ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοϊδης.
«Δεν μπορώ να το διαψεύσω αυτό για την κλήση Χρυσοχοϊδη. Η υπόθεση δεν έχει μπει στο αρχείο, όπως εσφαλμένα ειπώθηκε. Διαπίστωσα ότι θα έπρεπε απλώς να έχει ερευνηθεί πιο σωστά. Και ο υπουργός, δυστυχώς, είχε κάνει δημόσιες ανακοινώσεις. Μάλιστα με αυτές τις ανακοινώσεις και τις δηλώσεις έχουν επικηρυχθεί και οι δράστες της κυρίας Κούνεβα. Άρα και αυτός θα πρέπει να δώσει κάποιες απαντήσεις. Νομίζω ότι και η Αστυνομία αλλά και η παθούσα δεν έδωσαν πλήρη στοιχεία όταν έπρεπε».
Πηγή: http://volosgr.blogspot.com
Γροθιά στο στομάχι της κυβέρνησης του κατοχικού Μνημονίου αλλά και συγκεκριμένων υπουργών της εκτελεστικής εξουσίας, που κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό και ενδεχομένως να έχουν υποπέσει σε σοβαρές κακουργηματικές κατηγορίες, αποτελούν οι δηλώσεις που έκανε χθες στην Ευελπίδων ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Σακκάς, ο οποίος υπέβαλε αιφνίδια παραίτηση από τα καθήκοντα του.
Ο κ. Σακκάς, μιλώντας στη «δημοκρατία», κατήγγειλε το πολιτικό σύστημα και την ατιμωρησία των βουλευτών κάνοντας λόγο για «κρατικά κακουργήματα» και για
ωμή παραβίαση του Συντάγματος με αποτέλεσμα την καταβύθιση της Δικαιοσύνης και την κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων του πολίτη. Ο πρώην -πια- εισαγγελέας κάνει αναφορά σε «πολιτικούς εγκληματίες που μένουν ατιμώρητοι και οι πολίτες πληρώνουν τις συνέπειες» αλλά και σε «δομημένα οικονομικά εγκλήματα των κυβερνώντων», τα οποία δεν ερευνήθηκαν εξαιτίας της περιβόητης βουλευτικής τους ασυλίας.
«Με την παραίτηση μου εκφράζω τη διαμαρτυρία μου για όλα όσα συμβαίνουν στον τόπο. Υπάρχει ένα σύμπλεγμα λόγων, πέραν του κυκεώνα των νόμων, που η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία δημιούργησαν με αποτέλεσμα να μην μπορεί να απονεμηθεί δικαιοσύνη.
Δεν ανέχομαι εγώ να υπηρετώ την ποινική δικαιοσύνη και να διώκω το έγκλημα και να βλέπουμε το έγκλημα των πολιτικών να συγκαλύπτεται. Να βλέπουμε το θεσμικό όργανο, τη Βουλή, που είχε από το Σύνταγμα ποινική αρμοδιότητα να ελέγξει και να διώξει τα εγκλήματα των κυβερνώντων να τα αφήνει να παραγράφονται. Μιλάμε για τις υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται και υποκρύπτονται πολιτικά πρόσωπα» τόνισε ο εισαγγελέας. Ο παραιτηθείς εισαγγελικός λειτουργός υπενθυμίζει και τις αναρίθμητες περιπτώσεις παραγραφής αδικημάτων πολιτικών προσώπων, θεωρώντας ως υπαίτιο όργανο της ατιμωρησίας τη Βουλή.
Ποινικές ευθύνες
«Μιλάω για τις περιπτώσεις που από τον Άρειο Πάγο διαπιστώθηκαν ότι είχαν παραγραφεί. Η Βουλή ήταν εισαγγελέας. Δεν επιτέλεσε το καθήκον της ως συλλογικό όργανο και έχει ποινικές ευθύνες». Στο ερώτημα ποιος θα δικάσει αυτούς που δεν δίκασαν και παρέβησαν το Σύνταγμα ο κ. Σακκάς απάντησε: «Αυτό είναι ένα ερώτημα, Εάν υπάρχει όργανο για να τους δικάσει. Η γνώμη μου είναι ότι θα έπρεπε με νόμο να αρθεί η ασυλία τους και να περάσουν από Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο».
Ο πρώην εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Σακκάς, θεωρούμενος ως «σκληρός» λειτουργός της Δικαιοσύνης, ασχολήθηκε πριν από δύο χρόνια και με την υπόθεση εξιχνίασης της απόπειρας ανθρωποκτονίας της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα. Σύμφωνα με πληροφορίες, πριν παραιτηθεί ο κ. Σακκάς παρήγγειλε νέα προκαταρκτική εξέταση από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής για να ανακαλυφθούν οι άγνωστοι ακόμα δράστες. Στην παραγγελία του ζητεί, κατά τις ίδιες πληροφορίες, να κληθεί να καταθέσει και ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοϊδης.
«Δεν μπορώ να το διαψεύσω αυτό για την κλήση Χρυσοχοϊδη. Η υπόθεση δεν έχει μπει στο αρχείο, όπως εσφαλμένα ειπώθηκε. Διαπίστωσα ότι θα έπρεπε απλώς να έχει ερευνηθεί πιο σωστά. Και ο υπουργός, δυστυχώς, είχε κάνει δημόσιες ανακοινώσεις. Μάλιστα με αυτές τις ανακοινώσεις και τις δηλώσεις έχουν επικηρυχθεί και οι δράστες της κυρίας Κούνεβα. Άρα και αυτός θα πρέπει να δώσει κάποιες απαντήσεις. Νομίζω ότι και η Αστυνομία αλλά και η παθούσα δεν έδωσαν πλήρη στοιχεία όταν έπρεπε».
Πηγή: http://volosgr.blogspot.com
Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΟΝΤΙΚΙ" ΓΙΑ ΣΙΩΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΛΕΣΧΗ BILDERBERG
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 17ῃ Ἰουνίου 2011
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Οἱ ἄκρως ἐξυβριστικές, χυδαῖες καί μισαλλόδοξες ἀναφορές τῆς ἑβδομαδιαίας, «πολιτικῆς, σατιρικῆς καί ἀποκαλυπτικῆς» κατά δηλωσίν της Ἐφημερίδας «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ» φυλ. 1660/15.6.2011 στήν σελίδα 43 καί στό δημοσίευμα μέ τίτλο: «Σεραφείμ μαινόμενος» πού ὑπογράφεται ἀπό τόν κ. Ξενοφώντα Μπρουντζάκη καί δημοσιεύεται ἀπό τόν Ἐκδότη-Διευθυντή κ. Ἀντ. Δελλατόλα στρεφόμενες κατά τῆς ἐλαχιστότητός μου μέ ἀφορμή τό ἀπό 3/6/2011 Ἀνακοινωθέν μου γιά τήν παγκόσμια οἰκονομική καί πολιτική συνομωσία τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ πού ὑλοποιεῖται μέ τόν βραχίονα τῆς «περιωνύμου» λέσχης Bilderberg οὐσιαστικά ἀπογυμνώνει τήν Ἐφημερίδα αὐτή ἀπό τήν προσπάθειά της νά ἐμφανίζεται σάν προπύργιο κατά τοῦ...
πάσης φύσεως πολιτικοκοινωνικοῦ κατεστημένου γιατί ἀπομειώνουσα πλήρως καί ὑποβαθμίζουσα παντελῶς τήν πολυδύναμη ἐμπλοκή τῶν ἐπιτελῶν τῆς Λέσχης Bilderberg τούς προσφέρει τήν ἐπιδιωκομένη δυναμική νά δροῦν στό ἡμίφως τοῦ παγκοσμίου γίγνεσθαι.
Διερωτώμεθα πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀγνοεῖ τήν δράση τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ διά τῆς Λέσχης Bilderberg ὅταν ἀπασχολεῖ ἡ συγκεκριμένη δρᾶσις τόν παγκόσμιο τύπο; Διερωτώμεθα πῶς εἶναι τόσο ἀπληροφόρητη ὅταν ἐφέτος στήν Γερμανόφωνη καθημερινή Ἐφημερίδα Basler Zeitung τῆς Ἑλβετίας ἀφιερώθηκε ἡ πρώτη σελίδα της σχετικά μέ τήν συνεδρίαση τῆς μυστικοπαθούς Λέσχη πού ἄρχισε τήν Πέμπτη στό Silvretta House στό Saint Moritz; Μήπως μπορεῖ ἡ τόσον εὐκόλως ὑβρίζουσα Ἐφημερίδα νά μᾶς ἐνημερώσει ἐάν κορυφαίοι διεθύνοντες σύμβουλοι ὅπως ὁ Bill Gates τῆς Microsoft, ὁ Eric Schmidt τῆς Google, ὁ Marcus Agius τῆς Barclays, καί ὁ Peter Sutherland τῆς Goldman Sachs καθώς καί οἱ δικοί μας ἐκλεκτοί κύριοι Γ. Δαυΐδ, Πρόεδρος τῆς Coca Cola, Γ. Παπακωνσταντίνου, μέχρι τώρα «Τσάρος» τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, Λουκᾶς Τσούκαλης, Πρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ καί Γκίκας Χαρδούβελης, Καθ. Χρηματοοικονομικῆς καί οἰκονομικός σύμβουλος τῆς Eurobank E.F.G. συναντῶνται ἐπί τετραήμερον ἔχοντας γύρω τους ἕνα ἀτσάλινο δίχτυ προστασίας καί μυστικοπάθειας μέ Προέδρους καί Πρωθυπουργούς Κρατῶν, μεγάλους ἰδιοκτήτες Ἐφημερίδων, μέλη τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, κυβερνητικούς ἀξιωματούχους τῶν ΗΠΑ γιά νά μιλήσουν γιά τάβλι;
Μήπως ἡ εὐκόλως ὑβρίζουσα Ἐφημερίδα μπορεῖ νά ἐξηγήσει πῶς ὁ συμμετέχων τό 1993 στήν συνεδρία τῆς Λέσχης πού ἔλαβε χώρα στόν Ἀστέρα τῆς Βουλιαγμένης Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ κ. Κρίστοφερ, προφήτευσε μετά τήν λήξη τῶν ἐργασιῶν της ὅτι ἡ τότε Κυβέρνηση Κων. Μητσοτάκη θά «ἔπεφτε» μετά ἀπό τρεῖς μῆνες; Μήπως ἡ εὐκόλως ὑβρίζουσα Ἐφημερίδα μπορεῖ νά μᾶς ἑρμηνεύσει τό φλεγματικό λόγιο τοῦ τ. «τσάρου» τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας καί νῦν Ὑπουργοῦ Περιβάλλοντος κ. Γ. Παπακωνσταντίνου πού δημοσίευσε ὁ «Βηματοδότης» στήν ἔγκριτη Ἐφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» τῆς 13/6/2010 «Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου είναι ο μοναδικός έλληνας πολιτικός που συμμετείχε στην εφετεινή συνεδρίαση της λέσχης Μπίλντεμπεργκ στην Ισπανία. Οι δύο άλλοι Έλληνες ήταν ο Πρόεδρος της Coca-Cola κ. Γ. Δαυΐδ και ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ κ. Λ. Τσούκαλης. Οι «κλειστές συζητήσεις» είχαν θέμα την παγκόσμια κρίση και ασφαλώς την Ελλάδα. Από τις ξένες διασημότητες ξεχώρισαν ο πρωθυπουργός της Ισπανίας κ. Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, ο επίτροπος κ. Χ. Αλμούνια, ο επικεφαλής της Deutsche Βank κ. Τζ. Ακερμαν, ο πρόεδρος της Μicrosoft κ. Μπιλ Γκέιτς, ο ιστορικός κ. Νάιαλ Φέργκιουσον, ο ειδικός απεσταλμένος για το Πακιστάν και το Αφγανιστάν κ. Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ κ. Ρόμπερτ Ρούμπιν και ο επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Ομπάμα κ. Λόρενς Σάμερς. Και φυσικά καμία μυστική συνάντηση δεν είναι πραγματικά μυστική αν δεν συμμετέχει ο κ. Χένρι Κίσινγκερ.
Τι είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου με όλους αυτούς; «Θα μπορούσα να σου πω αλλά μετά θα έπρεπε να σε σκοτώσω» απάντησε με το γνωστό αινιγματικό του χαμόγελο σε συνεργάτη μου που τόλμησε να τον ρωτήσει. Ποιό μπορεί να είναι το θανάσιμο μυστικό; Ελπίζω όχι κάτι σχετικό με το μέλλον της οικονομίας». Εἶναι ἄραγε ὅπως ἰσχυρίζεται τό «ΠΟΝΤΙΚΙ» ἀπαράδεκτη καί ἄκρως ἐπικίνδυνη ἡ ἀναφορά μας γιά τούς «ἐκβιασμούς» τῆς Κυβέρνησης; Μέχρι χθές δέν μᾶς ἔλεγαν ὅτι ἡ στάση πληρωμῶν σημαίνει δῆθεν τήν μή πληρωμή συντάξεων καί μισθῶν ὅταν αὐτά δίδονται ἀπό τούς φόρους τῆς χώρας καί ὄχι ἀπό τόν δανεισμό της, ὅτι ἀπαιτεῖται συναίνεση τῶν κομμάτων γιά τήν καταβολή τῆς 5ης δόσης καί ἄλλα πολλά; Καί ἐπειδή κατά τήν ὑβρίζουσα Ἐφημερίδα «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ» οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας «πάσχουν ἀπύθμενη ὑποκρισία» ἀπό αὔριο σκέπτομαι νά παραπέμψω τούς 2.500 καθημερινῶς σιτιζομένους νεόπτωχους στά σισίτια τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς στίς κατοικίες τοῦ κ. Ἀ. Δελλατόλα καί τοῦ κ. Ξ. Μπρουντζάκη καί ἀκόμη καί στίς ἐγκαταστάσεις τῆς Ἐφημερίδος «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ» γιά νά ἀναλάβουν τήν καθημερινή φροντίδα, αὐτοί οἱ τόσον εἰλικρινεῖς καί φερέλπιδες κύριοι, ἀντί ἐμοῦ τοῦ «ἀπύθμενου ὑποκριτή». Ὅσον ἀφορᾶ στήν δῆθεν ὑπέρογκη ἐκκλησιαστική περιουσία καί στήν δῆθεν μή φορολόγησή της θά τούς συμβούλευα ταπεινῶς νά ἐνημερωθοῦν σχετικῶς διότι συλλαμβάνονται ἀνενημέρωτοι, διότι ἡ λεγομένη ἐκκλησιαστική περιουσία ἔχει παραχωρηθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου σχεδόν στό κράτος, τά δέ ἐναπομείναντα ἐκκλησιαστικά παραγωγικά ἀκίνητα παρ' ὅτι ἀνήκουν σέ μή κερδοσκοπικοῦ χαρακτήρα Ν.Π.Δ.Δ. φορολογοῦντια μέ 20% ἐπί τῶν ἀκαθαρίστων ἐσόδων τους.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
I.M.Παντοκράτορος
Πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Οἱ ἄκρως ἐξυβριστικές, χυδαῖες καί μισαλλόδοξες ἀναφορές τῆς ἑβδομαδιαίας, «πολιτικῆς, σατιρικῆς καί ἀποκαλυπτικῆς» κατά δηλωσίν της Ἐφημερίδας «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ» φυλ. 1660/15.6.2011 στήν σελίδα 43 καί στό δημοσίευμα μέ τίτλο: «Σεραφείμ μαινόμενος» πού ὑπογράφεται ἀπό τόν κ. Ξενοφώντα Μπρουντζάκη καί δημοσιεύεται ἀπό τόν Ἐκδότη-Διευθυντή κ. Ἀντ. Δελλατόλα στρεφόμενες κατά τῆς ἐλαχιστότητός μου μέ ἀφορμή τό ἀπό 3/6/2011 Ἀνακοινωθέν μου γιά τήν παγκόσμια οἰκονομική καί πολιτική συνομωσία τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ πού ὑλοποιεῖται μέ τόν βραχίονα τῆς «περιωνύμου» λέσχης Bilderberg οὐσιαστικά ἀπογυμνώνει τήν Ἐφημερίδα αὐτή ἀπό τήν προσπάθειά της νά ἐμφανίζεται σάν προπύργιο κατά τοῦ...
πάσης φύσεως πολιτικοκοινωνικοῦ κατεστημένου γιατί ἀπομειώνουσα πλήρως καί ὑποβαθμίζουσα παντελῶς τήν πολυδύναμη ἐμπλοκή τῶν ἐπιτελῶν τῆς Λέσχης Bilderberg τούς προσφέρει τήν ἐπιδιωκομένη δυναμική νά δροῦν στό ἡμίφως τοῦ παγκοσμίου γίγνεσθαι.
Διερωτώμεθα πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀγνοεῖ τήν δράση τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ διά τῆς Λέσχης Bilderberg ὅταν ἀπασχολεῖ ἡ συγκεκριμένη δρᾶσις τόν παγκόσμιο τύπο; Διερωτώμεθα πῶς εἶναι τόσο ἀπληροφόρητη ὅταν ἐφέτος στήν Γερμανόφωνη καθημερινή Ἐφημερίδα Basler Zeitung τῆς Ἑλβετίας ἀφιερώθηκε ἡ πρώτη σελίδα της σχετικά μέ τήν συνεδρίαση τῆς μυστικοπαθούς Λέσχη πού ἄρχισε τήν Πέμπτη στό Silvretta House στό Saint Moritz; Μήπως μπορεῖ ἡ τόσον εὐκόλως ὑβρίζουσα Ἐφημερίδα νά μᾶς ἐνημερώσει ἐάν κορυφαίοι διεθύνοντες σύμβουλοι ὅπως ὁ Bill Gates τῆς Microsoft, ὁ Eric Schmidt τῆς Google, ὁ Marcus Agius τῆς Barclays, καί ὁ Peter Sutherland τῆς Goldman Sachs καθώς καί οἱ δικοί μας ἐκλεκτοί κύριοι Γ. Δαυΐδ, Πρόεδρος τῆς Coca Cola, Γ. Παπακωνσταντίνου, μέχρι τώρα «Τσάρος» τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, Λουκᾶς Τσούκαλης, Πρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ καί Γκίκας Χαρδούβελης, Καθ. Χρηματοοικονομικῆς καί οἰκονομικός σύμβουλος τῆς Eurobank E.F.G. συναντῶνται ἐπί τετραήμερον ἔχοντας γύρω τους ἕνα ἀτσάλινο δίχτυ προστασίας καί μυστικοπάθειας μέ Προέδρους καί Πρωθυπουργούς Κρατῶν, μεγάλους ἰδιοκτήτες Ἐφημερίδων, μέλη τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, κυβερνητικούς ἀξιωματούχους τῶν ΗΠΑ γιά νά μιλήσουν γιά τάβλι;
Μήπως ἡ εὐκόλως ὑβρίζουσα Ἐφημερίδα μπορεῖ νά ἐξηγήσει πῶς ὁ συμμετέχων τό 1993 στήν συνεδρία τῆς Λέσχης πού ἔλαβε χώρα στόν Ἀστέρα τῆς Βουλιαγμένης Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ κ. Κρίστοφερ, προφήτευσε μετά τήν λήξη τῶν ἐργασιῶν της ὅτι ἡ τότε Κυβέρνηση Κων. Μητσοτάκη θά «ἔπεφτε» μετά ἀπό τρεῖς μῆνες; Μήπως ἡ εὐκόλως ὑβρίζουσα Ἐφημερίδα μπορεῖ νά μᾶς ἑρμηνεύσει τό φλεγματικό λόγιο τοῦ τ. «τσάρου» τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας καί νῦν Ὑπουργοῦ Περιβάλλοντος κ. Γ. Παπακωνσταντίνου πού δημοσίευσε ὁ «Βηματοδότης» στήν ἔγκριτη Ἐφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» τῆς 13/6/2010 «Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου είναι ο μοναδικός έλληνας πολιτικός που συμμετείχε στην εφετεινή συνεδρίαση της λέσχης Μπίλντεμπεργκ στην Ισπανία. Οι δύο άλλοι Έλληνες ήταν ο Πρόεδρος της Coca-Cola κ. Γ. Δαυΐδ και ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ κ. Λ. Τσούκαλης. Οι «κλειστές συζητήσεις» είχαν θέμα την παγκόσμια κρίση και ασφαλώς την Ελλάδα. Από τις ξένες διασημότητες ξεχώρισαν ο πρωθυπουργός της Ισπανίας κ. Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, ο επίτροπος κ. Χ. Αλμούνια, ο επικεφαλής της Deutsche Βank κ. Τζ. Ακερμαν, ο πρόεδρος της Μicrosoft κ. Μπιλ Γκέιτς, ο ιστορικός κ. Νάιαλ Φέργκιουσον, ο ειδικός απεσταλμένος για το Πακιστάν και το Αφγανιστάν κ. Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ κ. Ρόμπερτ Ρούμπιν και ο επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Ομπάμα κ. Λόρενς Σάμερς. Και φυσικά καμία μυστική συνάντηση δεν είναι πραγματικά μυστική αν δεν συμμετέχει ο κ. Χένρι Κίσινγκερ.
Τι είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου με όλους αυτούς; «Θα μπορούσα να σου πω αλλά μετά θα έπρεπε να σε σκοτώσω» απάντησε με το γνωστό αινιγματικό του χαμόγελο σε συνεργάτη μου που τόλμησε να τον ρωτήσει. Ποιό μπορεί να είναι το θανάσιμο μυστικό; Ελπίζω όχι κάτι σχετικό με το μέλλον της οικονομίας». Εἶναι ἄραγε ὅπως ἰσχυρίζεται τό «ΠΟΝΤΙΚΙ» ἀπαράδεκτη καί ἄκρως ἐπικίνδυνη ἡ ἀναφορά μας γιά τούς «ἐκβιασμούς» τῆς Κυβέρνησης; Μέχρι χθές δέν μᾶς ἔλεγαν ὅτι ἡ στάση πληρωμῶν σημαίνει δῆθεν τήν μή πληρωμή συντάξεων καί μισθῶν ὅταν αὐτά δίδονται ἀπό τούς φόρους τῆς χώρας καί ὄχι ἀπό τόν δανεισμό της, ὅτι ἀπαιτεῖται συναίνεση τῶν κομμάτων γιά τήν καταβολή τῆς 5ης δόσης καί ἄλλα πολλά; Καί ἐπειδή κατά τήν ὑβρίζουσα Ἐφημερίδα «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ» οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας «πάσχουν ἀπύθμενη ὑποκρισία» ἀπό αὔριο σκέπτομαι νά παραπέμψω τούς 2.500 καθημερινῶς σιτιζομένους νεόπτωχους στά σισίτια τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς στίς κατοικίες τοῦ κ. Ἀ. Δελλατόλα καί τοῦ κ. Ξ. Μπρουντζάκη καί ἀκόμη καί στίς ἐγκαταστάσεις τῆς Ἐφημερίδος «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ» γιά νά ἀναλάβουν τήν καθημερινή φροντίδα, αὐτοί οἱ τόσον εἰλικρινεῖς καί φερέλπιδες κύριοι, ἀντί ἐμοῦ τοῦ «ἀπύθμενου ὑποκριτή». Ὅσον ἀφορᾶ στήν δῆθεν ὑπέρογκη ἐκκλησιαστική περιουσία καί στήν δῆθεν μή φορολόγησή της θά τούς συμβούλευα ταπεινῶς νά ἐνημερωθοῦν σχετικῶς διότι συλλαμβάνονται ἀνενημέρωτοι, διότι ἡ λεγομένη ἐκκλησιαστική περιουσία ἔχει παραχωρηθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου σχεδόν στό κράτος, τά δέ ἐναπομείναντα ἐκκλησιαστικά παραγωγικά ἀκίνητα παρ' ὅτι ἀνήκουν σέ μή κερδοσκοπικοῦ χαρακτήρα Ν.Π.Δ.Δ. φορολογοῦντια μέ 20% ἐπί τῶν ἀκαθαρίστων ἐσόδων τους.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
I.M.Παντοκράτορος
Πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr
ΖΑΓΑΛΙΣΑ (ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΜΑΚΩΝ): Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟΥΡΚΟΣ
Του Ιμάμ Αχμέτ
Σε προηγούμενα φύλλα της ΖΑΓΑΛΙΣΑ, είχαμε αναφερθεί στον ανύπαρκτο πολιτισμό των Τούρκων. Στο παρόν φύλλο θα κάνουμε αναδρομή στην ιστορία των προγόνων τους, Οθωμανών και στον «πολιτισμό» τους. Όπως είναι γνωστό, οι Οθωμανοί ήρθαν από τα βάθη της κεντρικής Ασίας πάνω σε μια ράχη αλόγου χωρίς σέλα και σαμάρι, φέρνοντας μαζί τους ο καθένας ένα δισάκι ψείρες και τσιμπούρια.
Στο σύνολό τους 416 οικογένειες σε σκηνές οι οποίες εγκαταστάθηκαν στο σημερινό Σογιούτ της Ανατολίας. Ο αρχηγός και ο ιδρυτής της κατοπινής αυτοκρατορίας Οσμάν ήταν τελείως αμόρφωτος, αγράμματος και αναλφάβητος (Βλέπε Οικονομική Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του Ομέρ Λουτφή Μπάρκαν σελ. 38). Πρώτα, χάρη σε συμπεθεριό με Βυζαντινούς, Άραβες και Πέρσες και ύστερα με σφαγές και κατακτήσεις έκλεψαν οι Οθωμανοί την περιοχή από την κεντρική Ανατολία μέχρι τα παράλια της Μ. Ασίας.
Κατά τον τρόπο αυτό θεμελιώθηκε η Οθωμανική αυτοκρατορία των έξι αιώνων που δεν έχει προσφέρει τίποτα στην ανθρωπότητα, στα γράμματα, στις τέχνες, στον πολιτισμό, όπως αντίθετα προσέφεραν η Αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και κατόπιν η Βυζαντινή, οι οποίες μετέφεραν τον πολιτισμό στα εδάφη που κατελάμβαναν.
Οι Οθωμανοί λεηλατούσαν και οικειοποιούνταν τους ξένους πολιτισμούς, σφάγιαζαν τον ανδρικό πληθυσμό, και πωλούσαν τα γυναικόπαιδα στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής. Όλη η Οθωμανική ιστορία των 600 χρόνων είναι τόσο φτωχή που δεν ξεπερνά τις 50 σελίδες. Το φουτουχάτ δηλαδή οι κατακτήσεις ξένων εδαφών και ο αφανισμός άλλων λαών είναι το μόνο καύχημά τους και το θεωρούν πολιτισμό τους. Αυτά βεβαίως είναι παγκοσμίως γνωστά και αδιαμφισβήτητα. Ο λόγος που το γράφουμε είναι για το ότι κάποιοι γενίτσαροι Πομάκοι καμαρώνουν και υπερηφανεύονται λέγοντας ne mutlu Türküm diyene χωρίς να γνωρίζουν τι σημαίνει και τι αντιπροσωπεύει η λέξη Τούρκος. Η έννοια της λέξης Τούρκος σημαίνει χωριάτης και Ογούζος (Oğuz), η φυλή της καταγωγής των Τούρκων, σημαίνει ηλίθιος, ελληνιστί βλάκας ή αλλιώς τουρκιστί μπουνταλάς, γι’ αυτό αποκαλούνται οι Τούρκοι Μεμέτηδες Μπουνταλάδες. (Βλέπε και το σύγγραμμα του Ιωάννη Χλωρού, καθηγητή της Οθωμανικής Γλώσσας στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, το έτος 1899 που εκδόθηκε κατόπιν αδείας του Υπουργείου Δημόσιας Εκπαίδευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας). Στο Αχταρή Κεμπίρ [το πρώτο αραβο-τουρκικό λεξικό] Τούρκος σημαίνει ο στρατιώτης που φορούσε σιδερένια περικεφαλαία, έτσι αποκαλούνταν οι τουρκικές φυλές που καλούνταν από τους Άραβες να λάβουν μέρος στις διενέξεις μεταξύ των κρατών (βλέπε φωτο). Καθ’ όλα απίθανο το γνωμικό βλάκας με περικεφαλαία από τους Τούρκους να προήλθε. Ο συγγραφέας Αζίζ Νεσίν [προσπάθησαν να τον κάψουν ζωντανό] είπε δημόσια στην τηλεόραση ότι το 60% των σύγχρονων Τούρκων είναι ηλίθιοι. Όπως, επίσης, ο σύγχρονος ηθοποιός Μουζδάτ Γεζέν [σούπερ σταρ], πριν από λίγες ημέρες, δήλωσε σε ένα φόρουμ ότι οι ηλίθιοι στην Τουρκία δεν είναι 58%, αλλά ξεπερνούν κατά πολύ το 60%.
Τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται αστεία, αλλά δεν είναι καθόλου αστεία. Οι Οθωμανοί, οι πρόγονοι των σημερινών Τούρκων, ήταν αγράμματοι, απολίτιστοι και η γλώσσα τους ήταν ένα κράμα περσο-αραβικών λέξεων κατά 75% με 80%. Σύμφωνα με τον διάσημο Ούγγρο Ασιανολόγο Vambery, καθαρά τουρκική γλώσσα δεν υπήρξε. Ο ίδιος κατέταξε τους διάφορους ιδιωματισμούς σε δέκα τύπους. Οι Οθωμανοί ποτέ δεν είχαν διανοούμενους (όλοι είχαν καταγωγή από άλλες εθνότητες), δεν ασχολήθηκαν με γράμματα και τέχνες. Πάντοτε ήταν εχθρικοί προς αυτά και κάθε τι το καινούριο. Κατά τον 17ο αιώνα όταν τυπώθηκε για πρώτη φορά το κοράνιο από το τυπογραφείο του GUTEMBERG πέταξαν το τυπογραφείο μαζί με τα κοράνια στο Βόσπορο.
Στη τουρκική γλώσσα η λέξη Σχολείο μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα δεν υπήρχε. Η σημερινή λέξη okul αποτελεί δάνειο από την γαλλική λέξη ecol. [βλέπε φωτο]. Στην Οθωμανική Γλώσσα υπήρχε η αραβική λέξη mektep που σήμαινε χώρος που μάθαιναν γραφή. Αυτό ίσχυσε μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα.
Το πρώτο Οθωμανικό λεξικό γράφτηκε και εκδόθηκε από τον Αχμέτ Βεφήκ Πασά [1823-1891] Πομάκο από τη Βουλγαρία και από μητέρα χριστιανή [πολύ πιθανόν Ρωμιά, διότι γνώριζε απταίστως την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα]. Αυτό ήταν το Lehçe-i Osmani και περιλάμβανε κανόνες οθωμανικής και τουρκικής γλώσσας. Προσπάθησε να φτιάξει χώρια τουρκική γλώσσα από την οθωμανική. Διότι στην οθωμανική γλώσσα χιλιάδες λέξεις χρησιμοποιούνταν λάθος και σήμαιναν άλλα αντί άλλων. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο μόνος Πομάκος Πρωθυπουργός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1880 ήταν ο Αχμέτ Βεφήκ Πασάς (άντεξε μόλις τρεις ημέρες).
Ακόμα, την οθωμανική και θρησκευτική ιστορία του Ισλάμ, την πρώτη γραμματική και το συντακτικό της οθωμανικής γλώσσας, τον πρώτον Αστικό Κώδικα της δικαιοσύνης, την πρώτη Σχολή για δασκάλεςτο [Darul Muallimat], την πρώτη έντυπη εφημερίδα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που εκδόθηκε, πρωταίτιος ήταν πάλι Πομάκος από το Λόβετς της Βουλγαρίας (Λόφτσα) ο Αχμέτ Τζεβδέτ Πασάς [1822-1895] που διετέλεσε Υπουργός παιδείας και δικαιοσύνης της αυτοκρατορίας.
Την σύγχρονη τουρκική γλώσσα την έγραψε για πρώτη φορά, με εντολή του Κεμάλ, ένας Αρμένιος, ο Agop Dilaçan για το Ίδρυμα Τουρκικής Ιστορίας και Γλώσσας. Τα πρώτα κείμενα στην τουρκική γλώσσα με λατινικό αλφάβητο (ανθολόγια ποίησης) τα έγραψε μια Εβραία, η Halide Edip Adivar. Τον εθνικό ύμνο της Τουρκίας τον έγραψε ένας Αλβανός, ο Mehmet Akif ERSOY.
Κατόπιν των παραπάνω δεν μπορώ να κατανοήσω πως υπάρχουν Πομάκοι που δηλώνουν ότι είναι υπερήφανοι που νιώθουν Τούρκοι. Οι έμμισθοι και αυτοί που πληρώνονται καλά κάνουν και δηλώνουν. Ο απλός κόσμος δεν υπάρχει λόγος να το κάνει.
Σύντομα θα είμαστε στην ευχάριστη θέση να συμπληρώσουμε το πρώτο αλφαβητάριο στην Πομακική Γλώσσα. Στο θέμα αυτό έχουμε προχωρήσει αρκετά, γίνονται οι κατάλληλες μελέτες με ανθρώπους των γραμμάτων και επιστήμονες ειδικούς, υπάρχει συνεργασία πολύ καλή στο θέμα αυτό, ώστε να λυθεί οριστικά το πρόβλημα της γραφής της πομακικής γλώσσας. Η εφημερίδα μας η Ζαγάλισα είναι στην πρωτοπορία για να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός.
(τεύχος 50, Φεβρουάριος 2011)
Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com
Σε προηγούμενα φύλλα της ΖΑΓΑΛΙΣΑ, είχαμε αναφερθεί στον ανύπαρκτο πολιτισμό των Τούρκων. Στο παρόν φύλλο θα κάνουμε αναδρομή στην ιστορία των προγόνων τους, Οθωμανών και στον «πολιτισμό» τους. Όπως είναι γνωστό, οι Οθωμανοί ήρθαν από τα βάθη της κεντρικής Ασίας πάνω σε μια ράχη αλόγου χωρίς σέλα και σαμάρι, φέρνοντας μαζί τους ο καθένας ένα δισάκι ψείρες και τσιμπούρια.
Στο σύνολό τους 416 οικογένειες σε σκηνές οι οποίες εγκαταστάθηκαν στο σημερινό Σογιούτ της Ανατολίας. Ο αρχηγός και ο ιδρυτής της κατοπινής αυτοκρατορίας Οσμάν ήταν τελείως αμόρφωτος, αγράμματος και αναλφάβητος (Βλέπε Οικονομική Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του Ομέρ Λουτφή Μπάρκαν σελ. 38). Πρώτα, χάρη σε συμπεθεριό με Βυζαντινούς, Άραβες και Πέρσες και ύστερα με σφαγές και κατακτήσεις έκλεψαν οι Οθωμανοί την περιοχή από την κεντρική Ανατολία μέχρι τα παράλια της Μ. Ασίας.
Κατά τον τρόπο αυτό θεμελιώθηκε η Οθωμανική αυτοκρατορία των έξι αιώνων που δεν έχει προσφέρει τίποτα στην ανθρωπότητα, στα γράμματα, στις τέχνες, στον πολιτισμό, όπως αντίθετα προσέφεραν η Αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και κατόπιν η Βυζαντινή, οι οποίες μετέφεραν τον πολιτισμό στα εδάφη που κατελάμβαναν.
Οι Οθωμανοί λεηλατούσαν και οικειοποιούνταν τους ξένους πολιτισμούς, σφάγιαζαν τον ανδρικό πληθυσμό, και πωλούσαν τα γυναικόπαιδα στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής. Όλη η Οθωμανική ιστορία των 600 χρόνων είναι τόσο φτωχή που δεν ξεπερνά τις 50 σελίδες. Το φουτουχάτ δηλαδή οι κατακτήσεις ξένων εδαφών και ο αφανισμός άλλων λαών είναι το μόνο καύχημά τους και το θεωρούν πολιτισμό τους. Αυτά βεβαίως είναι παγκοσμίως γνωστά και αδιαμφισβήτητα. Ο λόγος που το γράφουμε είναι για το ότι κάποιοι γενίτσαροι Πομάκοι καμαρώνουν και υπερηφανεύονται λέγοντας ne mutlu Türküm diyene χωρίς να γνωρίζουν τι σημαίνει και τι αντιπροσωπεύει η λέξη Τούρκος. Η έννοια της λέξης Τούρκος σημαίνει χωριάτης και Ογούζος (Oğuz), η φυλή της καταγωγής των Τούρκων, σημαίνει ηλίθιος, ελληνιστί βλάκας ή αλλιώς τουρκιστί μπουνταλάς, γι’ αυτό αποκαλούνται οι Τούρκοι Μεμέτηδες Μπουνταλάδες. (Βλέπε και το σύγγραμμα του Ιωάννη Χλωρού, καθηγητή της Οθωμανικής Γλώσσας στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, το έτος 1899 που εκδόθηκε κατόπιν αδείας του Υπουργείου Δημόσιας Εκπαίδευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας). Στο Αχταρή Κεμπίρ [το πρώτο αραβο-τουρκικό λεξικό] Τούρκος σημαίνει ο στρατιώτης που φορούσε σιδερένια περικεφαλαία, έτσι αποκαλούνταν οι τουρκικές φυλές που καλούνταν από τους Άραβες να λάβουν μέρος στις διενέξεις μεταξύ των κρατών (βλέπε φωτο). Καθ’ όλα απίθανο το γνωμικό βλάκας με περικεφαλαία από τους Τούρκους να προήλθε. Ο συγγραφέας Αζίζ Νεσίν [προσπάθησαν να τον κάψουν ζωντανό] είπε δημόσια στην τηλεόραση ότι το 60% των σύγχρονων Τούρκων είναι ηλίθιοι. Όπως, επίσης, ο σύγχρονος ηθοποιός Μουζδάτ Γεζέν [σούπερ σταρ], πριν από λίγες ημέρες, δήλωσε σε ένα φόρουμ ότι οι ηλίθιοι στην Τουρκία δεν είναι 58%, αλλά ξεπερνούν κατά πολύ το 60%.
Τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται αστεία, αλλά δεν είναι καθόλου αστεία. Οι Οθωμανοί, οι πρόγονοι των σημερινών Τούρκων, ήταν αγράμματοι, απολίτιστοι και η γλώσσα τους ήταν ένα κράμα περσο-αραβικών λέξεων κατά 75% με 80%. Σύμφωνα με τον διάσημο Ούγγρο Ασιανολόγο Vambery, καθαρά τουρκική γλώσσα δεν υπήρξε. Ο ίδιος κατέταξε τους διάφορους ιδιωματισμούς σε δέκα τύπους. Οι Οθωμανοί ποτέ δεν είχαν διανοούμενους (όλοι είχαν καταγωγή από άλλες εθνότητες), δεν ασχολήθηκαν με γράμματα και τέχνες. Πάντοτε ήταν εχθρικοί προς αυτά και κάθε τι το καινούριο. Κατά τον 17ο αιώνα όταν τυπώθηκε για πρώτη φορά το κοράνιο από το τυπογραφείο του GUTEMBERG πέταξαν το τυπογραφείο μαζί με τα κοράνια στο Βόσπορο.
Στη τουρκική γλώσσα η λέξη Σχολείο μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα δεν υπήρχε. Η σημερινή λέξη okul αποτελεί δάνειο από την γαλλική λέξη ecol. [βλέπε φωτο]. Στην Οθωμανική Γλώσσα υπήρχε η αραβική λέξη mektep που σήμαινε χώρος που μάθαιναν γραφή. Αυτό ίσχυσε μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα.
Το πρώτο Οθωμανικό λεξικό γράφτηκε και εκδόθηκε από τον Αχμέτ Βεφήκ Πασά [1823-1891] Πομάκο από τη Βουλγαρία και από μητέρα χριστιανή [πολύ πιθανόν Ρωμιά, διότι γνώριζε απταίστως την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα]. Αυτό ήταν το Lehçe-i Osmani και περιλάμβανε κανόνες οθωμανικής και τουρκικής γλώσσας. Προσπάθησε να φτιάξει χώρια τουρκική γλώσσα από την οθωμανική. Διότι στην οθωμανική γλώσσα χιλιάδες λέξεις χρησιμοποιούνταν λάθος και σήμαιναν άλλα αντί άλλων. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο μόνος Πομάκος Πρωθυπουργός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1880 ήταν ο Αχμέτ Βεφήκ Πασάς (άντεξε μόλις τρεις ημέρες).
Ακόμα, την οθωμανική και θρησκευτική ιστορία του Ισλάμ, την πρώτη γραμματική και το συντακτικό της οθωμανικής γλώσσας, τον πρώτον Αστικό Κώδικα της δικαιοσύνης, την πρώτη Σχολή για δασκάλεςτο [Darul Muallimat], την πρώτη έντυπη εφημερίδα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που εκδόθηκε, πρωταίτιος ήταν πάλι Πομάκος από το Λόβετς της Βουλγαρίας (Λόφτσα) ο Αχμέτ Τζεβδέτ Πασάς [1822-1895] που διετέλεσε Υπουργός παιδείας και δικαιοσύνης της αυτοκρατορίας.
Την σύγχρονη τουρκική γλώσσα την έγραψε για πρώτη φορά, με εντολή του Κεμάλ, ένας Αρμένιος, ο Agop Dilaçan για το Ίδρυμα Τουρκικής Ιστορίας και Γλώσσας. Τα πρώτα κείμενα στην τουρκική γλώσσα με λατινικό αλφάβητο (ανθολόγια ποίησης) τα έγραψε μια Εβραία, η Halide Edip Adivar. Τον εθνικό ύμνο της Τουρκίας τον έγραψε ένας Αλβανός, ο Mehmet Akif ERSOY.
Κατόπιν των παραπάνω δεν μπορώ να κατανοήσω πως υπάρχουν Πομάκοι που δηλώνουν ότι είναι υπερήφανοι που νιώθουν Τούρκοι. Οι έμμισθοι και αυτοί που πληρώνονται καλά κάνουν και δηλώνουν. Ο απλός κόσμος δεν υπάρχει λόγος να το κάνει.
Σύντομα θα είμαστε στην ευχάριστη θέση να συμπληρώσουμε το πρώτο αλφαβητάριο στην Πομακική Γλώσσα. Στο θέμα αυτό έχουμε προχωρήσει αρκετά, γίνονται οι κατάλληλες μελέτες με ανθρώπους των γραμμάτων και επιστήμονες ειδικούς, υπάρχει συνεργασία πολύ καλή στο θέμα αυτό, ώστε να λυθεί οριστικά το πρόβλημα της γραφής της πομακικής γλώσσας. Η εφημερίδα μας η Ζαγάλισα είναι στην πρωτοπορία για να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός.
(τεύχος 50, Φεβρουάριος 2011)
Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com
ΑΛΒΑΝΙΑ: ΑΠΕΛΥΣΑΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΠΕΙΔΗ ΔΗΛΩΣΕ ΕΛΛΗΝΙΔΑ
Μία εξέλιξη η οποία θα πρέπει να θορυβήσει πάρα πολύ τον νέο υπουργό εξωτερικών της χώρας μας, είχαμε ανήμερα του ανασχηματισμού. Όπως μας πληροφορεί ιστοσελίδα που ασχολείται συχνά πυκνά με ζητήματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία, η ομογενής Λορένα Κόντρα απολύθηκε από το ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο της Αλβανίας, επειδή αρνήθηκε να υπογράψει το έγγραφο, που διακινείται από την «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία», κατά της αναγραφής εθνικότητας και θρησκεύματος στην προσεχή απογραφή.
Η ομογενής δήλωσε θαρραλέα ότι είναι ελληνικής καταγωγής και δεν συμφωνεί με το κείμενο. Μετά από αυτό της ήρθε η ειδοποίηση της απόλυσης. Να σημειωθεί ότι της προσπάθειας της "Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας" ηγείται ο αντιπρόεδρος του...
Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου κ. Σπαχίου. Σε σχετική ανακοίνωση η Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα αναφέρει ότι "η κλιμάκωση των διώξεων κατά των Ελλήνων και η απειλή της απόλυσης όσων εργάζονται στο αλβανικό δημόσιο, αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν έχει μεταβληθεί η πάγια ανθελληνική στάση των Αλβανών έναντι των Μειονοτικών, την οποία και καταγγέλλουμε.
Και προστίθεται στην ανακοίνωση:"Οι ασκούντες την εξωτερική πολιτική της πατρίδας μας, πρέπει να είναι σε επιφυλακή για να προασπίσουν τα συμφέροντα των ομοεθνών μας, καθώς η Αλβανία δείχνει να διολισθαίνει σε πρακτικές που θυμίζουν εποχές του αλήστου μνήμης καθεστώτος του Χότζα". Αυτή η εξέλιξη έρχεται σε συνέχεια των όσων συνέβησαν μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση στην γείτονα χώρα, όπου η ελληνική μειονότητα κατάφερε να χάσει τον Δήμο της Χειμμάρας αλλά και την αναββολή ακριβώς της απογραφής που σαν σκοπό είχε την αφαίρεση της ερώτησης σχετικά με την καταγωγή.
Είναι πλέον δεδομένο ότι οι Αλβανικές αρχές θέλουν να ξεμπερδέψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα με την ελληνική μειονότητα. Και η χώρα μας αδιαφορεί πλήρως για τα όσα λαμβάνουν χώρα στην Αλβανία, όχι μόνο αφήνοντας τέτοιου είδους διακρίσεις ασχολίαστες αλλά και εφαρμόζοντας στην πράξη μια τακτική εγκατάλειψης του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Παραδείγματος χάριν η υπόθεση των ελληνικών σχολείων / φροντιστηρίων Όμηρος, τα οποία αναμένεται σύντομα να κλείσουν για ... οικονομικούς λόγους.
Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com
Η ομογενής δήλωσε θαρραλέα ότι είναι ελληνικής καταγωγής και δεν συμφωνεί με το κείμενο. Μετά από αυτό της ήρθε η ειδοποίηση της απόλυσης. Να σημειωθεί ότι της προσπάθειας της "Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας" ηγείται ο αντιπρόεδρος του...
Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου κ. Σπαχίου. Σε σχετική ανακοίνωση η Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα αναφέρει ότι "η κλιμάκωση των διώξεων κατά των Ελλήνων και η απειλή της απόλυσης όσων εργάζονται στο αλβανικό δημόσιο, αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν έχει μεταβληθεί η πάγια ανθελληνική στάση των Αλβανών έναντι των Μειονοτικών, την οποία και καταγγέλλουμε.
Και προστίθεται στην ανακοίνωση:"Οι ασκούντες την εξωτερική πολιτική της πατρίδας μας, πρέπει να είναι σε επιφυλακή για να προασπίσουν τα συμφέροντα των ομοεθνών μας, καθώς η Αλβανία δείχνει να διολισθαίνει σε πρακτικές που θυμίζουν εποχές του αλήστου μνήμης καθεστώτος του Χότζα". Αυτή η εξέλιξη έρχεται σε συνέχεια των όσων συνέβησαν μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση στην γείτονα χώρα, όπου η ελληνική μειονότητα κατάφερε να χάσει τον Δήμο της Χειμμάρας αλλά και την αναββολή ακριβώς της απογραφής που σαν σκοπό είχε την αφαίρεση της ερώτησης σχετικά με την καταγωγή.
Είναι πλέον δεδομένο ότι οι Αλβανικές αρχές θέλουν να ξεμπερδέψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα με την ελληνική μειονότητα. Και η χώρα μας αδιαφορεί πλήρως για τα όσα λαμβάνουν χώρα στην Αλβανία, όχι μόνο αφήνοντας τέτοιου είδους διακρίσεις ασχολίαστες αλλά και εφαρμόζοντας στην πράξη μια τακτική εγκατάλειψης του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Παραδείγματος χάριν η υπόθεση των ελληνικών σχολείων / φροντιστηρίων Όμηρος, τα οποία αναμένεται σύντομα να κλείσουν για ... οικονομικούς λόγους.
Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com
ΣΑΜΑΡΑΣ: ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΑΠΟΔΟΣΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Καυστικός ήταν ο πρόεδρος της ΝΔ στην σημερινή του ομιλία στην Βουλή για το νόμο περι της απόδοσης ιθαγένειας στους αλλοδαπούς με δεδομένη την οικονομική κατάσταση της χώρας και του πόλου έλξης για νέους μετανάστες που μετατρέπεται η Ελλάδα χάρις στο νέο νόμο. Με δεδομένο ότι τα προβλήματα και οι ταραχές στον αραβικό κόσμο δεν έχουν λήξει ακόμα, αλλά και με την είσοδο στην Ελλάδα των παράνομων μεταναστών από την Ασία να συνεχίζεται, ο Α. Σαμαράς διερωτάται πως θα μπορούσε η Ελλάδα υπό τις παρούσες συνθήκες να αντέξει και άλλους παράνομους μετανάστες οι οποίοι ευελπιστούν κάποτε να λάβουν την ελληνική ιθαγένεια.
Όπως ξεκαθάρισε ο πρόεδρος της ΝΔ όταν το κόμμα του αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας θα αλλάξει άμεσα τον συγκεκριμένο νόμο. Ακολουθεί το απόσπασμα από την σημερινή ομιλία του προέδρου της ΝΔ Α. Σαμαρά.
«Πώς ακριβώς θα σταθεροποιήσετε την Οικονομία όταν η κοινωνία αποσταθεροποιείται συνεχώς από μεταναστευτικά κύματα που προσελκύει ο νόμος που ψηφίσατε πέρσι για την Ιθαγένεια; Τι άλλο θέλετε να γίνει ακόμα στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή για να καταλάβετε ότι αυτός ο νόμος πρέπει να αλλάξει αμέσως; Γιατί και αυτές οι εξελίξεις έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος για την Επανεκκίνηση της Οικονομίας!
Μόνο που αυτός ο νόμος περί Ιθαγένειας, δεν είναι από εκείνα που πρέπει να τα επαναδιαπραγματευτείτε με την Τρόικα, αλλά με τον εαυτό σας! Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από σας το έχετε μετανιώσει που ψηφίσατε πέρσι τέτοιο νόμο. Αλλά δεν τολμάτε να τον πάρετε πίσω... Μη σας νοιάζει, κι αν δεν το κάνετε εσείς, το λέω και το ξαναλέω, σύντομα θα το κάνουμε εμείς!»
Πηγή: www.defencenet.gr
Όπως ξεκαθάρισε ο πρόεδρος της ΝΔ όταν το κόμμα του αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας θα αλλάξει άμεσα τον συγκεκριμένο νόμο. Ακολουθεί το απόσπασμα από την σημερινή ομιλία του προέδρου της ΝΔ Α. Σαμαρά.
«Πώς ακριβώς θα σταθεροποιήσετε την Οικονομία όταν η κοινωνία αποσταθεροποιείται συνεχώς από μεταναστευτικά κύματα που προσελκύει ο νόμος που ψηφίσατε πέρσι για την Ιθαγένεια; Τι άλλο θέλετε να γίνει ακόμα στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή για να καταλάβετε ότι αυτός ο νόμος πρέπει να αλλάξει αμέσως; Γιατί και αυτές οι εξελίξεις έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος για την Επανεκκίνηση της Οικονομίας!
Μόνο που αυτός ο νόμος περί Ιθαγένειας, δεν είναι από εκείνα που πρέπει να τα επαναδιαπραγματευτείτε με την Τρόικα, αλλά με τον εαυτό σας! Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από σας το έχετε μετανιώσει που ψηφίσατε πέρσι τέτοιο νόμο. Αλλά δεν τολμάτε να τον πάρετε πίσω... Μη σας νοιάζει, κι αν δεν το κάνετε εσείς, το λέω και το ξαναλέω, σύντομα θα το κάνουμε εμείς!»
Πηγή: www.defencenet.gr
ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ ΠΡΟΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ: "ΔΩΣΤΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ"
Άρθρο της τουρκοκυπριακής εφημερίδας AFRIKA
Πλέον απέναντι του δεν έχει κανένα εμπόδιο, και έτσι ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στην Τουρκία
Λύνει…
Αν θέλει αποσύρει και τον στρατό από την Κύπρο, και παραδίδει και την Αμμόχωστο στους παλιούς της ιδιοκτήτες.
Επίσης αν θέλει μπορεί να σταματήσει να αντιστέκεται για το θέμα των εγγυήσεων, αφήνοντας την Ε.Ε. να είναι εγγυήτρια.
Μπορεί επίσης να παρατήσει την μέχρι σήμερα θέση του για το θέμα των περιουσίων και το πληθυσμιακό, και μπορεί να βρει μια λύση που θα πείσει και τις δύο πλευρές…
Και πιστεύω πως κάνοντας αυτά δεν θα συναντήσει κάποια σοβαρή αντίσταση από την τουρκική κοινή γνώμη.
Η αντιπολίτευση μπορεί να πει τίποτε για ξεπούλημα κ.λ.π. αλλά αυτά πλέον δεν πείθουν κανέναν.
………………
Σε τέτοια θέση είναι ο Ερντογάν σήμερα…
Σαν ένας δικτάτορας εκλεγμένος από τον λαό…
Ότι πει αυτό θα γίνει…
Άλλωστε και εσείς είδατε πως σε αυτές τις εκλογές δεν χρησιμοποίησε το Κυπριακό.
Ούτε αισθάνθηκε την ανάγκη…
Ούτε η αντιπολίτευση μίλησε για Κύπρο…
Πλέον ο Τούρκος ψηφοφόρος δεν αποφασίζει κοιτώντας την Κύπρο.
Θα κάνει λοιπόν ο Ερντογάν αυτά που απαρίθμησα ;
Θα αποσύρει το στρατό, θα παραδώσει την Αμμόχωστο, θα αποσυρθεί από την εγγύηση ;
Να το θέσω πιο ξεκάθαρα.
Θέλει λύση ;
Μια λύση η οποία θα λαμβάνει υπόψιν τις ευαισθησίες των Ρωμιών….
Δεν θέλει…
Μάλιστα νομίζω πως δεν θέλει καθόλου λύση…
Δηλαδή ακόμη κι αν γίνουν δεκτοί οι όροι της τουρκικής πλευράς για ομοσπονδία, πάλι δεν θέλει.
……………..
Γιατί δεν θέλει λύση στην Κύπρο ;
Ας ρωτήσω καλύτερα : Γιατί να θέλει λύση ;
Ο πρώτος λόγος είναι ο εξής : Διότι ότι λύση και να είναι στο τέλος χάνει την Κύπρο…Πρώτα από όλα χάνει τον έλεγχο στη βόρεια Κύπρο… Η Ε.Ε. που επί 7 χρόνια δεν μπόρεσε να κυριαρχήσει σε όλο το νησί πλέον θα κυριαρχούσε…Πλέον δεν θα περνάει ο λόγος της Τουρκίας αλλά ο λόγος της Ε.Ε. Αλλάζουν επίσης οι νόμοι μας και το νόμισμα μας.
Ο δεύτερος λόγος είναι ο εξής :
Η Τουρκία παίρνει με το παραπάνω ότι δίνει στην Κύπρο… Το μεγάλο κεφάλαιο της έχει εγκατασταθείς στο νησί. Ξενοδοχεία…Καζίνο….Νυχτερινά κέντρα… Και εδάφη που τα χαρίζουν στους ξένους….Καταθέσεις των Τουρκοκυπρίων στις τουρκικές τράπεζες…Τα χρήματα δεν ρέουν από την Τουρκία προς την Κύπρο, αλλά από την Κύπρο προς την Τουρκία…Και επιπλέον εξάγουν και προϊόντα αξίας ενός δις $ το χρόνο…
Επίσης δεν θέλουν λύση και οι συμμορίες που τον στηρίζουν… Το πιο ωραίο μέρος για να ξεπλύνουν τα χρήματα τους είναι στην Κύπρο…Κέντρο διακίνησης ναρκωτικών…Ασφαλές καταφύγιο διεθνών εγκληματιών…Είναι δυνατόν θέλουν να τα χάσουν αυτά λόγω της λύσης ;
Τώρα πλέον η απόλυτη κυριαρχία του Ερντογάν στην Τουρκία, θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο την επίλυση του Κυπριακού και την ειρήνη…Διότι οι χαϊδεμένοι δικτάτορες δεν κάνουν παραχωρήσεις σε κανέναν…
Και ο Ερντογάν δεν θα κάνει….
Αν φυσικά οι υπεράνω από αυτόν δυνάμεις δεν τον ζορίσουν…
Πηγή: www.onalert.gr
Πλέον απέναντι του δεν έχει κανένα εμπόδιο, και έτσι ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στην Τουρκία
Λύνει…
Αν θέλει αποσύρει και τον στρατό από την Κύπρο, και παραδίδει και την Αμμόχωστο στους παλιούς της ιδιοκτήτες.
Επίσης αν θέλει μπορεί να σταματήσει να αντιστέκεται για το θέμα των εγγυήσεων, αφήνοντας την Ε.Ε. να είναι εγγυήτρια.
Μπορεί επίσης να παρατήσει την μέχρι σήμερα θέση του για το θέμα των περιουσίων και το πληθυσμιακό, και μπορεί να βρει μια λύση που θα πείσει και τις δύο πλευρές…
Και πιστεύω πως κάνοντας αυτά δεν θα συναντήσει κάποια σοβαρή αντίσταση από την τουρκική κοινή γνώμη.
Η αντιπολίτευση μπορεί να πει τίποτε για ξεπούλημα κ.λ.π. αλλά αυτά πλέον δεν πείθουν κανέναν.
………………
Σε τέτοια θέση είναι ο Ερντογάν σήμερα…
Σαν ένας δικτάτορας εκλεγμένος από τον λαό…
Ότι πει αυτό θα γίνει…
Άλλωστε και εσείς είδατε πως σε αυτές τις εκλογές δεν χρησιμοποίησε το Κυπριακό.
Ούτε αισθάνθηκε την ανάγκη…
Ούτε η αντιπολίτευση μίλησε για Κύπρο…
Πλέον ο Τούρκος ψηφοφόρος δεν αποφασίζει κοιτώντας την Κύπρο.
Θα κάνει λοιπόν ο Ερντογάν αυτά που απαρίθμησα ;
Θα αποσύρει το στρατό, θα παραδώσει την Αμμόχωστο, θα αποσυρθεί από την εγγύηση ;
Να το θέσω πιο ξεκάθαρα.
Θέλει λύση ;
Μια λύση η οποία θα λαμβάνει υπόψιν τις ευαισθησίες των Ρωμιών….
Δεν θέλει…
Μάλιστα νομίζω πως δεν θέλει καθόλου λύση…
Δηλαδή ακόμη κι αν γίνουν δεκτοί οι όροι της τουρκικής πλευράς για ομοσπονδία, πάλι δεν θέλει.
……………..
Γιατί δεν θέλει λύση στην Κύπρο ;
Ας ρωτήσω καλύτερα : Γιατί να θέλει λύση ;
Ο πρώτος λόγος είναι ο εξής : Διότι ότι λύση και να είναι στο τέλος χάνει την Κύπρο…Πρώτα από όλα χάνει τον έλεγχο στη βόρεια Κύπρο… Η Ε.Ε. που επί 7 χρόνια δεν μπόρεσε να κυριαρχήσει σε όλο το νησί πλέον θα κυριαρχούσε…Πλέον δεν θα περνάει ο λόγος της Τουρκίας αλλά ο λόγος της Ε.Ε. Αλλάζουν επίσης οι νόμοι μας και το νόμισμα μας.
Ο δεύτερος λόγος είναι ο εξής :
Η Τουρκία παίρνει με το παραπάνω ότι δίνει στην Κύπρο… Το μεγάλο κεφάλαιο της έχει εγκατασταθείς στο νησί. Ξενοδοχεία…Καζίνο….Νυχτερινά κέντρα… Και εδάφη που τα χαρίζουν στους ξένους….Καταθέσεις των Τουρκοκυπρίων στις τουρκικές τράπεζες…Τα χρήματα δεν ρέουν από την Τουρκία προς την Κύπρο, αλλά από την Κύπρο προς την Τουρκία…Και επιπλέον εξάγουν και προϊόντα αξίας ενός δις $ το χρόνο…
Επίσης δεν θέλουν λύση και οι συμμορίες που τον στηρίζουν… Το πιο ωραίο μέρος για να ξεπλύνουν τα χρήματα τους είναι στην Κύπρο…Κέντρο διακίνησης ναρκωτικών…Ασφαλές καταφύγιο διεθνών εγκληματιών…Είναι δυνατόν θέλουν να τα χάσουν αυτά λόγω της λύσης ;
Τώρα πλέον η απόλυτη κυριαρχία του Ερντογάν στην Τουρκία, θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο την επίλυση του Κυπριακού και την ειρήνη…Διότι οι χαϊδεμένοι δικτάτορες δεν κάνουν παραχωρήσεις σε κανέναν…
Και ο Ερντογάν δεν θα κάνει….
Αν φυσικά οι υπεράνω από αυτόν δυνάμεις δεν τον ζορίσουν…
Πηγή: www.onalert.gr
Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011
ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ (ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ) - 17/6/1771 - ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΔΑΣΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ (ΚΡΗΤΗ)
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ, δηλαδή ο Ιωάννης Δάσκαλος, ήταν μια από τις πλέον ηρωικές μορφές των αγώνων των Ελλήνων κατά των Τούρκων κατακτητών. Και ίσως ο καθαρότερος από όλους. Δεν είχε υπηρετήσει ποτέ στις αυλές των πασάδων, όπως άλλοι πρωτοκαπετάνιοι του 1821, ούτε στρατεύθηκε σαν αρματολός. Ο Κωστής Παλαμάς τον αποκαλεί «κορυφή της κρητικής θυσίας», αλλά το ήθος, η καρτερία, η αυτοθυσία τον ανεβάζουν ψηλά στην κορυφή των αγώνων του Γένους. Ήταν υπερήφανος, ονειροπόλος, γενναίος, πλούσιος και τολμηρός. Αλλά και εύπιστος! Δεν ανήκε στο είδος των ανθρώπων του πολέμου. Δεν περιεφέρετο σαν «χαΐνης», πάει να πει αντάρτης, στα βουνά, όπως οι σύντροφοί του στην επανάσταση του 1770. Ήταν ναυτικός, με δικά του καράβια και ταξίδευε από τη Μασσαλία ως τα λιμάνια του Εύξεινου και από το βάθος του Αδρία, την Τεργέστη, ως τα αφρικανικά λιμάνια, την Αλεξάνδρεια και την Μπιγκάζα. Είχε, μαζί με τ’ αδέρφια του, ναυτικά «πρακτορεία» στα κυριότερα λιμάνια και σε πολλά ελεύθερα ελληνικά νησιά, όπως στα Κύθηρα. Έμπορος, ταξιδευτής με πείρα του κόσμου και γνωριμίες με πρίγκιπες, μητροπολίτες, πρόκριτους και διπλωμάτες ξένων χωρών. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι συμπατριώτες του, οι Σφακιανοί, σε αντίθεση με τους άλλους Κρητικούς που απεχθάνονταν τότε τη θάλασσα, είχαν δεκάδες καράβια στη Μεσόγειο, με βάση τον όρμο Λουτρό στο Λιβυκό, δυτικά της Χώρας Σφακίων, στα ίχνη του αρχαίου «διλίμενου» Φοίνικα. Αλλά ήταν ο μόνος Σφακιανός της εποχής που τολμούσε να κυκλοφορήσει στην επαρχία με ευρωπαϊκά ρούχα, χωρίς να τον αποκαλούν ψαλιδόκωλο!
Οι περισσότεροι ιστορικοί και η παράδοση θέλουν τον Δασκαλογιάννη από τη γενιά των Βλάχων του χωριού Ανώπολη Σφακίων. Το «Βλάχος» φυσικά δεν μπορεί να ήταν αληθινό επίθετο σφακιανής οικογένειας. Θα ήταν πιθανότατα προσωνύμιο -και προσωνύμια είχαν τότε σχεδόν όλοι οι Σφακιανοί. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ο Δασκαλογιάννης «έσερνε» από τη ναυτική γενιά των Ανδρουλακάκηδων, του Λουτρού. Προφανώς έχουν επηρεασθεί από το γεγονός ότι οι Τούρκοι αποκαλούσαν τον Δασκαλογιάννη «Ιωάννη υιόν Ανδρέου» κατά την πρακτική της εποχής. Μια πρακτική που περιέργως έχει αρχαιοελληνική ρίζα. Πράγματι υπάρχει τουρκικό έγγραφο που τον αποκαλεί «Ιωάννη υιόν Ανδρέου». Και πράγματι ο πατέρας του ονομάζετο Ανδρέας, όπως και ο πρώτος του υιός, κατά το συνήθειο που επικρατεί πάντα.
Το αρχοντικό του Δασκαλογιάννη διακρίνεται ακόμη ερειπωμένο στην Ανώπολη, πάνω από το Λουτρό. Και ο θρύλος του ζει στα βουνά και στα φαράγγια και στις άγριες ακρογιαλιές του Λιβυκού.
Η κατάσταση το 1769
Ένας Δασκαλογιάννης βρίσκεται σε τουρκικό έγγραφο του 1765 με τον τίτλο του Κετχουντά (γραμματικού) των Σφακίων. Και αργότερα σε έγγραφο του 1767 ο Νικολός Σγουρομάλλης, αδελφός του Δασκαλογιάννη, επίσης με την ιδιότητα του γραμματικού. Τώρα ο Δασκαλογιάννης του εγγράφου είναι ο ίδιος με τον Δασκαλογιάννη του αγώνα ή είναι ένας από τους πολλούς Ιωάννηδες Δασκάλους και Δασκαλιανούς των Σφακίων; Όσο για την ηλικία του Δασκαλογιάννη, οι ιστορικοί τον θέλουν 40 ετών το 1770.
Αλλά ποια ήταν η κατάσταση το 1769, δηλαδή την εποχή που ο Δασκαλογιάννης προετοίμαζε την επανάστασή του:
Οι Τούρκοι κρατούσαν έναν αιώνα την Κρήτη και τρεις αιώνες τον Μοριά και τη Ρούμελη. Τα Σφακιά, όμως, που δεν ησύχασαν ποτέ σ’ όλο το μάκρος της ενετικής κατοχής, είχαν μια περίεργη τύχη. Το 1648, ενώ είχαν υποταχθεί όλες οι γύρω επαρχίες και τα κάστρα ήταν γκρεμισμένα, δίχως το Μεγάλο, οι Σφακιανοί βοηθούσαν τον Ματθαίο Καλλέργη και τους Ενετούς στις επιχειρήσεις του Αλμυρού. Όπως μας λέει ο Τούρκος ιστορικός Ναϊμά, βασιζόμενοι εις το ορεινόν και δύσβατον της επαρχίας των, δεν διήγον φιλησύχως και επί εποχής των απίστων (Ενετών). Για τον λόγο αυτό -συνεχίζει ο ιστορικός- έστειλαν οι Τούρκοι τον Κετχουντά της Ρούμελης Κουτούζ Αλή Αγά, όστις κατέλαβε το φρούριον, καταδιώξας και διασκορπίσας τους απειθείς τούτους (Σφακιανούς). Ο αρχιστράτηγος προσέφερε διάφορα δώρα και επεδαψίλευσε διαφόρους φιλοφρονήσεις εις τον ρηθέντα Αλή Αγάν. Άλλος, όμως, Τούρκος, ο γνωστός μας από την περιήγησή του, ο Εβλιά Τζελεμπή, αναφέρει ότι τα Σφακιά τα πάτησε ο ίδιος ο θρυλικός για το παράστημα και την ανδρεία του Δελή Χουσεΐν Πασάς, ο Γαζής. Μετά λίγα χρόνια, και συγκεκριμένα το 1658, ύστερα από συνομιλίες με τον Χουσεΐν Πασά, τα Σφακιά που μέχρι τότε ήταν φέουδο του ίδιου του Χουσεΐν, υπάγονται στο βακουφικό σύστημα. Και αφιερώνονται στις ιερές πόλεις Μέκκα και Μεδίνα. Στα Σφακιά φαίνεται ότι έμεινε για λίγο καιρό Τούρκος αξιωματούχος. Αλλά κανένας δεν εγκαταστάθηκε μόνιμα. Τους φόρους τους, που ήταν ένα αστείο ποσό για τα εμπορευόμενα ή πειρατικά έστω, Σφακιά, πότε τους πλήρωναν και πότε όχι, οι Σφακιανοί. Πότε με διαμαρτυρίες στον ίδιο τον σουλτάνο και πότε με ζοριλίκι, κατάφερναν να γλιτώνουν.
Στα τουρκικά αρχεία του Μεγάλου Κάστρου, που μετέφρασε ο Ν. Σταυρινίδης, βρίσκουμε οργισμένα φιρμάνια των σουλτάνων, που ζητούν να λήξει αυτή η κατάσταση με τους Σφακιανούς. Να ένα γραμμένο «τη τριακοστή του μηνός Ρετζέπ, του έτους χίλια εκατόν εβδομήκοντα δύο (18-3-1759)», δέκα χρόνια πριν από τα γεγονότα που εξιστορούμε: «…παρά ταύτα, οι ραγιάδες της εν λόγω επαρχίας (Σφακίων) συνεργαζόμενοι στενώς μετά των απίστων εχθρών κουρσάρων και όντες λίαν πανούργοι και δόλιοι, βασιζόμενοι δε και εις το δύσβατον των οδών των και το απρόσιτον της Επαρχίας των και συμπεριφερόμενοι πάντοτε μετά σκαιότητος, αρνούνται… την καταβολήν των φόρων των, προβάλλοντες άρνησιν και εμμονήν και αντίστασιν, συγκεντρωθέντων ούτω εις χείρας των άνω των 40.000 γροσίων… Οσάκις δε απέστειλε (ο έφορος) ανθρώπους εις την Επαρχίαν των διά να ζητήσουν… την πληρωμήν… όχι μόνον δεν επλήρωσαν τούτους, αλλ’ ούτε απάντησιν τινά έδωσαν…».
Σε παλιότερα φιρμάνια βρίσκουμε τις ίδιες κατηγορίες του σουλτάνου για τους Σφακιανούς, που «περιφέρονται ένοπλοι» και περιφρονούν τον νόμον. Κάπου-κάπου οι διαταγές του σουλτάνου γίνονται φιλικές προς τους Σφακιανούς και ορίζουν να μη τους ενοχλεί κανένας, να μη τους υποβάλλουν σε ταλαιπωρίες, όταν κατεβαίνουν απ’ τα βουνά τους ν’ αγοράσουν στάρι.
Αντιφατικά φιρμάνια
Για τα «δοσίματα» αυτά υπάρχουν αρκετά τούρκικα χαρτιά. Άλλα είναι οργισμένα και άλλα φιλικά. Ο γραμματικός των Σφακιανών Σγουρομάλλης Νικολός αναγνωρίζει σύμφωνα με έγγραφο του 1767 ότι από το χρέος των Σφακιανών «δεν κατεβλήθη ούτε εν άσπρον ή όβολός τις… αλλά παραμένει ολόκληρον το ποσόν τούτο εις χρέος των ραγιάδων της επαρχίας»? και υπόσχεται πληρωμή. Λίγο πριν, σε βασιλικό «Χάττι Χουμαγιούν» της 19ης Ιουνίου 1765 με το περίφημο ιδιόγραφο «μουτζεπίνιζε αμέλ ολουνά» (ενεργήσθω συνωδά) του σουλτάνου οριζόταν ότι: «Άμα τη λήψει, ενεργούντες συμφώνως προς την επί τούτοις εκδοθείσαν διαταγήν μου… φροντίσατε να σέβεσθε την παλαιόθεν εις τα βακούφια ελευθερίαν… Να μην επιτρέψητε εις τους δραγουμάνους ή εις άλλον τινά έξωθεν να προβαίνουν εις ενεργείας αντιβαινούσας τους όρους ανεξαρτησίας αυτών».
Πού σημαίνει ότι δεν ελάμβαναν ειδικά μέτρα κατά των Σφακίων, δεν τα εξαιρούσαν από την ευνοϊκή μεταχείριση των βακουφίων, παρά την άρνηση των Σφακιανών να πληρώνουν φόρους.
Θρύλος αλλά και ιστορία έχουν μια εξήγηση για την αντίφαση: Μια γυναίκα προστάτευε τα Σφακιά μέσα στα σεράγια του Σουλτάνου εκείνο τον καιρό:
«Η εκ των εναρέτων μουσουλμανίδων Φατμά Χατούν, Χανούμ Σουλτάν, είη διαρκής η αγνότης αυτής…», γράφουν τα τεφτέρια.
Όταν τους απειλούσαν οι Τούρκοι, οι μισοί Σφακιανοί έμπαιναν στα καράβια και ανοίγονταν στο πέλαγος και οι άλλοι μισοί ανέβαιναν στα απάτητα βουνά και στα άγρια φαράγγια και δεν μπορούσε κανείς να τους πειράξει. Διαβάζουμε σε φιρμάνι της εποχής:
«Εάν δε, παρ’ ελπίδα, φθάση απεσταλμένος τις εις την επαρχίαν των, οι κατηραμένοι κάτοικοί της και οι υπόλοιποι καπεταναίοι τους διαφεύγουν…».
Στον όρμο του Λουτρού, που ήταν το «κεντρικό λιμάνι» των Σφακίων, υπήρχε πλούτος και μεγαλείο. Στην Ανώπολη της οποίας επίνειο ήταν το Λουτρό, η αρχοντιά ήταν έκδηλη. Και όχι μόνον εκείνη την εποχή. Στα χαρτιά των Ενετών αναφέρεται ένα μεγαλοπρεπές γεύμα του καπετάν Κατσούλη Πατεροζάπα στον γενικό προβλεπτή Κρήτης Γερώνυμο Καπέλο, ο οποίος επιχειρούσε επίσκεψη φιλίας στα Σφακιά το 1608. Στο τραπέζι αυτό, σύμφωνα με τα χαρτιά των Ενετών, ο Ανωπολίτης καπετάνιος άπλωσε τριακόσια αργυρά σκεύη.
Και στη χώρα Σφακίων, στον Ομπρός Γιαλό «με τσ’ εκατόν τις εκκλησιές, τα πλούσια τα σεράγια» κατοικούσαν άρχοντες «καλόσειροι» και ναύτες «παινεμένοι».
Οι πεδινοί αδιαφορούν
Υπάρχουν ακόμη αρκετά πράγματα που πρέπει ν’ αναφέρει κανείς προλογικά:
Οι Σφακιανοί είχαν μια άλλοτε σιωπηρή και άλλοτε αιματηρή αντιδικία με τους πεδινούς Κρητικούς. Ο ιστορικός των Σφακίων Γρ. Παπαδοπετράκης, φανατικός υπέρ των συμπατριωτών του, ομιλεί περί εχθρότητος που οφείλετο στην υπεροχή των Σφακιανών, φυλετική και ψυχολογική. Οι Σφακιανοί ήταν άνδρες ωραίοι, ευσταλείς, γενναίοι και σχετικώς ευκατάστατοι. Ακόμη και οι εγκατεστημένοι στα «κατωμέρια», με την ευφυΐα, την εργατικότητα και την ευελιξία τους, υπερείχαν των άλλων. Δημιουργούσαν περιουσίες και σχέσεις και ξεχώριζαν στις κοινωνίες που ζούσαν σε όλες τις εποχές. Έγγραφα του καιρού εκείνου ομιλούν για δολοφονίες Σφακιανών από άλλους Κρητικούς στην περιοχή του Ηρακλείου.
Επίσης αναφέρεται περιστατικό φορολογικής μορφής: Οι Τούρκοι αφαίρεσαν φορολογικά «δελτία» από τα Σφακιά και τα προσέθεσαν σε άλλες επαρχίες. Προφανώς διότι δεν μπορούσαν να τα εισπράξουν οι φορατζήδες.
Ο Δασκαλογιάννης πρέπει να γνώριζε ότι οι πεδινοί Κρητικοί δεν θα σηκώνονταν μαζί του. Ήταν άλλωστε έναν αιώνα άοπλοι και άμαθοι των όπλων, σε αντίθεση με τους δικούς του που οπλοφορούσαν από νήπια. Ακόμη: Στα Σφακιά υπήρχε μία ή και περισσότερες ομάδες καταδρομέων.
Η Ιστορία διασώζει μία με αρχηγό τον Μάρκο, γιο του καπετάν Γιωργάκη. Η ομάδα του Γιωργακομάρκου ρήμαζε τα υποστατικά των αγάδων, πέρα από τα Σφακιά, στα αποκορωνιώτικα και τα ρεθεμνιώτικα χωριά. Έπεφταν τη νύχτα, εξόντωναν τους αγάδες και τους ανθρώπους τους και γύριζαν στα Σφακιά φορτωμένοι με «κούρσος». Ήταν δεινοί νυχτοπολεμιστές και οδοιπόροι. Οι Τούρκοι τους αποκαλούσαν «Σεϊτάν τακιμί» και τον αρχηγό τους Δαιμονάρχη. Οι Σφακιανοί είχαν και μόνιμη αντιδικία με τον μεγάλο γαιοκτήμονα και κτηνοτρόφο Ιμπραήμ Αληδάκι, έναν απόγονο Ενετών εξωμοτών που κρατούσε όλες τις βορινές πλευρές των Σφακιανών βουνών. Είχε στήσει μιτάτα, πάει να πει στάνες, δεκατέσσερις από τα σύνορα του Ρεθύμνου μέχρι τη Μαλάξα, το βουνό που στέκει πάνω από τη Σούδα.
Ο πύργος του, παλιό ενετικό φρούριο, κτισμένο πάνω στη μοναδική έξοδο των Σφακιών, στέγαζε δεκάδες ενόπλους, μεταξύ των οποίων και χριστιανούς. Και οι ποιμένες του είχαν συνεχείς αντιδικίες με τους Σφακιανούς.
Ο Αληδάκις ήταν ο βασικός επιτηρητής των Σφακιανών και ο πληροφοριοδότης των Τούρκων, γι’ αυτό και δεν τον χώνευαν οι άλλοι αγάδες της περιοχής και δεν αντέδρασαν όταν, λίγα χρόνια αργότερα, τον εξόντωσαν οι Σφακιανοί.
«Ολυμπιακοί»
στο Φραγκοκάστελλο
Παρά τη μυστικότητα, φήμες πως τα Σφακιά ετοιμάζονταν να σηκωθούν διέτρεχαν τις άγριες ακρογιαλιές, κατέβαιναν στα βάθη των επτά μεγάλων φαραγγιών και έφταναν ως τις δεκάδες κορυφές, που υψώνουν το μεγαλείο των Μαδάρων ως δυόμισι χιλιόμετρα ψηλά. Οι Τούρκοι ήταν φοβισμένοι από τις φήμες για τον ρωσικό στόλο που είχε κατακλύσει το Αιγαίο. Και περίμεναν ανήσυχοι την έκρηξη.
Κείνο το καλοκαίρι του 1769 ήταν ευτυχισμένο στα Σφακιά. Κουβαλούσαν τα καράβια από τη θάλασσα. Κουβαλούσαν οι «δαιμόνιοι» από τους κάμπους τα έχη των αγάδων και το πανηγύρι του Άι Νικήτα στο Φραγκοκάστελλο ήταν από τα πιο μεγάλα που είδε ο τόπος.
…Στα παράλια του Λιβυκού, στην ανατολική άκρη των Σφακιών, είναι ένας κάμπος μικρός. Κοντά στο κύμα έχουν σηκώσει ένα μικρό κάστρο οι Ενετοί, που το είπαν οι ντόπιοι Φραγκοκάστελλο. Αυτό το Φραγκοκάστελλο το δόξασε, στα 1828, ο Χατζή Μιχάλης Νταλιάννης με τη θυσία του. Κείνη την εποχή το κάστρο ήταν έρημο, μα κοντά του το ρημοκκλήσι του Άι Νικήτα είχε σπουδαίες δόξες. Το πανηγύρι γινόταν στις 15 του Σεπτέμβρη, με μεγάλη επισημότητα. Έφταναν απ’ όλα τα χωριά των Σφακιών και της Ρίζας πανηγυριώτες, με σφάγια και τυριά και μέλια. Έφτανε ο επίσκοπος, ηγούμενοι και παπάδες. Καπετάνιοι, παλικάρια και κοπελούδες. Παλιό λαϊκό τραγούδι αναφέρεται στο πανηγύρι αυτό:
«Σα θες να δης και να χαρής όμορφα παλληκάρια
άμε στο Φραγκοκάστελλο να ’ναι τ’ Αγιού Νικήτα.
Να κατεβούν τα δυο χωριά η Νίμπρος και τ’ Ασκύφου
και τ’ άλλα τα γυρόχωρα…
Να δης σγουρούς να δης ξανθούς κι όμορφους κοπελλιάρους.
Να δης ψηλούς για το σπαθί, κοντούς για το ντουφέκι…
με τα μακράν τωνε σκουλιά με τσοι πισωκαυκάλες
τ’ αμπέθια των τα μαλλιαρά και τσ’ ανοιχτές κουτάλες…
Μετά τη μεγάλη λειτουργία κάθιζε γύρω στα καζάνια ο λαός, έτρωε, έπινε και τραγουδούσε. Ήταν βρασμένα τα τασιμάρικα σφαχτά, απλωμένα τα τυριά, οι μυζήθρες. Οι Σφακιανοί αγαπούν το βραστό κρέας με το μέλι. Αγαπούν και το κρασί. Το κέφι άναβε ευθύς και χαλούσε ο κόσμος από το ντουφεκίδι. Το απομεσήμερο άρχιζαν τ’ αγωνίσματα. Με τάξη τα παλικάρια, κάτω απ’ τ’ αυστηρά μάτια των γερόντων έτρεχαν, πηδούσαν έριχναν στο σημάδι, πετούσαν το βόλι κατά τον τρόπο τον κρητικό και το λιθάρι. Οι γέροι έβγαζαν κρίση και βράβευαν τους νικητές. Δουλειά δύσκολη κι επικίνδυνη γιατί ξεσπούσαν καβγάδες ανάμεσα στους οπλισμένους νέους. Ήταν οι Ολυμπιακοί αγώνες των Σφακιανών.
Αλλά χειμώνιαζε πια και τα σφακιανά κοπάδια έπρεπε να ετοιμάζονται να κατεβούν στα χειμαδιά. Όσοι βοσκοί είχαν τα χειμαδιά τους κοντά στα Σφακιά δεν είχαν ανησυχία καμιά. Οι άλλοι, που έπρεπε να περάσουν τα πρόβατα στα κατωμέρια, δείλιαζαν. Τους καθησύχασε όμως ο δάσκαλος που πίστευε ότι δεν θα τους χτυπήσουν πρώτοι οι Τούρκοι ειδικά τους Σφακιανούς. Στον Μοριά και στις άλλες ελληνικές περιοχές οι σφαγές είχαν ήδη εκδηλωθεί.
Η επανάσταση αρχίζει.
Ο Δασκαλογιάννης αφού ξεπέρασε τους ενδοιασμούς των καπεταναίων, και αφού τους βεβαίωσε ότι ο Μόσκοβος μάχεται κιόλας στα ελληνικά νερά, έφυγε για την Αδριατική και γύρισε τα Χριστούγεννα του ίδιου χρόνου φορτωμένος όπλα και ελπίδες. «Μεσούντος του μηνός Σιεβάλ», δηλαδή το τέλος Ιανουαρίου 1770, οι Τούρκοι των Χανίων αναφέρουν στον σουλτάνο ότι, όπως αποκαλύπτουν «εξ αλλεπαλλήλων πηγών γραπταί πληροφορίαι», δεκάδες ρούσικα πλοία εισέβαλαν στη Μεσόγειο από το Γιβραλτάρ. Φήμες αλλά και αληθινές ειδήσεις πήγαιναν και ήρχοντο ανάμεσα στα Χανιά και την Κωνσταντινούπολη. Οι πασάδες της Κρήτης πανικόβλητοι απαγόρευσαν στους Χριστιανούς να φορούν ρούχα όμοια με των Τούρκων. Στις πόρτες τους χάραξαν διακριτικά σημάδια…
Μετά τις καθιερωμένες συνελεύσεις στις οποίες όλοι οι «άνδρες των αρμάτων» ψήφιζαν, στις αυλές της Παναγίας της Θυμιανής, πόλεμο ή ειρήνη, οι καπετάνιοι κίνησαν, φανερά πλέον, τις προπαρασκευές. Με πρόσχημα το Πάσχα, έφευγαν από τα Κάστρα και τα πεδινά χωριά οι Σφακιανοί «άποικοι» και μαζεύονταν στα Σφακιά για να αρματωθούν και να καταταχθούν στα επαναστατικά σώματα. Τουρκικό έγγραφο επισημαίνει ότι οι άπιστοι αυτοί «ανεχώρησαν κρυφίως εκ των χωρίων όπου διέμενον και συνεκεντρώθησαν άπαντες εις την επαρχίαν Σφακίων». Αλλά κανένας άλλος «κατωμερίτης» δεν κινήθηκε.
Σύμφωνα με τον λαϊκό ποιητή «Μπάρμπα Μπατζελιό», τον όμηρο του Δασκαλογιάννη, «μια μέρα τ’ Απριλιού, ως το κολατσιδάκι» οι Σφακιανοί οργάνωσαν το στρατόπεδό τους στο μικρό οροπέδιο Κράπη, στην έξοδο του φαραγγιού του Κατρέ, στα σύνορα με τον Αποκόρωνα. Αλλά οι πληροφορίες του Μπατζελιού δεν είναι πάντα ακριβείς. Οι επαναστατικές ενέργειες είχαν αρχίσει από πριν. Ασύδοτοι και ασυγκράτητοι νεαροί επαναστάτες είχαν οργανώσει συστηματικές επιθέσεις κατά των αγάδων. Την 25 Μαρτίου 1770, μια μέρα που αργότερα θα γίνει εθνικό σύμβολο, δεκάδες παπάδες πάνοπλοι και δύο χιλιάδες επαναστάτες με τους καπετάνιους τους, ύστερα από μια πανηγυρική λειτουργία μετά των απαραιτήτων πυροβολισμών, κήρυξαν την επανάσταση. Αρχηγοί των επαναστατών, εκτός από τον Δασκαλογιάννη αναφέρονται ο Μανούσακας, ο Γιωργάκης, ο Βουρδουμπάς, ο Χούρδος, ο Μπουνάτος, ο παπα Σήφης, ο Βολούδης, ο Μωράκης, ο Σκορδίλης και αρκετοί άλλοι -οι Σφακιανοί είχαν από τότε το πάθος για το καπετανιλίκι…
«Μολών Λαβέ»
Ο Δασκαλογιάννης με τους δικούς του κατέβηκε στον Αποκόρωνα, οπλισμένος αυτή τη φορά. Και στο κεφάλι του τύλιξε μαύρο κεφαλομάντιλο στη θέση του ναυτικού καλπακιού. Άλλοι καπετάνιοι πέρασαν στα Ρεθεμνιώτικα. Ο Δασκαλογιάννης έφτασε στη Μαλάξα και με το ναυτικό κανοκιάλι ερευνούσε το κρητικό πέλαγος για να ανακαλύψει τα ρούσικα καράβια που περίμενε. Λίγες μέρες πριν είχε απαντήσει με ένα «Μολών Λαβέ» στους απεσταλμένους των Τούρκων, ιερωμένους, που έφερναν πρόταση συνδιαλλαγής: «Κατ’ ουδένα τρόπον ησυχάζομεν!»
Το τουρκικό κράτος, βαρυκίνητο ως συνήθως, άργησε κάπως να αντιδράσει. Η πληροφορία του Μπατζελιού ότι «Στσ’ είκοσιέξε τ’ Απριλιού, πρίχου σηκώσει η μέρα – μπαίνουν οι Τούρκοι στα Σφακιά με το σπαθί στη χέρα» είναι τελείως ανακριβής. Ο σουλτάνος είχε πληροφορηθεί από τις 10 Απριλίου τις κινητοποιήσεις του Δασκαλογιάννη. Αλλά δεν ήθελε να κινηθεί χωρίς να εξακριβώσει τις πληροφορίες. Στις 7 Μαΐου του 1770 έφτασε στο Μεγάλο Κάστρο αυτοκρατορικό φιρμάνι που όριζε: «Αν εξακριβώσητε ότι πράγματι ούτοι (οι Σφακιανοί) τυγχάνουσι επαναστάτες και στασιαστές, ενισχύουν δε τους εχθρούς της πίστεως και προβαίνουν εις πράξεις ανατρεπτικάς… τότε πάντες υμείς εν ομοφωνία εκστρατεύσατε εναντίον τους και προβήτε εις την σφαγήν και τον αφανισμόν αυτών…».
Στο μεταξύ οι επαναστάτες εξόντωναν τους Κρητότουρκους του κάμπου και τις φρουρές των μικρών πύργων.
Κατά τα τουρκικά αρχεία, στις 28 Μαΐου ο αρχηγός του στρατού που είχε εντολή να χτυπήσει τους επαναστάτες αναφέρει ότι οι προσπάθειές του να ησυχάσει τους Σφακιανούς απέτυχαν. Ο ηγούμενος του Πρέβελη και ο επίσκοπος Αρκαδίας (Μεσαράς) που έστειλε για συμφωνίες εκδιώχθηκαν από τον Δασκαλογιάννη. Οι μάχες με τον στρατό που συγκεντρώθηκε στις Βρύσες άρχισαν τις ύστερες μέρες του Μαΐου. Οι τουρκικές δυνάμεις χτυπούσαν τα Σφακιά από δυο μέρη. Από την ανατολική διάβαση, περιοχή Τσιλίβδικα – Καλλικράτης. Και, κατά μέτωπον, από την Κράπη προς Ξυλόδεμα. Οι συγκρούσεις συνεχίζονταν νύχτα και μέρα και το αίμα πλημμύριζε τα αυχμηρά βουνά και το ιστορικό λαγκάδι του Κατρέ. Οι πρώτοι νεκροί όμως δεν ήταν ούτε Τούρκοι, ούτε επαναστάτες. Ήταν Χριστιανοί άμαχοι που οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν για μεταφορείς, -σακουλιέρηδες- και τους έστηναν μπροστά από τα δικά τους τμήματα για να δεχθούν πρώτοι τα πυρά των επαναστατών.
Οι Τούρκοι εισβάλλουν
Η υπεροχή των Τούρκων σε αριθμό και η απουσία βοήθειας ανάγκασαν τον Δασκαλογιάννη να αναδιπλωθεί στα βουνά και τα περάσματα. Ο αρχηγός, απογοητευμένος από την απατηλή στάση των Ρώσων, συγκέντρωσε όλα τα τμήματα στις πύλες των Σφακιών. Ο Τούρκος σερασκέρης αναφέρει γραπτώς στον πασά του Μεγάλου Κάστρου την 20ή του μηνός Σαφέρ, 1184, δηλαδή την 6η Ιουνίου 1770 ότι «ο στρατός έφθασε εις την επαρχίαν Σφακίων» και επετέθη «κατά των ληστών» με τηλεβόλα, τουφέκια και λοιπά πολεμικά όργανα (;) κατασφάζων και εξολοθρεύων αυτούς».
Ο αγώνας ήταν σκληρός και άνισος. Αλλά ο τόπος ευνοούσε τους επαναστάτες. Οι Τούρκοι έπρεπε να περάσουν από φαράγγια και άνυδρα βουνά. Οι Σφακιανοί τους περίμεναν παντού, τους αιφνιδίαζαν, κυλούσαν ακόμη και βράχους από τις πλαγιές και τους αποδεκάτιζαν. Οι στρατιώτες που προχωρούσαν συντεταγμένοι μαζί με τα υποζύγια δεν μπορούσαν να αμυνθούν σ’ αυτή την πρωτοφανή μορφή πολέμου. Οι μέρες περνούσαν. Δίψα και ζέστη βασάνιζε τους εισβολείς. Οι Σφακιανοί έδιδαν και μάχες «εκ παρατάξεως» στην είσοδο κάθε χωριού. Οι Τούρκοι περνούσαν αφήνοντας εκατοντάδες νεκρούς στα λαγκοπεράματα και στα ποροφάραγγα.
Ιστορικοί μιλούν για χιλιάδες νεκρούς. Οι Σφακιανοί φόρτωσαν τα μισά γυναικόπαιδα στα καράβια και τα άλλα τα κατέβασαν στα φαράγγια. Και αφού υπεράσπισαν με ηρωισμό και τον τελευταίο οικισμό, άρχισαν τον φονικό κλεφτοπόλεμο. Όμως σε μια επιδρομή στο Λουτρό οι Τούρκοι αιχμαλώτισαν την πρώτη κόρη του Δασκαλογιάννη, τη Μαρία, από κακή συνεννόηση με τους ανθρώπους του πατέρα της. Και ο Δάσκαλος πικράθηκε. Οι Τούρκοι μαζεύτηκαν χαμηλά και στρατοπέδευσαν στο Φραγκοκάστελλο όπου υπάρχει νερό γιατί οι Σφακιανοί δηλητηρίασαν όλα τα πηγάδια της περιοχής. Και από κει με επιδρομές και ενέδρες προσπαθούσαν να συλλάβουν τον Δασκαλογιάννη. Η εντολή του πασά ήταν ρητή: Να συλληφθεί ζωντανός ο αρχηγός. Αλλιώς ο στρατός, παρά τις απώλειες και τις δαπάνες, δεν θα έφευγε από τα Σφακιά.
Αλλά και οι Σφακιανοί βρίσκονταν σε τραγική θέση. Όλα τα χωριά καμένα. Τα κοπάδια, τα σπίτια, οι σοδειές λεηλατημένες. Και έφταναν οι ψυχρές μέρες του Φθινοπώρου. Σε λίγο θα κατέβαιναν χιόνια στα βουνά. Οι θάλασσες θα αγρίευαν. Τα γυναικόπαιδα θα αφανίζονταν. Μέσα σ’ αυτό το τρομερό κλίμα, ο Δασκαλογιάννης αποφάσισε να δεχθεί τις επίμονες προτάσεις των πασάδων. Οι κήρυκες κραύγαζαν κάθε μέρα:
– Αν παραδοθεί ο Δασκαλογιάννης, εμείς θα φύγουμε από τα Σφακιά και θα χορηγήσουμε γενική αμνηστία. Ο Δασκαλογιάννης θα κρατηθεί για ένα διάστημα σαν εγγύηση ότι δεν θα συνεχισθεί η επανάσταση!
Ο Δάσκαλος παραδίδεται
Οι προτάσεις των Τούρκων ίσως επηρέασαν και κάποιους αμάχους που βασανίζονταν στα σπήλαια με μύριες στερήσεις. Την ίδια ώρα ο Δασκαλογιάννης μάθαινε τη συντριβή του σηκωμού στον Μοριά. Ελπίδα δεν υπήρχε. Γνώριζε βέβαια ότι οι Τούρκοι θα τον σκότωναν. Αλλά σαν υπεύθυνος ηγέτης σκεπτόταν κατά τον ποιητή:
«Ο ποθαμός μου στα Σφακιά πολύ καλό θα φέρει,
γιατί ο χειμώνας έρχεται, πάει το καλοκαίρι».
Τελικά, παρά τις αντιδράσεις των πρωτοκαπετάνιων του, αποφάσισε να παραδοθεί. Τον συνόδευσαν μάλιστα τιμητικά και αρκετοί από τους συντρόφους του ως τα σύνορα των Σφακιών. Αλλά οι Τούρκοι τους παγίδευσαν όλους και τους οδήγησαν στο Μεγάλο Κάστρο.
Οι Τούρκοι όσον καιρό κρατούσαν τον Δασκαλογιάννη προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να παγιδεύσουν και τον τρίτο αδελφό του και να βάλουν στο χέρι τους… θησαυρούς του αρχηγού. Οι σύντροφοι του Δασκάλου που τον συνόδευσαν στην απατηλή συμφωνία βασανίζονταν στον λιμανόπυργο του Κάστρου, αλλά τελικά όσοι επέζησαν δραπέτευσαν.
Ένα έγγραφο του πασά, γραμμένο στις 18 Μαρτίου του 1771 (3 Ζηλκαδέ 1184), μιλεί για πέντε Σφακιανούς που ήρθαν σαν αντιπρόσωποι «των μετά την ήτταν διασωθέντων μικρών και μεγάλων της επαρχίας Σφακίων» και προστάζει τους Τούρκους αξιωματούχους να τους ανακοινώσουν τους παρακάτω όρους, στο Ιεροδικαστικό Συμβούλιο: Να πληρώσουν τους φόρους. Να παραδώσουν τα όπλα τους. Να παραδοθούν οι πρωτεργάτες του σηκωμού. Να μη συνεργάζονται με τους πειρατές και τους χαΐνηδες (αντάρτες) και να συλλάβουν όσους μπορούν απ’ αυτούς, ή να τους διώξουν από τα βουνά τους για να μπορούν να τους εξοντώσουν οι Τούρκοι. Να μην επιδιορθώνουν τις εκκλησίες τους χωρίς άδεια και να μη χτίζουν καινούργιες. Να μη φορούν τούρκικα ρούχα, να μη χτίζουν ψηλά σπίτια, να απέχουν από πολεμικές ενέργειες και θρησκευτικές επιδείξεις. Και «πάντες οι προλαβόντως αιχμάλωτοι και εξανδραποδισθέντες, Μουσουλμάνοι και μη, οι καταφυγόντες εντεύθεν εις τα μέρη εκείνα, να αποδοθούν άνευ ταλαιπωριών εις τους κατόχους των».
Αυτός ο τελευταίος όρος είναι παράξενος και κατά κάποιο τρόπο επιβεβαιώνει μερικές ιστορίες του λαού για τις κοινωνικές πεποιθήσεις του Δασκαλογιάννη: Για ελευθέρωση των σκλάβων όλων, για δικαιοσύνη και ισότητα. Είναι τόσο ισχνές οι ιστορίες αυτές, που δεν μπορούν να αναστηθούν, με όση καλή διάθεση. Ο Δάσκαλος, ωστόσο, ταξίδευε στην Ευρώπη συχνά και τα χρόνια εκείνα όλα τα αστικά κέντρα της φλέγονταν από τις «καινούργιες ιδέες». Δεν είναι απίθανο, λοιπόν…
Η διαταγή του πασά, με τους νέους όρους, δίδει οδηγίες στον μουφτή να ανακοινώσει «πάντα ταύτα εις τους ως είρηται ισχυρογνώμονας και να αποδεχθώσιν υπό τους όρους τούτους την υποτέλειαν… να υποδείξωσι τους εγγυητάς των κλπ.». Τους αποδέχθηκαν, δεν τους αποδέχθηκαν, δεν ξέρουμε. Μα και δεν έχει καμιά σημασία η υπογραφή των πέντε αυτών, αφού τέσσερα χρόνια από την παράδοση του Δασκαλογιάννη, τα Σφακιά είναι «επί ποδός πολέμου» ακόμη και δεν ξέρουμε αν σταμάτησε ποτέ από τότε η ανταρσία.
Τον έγδαραν ζωντανό
Στις 17 Ιουνίου 1771 το πρωί, ο πασάς φώναξε ένα βάρβαρο γιανίτσαρο, ειδικό στους βασανισμούς, και του παράδωσε τον Δάσκαλο.
– Θέλω το θάνατο σκληρό και στη μεγάλη πλατεία.
Ο «ειδικός» κάλεσε σε σύσκεψη την παρέα του και βρήκαν τον τρόπο που θα σκότωναν τον Δάσκαλο. Τον έσυραν στους δρόμους. Μαζεύτηκαν τα μπουλούκια απ’ όλες τις γειτονιές. Άκουσαν οι Χριστιανοί τη βοή να σηκώνεται από τις τέσσερις άκρες της πολιτείας και μαντάλωσαν τα σπίτια τους. Οι φονιάδες ξεκίνησαν για την πλατεία της ανατολικής πύλης του Μεγάλου Κάστρου. Ακ Μεϊτάν την έλεγαν οι Τούρκοι. Μπροστά έσερναν τον μελλοθάνατο και πίσω ακολουθούσαν άγριοι και πολεμικοί, οι ηρωικοί γιανίτσαροι, έτοιμοι να δείξουν την ανδρεία τους πάνω στον δεμένο Δασκαλογιάννη. Ήρθαν μαραγκοί, έμπηξαν τέσσερις πασσάλους στο χώμα, κάρφωσαν σανίδες κι έκαναν ένα κάθισμα ψηλό.
– Γιάε που θα σε κάτσω, Δάσκαλε. Στο θρόνο, σαν το μητροπολίτη, έλεγε ο δήμιος.
Ο Δάσκαλος άκουε και δε μιλούσε. Είχε το κεφάλι ίσιο όσο γινόταν. Κείνη την ώρα, στην πλατεία του Μεγάλου Κάστρου, ένιωθε πως κρινόταν η Κρήτη στο πρόσωπό του κι έκανε κουράγιο κι έσφιγγε τα δόντια του να μην την προσβάλει. Με τον φριχτό θάνατο που του ετοίμαζαν οι Τούρκοι, λογάριαζαν πως θα γελοιοποιούσαν τον πρώτο επαναστάτη της Κρήτης. Αυτό το καταλάβαινε ο Δάσκαλος. Και μάζευε τη δύναμή του να δώσει την ύστερη μάχη.
Όταν τέλειωσε ο «θρόνος» τον σήκωσαν και τον κάθισαν επάνω. Του ’δεσαν χέρια και πόδια. Του ’δεσαν και το κορμί γερά να μη μπορεί να κινηθεί! Και σάλπισαν.
Τότε ήρθε ένας γιανίτσαρος με ξυράφι στο χέρι. Ανέβηκε στον «θρόνο», άρπαξε τον μάρτυρα απ’ τα μαλλιά και άρχισε να τον γδέρνει σιγά-σιγά, μαστορικά, σαν να τον ξύριζε. Έκοβε λουρίδες από το κεφάλι μέχρι το στήθος κι ύστερα άλλες προς την ωμοπλάτη. Φρίκιασε ο όχλος να δει τέτοιο θέαμα. Πήδηξαν τα αίματα και γέμισαν τα χέρια των δημίων. Ο «ειδικός» έπαιρνε τις λουρίδες και τις πετούσε πάνω στο πλήθος:
– Τζάμπα πετσί για τα στιβάνια σας!
Εκείνο, όμως, που περίμεναν οι Τούρκοι αξιωματούχοι, δεν έγινε. Μάταια λογάριαζαν πως ο Δάσκαλος θα ούρλιαζε, θα ’κλαιγε, θα γύρευε έλεος. Εκείνος πάλευε σαν άντρας περήφανος με τους φοβερούς πόνους. Κάθε φορά που το ξυράφι έκοβε το κορμί του, ακουγόταν ένα πνιχτό μουγκρητό. Τίποτε άλλο.
Η εκδίκηση
Ο όχλος εκνευρίστηκε από την αντοχή του. Ένιωθαν πως τούτος ο γκιαούρης περιφρονούσε τον θάνατο και τους δημίους του, κέρδιζε μια κρατερή μάχη μέσα στην καρδιά του Μεγάλου Κάστρου και αποθηριώθηκαν. Ύβρισαν τον Χριστό και τους Κρητικούς και απείλησαν γενική σφαγή για μια στιγμή.
Ένας Τούρκος, ο Χασάν Μαράζης, διηγήθηκε σε βαθιά γεράματα, την εντύπωση που του ’κανε ο ηρωικός θάνατος του Δασκάλου. Ήταν τότε νέος και φανατικός. Έβλεπε τον καπετάνιο να παλεύει συγκρατημένος με τα βασανιστήρια και τρόμαξε: «Αυτός δεν ήταν άνθρωπος, μα την πίστη μου».
Το βράδυ, λέει, όταν γύριζε στο σπίτι του, νόμιζε πως τον ακολουθούσε παντού η σκιά του ήρωα, εκδικητική. Και όχι μόνο αυτός. Όλοι οι Τούρκοι, όταν τέλειωσε το κακούργημα και γύριζαν στα σπίτια τους, ένιωθαν σαν ηττημένοι. Μόλις προχώρησε το ξυράφι στο κορμί του Δασκάλου, η βασανισμένη ψυχή του βγήκε και πορεύτηκε προς τον Θεό της ήρεμη και περήφανη. Οι δήμιοι, όμως, συνέχισαν και μετά τον θάνατό του να κόβουν το δέρμα του νεκρού και να το πετούν στον όχλο.
Για να πιστέψουν πως πέθανε τον άφησαν πάνω στα ξύλα, δυο μέρες, να τον σαπίσει ο καλοκαιρινός ήλιος. Ύστερα έβαλαν δυο ραγιάδες και τον έθαψαν σ’ ένα λάκκο, μια δεκαριά βήματα νοτιοανατολικά από τη γωνία της Ακ-Τάμπιας. Εκεί σκέπασε το λείψανό του το χώμα του Κάστρου κι η λησμονιά.
Η είδηση του μαρτυρικού θανάτου του Δασκαλογιάννη συγκλόνισε τα Σφακιά. Οι καπετάνιοι, που έμειναν με το τουφέκι στα χέρια πάνω στα ερείπια, ορκίστηκαν εκδίκηση.
Συνέχισαν τις επιδρομές κατά των αγάδων και τρία χρόνια αργότερα εξόντωσαν και τον πανίσχυρο Αληδάκι και τις εκατοντάδες των ανθρώπων του πυρπολώντας τον πύργο του και καταστρέφοντας τα υποστατικά του. Από τότε το ηρωικό πνεύμα δεν έπεσε στα Σφακιά. Μερικοί σύντροφοί του έφτασαν γέροντες αλλά σοφοί και γενναίοι ως το δεκάχρονο κρητικό ’21 και πρόσφεραν συμβουλές και αίμα. Η θυσία του Δάσκαλου δεν πήγε χαμένη…
Πηγή: http://filonohpontou.wordpress.com
Οι περισσότεροι ιστορικοί και η παράδοση θέλουν τον Δασκαλογιάννη από τη γενιά των Βλάχων του χωριού Ανώπολη Σφακίων. Το «Βλάχος» φυσικά δεν μπορεί να ήταν αληθινό επίθετο σφακιανής οικογένειας. Θα ήταν πιθανότατα προσωνύμιο -και προσωνύμια είχαν τότε σχεδόν όλοι οι Σφακιανοί. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ο Δασκαλογιάννης «έσερνε» από τη ναυτική γενιά των Ανδρουλακάκηδων, του Λουτρού. Προφανώς έχουν επηρεασθεί από το γεγονός ότι οι Τούρκοι αποκαλούσαν τον Δασκαλογιάννη «Ιωάννη υιόν Ανδρέου» κατά την πρακτική της εποχής. Μια πρακτική που περιέργως έχει αρχαιοελληνική ρίζα. Πράγματι υπάρχει τουρκικό έγγραφο που τον αποκαλεί «Ιωάννη υιόν Ανδρέου». Και πράγματι ο πατέρας του ονομάζετο Ανδρέας, όπως και ο πρώτος του υιός, κατά το συνήθειο που επικρατεί πάντα.
Το αρχοντικό του Δασκαλογιάννη διακρίνεται ακόμη ερειπωμένο στην Ανώπολη, πάνω από το Λουτρό. Και ο θρύλος του ζει στα βουνά και στα φαράγγια και στις άγριες ακρογιαλιές του Λιβυκού.
Η κατάσταση το 1769
Ένας Δασκαλογιάννης βρίσκεται σε τουρκικό έγγραφο του 1765 με τον τίτλο του Κετχουντά (γραμματικού) των Σφακίων. Και αργότερα σε έγγραφο του 1767 ο Νικολός Σγουρομάλλης, αδελφός του Δασκαλογιάννη, επίσης με την ιδιότητα του γραμματικού. Τώρα ο Δασκαλογιάννης του εγγράφου είναι ο ίδιος με τον Δασκαλογιάννη του αγώνα ή είναι ένας από τους πολλούς Ιωάννηδες Δασκάλους και Δασκαλιανούς των Σφακίων; Όσο για την ηλικία του Δασκαλογιάννη, οι ιστορικοί τον θέλουν 40 ετών το 1770.
Αλλά ποια ήταν η κατάσταση το 1769, δηλαδή την εποχή που ο Δασκαλογιάννης προετοίμαζε την επανάστασή του:
Οι Τούρκοι κρατούσαν έναν αιώνα την Κρήτη και τρεις αιώνες τον Μοριά και τη Ρούμελη. Τα Σφακιά, όμως, που δεν ησύχασαν ποτέ σ’ όλο το μάκρος της ενετικής κατοχής, είχαν μια περίεργη τύχη. Το 1648, ενώ είχαν υποταχθεί όλες οι γύρω επαρχίες και τα κάστρα ήταν γκρεμισμένα, δίχως το Μεγάλο, οι Σφακιανοί βοηθούσαν τον Ματθαίο Καλλέργη και τους Ενετούς στις επιχειρήσεις του Αλμυρού. Όπως μας λέει ο Τούρκος ιστορικός Ναϊμά, βασιζόμενοι εις το ορεινόν και δύσβατον της επαρχίας των, δεν διήγον φιλησύχως και επί εποχής των απίστων (Ενετών). Για τον λόγο αυτό -συνεχίζει ο ιστορικός- έστειλαν οι Τούρκοι τον Κετχουντά της Ρούμελης Κουτούζ Αλή Αγά, όστις κατέλαβε το φρούριον, καταδιώξας και διασκορπίσας τους απειθείς τούτους (Σφακιανούς). Ο αρχιστράτηγος προσέφερε διάφορα δώρα και επεδαψίλευσε διαφόρους φιλοφρονήσεις εις τον ρηθέντα Αλή Αγάν. Άλλος, όμως, Τούρκος, ο γνωστός μας από την περιήγησή του, ο Εβλιά Τζελεμπή, αναφέρει ότι τα Σφακιά τα πάτησε ο ίδιος ο θρυλικός για το παράστημα και την ανδρεία του Δελή Χουσεΐν Πασάς, ο Γαζής. Μετά λίγα χρόνια, και συγκεκριμένα το 1658, ύστερα από συνομιλίες με τον Χουσεΐν Πασά, τα Σφακιά που μέχρι τότε ήταν φέουδο του ίδιου του Χουσεΐν, υπάγονται στο βακουφικό σύστημα. Και αφιερώνονται στις ιερές πόλεις Μέκκα και Μεδίνα. Στα Σφακιά φαίνεται ότι έμεινε για λίγο καιρό Τούρκος αξιωματούχος. Αλλά κανένας δεν εγκαταστάθηκε μόνιμα. Τους φόρους τους, που ήταν ένα αστείο ποσό για τα εμπορευόμενα ή πειρατικά έστω, Σφακιά, πότε τους πλήρωναν και πότε όχι, οι Σφακιανοί. Πότε με διαμαρτυρίες στον ίδιο τον σουλτάνο και πότε με ζοριλίκι, κατάφερναν να γλιτώνουν.
Στα τουρκικά αρχεία του Μεγάλου Κάστρου, που μετέφρασε ο Ν. Σταυρινίδης, βρίσκουμε οργισμένα φιρμάνια των σουλτάνων, που ζητούν να λήξει αυτή η κατάσταση με τους Σφακιανούς. Να ένα γραμμένο «τη τριακοστή του μηνός Ρετζέπ, του έτους χίλια εκατόν εβδομήκοντα δύο (18-3-1759)», δέκα χρόνια πριν από τα γεγονότα που εξιστορούμε: «…παρά ταύτα, οι ραγιάδες της εν λόγω επαρχίας (Σφακίων) συνεργαζόμενοι στενώς μετά των απίστων εχθρών κουρσάρων και όντες λίαν πανούργοι και δόλιοι, βασιζόμενοι δε και εις το δύσβατον των οδών των και το απρόσιτον της Επαρχίας των και συμπεριφερόμενοι πάντοτε μετά σκαιότητος, αρνούνται… την καταβολήν των φόρων των, προβάλλοντες άρνησιν και εμμονήν και αντίστασιν, συγκεντρωθέντων ούτω εις χείρας των άνω των 40.000 γροσίων… Οσάκις δε απέστειλε (ο έφορος) ανθρώπους εις την Επαρχίαν των διά να ζητήσουν… την πληρωμήν… όχι μόνον δεν επλήρωσαν τούτους, αλλ’ ούτε απάντησιν τινά έδωσαν…».
Σε παλιότερα φιρμάνια βρίσκουμε τις ίδιες κατηγορίες του σουλτάνου για τους Σφακιανούς, που «περιφέρονται ένοπλοι» και περιφρονούν τον νόμον. Κάπου-κάπου οι διαταγές του σουλτάνου γίνονται φιλικές προς τους Σφακιανούς και ορίζουν να μη τους ενοχλεί κανένας, να μη τους υποβάλλουν σε ταλαιπωρίες, όταν κατεβαίνουν απ’ τα βουνά τους ν’ αγοράσουν στάρι.
Αντιφατικά φιρμάνια
Για τα «δοσίματα» αυτά υπάρχουν αρκετά τούρκικα χαρτιά. Άλλα είναι οργισμένα και άλλα φιλικά. Ο γραμματικός των Σφακιανών Σγουρομάλλης Νικολός αναγνωρίζει σύμφωνα με έγγραφο του 1767 ότι από το χρέος των Σφακιανών «δεν κατεβλήθη ούτε εν άσπρον ή όβολός τις… αλλά παραμένει ολόκληρον το ποσόν τούτο εις χρέος των ραγιάδων της επαρχίας»? και υπόσχεται πληρωμή. Λίγο πριν, σε βασιλικό «Χάττι Χουμαγιούν» της 19ης Ιουνίου 1765 με το περίφημο ιδιόγραφο «μουτζεπίνιζε αμέλ ολουνά» (ενεργήσθω συνωδά) του σουλτάνου οριζόταν ότι: «Άμα τη λήψει, ενεργούντες συμφώνως προς την επί τούτοις εκδοθείσαν διαταγήν μου… φροντίσατε να σέβεσθε την παλαιόθεν εις τα βακούφια ελευθερίαν… Να μην επιτρέψητε εις τους δραγουμάνους ή εις άλλον τινά έξωθεν να προβαίνουν εις ενεργείας αντιβαινούσας τους όρους ανεξαρτησίας αυτών».
Πού σημαίνει ότι δεν ελάμβαναν ειδικά μέτρα κατά των Σφακίων, δεν τα εξαιρούσαν από την ευνοϊκή μεταχείριση των βακουφίων, παρά την άρνηση των Σφακιανών να πληρώνουν φόρους.
Θρύλος αλλά και ιστορία έχουν μια εξήγηση για την αντίφαση: Μια γυναίκα προστάτευε τα Σφακιά μέσα στα σεράγια του Σουλτάνου εκείνο τον καιρό:
«Η εκ των εναρέτων μουσουλμανίδων Φατμά Χατούν, Χανούμ Σουλτάν, είη διαρκής η αγνότης αυτής…», γράφουν τα τεφτέρια.
Όταν τους απειλούσαν οι Τούρκοι, οι μισοί Σφακιανοί έμπαιναν στα καράβια και ανοίγονταν στο πέλαγος και οι άλλοι μισοί ανέβαιναν στα απάτητα βουνά και στα άγρια φαράγγια και δεν μπορούσε κανείς να τους πειράξει. Διαβάζουμε σε φιρμάνι της εποχής:
«Εάν δε, παρ’ ελπίδα, φθάση απεσταλμένος τις εις την επαρχίαν των, οι κατηραμένοι κάτοικοί της και οι υπόλοιποι καπεταναίοι τους διαφεύγουν…».
Στον όρμο του Λουτρού, που ήταν το «κεντρικό λιμάνι» των Σφακίων, υπήρχε πλούτος και μεγαλείο. Στην Ανώπολη της οποίας επίνειο ήταν το Λουτρό, η αρχοντιά ήταν έκδηλη. Και όχι μόνον εκείνη την εποχή. Στα χαρτιά των Ενετών αναφέρεται ένα μεγαλοπρεπές γεύμα του καπετάν Κατσούλη Πατεροζάπα στον γενικό προβλεπτή Κρήτης Γερώνυμο Καπέλο, ο οποίος επιχειρούσε επίσκεψη φιλίας στα Σφακιά το 1608. Στο τραπέζι αυτό, σύμφωνα με τα χαρτιά των Ενετών, ο Ανωπολίτης καπετάνιος άπλωσε τριακόσια αργυρά σκεύη.
Και στη χώρα Σφακίων, στον Ομπρός Γιαλό «με τσ’ εκατόν τις εκκλησιές, τα πλούσια τα σεράγια» κατοικούσαν άρχοντες «καλόσειροι» και ναύτες «παινεμένοι».
Οι πεδινοί αδιαφορούν
Υπάρχουν ακόμη αρκετά πράγματα που πρέπει ν’ αναφέρει κανείς προλογικά:
Οι Σφακιανοί είχαν μια άλλοτε σιωπηρή και άλλοτε αιματηρή αντιδικία με τους πεδινούς Κρητικούς. Ο ιστορικός των Σφακίων Γρ. Παπαδοπετράκης, φανατικός υπέρ των συμπατριωτών του, ομιλεί περί εχθρότητος που οφείλετο στην υπεροχή των Σφακιανών, φυλετική και ψυχολογική. Οι Σφακιανοί ήταν άνδρες ωραίοι, ευσταλείς, γενναίοι και σχετικώς ευκατάστατοι. Ακόμη και οι εγκατεστημένοι στα «κατωμέρια», με την ευφυΐα, την εργατικότητα και την ευελιξία τους, υπερείχαν των άλλων. Δημιουργούσαν περιουσίες και σχέσεις και ξεχώριζαν στις κοινωνίες που ζούσαν σε όλες τις εποχές. Έγγραφα του καιρού εκείνου ομιλούν για δολοφονίες Σφακιανών από άλλους Κρητικούς στην περιοχή του Ηρακλείου.
Επίσης αναφέρεται περιστατικό φορολογικής μορφής: Οι Τούρκοι αφαίρεσαν φορολογικά «δελτία» από τα Σφακιά και τα προσέθεσαν σε άλλες επαρχίες. Προφανώς διότι δεν μπορούσαν να τα εισπράξουν οι φορατζήδες.
Ο Δασκαλογιάννης πρέπει να γνώριζε ότι οι πεδινοί Κρητικοί δεν θα σηκώνονταν μαζί του. Ήταν άλλωστε έναν αιώνα άοπλοι και άμαθοι των όπλων, σε αντίθεση με τους δικούς του που οπλοφορούσαν από νήπια. Ακόμη: Στα Σφακιά υπήρχε μία ή και περισσότερες ομάδες καταδρομέων.
Η Ιστορία διασώζει μία με αρχηγό τον Μάρκο, γιο του καπετάν Γιωργάκη. Η ομάδα του Γιωργακομάρκου ρήμαζε τα υποστατικά των αγάδων, πέρα από τα Σφακιά, στα αποκορωνιώτικα και τα ρεθεμνιώτικα χωριά. Έπεφταν τη νύχτα, εξόντωναν τους αγάδες και τους ανθρώπους τους και γύριζαν στα Σφακιά φορτωμένοι με «κούρσος». Ήταν δεινοί νυχτοπολεμιστές και οδοιπόροι. Οι Τούρκοι τους αποκαλούσαν «Σεϊτάν τακιμί» και τον αρχηγό τους Δαιμονάρχη. Οι Σφακιανοί είχαν και μόνιμη αντιδικία με τον μεγάλο γαιοκτήμονα και κτηνοτρόφο Ιμπραήμ Αληδάκι, έναν απόγονο Ενετών εξωμοτών που κρατούσε όλες τις βορινές πλευρές των Σφακιανών βουνών. Είχε στήσει μιτάτα, πάει να πει στάνες, δεκατέσσερις από τα σύνορα του Ρεθύμνου μέχρι τη Μαλάξα, το βουνό που στέκει πάνω από τη Σούδα.
Ο πύργος του, παλιό ενετικό φρούριο, κτισμένο πάνω στη μοναδική έξοδο των Σφακιών, στέγαζε δεκάδες ενόπλους, μεταξύ των οποίων και χριστιανούς. Και οι ποιμένες του είχαν συνεχείς αντιδικίες με τους Σφακιανούς.
Ο Αληδάκις ήταν ο βασικός επιτηρητής των Σφακιανών και ο πληροφοριοδότης των Τούρκων, γι’ αυτό και δεν τον χώνευαν οι άλλοι αγάδες της περιοχής και δεν αντέδρασαν όταν, λίγα χρόνια αργότερα, τον εξόντωσαν οι Σφακιανοί.
«Ολυμπιακοί»
στο Φραγκοκάστελλο
Παρά τη μυστικότητα, φήμες πως τα Σφακιά ετοιμάζονταν να σηκωθούν διέτρεχαν τις άγριες ακρογιαλιές, κατέβαιναν στα βάθη των επτά μεγάλων φαραγγιών και έφταναν ως τις δεκάδες κορυφές, που υψώνουν το μεγαλείο των Μαδάρων ως δυόμισι χιλιόμετρα ψηλά. Οι Τούρκοι ήταν φοβισμένοι από τις φήμες για τον ρωσικό στόλο που είχε κατακλύσει το Αιγαίο. Και περίμεναν ανήσυχοι την έκρηξη.
Κείνο το καλοκαίρι του 1769 ήταν ευτυχισμένο στα Σφακιά. Κουβαλούσαν τα καράβια από τη θάλασσα. Κουβαλούσαν οι «δαιμόνιοι» από τους κάμπους τα έχη των αγάδων και το πανηγύρι του Άι Νικήτα στο Φραγκοκάστελλο ήταν από τα πιο μεγάλα που είδε ο τόπος.
…Στα παράλια του Λιβυκού, στην ανατολική άκρη των Σφακιών, είναι ένας κάμπος μικρός. Κοντά στο κύμα έχουν σηκώσει ένα μικρό κάστρο οι Ενετοί, που το είπαν οι ντόπιοι Φραγκοκάστελλο. Αυτό το Φραγκοκάστελλο το δόξασε, στα 1828, ο Χατζή Μιχάλης Νταλιάννης με τη θυσία του. Κείνη την εποχή το κάστρο ήταν έρημο, μα κοντά του το ρημοκκλήσι του Άι Νικήτα είχε σπουδαίες δόξες. Το πανηγύρι γινόταν στις 15 του Σεπτέμβρη, με μεγάλη επισημότητα. Έφταναν απ’ όλα τα χωριά των Σφακιών και της Ρίζας πανηγυριώτες, με σφάγια και τυριά και μέλια. Έφτανε ο επίσκοπος, ηγούμενοι και παπάδες. Καπετάνιοι, παλικάρια και κοπελούδες. Παλιό λαϊκό τραγούδι αναφέρεται στο πανηγύρι αυτό:
«Σα θες να δης και να χαρής όμορφα παλληκάρια
άμε στο Φραγκοκάστελλο να ’ναι τ’ Αγιού Νικήτα.
Να κατεβούν τα δυο χωριά η Νίμπρος και τ’ Ασκύφου
και τ’ άλλα τα γυρόχωρα…
Να δης σγουρούς να δης ξανθούς κι όμορφους κοπελλιάρους.
Να δης ψηλούς για το σπαθί, κοντούς για το ντουφέκι…
με τα μακράν τωνε σκουλιά με τσοι πισωκαυκάλες
τ’ αμπέθια των τα μαλλιαρά και τσ’ ανοιχτές κουτάλες…
Μετά τη μεγάλη λειτουργία κάθιζε γύρω στα καζάνια ο λαός, έτρωε, έπινε και τραγουδούσε. Ήταν βρασμένα τα τασιμάρικα σφαχτά, απλωμένα τα τυριά, οι μυζήθρες. Οι Σφακιανοί αγαπούν το βραστό κρέας με το μέλι. Αγαπούν και το κρασί. Το κέφι άναβε ευθύς και χαλούσε ο κόσμος από το ντουφεκίδι. Το απομεσήμερο άρχιζαν τ’ αγωνίσματα. Με τάξη τα παλικάρια, κάτω απ’ τ’ αυστηρά μάτια των γερόντων έτρεχαν, πηδούσαν έριχναν στο σημάδι, πετούσαν το βόλι κατά τον τρόπο τον κρητικό και το λιθάρι. Οι γέροι έβγαζαν κρίση και βράβευαν τους νικητές. Δουλειά δύσκολη κι επικίνδυνη γιατί ξεσπούσαν καβγάδες ανάμεσα στους οπλισμένους νέους. Ήταν οι Ολυμπιακοί αγώνες των Σφακιανών.
Αλλά χειμώνιαζε πια και τα σφακιανά κοπάδια έπρεπε να ετοιμάζονται να κατεβούν στα χειμαδιά. Όσοι βοσκοί είχαν τα χειμαδιά τους κοντά στα Σφακιά δεν είχαν ανησυχία καμιά. Οι άλλοι, που έπρεπε να περάσουν τα πρόβατα στα κατωμέρια, δείλιαζαν. Τους καθησύχασε όμως ο δάσκαλος που πίστευε ότι δεν θα τους χτυπήσουν πρώτοι οι Τούρκοι ειδικά τους Σφακιανούς. Στον Μοριά και στις άλλες ελληνικές περιοχές οι σφαγές είχαν ήδη εκδηλωθεί.
Η επανάσταση αρχίζει.
Ο Δασκαλογιάννης αφού ξεπέρασε τους ενδοιασμούς των καπεταναίων, και αφού τους βεβαίωσε ότι ο Μόσκοβος μάχεται κιόλας στα ελληνικά νερά, έφυγε για την Αδριατική και γύρισε τα Χριστούγεννα του ίδιου χρόνου φορτωμένος όπλα και ελπίδες. «Μεσούντος του μηνός Σιεβάλ», δηλαδή το τέλος Ιανουαρίου 1770, οι Τούρκοι των Χανίων αναφέρουν στον σουλτάνο ότι, όπως αποκαλύπτουν «εξ αλλεπαλλήλων πηγών γραπταί πληροφορίαι», δεκάδες ρούσικα πλοία εισέβαλαν στη Μεσόγειο από το Γιβραλτάρ. Φήμες αλλά και αληθινές ειδήσεις πήγαιναν και ήρχοντο ανάμεσα στα Χανιά και την Κωνσταντινούπολη. Οι πασάδες της Κρήτης πανικόβλητοι απαγόρευσαν στους Χριστιανούς να φορούν ρούχα όμοια με των Τούρκων. Στις πόρτες τους χάραξαν διακριτικά σημάδια…
Μετά τις καθιερωμένες συνελεύσεις στις οποίες όλοι οι «άνδρες των αρμάτων» ψήφιζαν, στις αυλές της Παναγίας της Θυμιανής, πόλεμο ή ειρήνη, οι καπετάνιοι κίνησαν, φανερά πλέον, τις προπαρασκευές. Με πρόσχημα το Πάσχα, έφευγαν από τα Κάστρα και τα πεδινά χωριά οι Σφακιανοί «άποικοι» και μαζεύονταν στα Σφακιά για να αρματωθούν και να καταταχθούν στα επαναστατικά σώματα. Τουρκικό έγγραφο επισημαίνει ότι οι άπιστοι αυτοί «ανεχώρησαν κρυφίως εκ των χωρίων όπου διέμενον και συνεκεντρώθησαν άπαντες εις την επαρχίαν Σφακίων». Αλλά κανένας άλλος «κατωμερίτης» δεν κινήθηκε.
Σύμφωνα με τον λαϊκό ποιητή «Μπάρμπα Μπατζελιό», τον όμηρο του Δασκαλογιάννη, «μια μέρα τ’ Απριλιού, ως το κολατσιδάκι» οι Σφακιανοί οργάνωσαν το στρατόπεδό τους στο μικρό οροπέδιο Κράπη, στην έξοδο του φαραγγιού του Κατρέ, στα σύνορα με τον Αποκόρωνα. Αλλά οι πληροφορίες του Μπατζελιού δεν είναι πάντα ακριβείς. Οι επαναστατικές ενέργειες είχαν αρχίσει από πριν. Ασύδοτοι και ασυγκράτητοι νεαροί επαναστάτες είχαν οργανώσει συστηματικές επιθέσεις κατά των αγάδων. Την 25 Μαρτίου 1770, μια μέρα που αργότερα θα γίνει εθνικό σύμβολο, δεκάδες παπάδες πάνοπλοι και δύο χιλιάδες επαναστάτες με τους καπετάνιους τους, ύστερα από μια πανηγυρική λειτουργία μετά των απαραιτήτων πυροβολισμών, κήρυξαν την επανάσταση. Αρχηγοί των επαναστατών, εκτός από τον Δασκαλογιάννη αναφέρονται ο Μανούσακας, ο Γιωργάκης, ο Βουρδουμπάς, ο Χούρδος, ο Μπουνάτος, ο παπα Σήφης, ο Βολούδης, ο Μωράκης, ο Σκορδίλης και αρκετοί άλλοι -οι Σφακιανοί είχαν από τότε το πάθος για το καπετανιλίκι…
«Μολών Λαβέ»
Ο Δασκαλογιάννης με τους δικούς του κατέβηκε στον Αποκόρωνα, οπλισμένος αυτή τη φορά. Και στο κεφάλι του τύλιξε μαύρο κεφαλομάντιλο στη θέση του ναυτικού καλπακιού. Άλλοι καπετάνιοι πέρασαν στα Ρεθεμνιώτικα. Ο Δασκαλογιάννης έφτασε στη Μαλάξα και με το ναυτικό κανοκιάλι ερευνούσε το κρητικό πέλαγος για να ανακαλύψει τα ρούσικα καράβια που περίμενε. Λίγες μέρες πριν είχε απαντήσει με ένα «Μολών Λαβέ» στους απεσταλμένους των Τούρκων, ιερωμένους, που έφερναν πρόταση συνδιαλλαγής: «Κατ’ ουδένα τρόπον ησυχάζομεν!»
Το τουρκικό κράτος, βαρυκίνητο ως συνήθως, άργησε κάπως να αντιδράσει. Η πληροφορία του Μπατζελιού ότι «Στσ’ είκοσιέξε τ’ Απριλιού, πρίχου σηκώσει η μέρα – μπαίνουν οι Τούρκοι στα Σφακιά με το σπαθί στη χέρα» είναι τελείως ανακριβής. Ο σουλτάνος είχε πληροφορηθεί από τις 10 Απριλίου τις κινητοποιήσεις του Δασκαλογιάννη. Αλλά δεν ήθελε να κινηθεί χωρίς να εξακριβώσει τις πληροφορίες. Στις 7 Μαΐου του 1770 έφτασε στο Μεγάλο Κάστρο αυτοκρατορικό φιρμάνι που όριζε: «Αν εξακριβώσητε ότι πράγματι ούτοι (οι Σφακιανοί) τυγχάνουσι επαναστάτες και στασιαστές, ενισχύουν δε τους εχθρούς της πίστεως και προβαίνουν εις πράξεις ανατρεπτικάς… τότε πάντες υμείς εν ομοφωνία εκστρατεύσατε εναντίον τους και προβήτε εις την σφαγήν και τον αφανισμόν αυτών…».
Στο μεταξύ οι επαναστάτες εξόντωναν τους Κρητότουρκους του κάμπου και τις φρουρές των μικρών πύργων.
Κατά τα τουρκικά αρχεία, στις 28 Μαΐου ο αρχηγός του στρατού που είχε εντολή να χτυπήσει τους επαναστάτες αναφέρει ότι οι προσπάθειές του να ησυχάσει τους Σφακιανούς απέτυχαν. Ο ηγούμενος του Πρέβελη και ο επίσκοπος Αρκαδίας (Μεσαράς) που έστειλε για συμφωνίες εκδιώχθηκαν από τον Δασκαλογιάννη. Οι μάχες με τον στρατό που συγκεντρώθηκε στις Βρύσες άρχισαν τις ύστερες μέρες του Μαΐου. Οι τουρκικές δυνάμεις χτυπούσαν τα Σφακιά από δυο μέρη. Από την ανατολική διάβαση, περιοχή Τσιλίβδικα – Καλλικράτης. Και, κατά μέτωπον, από την Κράπη προς Ξυλόδεμα. Οι συγκρούσεις συνεχίζονταν νύχτα και μέρα και το αίμα πλημμύριζε τα αυχμηρά βουνά και το ιστορικό λαγκάδι του Κατρέ. Οι πρώτοι νεκροί όμως δεν ήταν ούτε Τούρκοι, ούτε επαναστάτες. Ήταν Χριστιανοί άμαχοι που οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν για μεταφορείς, -σακουλιέρηδες- και τους έστηναν μπροστά από τα δικά τους τμήματα για να δεχθούν πρώτοι τα πυρά των επαναστατών.
Οι Τούρκοι εισβάλλουν
Η υπεροχή των Τούρκων σε αριθμό και η απουσία βοήθειας ανάγκασαν τον Δασκαλογιάννη να αναδιπλωθεί στα βουνά και τα περάσματα. Ο αρχηγός, απογοητευμένος από την απατηλή στάση των Ρώσων, συγκέντρωσε όλα τα τμήματα στις πύλες των Σφακιών. Ο Τούρκος σερασκέρης αναφέρει γραπτώς στον πασά του Μεγάλου Κάστρου την 20ή του μηνός Σαφέρ, 1184, δηλαδή την 6η Ιουνίου 1770 ότι «ο στρατός έφθασε εις την επαρχίαν Σφακίων» και επετέθη «κατά των ληστών» με τηλεβόλα, τουφέκια και λοιπά πολεμικά όργανα (;) κατασφάζων και εξολοθρεύων αυτούς».
Ο αγώνας ήταν σκληρός και άνισος. Αλλά ο τόπος ευνοούσε τους επαναστάτες. Οι Τούρκοι έπρεπε να περάσουν από φαράγγια και άνυδρα βουνά. Οι Σφακιανοί τους περίμεναν παντού, τους αιφνιδίαζαν, κυλούσαν ακόμη και βράχους από τις πλαγιές και τους αποδεκάτιζαν. Οι στρατιώτες που προχωρούσαν συντεταγμένοι μαζί με τα υποζύγια δεν μπορούσαν να αμυνθούν σ’ αυτή την πρωτοφανή μορφή πολέμου. Οι μέρες περνούσαν. Δίψα και ζέστη βασάνιζε τους εισβολείς. Οι Σφακιανοί έδιδαν και μάχες «εκ παρατάξεως» στην είσοδο κάθε χωριού. Οι Τούρκοι περνούσαν αφήνοντας εκατοντάδες νεκρούς στα λαγκοπεράματα και στα ποροφάραγγα.
Ιστορικοί μιλούν για χιλιάδες νεκρούς. Οι Σφακιανοί φόρτωσαν τα μισά γυναικόπαιδα στα καράβια και τα άλλα τα κατέβασαν στα φαράγγια. Και αφού υπεράσπισαν με ηρωισμό και τον τελευταίο οικισμό, άρχισαν τον φονικό κλεφτοπόλεμο. Όμως σε μια επιδρομή στο Λουτρό οι Τούρκοι αιχμαλώτισαν την πρώτη κόρη του Δασκαλογιάννη, τη Μαρία, από κακή συνεννόηση με τους ανθρώπους του πατέρα της. Και ο Δάσκαλος πικράθηκε. Οι Τούρκοι μαζεύτηκαν χαμηλά και στρατοπέδευσαν στο Φραγκοκάστελλο όπου υπάρχει νερό γιατί οι Σφακιανοί δηλητηρίασαν όλα τα πηγάδια της περιοχής. Και από κει με επιδρομές και ενέδρες προσπαθούσαν να συλλάβουν τον Δασκαλογιάννη. Η εντολή του πασά ήταν ρητή: Να συλληφθεί ζωντανός ο αρχηγός. Αλλιώς ο στρατός, παρά τις απώλειες και τις δαπάνες, δεν θα έφευγε από τα Σφακιά.
Αλλά και οι Σφακιανοί βρίσκονταν σε τραγική θέση. Όλα τα χωριά καμένα. Τα κοπάδια, τα σπίτια, οι σοδειές λεηλατημένες. Και έφταναν οι ψυχρές μέρες του Φθινοπώρου. Σε λίγο θα κατέβαιναν χιόνια στα βουνά. Οι θάλασσες θα αγρίευαν. Τα γυναικόπαιδα θα αφανίζονταν. Μέσα σ’ αυτό το τρομερό κλίμα, ο Δασκαλογιάννης αποφάσισε να δεχθεί τις επίμονες προτάσεις των πασάδων. Οι κήρυκες κραύγαζαν κάθε μέρα:
– Αν παραδοθεί ο Δασκαλογιάννης, εμείς θα φύγουμε από τα Σφακιά και θα χορηγήσουμε γενική αμνηστία. Ο Δασκαλογιάννης θα κρατηθεί για ένα διάστημα σαν εγγύηση ότι δεν θα συνεχισθεί η επανάσταση!
Ο Δάσκαλος παραδίδεται
Οι προτάσεις των Τούρκων ίσως επηρέασαν και κάποιους αμάχους που βασανίζονταν στα σπήλαια με μύριες στερήσεις. Την ίδια ώρα ο Δασκαλογιάννης μάθαινε τη συντριβή του σηκωμού στον Μοριά. Ελπίδα δεν υπήρχε. Γνώριζε βέβαια ότι οι Τούρκοι θα τον σκότωναν. Αλλά σαν υπεύθυνος ηγέτης σκεπτόταν κατά τον ποιητή:
«Ο ποθαμός μου στα Σφακιά πολύ καλό θα φέρει,
γιατί ο χειμώνας έρχεται, πάει το καλοκαίρι».
Τελικά, παρά τις αντιδράσεις των πρωτοκαπετάνιων του, αποφάσισε να παραδοθεί. Τον συνόδευσαν μάλιστα τιμητικά και αρκετοί από τους συντρόφους του ως τα σύνορα των Σφακιών. Αλλά οι Τούρκοι τους παγίδευσαν όλους και τους οδήγησαν στο Μεγάλο Κάστρο.
Οι Τούρκοι όσον καιρό κρατούσαν τον Δασκαλογιάννη προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να παγιδεύσουν και τον τρίτο αδελφό του και να βάλουν στο χέρι τους… θησαυρούς του αρχηγού. Οι σύντροφοι του Δασκάλου που τον συνόδευσαν στην απατηλή συμφωνία βασανίζονταν στον λιμανόπυργο του Κάστρου, αλλά τελικά όσοι επέζησαν δραπέτευσαν.
Ένα έγγραφο του πασά, γραμμένο στις 18 Μαρτίου του 1771 (3 Ζηλκαδέ 1184), μιλεί για πέντε Σφακιανούς που ήρθαν σαν αντιπρόσωποι «των μετά την ήτταν διασωθέντων μικρών και μεγάλων της επαρχίας Σφακίων» και προστάζει τους Τούρκους αξιωματούχους να τους ανακοινώσουν τους παρακάτω όρους, στο Ιεροδικαστικό Συμβούλιο: Να πληρώσουν τους φόρους. Να παραδώσουν τα όπλα τους. Να παραδοθούν οι πρωτεργάτες του σηκωμού. Να μη συνεργάζονται με τους πειρατές και τους χαΐνηδες (αντάρτες) και να συλλάβουν όσους μπορούν απ’ αυτούς, ή να τους διώξουν από τα βουνά τους για να μπορούν να τους εξοντώσουν οι Τούρκοι. Να μην επιδιορθώνουν τις εκκλησίες τους χωρίς άδεια και να μη χτίζουν καινούργιες. Να μη φορούν τούρκικα ρούχα, να μη χτίζουν ψηλά σπίτια, να απέχουν από πολεμικές ενέργειες και θρησκευτικές επιδείξεις. Και «πάντες οι προλαβόντως αιχμάλωτοι και εξανδραποδισθέντες, Μουσουλμάνοι και μη, οι καταφυγόντες εντεύθεν εις τα μέρη εκείνα, να αποδοθούν άνευ ταλαιπωριών εις τους κατόχους των».
Αυτός ο τελευταίος όρος είναι παράξενος και κατά κάποιο τρόπο επιβεβαιώνει μερικές ιστορίες του λαού για τις κοινωνικές πεποιθήσεις του Δασκαλογιάννη: Για ελευθέρωση των σκλάβων όλων, για δικαιοσύνη και ισότητα. Είναι τόσο ισχνές οι ιστορίες αυτές, που δεν μπορούν να αναστηθούν, με όση καλή διάθεση. Ο Δάσκαλος, ωστόσο, ταξίδευε στην Ευρώπη συχνά και τα χρόνια εκείνα όλα τα αστικά κέντρα της φλέγονταν από τις «καινούργιες ιδέες». Δεν είναι απίθανο, λοιπόν…
Η διαταγή του πασά, με τους νέους όρους, δίδει οδηγίες στον μουφτή να ανακοινώσει «πάντα ταύτα εις τους ως είρηται ισχυρογνώμονας και να αποδεχθώσιν υπό τους όρους τούτους την υποτέλειαν… να υποδείξωσι τους εγγυητάς των κλπ.». Τους αποδέχθηκαν, δεν τους αποδέχθηκαν, δεν ξέρουμε. Μα και δεν έχει καμιά σημασία η υπογραφή των πέντε αυτών, αφού τέσσερα χρόνια από την παράδοση του Δασκαλογιάννη, τα Σφακιά είναι «επί ποδός πολέμου» ακόμη και δεν ξέρουμε αν σταμάτησε ποτέ από τότε η ανταρσία.
Τον έγδαραν ζωντανό
Στις 17 Ιουνίου 1771 το πρωί, ο πασάς φώναξε ένα βάρβαρο γιανίτσαρο, ειδικό στους βασανισμούς, και του παράδωσε τον Δάσκαλο.
– Θέλω το θάνατο σκληρό και στη μεγάλη πλατεία.
Ο «ειδικός» κάλεσε σε σύσκεψη την παρέα του και βρήκαν τον τρόπο που θα σκότωναν τον Δάσκαλο. Τον έσυραν στους δρόμους. Μαζεύτηκαν τα μπουλούκια απ’ όλες τις γειτονιές. Άκουσαν οι Χριστιανοί τη βοή να σηκώνεται από τις τέσσερις άκρες της πολιτείας και μαντάλωσαν τα σπίτια τους. Οι φονιάδες ξεκίνησαν για την πλατεία της ανατολικής πύλης του Μεγάλου Κάστρου. Ακ Μεϊτάν την έλεγαν οι Τούρκοι. Μπροστά έσερναν τον μελλοθάνατο και πίσω ακολουθούσαν άγριοι και πολεμικοί, οι ηρωικοί γιανίτσαροι, έτοιμοι να δείξουν την ανδρεία τους πάνω στον δεμένο Δασκαλογιάννη. Ήρθαν μαραγκοί, έμπηξαν τέσσερις πασσάλους στο χώμα, κάρφωσαν σανίδες κι έκαναν ένα κάθισμα ψηλό.
– Γιάε που θα σε κάτσω, Δάσκαλε. Στο θρόνο, σαν το μητροπολίτη, έλεγε ο δήμιος.
Ο Δάσκαλος άκουε και δε μιλούσε. Είχε το κεφάλι ίσιο όσο γινόταν. Κείνη την ώρα, στην πλατεία του Μεγάλου Κάστρου, ένιωθε πως κρινόταν η Κρήτη στο πρόσωπό του κι έκανε κουράγιο κι έσφιγγε τα δόντια του να μην την προσβάλει. Με τον φριχτό θάνατο που του ετοίμαζαν οι Τούρκοι, λογάριαζαν πως θα γελοιοποιούσαν τον πρώτο επαναστάτη της Κρήτης. Αυτό το καταλάβαινε ο Δάσκαλος. Και μάζευε τη δύναμή του να δώσει την ύστερη μάχη.
Όταν τέλειωσε ο «θρόνος» τον σήκωσαν και τον κάθισαν επάνω. Του ’δεσαν χέρια και πόδια. Του ’δεσαν και το κορμί γερά να μη μπορεί να κινηθεί! Και σάλπισαν.
Τότε ήρθε ένας γιανίτσαρος με ξυράφι στο χέρι. Ανέβηκε στον «θρόνο», άρπαξε τον μάρτυρα απ’ τα μαλλιά και άρχισε να τον γδέρνει σιγά-σιγά, μαστορικά, σαν να τον ξύριζε. Έκοβε λουρίδες από το κεφάλι μέχρι το στήθος κι ύστερα άλλες προς την ωμοπλάτη. Φρίκιασε ο όχλος να δει τέτοιο θέαμα. Πήδηξαν τα αίματα και γέμισαν τα χέρια των δημίων. Ο «ειδικός» έπαιρνε τις λουρίδες και τις πετούσε πάνω στο πλήθος:
– Τζάμπα πετσί για τα στιβάνια σας!
Εκείνο, όμως, που περίμεναν οι Τούρκοι αξιωματούχοι, δεν έγινε. Μάταια λογάριαζαν πως ο Δάσκαλος θα ούρλιαζε, θα ’κλαιγε, θα γύρευε έλεος. Εκείνος πάλευε σαν άντρας περήφανος με τους φοβερούς πόνους. Κάθε φορά που το ξυράφι έκοβε το κορμί του, ακουγόταν ένα πνιχτό μουγκρητό. Τίποτε άλλο.
Η εκδίκηση
Ο όχλος εκνευρίστηκε από την αντοχή του. Ένιωθαν πως τούτος ο γκιαούρης περιφρονούσε τον θάνατο και τους δημίους του, κέρδιζε μια κρατερή μάχη μέσα στην καρδιά του Μεγάλου Κάστρου και αποθηριώθηκαν. Ύβρισαν τον Χριστό και τους Κρητικούς και απείλησαν γενική σφαγή για μια στιγμή.
Ένας Τούρκος, ο Χασάν Μαράζης, διηγήθηκε σε βαθιά γεράματα, την εντύπωση που του ’κανε ο ηρωικός θάνατος του Δασκάλου. Ήταν τότε νέος και φανατικός. Έβλεπε τον καπετάνιο να παλεύει συγκρατημένος με τα βασανιστήρια και τρόμαξε: «Αυτός δεν ήταν άνθρωπος, μα την πίστη μου».
Το βράδυ, λέει, όταν γύριζε στο σπίτι του, νόμιζε πως τον ακολουθούσε παντού η σκιά του ήρωα, εκδικητική. Και όχι μόνο αυτός. Όλοι οι Τούρκοι, όταν τέλειωσε το κακούργημα και γύριζαν στα σπίτια τους, ένιωθαν σαν ηττημένοι. Μόλις προχώρησε το ξυράφι στο κορμί του Δασκάλου, η βασανισμένη ψυχή του βγήκε και πορεύτηκε προς τον Θεό της ήρεμη και περήφανη. Οι δήμιοι, όμως, συνέχισαν και μετά τον θάνατό του να κόβουν το δέρμα του νεκρού και να το πετούν στον όχλο.
Για να πιστέψουν πως πέθανε τον άφησαν πάνω στα ξύλα, δυο μέρες, να τον σαπίσει ο καλοκαιρινός ήλιος. Ύστερα έβαλαν δυο ραγιάδες και τον έθαψαν σ’ ένα λάκκο, μια δεκαριά βήματα νοτιοανατολικά από τη γωνία της Ακ-Τάμπιας. Εκεί σκέπασε το λείψανό του το χώμα του Κάστρου κι η λησμονιά.
Η είδηση του μαρτυρικού θανάτου του Δασκαλογιάννη συγκλόνισε τα Σφακιά. Οι καπετάνιοι, που έμειναν με το τουφέκι στα χέρια πάνω στα ερείπια, ορκίστηκαν εκδίκηση.
Συνέχισαν τις επιδρομές κατά των αγάδων και τρία χρόνια αργότερα εξόντωσαν και τον πανίσχυρο Αληδάκι και τις εκατοντάδες των ανθρώπων του πυρπολώντας τον πύργο του και καταστρέφοντας τα υποστατικά του. Από τότε το ηρωικό πνεύμα δεν έπεσε στα Σφακιά. Μερικοί σύντροφοί του έφτασαν γέροντες αλλά σοφοί και γενναίοι ως το δεκάχρονο κρητικό ’21 και πρόσφεραν συμβουλές και αίμα. Η θυσία του Δάσκαλου δεν πήγε χαμένη…
Πηγή: http://filonohpontou.wordpress.com
Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΖΗΤΟΥΝ 25 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Με την ενυπόγραφη επιστολή που ακολουθεί, 35 άνθρωποι των τεχνών και του πολιτισμού της χώρας κάνουν έκκληση στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, για άμεση παρέμβαση.
Έκκληση προς τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια κάνουν σήμερα τριανταπέντε άνθρωποι του πολιτισμού και των Τεχνών της χώρας υπογράφοντας το παρακάτω κείμενο.
“Κύριε πρόεδρε,
Σεβόμενοι το αξίωμά σας και πεπεισμένοι ότι η ψυχή σας, ως ανωτάτου άρχοντος, ζητεί «τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών, τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε», όπως θα έλεγε ο Καβάφης, απευθυνόμαστε στο πρόσωπό σας για να σας ζητήσουμε…
στις τραγικές αυτές συγκυρίες που αφανίζουν τη χώρα μας, να θυμηθείτε την ενεργό συμμετοχή σας στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και να σας παρακαλέσουμε, παρά τις μειωμένες αρμοδιότητές σας –μείωση που και ο ίδιος υπερψηφίσατε ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ– να παρέμβετε πριν ολοκληρωθεί η μετατροπή της Ελλάδας σε σατραπεία ξένων συμφερόντων, πριν οι πολίτες της –όσοι δεν καταφέρουμε να μεταναστεύσουμε ή δεν πεθάνουμε από μαρασμό– χωριστούμε στα δύο: πολυπτυχιούχοι επιστάτες και αγράμματοι δούλοι η μια πλευρά, άνεργοι και ζητιάνοι η άλλη, σε μια πατρίδα που θα έχει χάσει οριστικά και αμετάκλητα την εθνική της κυριαρχία και τον πολιτισμό της”.
Με τιμή,
Νίκος Αλευράς
Λούλα Αναγνωστάκη
Αλέξανδρος Ασωνίτης
Αλέξης Βερούκας
Κώστας Γάκης
Κάτια Γέρου
Αριστείδης Γιαγιάννος
Θοδωρής Γκόνης
Αγαθή Δημητρούκα
Μάρω Δούκα
Μάνος Ελευθερίου
Ιωάννα Καρυστιάνη
Γιώργος Κορδομενίδης
Θωμάς Κοροβίνης
Εύα Κοταμανίδου
Θόδωρος Κοτεπάνος
Γιάννης Μετζικώφ
Μανώλης Μητσιάς
Νάνα Μούσχουρη
Ισμήνη Μπονάτσου
Βασίλης Νικολαΐδης
Σταύρος Ξαρχάκος
Νίκος Ξυδάκης
Πέτρος Παράσχης
Μάνια Παπαδημητρίου
Στέλιος Σκοπελίτης
Γιώργος Σκούρτης
Έφη Σπηλιώτη
Γιώργος Σταθόπουλος
Νίκος Στεφάνου
Κωνσταντίνος Τζαμιώτης
Σωτήρης Τριβιζάς
Γιάννης Υφαντής
Βλάσης Φρυσίρας
Γιώργος Χρονάς
Πηγή: http://udemand.wordpress.com
Έκκληση προς τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια κάνουν σήμερα τριανταπέντε άνθρωποι του πολιτισμού και των Τεχνών της χώρας υπογράφοντας το παρακάτω κείμενο.
“Κύριε πρόεδρε,
Σεβόμενοι το αξίωμά σας και πεπεισμένοι ότι η ψυχή σας, ως ανωτάτου άρχοντος, ζητεί «τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών, τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε», όπως θα έλεγε ο Καβάφης, απευθυνόμαστε στο πρόσωπό σας για να σας ζητήσουμε…
στις τραγικές αυτές συγκυρίες που αφανίζουν τη χώρα μας, να θυμηθείτε την ενεργό συμμετοχή σας στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και να σας παρακαλέσουμε, παρά τις μειωμένες αρμοδιότητές σας –μείωση που και ο ίδιος υπερψηφίσατε ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ– να παρέμβετε πριν ολοκληρωθεί η μετατροπή της Ελλάδας σε σατραπεία ξένων συμφερόντων, πριν οι πολίτες της –όσοι δεν καταφέρουμε να μεταναστεύσουμε ή δεν πεθάνουμε από μαρασμό– χωριστούμε στα δύο: πολυπτυχιούχοι επιστάτες και αγράμματοι δούλοι η μια πλευρά, άνεργοι και ζητιάνοι η άλλη, σε μια πατρίδα που θα έχει χάσει οριστικά και αμετάκλητα την εθνική της κυριαρχία και τον πολιτισμό της”.
Με τιμή,
Νίκος Αλευράς
Λούλα Αναγνωστάκη
Αλέξανδρος Ασωνίτης
Αλέξης Βερούκας
Κώστας Γάκης
Κάτια Γέρου
Αριστείδης Γιαγιάννος
Θοδωρής Γκόνης
Αγαθή Δημητρούκα
Μάρω Δούκα
Μάνος Ελευθερίου
Ιωάννα Καρυστιάνη
Γιώργος Κορδομενίδης
Θωμάς Κοροβίνης
Εύα Κοταμανίδου
Θόδωρος Κοτεπάνος
Γιάννης Μετζικώφ
Μανώλης Μητσιάς
Νάνα Μούσχουρη
Ισμήνη Μπονάτσου
Βασίλης Νικολαΐδης
Σταύρος Ξαρχάκος
Νίκος Ξυδάκης
Πέτρος Παράσχης
Μάνια Παπαδημητρίου
Στέλιος Σκοπελίτης
Γιώργος Σκούρτης
Έφη Σπηλιώτη
Γιώργος Σταθόπουλος
Νίκος Στεφάνου
Κωνσταντίνος Τζαμιώτης
Σωτήρης Τριβιζάς
Γιάννης Υφαντής
Βλάσης Φρυσίρας
Γιώργος Χρονάς
Πηγή: http://udemand.wordpress.com
Κυριακή 12 Ιουνίου 2011
ΕΚΤΕΛΕΙΤΑΙ ΔΙ΄ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ Ο ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ
Πρόδρομος και πρωτεργάτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, ο Αντώνιος Κυριαζής ή Κυρίτζης -όπως ήταν το πραγματικό όνομά του- γεννήθηκε το 1757 στο Βελεστίνο της Μαγνησίας. Ο ίδιος προτίμησε να χρησιμοποιεί ως επώνυμο αυτό της γενέτειράς του, ενώ οι έλληνες διανοούμενοι που ζούσαν στην εξορία τον αποκαλούσαν Φεραίο, επειδή στην αρχαιότητα η πόλη του ονομαζόταν Φεραί.
Ο νεαρός Ρήγας εγκατέλειψε το Βελεστίνο πολύ νωρίς, αφού πρώτα πήρε την βασική του μόρφωση. Το 1785 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνέχισε τις σπουδές του κι εντάχθηκε στο περιβάλλον των Φαναριωτών, ενώ το 1788 εγκαταστάθηκε στη Βλαχία ως διοικητικός υπάλληλος.
Στα χρόνια που ακολούθησαν διακρίθηκε ως λόγιος και συγγραφέας. Το 1790 και το 1796 ταξίδεψε στη Βιέννη για να τυπώσει τα βιβλία του, μεταξύ αυτών το «Σχολείο των ντελικάτων εραστών», το «Φυσικής Απάνθισμα», ο «Ηθικός Τρίποδας» και ο «Ανάχαρσις».
Ως κορυφαίο έργο του, πάντως, θεωρείται η «Νέα Πολιτική Διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας» που περιείχε:
- τον Θούριο, γνωστό επαναστατικό άσμα
- μια επαναστατική προκήρυξη
- τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου σύμφωνα με τα πρότυπα των Γάλλων Διαφωτιστών
- το Σύνταγμα του Ρήγα
Το πολιτικό όραμα του Ρήγα συνίστατο στη δημιουργία μιας πολυεθνικής βαλκανικής επικράτειας που θα ήταν απαλλαγμένη από τις αγκυλώσεις της οθωμανικής πολιτικής και στην οποία οι Έλληνες θα είχαν κυρίαρχη θέση. Για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου προσπάθησε να εξεγείρει όλους τους υπόδουλους στους Οθωμανούς λαούς της Βαλκανικής εναντίον του κοινού τυράννου.
Επεδίωξε, μάλιστα, να συναντήσει τον Μεγάλο Ναπολέοντα για να ζητήσει τη βοήθειά του. Συνελήφθη, όμως, στις 19 Δεκεμβρίου του 1797 από τους Αυστριακούς στην Τεργέστη και παραδόθηκε στους Τούρκους, οι οποίοι τον σκότωσαν δια στραγγαλισμού στις 12 Ιουνίου του 1798 στο Βελιγράδι.
Πηγή: www.sansimera.gr
Ο νεαρός Ρήγας εγκατέλειψε το Βελεστίνο πολύ νωρίς, αφού πρώτα πήρε την βασική του μόρφωση. Το 1785 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνέχισε τις σπουδές του κι εντάχθηκε στο περιβάλλον των Φαναριωτών, ενώ το 1788 εγκαταστάθηκε στη Βλαχία ως διοικητικός υπάλληλος.
Στα χρόνια που ακολούθησαν διακρίθηκε ως λόγιος και συγγραφέας. Το 1790 και το 1796 ταξίδεψε στη Βιέννη για να τυπώσει τα βιβλία του, μεταξύ αυτών το «Σχολείο των ντελικάτων εραστών», το «Φυσικής Απάνθισμα», ο «Ηθικός Τρίποδας» και ο «Ανάχαρσις».
Ως κορυφαίο έργο του, πάντως, θεωρείται η «Νέα Πολιτική Διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας» που περιείχε:
- τον Θούριο, γνωστό επαναστατικό άσμα
- μια επαναστατική προκήρυξη
- τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου σύμφωνα με τα πρότυπα των Γάλλων Διαφωτιστών
- το Σύνταγμα του Ρήγα
Το πολιτικό όραμα του Ρήγα συνίστατο στη δημιουργία μιας πολυεθνικής βαλκανικής επικράτειας που θα ήταν απαλλαγμένη από τις αγκυλώσεις της οθωμανικής πολιτικής και στην οποία οι Έλληνες θα είχαν κυρίαρχη θέση. Για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου προσπάθησε να εξεγείρει όλους τους υπόδουλους στους Οθωμανούς λαούς της Βαλκανικής εναντίον του κοινού τυράννου.
Επεδίωξε, μάλιστα, να συναντήσει τον Μεγάλο Ναπολέοντα για να ζητήσει τη βοήθειά του. Συνελήφθη, όμως, στις 19 Δεκεμβρίου του 1797 από τους Αυστριακούς στην Τεργέστη και παραδόθηκε στους Τούρκους, οι οποίοι τον σκότωσαν δια στραγγαλισμού στις 12 Ιουνίου του 1798 στο Βελιγράδι.
Πηγή: www.sansimera.gr
ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ
Οι παράλληλοι βίοι της ελληνοσκοπιανής διπλωματικής αντιπαράθεσης της τελευταίας 20ετίας αποτυπώνουν το μονίμως ευένδοτο της ελληνικής πλευράς και το πεισμόνως ανένδοτο της σκοπιανής.
Πανσλαβιστικό σταλινο-τιτοϊκό επινόημα το ψευδώνυμο μόρφωμα των Σκοπίων, υιοθετήθηκε μετά το ’91 από την Ουάσιγκτον και προήχθη σε χαϊδεμένο παιδί της.
Η μυωπική πολιτική των κυβερνήσεών μας στάθηκε ανίκανη να διαγνώσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες από την παρουσία στα βόρεια σύνορά μας ενός προτεκτοράτου που θα ιδιοποιείται το όνομα μας και θα λειτουργεί για λογαριασμό του εκάστοτε κηδεμόνα του.
Το «Μακεδονία» έχει συντριπτικό ιστορικό βάρος. Είναι τίτλος κυριότητας εδαφών, χρυσό κλειδί εις χείρας του όποιου κηδεμόνα.
Οι ιστορικοπολιτικά άσχετοι μειδιούν ειρωνικά για το όνομα, ανίκανοι να κατανοήσουν ότι ο σφετερισμός οργανικού στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας σημαίνει επικίνδυνο ακρωτηριασμό της.
Αυτό είναι προδήλως το όχημα του αλυτρωτισμού. Με αυτό δεδομένο οι πολιτικοί αρχηγοί το 1992 χάραξαν την εθνική στρατηγική: ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του.
Το πολιτικό μας προσωπικό και η διανόηση του Κολωνακίου έχουν από καιρό παραδώσει το ζήτημα στον αυτόματο πιλότο.
Αφότου μάλιστα το 2005 κυβέρνηση και σύμπασα η πολιτική τάξη ομοθύμως προσκύρωσαν το «Μακεδονία» στους σκοπιανούς με μηδενικό αντάλλαγμα κάποιον γεωγραφικό προσδιορισμό, η υπόθεση κατέστη τρίτης διαλογής. Σήμερα το τοπίο εμφανίζεται ως εξής:
Πρώτον: Τα Σκόπια λειτουργούν υπό αμερικανική ομπρέλα. Ευθύνη μας και ενοχή μας, αφήνουμε ανενόχλητους τους Αμερικανούς να μας υπονομεύουν.
Αν οι ΗΠΑ τεθούν σοβαρά ενώπιον του διλήμματος να επιλέξουν στρατηγικό εταίρο στην περιοχή ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια, θα ήταν τελείως ηλίθιο να διαλέξουν τα Σκόπια. Αλλά τέτοιο δίλημμα ουδέποτε τους ετέθη.
Δεύτερoν: Αφότου κακή τη μοίρα τους προτείναμε το «Μακεδονία» κολλήσαμε στον περιβόητο γεωγραφικό προσδιορισμό.
Αλλά ο σκοπιανός αλυτρωτισμός βασίζεται στον εθνικό και όχι στον γεωγραφικό προσδιορισμό.
Με αυτόν ως πολιορκητικό κριό διεκδικεί τη μισή Ελλάδα.
Ο Γκρουέφσκυ παριστάνει και πείθει και τους υπηκόους του ότι είναι μετεμψυχώσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου!…
Διαρρέεται ότι διεξάγονται μυστικές ελληνοσκοπιανές διαπραγματεύσεις.
Προς τι, αφού το Μακεδονία (εθνικός προσδιορισμός) το δώσαμε προ πάσης διαπραγμάτευσης.
Απομένει ο γεωγραφικός. Εκδοχή πρώτη:
Απορρίπτουν και τους τρεις: Άνω, Βόρεια, Βαρδάρη.
Το έπραξε προχθές στη Γενεύη ο πρόεδρός τους Ιβάνοφ. Δεύτερη εκδοχή υπαναχωρούν, αλλά γιατί αφού η αδιαλλαξία τους, «πουλάει».
Πάντως με τα γεωγραφικά σκευάσματα και τυχόν γενόμενα αποδεκτά κερδισμένοι θα είναι ξανά οι σκοπιανοί, διότι το «Άνω» θεμελιώνει διεκδίκηση να «απελευθερώσουν» την Κάτω, το Βόρεια τη Νότια και του Βαρδάρη την όπως την αποκαλούν «Μακεδονία του Αιγαίου».
Χώρια βέβαια από το ότι οι προσδιορισμοί θα αφορούν μόνο την ώρα της υπογραφής, μετά θα αποβληθούν ως ασύμβατα μοσχεύματα.
Πρακτέο, εδώ που φτάσαμε.
α: Ανάκληση της πρότασης για σύνθετη ονομασία. Κυβέρνηση και κόμματα έχουν χίλιους λόγους να το πράξουν.
Επαναφορά του ζητήματος στη φυσική του αφετηρία που όρισαν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου; Ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του.
β: Καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας η οποία είναι διάτρητη από διαρκείς παραβιάσεις της από τα Σκόπια. Οφείλαμε να την καταγγείλουμε ήδη για να μη διακινδυνεύσουμε και στο Δ. Δ. της Χάγης όπου οι ένοχοι μας έσυραν κατηγορούμενους.
Η καταγγελία θα αφαιρούσε και τη νομική βάση της προσφυγής τους.
γ: Έκ βαθέων επαναπροσδιορισμός της στρατηγικής και της τακτικής μας.
Τα Σκόπια εμποτίζουν 24ωρες το 24ωρο με το εκπαιδευτικό και το επικοινωνιακό τους σύστημα το λαό τους με τον μακεδονισμό.
Τον επιθετικό μακεδονισμό. Επιχειρούν μιαν αδιάκοπη πλύση εγκεφάλου τους που διαμορφώνει μιαν επίκτητη, εισαγόμενη, αλλά φανατισμένη συνείδηση ταυτότητας όπως αυτή που εμφύτευαν οι κατακτητές στους γενιτσάρους επί Τουρκοκρατίας.
Πάντα ταύτα γιατί δεν υπάρχει ελληνική αντίσταση και αντεπίθεση.
Καιρός του ποιήσαι!
Αν οι σκοπιανοί «αισθάνονται» Μακεδόνες, τότε είναι Έλληνες όπως αείποτε τυγχάνουν οι αληθινοί Μακεδόνες.
Η μέσω προπαγάνδας συνειδησιακή τους διαστροφή δεν είναι ανήκεστη.
Η βάση της παραπάνω θέσης είναι αφ’ εαυτής βραδυφλεγής βόμβα για τη σκοπιανή νομενκλάτουρα:
Καθιστά αντιστρέψιμο τον αλυτρωτισμό. Αντί, δηλαδή, τα Σκόπια να διεκδικούν την μισή Ελλάδα, η Ελλάδα δικαιούται να διεκδικεί ολόκληρα τα Σκόπια!
Τελικά μόνο ένα σοβαρό φόβητρο αντιστροφής του αλυτρωτισμού θα φρονηματίσει τα Σκόπια.
–Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι Πρόεδρος της «Δημοκρατικής Αναγέννησης»
Πηγή: www.elzoni.gr
Πανσλαβιστικό σταλινο-τιτοϊκό επινόημα το ψευδώνυμο μόρφωμα των Σκοπίων, υιοθετήθηκε μετά το ’91 από την Ουάσιγκτον και προήχθη σε χαϊδεμένο παιδί της.
Η μυωπική πολιτική των κυβερνήσεών μας στάθηκε ανίκανη να διαγνώσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες από την παρουσία στα βόρεια σύνορά μας ενός προτεκτοράτου που θα ιδιοποιείται το όνομα μας και θα λειτουργεί για λογαριασμό του εκάστοτε κηδεμόνα του.
Το «Μακεδονία» έχει συντριπτικό ιστορικό βάρος. Είναι τίτλος κυριότητας εδαφών, χρυσό κλειδί εις χείρας του όποιου κηδεμόνα.
Οι ιστορικοπολιτικά άσχετοι μειδιούν ειρωνικά για το όνομα, ανίκανοι να κατανοήσουν ότι ο σφετερισμός οργανικού στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας σημαίνει επικίνδυνο ακρωτηριασμό της.
Αυτό είναι προδήλως το όχημα του αλυτρωτισμού. Με αυτό δεδομένο οι πολιτικοί αρχηγοί το 1992 χάραξαν την εθνική στρατηγική: ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του.
Το πολιτικό μας προσωπικό και η διανόηση του Κολωνακίου έχουν από καιρό παραδώσει το ζήτημα στον αυτόματο πιλότο.
Αφότου μάλιστα το 2005 κυβέρνηση και σύμπασα η πολιτική τάξη ομοθύμως προσκύρωσαν το «Μακεδονία» στους σκοπιανούς με μηδενικό αντάλλαγμα κάποιον γεωγραφικό προσδιορισμό, η υπόθεση κατέστη τρίτης διαλογής. Σήμερα το τοπίο εμφανίζεται ως εξής:
Πρώτον: Τα Σκόπια λειτουργούν υπό αμερικανική ομπρέλα. Ευθύνη μας και ενοχή μας, αφήνουμε ανενόχλητους τους Αμερικανούς να μας υπονομεύουν.
Αν οι ΗΠΑ τεθούν σοβαρά ενώπιον του διλήμματος να επιλέξουν στρατηγικό εταίρο στην περιοχή ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια, θα ήταν τελείως ηλίθιο να διαλέξουν τα Σκόπια. Αλλά τέτοιο δίλημμα ουδέποτε τους ετέθη.
Δεύτερoν: Αφότου κακή τη μοίρα τους προτείναμε το «Μακεδονία» κολλήσαμε στον περιβόητο γεωγραφικό προσδιορισμό.
Αλλά ο σκοπιανός αλυτρωτισμός βασίζεται στον εθνικό και όχι στον γεωγραφικό προσδιορισμό.
Με αυτόν ως πολιορκητικό κριό διεκδικεί τη μισή Ελλάδα.
Ο Γκρουέφσκυ παριστάνει και πείθει και τους υπηκόους του ότι είναι μετεμψυχώσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου!…
Διαρρέεται ότι διεξάγονται μυστικές ελληνοσκοπιανές διαπραγματεύσεις.
Προς τι, αφού το Μακεδονία (εθνικός προσδιορισμός) το δώσαμε προ πάσης διαπραγμάτευσης.
Απομένει ο γεωγραφικός. Εκδοχή πρώτη:
Απορρίπτουν και τους τρεις: Άνω, Βόρεια, Βαρδάρη.
Το έπραξε προχθές στη Γενεύη ο πρόεδρός τους Ιβάνοφ. Δεύτερη εκδοχή υπαναχωρούν, αλλά γιατί αφού η αδιαλλαξία τους, «πουλάει».
Πάντως με τα γεωγραφικά σκευάσματα και τυχόν γενόμενα αποδεκτά κερδισμένοι θα είναι ξανά οι σκοπιανοί, διότι το «Άνω» θεμελιώνει διεκδίκηση να «απελευθερώσουν» την Κάτω, το Βόρεια τη Νότια και του Βαρδάρη την όπως την αποκαλούν «Μακεδονία του Αιγαίου».
Χώρια βέβαια από το ότι οι προσδιορισμοί θα αφορούν μόνο την ώρα της υπογραφής, μετά θα αποβληθούν ως ασύμβατα μοσχεύματα.
Πρακτέο, εδώ που φτάσαμε.
α: Ανάκληση της πρότασης για σύνθετη ονομασία. Κυβέρνηση και κόμματα έχουν χίλιους λόγους να το πράξουν.
Επαναφορά του ζητήματος στη φυσική του αφετηρία που όρισαν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου; Ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του.
β: Καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας η οποία είναι διάτρητη από διαρκείς παραβιάσεις της από τα Σκόπια. Οφείλαμε να την καταγγείλουμε ήδη για να μη διακινδυνεύσουμε και στο Δ. Δ. της Χάγης όπου οι ένοχοι μας έσυραν κατηγορούμενους.
Η καταγγελία θα αφαιρούσε και τη νομική βάση της προσφυγής τους.
γ: Έκ βαθέων επαναπροσδιορισμός της στρατηγικής και της τακτικής μας.
Τα Σκόπια εμποτίζουν 24ωρες το 24ωρο με το εκπαιδευτικό και το επικοινωνιακό τους σύστημα το λαό τους με τον μακεδονισμό.
Τον επιθετικό μακεδονισμό. Επιχειρούν μιαν αδιάκοπη πλύση εγκεφάλου τους που διαμορφώνει μιαν επίκτητη, εισαγόμενη, αλλά φανατισμένη συνείδηση ταυτότητας όπως αυτή που εμφύτευαν οι κατακτητές στους γενιτσάρους επί Τουρκοκρατίας.
Πάντα ταύτα γιατί δεν υπάρχει ελληνική αντίσταση και αντεπίθεση.
Καιρός του ποιήσαι!
Αν οι σκοπιανοί «αισθάνονται» Μακεδόνες, τότε είναι Έλληνες όπως αείποτε τυγχάνουν οι αληθινοί Μακεδόνες.
Η μέσω προπαγάνδας συνειδησιακή τους διαστροφή δεν είναι ανήκεστη.
Η βάση της παραπάνω θέσης είναι αφ’ εαυτής βραδυφλεγής βόμβα για τη σκοπιανή νομενκλάτουρα:
Καθιστά αντιστρέψιμο τον αλυτρωτισμό. Αντί, δηλαδή, τα Σκόπια να διεκδικούν την μισή Ελλάδα, η Ελλάδα δικαιούται να διεκδικεί ολόκληρα τα Σκόπια!
Τελικά μόνο ένα σοβαρό φόβητρο αντιστροφής του αλυτρωτισμού θα φρονηματίσει τα Σκόπια.
–Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι Πρόεδρος της «Δημοκρατικής Αναγέννησης»
Πηγή: www.elzoni.gr
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΛΑΔΙ ΠΟΥ ΚΟΒΕΤΑΙ...
του Λάζαρου Μαύρου (Κύπρος)
Όλες ανεξαιρέτως οι κομματικές ηγεσίες, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με όλους τους υπουργούς του, η Βουλή συμπολιτευομένων και αντιπολιτευομένων, σε κάθε περίπτωση διαβεβαίωναν το αυτονόητο:
Ότι, το μεγαλύτερο στήριγμα της Κύπρου, ήταν και είναι η Ελλάδα μας. Σαν στερεότυπο επαναλαμβανόταν το λογύδριο ευγνωμοσύνης προς την Κυβέρνηση, τη Βουλή, τις πολιτικές δυνάμεις και τον λαό της Ελλάδας μας, για την αδελφική, αμέριστη συμπαράσταση προς τη δοκιμαζόμενη Κύπρο.
Τώρα που η Ελλάς δοκιμάζεται και κινδυνεύει, ουδείς από τους στερεοτύπως «λόγοις ευγνωμονούντες» έδειξε να αισθάνεται, ως καθήκον, το αμφίδρομο.
Το καθήκον κατεπείγουσας επινόησης της αποτελεσματικής ανταπόδοσης.
Κανένα κυβερνητικό ή κομματικό όργανο και ουδείς εκ των κρατούντων θεώρησε ως επείγουσα υποχρέωση να μελετήσει η Κύπρος πώς θα βοηθήσει αποτελεσματικά την Ελλάδα και πώς θα συνδράμει έμπρακτα τον αδελφό ελλαδικό λαό.
Ούτ’ ένα από τα σοφά μας υπουργεία, το σοφότερο Υπουργικό μας Συμβούλιο ή οι πάνσοφες ηγεσίες των κομμάτων μας, δεν μπήκαν στον κόπο να «σπαταλήσουν» έστω και μισή συνεδρία τους, με θέμα την έμπρακτη και αποτελεσματική βοήθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας προς την Ελλάδα μας.
Μοιραίοι στην απρονοησία. Κοντόφθαλμοι και στρουθοκαμηλίζοντες. Δεν βλέπουν, δεν συνειδητοποιούν ότι όλοι καθόμαστε στο κλαδί που κόβεται. Και Ελλαδίτες και Κύπριοι.
Ότι όλοι στηριζόμαστε στον κορμό που πριονίζεται. Και ότι, αν δεν ορθοποδήσει κι αν δεν ανορθωθεί ΤΩΡΑ η Ελλάς, μύρια τουρκικά και άλλα κακά έπονται.
Και στην Κύπρο, και στο Αιγαίο και στη Θράκη και παραπέρα.
Στις πλατείες της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης κ.α., οι λαοθάλασσες των Αγανακτισμένων απαιτούν από τους εκεί ανεπαρκέστατους κυβερνώντες να φέρουν επιτέλους τον νουν τους.
Αξιώνουν τη διάσωση της χώρας και του λαού.
Στις πλατείες της Λευκωσίας, της Λάρνακας, της Λεμεσού, της Πάφου, λαοθάλασσες θα ‘πρεπε να ‘χαμε κι εμείς. Με ένα και μόνο αίτημα προς τους εδώ ανεπαρκείς ηγέτες:
Να αναβάλουν όλα τ’ άλλα, για ν’ αποφασίσουν, πρώτα, πώς έμπρακτα κι αποτελεσματικά θα βοηθήσουμε την Ελλάδα μας.
Πώς θα συνδράμουμε και θα συμβάλουμε στη διάσωσή της.
Πού είναι όλα εκείνα τα προσόντα της «αριστοτεχνικής» και «ευέλικτης» πολιτικής τους, να δείξουν επιτέλους ΕΜΠΡΑΚΤΑ και την ευγνωμοσύνη και την αλληλεγγύη και προπάντων την αυτοάμυνα, την αυτοπροστασία του Ελληνισμού;
ΠΗΓΗ: ”ΣΗΜΕΡΙΝΗ”
Όλες ανεξαιρέτως οι κομματικές ηγεσίες, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με όλους τους υπουργούς του, η Βουλή συμπολιτευομένων και αντιπολιτευομένων, σε κάθε περίπτωση διαβεβαίωναν το αυτονόητο:
Ότι, το μεγαλύτερο στήριγμα της Κύπρου, ήταν και είναι η Ελλάδα μας. Σαν στερεότυπο επαναλαμβανόταν το λογύδριο ευγνωμοσύνης προς την Κυβέρνηση, τη Βουλή, τις πολιτικές δυνάμεις και τον λαό της Ελλάδας μας, για την αδελφική, αμέριστη συμπαράσταση προς τη δοκιμαζόμενη Κύπρο.
Τώρα που η Ελλάς δοκιμάζεται και κινδυνεύει, ουδείς από τους στερεοτύπως «λόγοις ευγνωμονούντες» έδειξε να αισθάνεται, ως καθήκον, το αμφίδρομο.
Το καθήκον κατεπείγουσας επινόησης της αποτελεσματικής ανταπόδοσης.
Κανένα κυβερνητικό ή κομματικό όργανο και ουδείς εκ των κρατούντων θεώρησε ως επείγουσα υποχρέωση να μελετήσει η Κύπρος πώς θα βοηθήσει αποτελεσματικά την Ελλάδα και πώς θα συνδράμει έμπρακτα τον αδελφό ελλαδικό λαό.
Ούτ’ ένα από τα σοφά μας υπουργεία, το σοφότερο Υπουργικό μας Συμβούλιο ή οι πάνσοφες ηγεσίες των κομμάτων μας, δεν μπήκαν στον κόπο να «σπαταλήσουν» έστω και μισή συνεδρία τους, με θέμα την έμπρακτη και αποτελεσματική βοήθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας προς την Ελλάδα μας.
Μοιραίοι στην απρονοησία. Κοντόφθαλμοι και στρουθοκαμηλίζοντες. Δεν βλέπουν, δεν συνειδητοποιούν ότι όλοι καθόμαστε στο κλαδί που κόβεται. Και Ελλαδίτες και Κύπριοι.
Ότι όλοι στηριζόμαστε στον κορμό που πριονίζεται. Και ότι, αν δεν ορθοποδήσει κι αν δεν ανορθωθεί ΤΩΡΑ η Ελλάς, μύρια τουρκικά και άλλα κακά έπονται.
Και στην Κύπρο, και στο Αιγαίο και στη Θράκη και παραπέρα.
Στις πλατείες της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης κ.α., οι λαοθάλασσες των Αγανακτισμένων απαιτούν από τους εκεί ανεπαρκέστατους κυβερνώντες να φέρουν επιτέλους τον νουν τους.
Αξιώνουν τη διάσωση της χώρας και του λαού.
Στις πλατείες της Λευκωσίας, της Λάρνακας, της Λεμεσού, της Πάφου, λαοθάλασσες θα ‘πρεπε να ‘χαμε κι εμείς. Με ένα και μόνο αίτημα προς τους εδώ ανεπαρκείς ηγέτες:
Να αναβάλουν όλα τ’ άλλα, για ν’ αποφασίσουν, πρώτα, πώς έμπρακτα κι αποτελεσματικά θα βοηθήσουμε την Ελλάδα μας.
Πώς θα συνδράμουμε και θα συμβάλουμε στη διάσωσή της.
Πού είναι όλα εκείνα τα προσόντα της «αριστοτεχνικής» και «ευέλικτης» πολιτικής τους, να δείξουν επιτέλους ΕΜΠΡΑΚΤΑ και την ευγνωμοσύνη και την αλληλεγγύη και προπάντων την αυτοάμυνα, την αυτοπροστασία του Ελληνισμού;
ΠΗΓΗ: ”ΣΗΜΕΡΙΝΗ”
ΣΦΟΔΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ
Λευκωσία, Κύπρος
Πυρά κατά του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια, εξαπέλυσε ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, αποκαλώντας τον «πρόεδρο διάλυσης και όχι λύσης» σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» της Κύπρου.
Ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ισχυρίζεται ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας αντί να ακολουθήσει μια σωστή γραμμή στο Κυπριακό, «προχωρά σε απαράδεκτες εκπτώσεις».
Επικρίνει, επίσης, τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ Μάριο Καρογιάν για την παραμονή του κόμματος στην κυβέρνηση Χριστόφια. Ακόμη αναφέρει ότι μεσολάβησε για να αποτρέψει τις διαγραφές από το ΔΗΚΟ του αναπληρωτή προέδρου Γιώργου Κολοκασίδη και του βουλευτή Ζαχαρία Κουλία.
Ο κ. Χρυσόστομος αναφέρεται και στις προεδρικές εκλογές του 2013, δηλώνοντας ότι σε περίπτωση που κληθεί να επιλέξει μεταξύ του προέδρου Χριστόφια και του προέδρου του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη, «θα είναι ο δυστυχέστερος των ανθρώπων».
Στη συνέντευξη του αρχιεπισκόπου αντέδρασε το ΑΚΕΛ. Ο εκπρόσωπος τύπου του κόμματος Σταύρος Ευαγόρου σε γραπτή δήλωση αναφέρει:
«Ως ΑΚΕΛ εκφράζουμε την λύπη μας για την ομολογία του αρχιεπισκόπου Κύπρου για εμπλοκή του στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Η με έντονο και απροκάλυπτο τρόπο παρέμβασή του στην πολιτική και την κομματική ζωή του τόπου βλάπτει τον θεσμό της Εκκλησίας, τον οποίο ο ίδιος έχει θεσμική υποχρέωση να προασπίσει».
Πηγή: http://history-of-macedonia.com
Πυρά κατά του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια, εξαπέλυσε ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, αποκαλώντας τον «πρόεδρο διάλυσης και όχι λύσης» σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» της Κύπρου.
Ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ισχυρίζεται ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας αντί να ακολουθήσει μια σωστή γραμμή στο Κυπριακό, «προχωρά σε απαράδεκτες εκπτώσεις».
Επικρίνει, επίσης, τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ Μάριο Καρογιάν για την παραμονή του κόμματος στην κυβέρνηση Χριστόφια. Ακόμη αναφέρει ότι μεσολάβησε για να αποτρέψει τις διαγραφές από το ΔΗΚΟ του αναπληρωτή προέδρου Γιώργου Κολοκασίδη και του βουλευτή Ζαχαρία Κουλία.
Ο κ. Χρυσόστομος αναφέρεται και στις προεδρικές εκλογές του 2013, δηλώνοντας ότι σε περίπτωση που κληθεί να επιλέξει μεταξύ του προέδρου Χριστόφια και του προέδρου του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη, «θα είναι ο δυστυχέστερος των ανθρώπων».
Στη συνέντευξη του αρχιεπισκόπου αντέδρασε το ΑΚΕΛ. Ο εκπρόσωπος τύπου του κόμματος Σταύρος Ευαγόρου σε γραπτή δήλωση αναφέρει:
«Ως ΑΚΕΛ εκφράζουμε την λύπη μας για την ομολογία του αρχιεπισκόπου Κύπρου για εμπλοκή του στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Η με έντονο και απροκάλυπτο τρόπο παρέμβασή του στην πολιτική και την κομματική ζωή του τόπου βλάπτει τον θεσμό της Εκκλησίας, τον οποίο ο ίδιος έχει θεσμική υποχρέωση να προασπίσει».
Πηγή: http://history-of-macedonia.com
ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΕΞΩΔΙΚΟ ΣΕ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Με ένα εξώδικο στρέφονται κατά των βουλευτών του νομού Ηρακλείου 1380 (μέχρι στιγμής) πολίτες του Ηρακλείου.
Μέσα από το εξώδικο, το οποίο επέδωσε δικαστικός κλητήρας στους οκτώ βουλευτές του νομού Ηρακλείου, οι πολίτες επιφυλάσσονται να ζητήσουν την ποινική δίωξη των αιρετών για οποιαδήποτε ζημία διαπιστωθεί σε βάρος των Ελλήνων πολιτών, τα δικαιώματα των οποίων (καθώς και του ελληνικού κράτους) οι βουλευτές έχουν ορκιστεί με προστατεύουν.
ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΞΩΔΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Των χιλίων τριακοσίων ογδόντα πολιτών του Ηρακλείου που την υπογράφουν (η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται)
ΠΡΟΣ
Τους Βουλευτές του Νομού Ηρακλείου
1) Βασίλειο Κεγκέρογλου
2) Γιάννη Μιχελογιαννάκη
3) Φραγκίσκο Παρασύρη
4) Μαρία Σκραφνάκη
5) Μανόλη Στρατάκη
6) Μανόλη Κεφαλογιάννη
7) Λευτέρη Αυγενάκη
8) Μιχάλη Κριτσωτάκη
ΚΟΙΝΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ: Στον Πρόεδρο της Βουλής
Κύριε Βουλευτά
Εχει περάσει ήδη ένας χρόνος από την ψήφιση από τη Βουλή του περίφημου μνημονίου και εμείς μόλις πρίν από λίγους μήνες μάθαμε -δυστυχώς όχι από εσάς- τι ακριβώς ψηφίστηκε τότε.
Σε γενικές γραμμές μάθαμε ότι με το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση:
α) Το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι δεσμευμένα και ελέγχονται από τους δανειστές μας.
β) Κάθε αξιοποίηση εθνικών περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, ακτών, υπόγειων και υποθαλάσσιων πηγών εθνικού πλούτου, αρχαιολογικών χώρων κ.λ.π.), μετοχών, ομολόγων και άλλων αξιογράφων και δικαιωμάτων θα μπορεί να γίνεται εις όφελος του δανείου και επομένως μόνο με συγκατάθεση της Τρόϊκα.
γ)Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν μπορεί, χωρίς τη συναίνεση των δανειστών της να συνάψει οποιαδήποτε οικονομικού περιεχομένου σύμβαση με τρίτη χώρα ή οργανισμό.
δ) Η μορφή της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα εξαρτάται από την συναίνεση των δανειστών και το προϊόν της αξιοποίησης θα είναι δεσμευμένη περιουσία,
ε) Έχομε παραιτηθεί «άνευ όρων και αμετακλήτως» από κάθε ένσταση εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ένσταση που περιέχει ως όρο η σύμβαση. Με όλα αυτά εμείς καταλαβαίνομε ότι η διακυβέρνηση της χώρας έχει εκχωρηθεί στους δανειστές οι οποίοι και δύνανται να τη μεταβιβάσουν σε τρίτους.
Εσείς κ. Βουλευτά ΤΑ ΞΕΡΑΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Αποστολή σας είναι να υπερασπίζεστε το Σύνταγμα, την Εθνική κυριαρχία και τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και όχι των δανειστών μας, τα δικαιώματα των οποίων έπονται των δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού, πράγμα που εσείς δεν πράξατε.
Ερωτάσθε τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετείτε;
Θεωρούμε ότι στις κρίσιμες αυτές στιγμές, οι Βουλευτές θα πρέπει να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους, ως αντιπρόσωποι του Ελληνικού Λαού και να ενεργήσουν έτσι, και όχι ως εκτελεστές αθέμιτων εντολών του κόμματος τους ή και ξένων συμφερόντων.
Επειδή εντός των προσεχών ημερών επίκειται η ψήφιση και νέου επαχθέστερου μνημονίου, σας καθιστούμε υπεύθυνους και υπόλογους έναντι του Ελληνικού Λαού και ενός εκάστου των θιγομένων πολιτών, εάν με την ψήφο, συναίνεση ή την ανοχή σας ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή, οποιοδήποτε νέο μνημόνιο. Σας δηλώνουμε ότι θα ασκήσουμε ποινική δίωξη για οποιαδήποτε εθνική, ηθική ή υλική βλάβη ή απώλεια ζωής από ενδεχόμενο δόλο προκύψει σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών.
Σας κάνομε επίσης γνωστό ότι επιφυλασσόμαστε για οποιαδήποτε εθνική, ηθική ή υλική βλάβη ή απώλεια ζωής από ενδεχόμενο δόλο έχει ήδη προκύψει σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών λόγω της εφαρμογής του πρώτου μνημονίου ή λόγω εξουσιοδότησης από εσάς τρίτου για την ψήφισή του.
Ο Ελληνικός Λαός θα αναζητήσει και θα τιμωρήσει τους υπαίτιους μιας κοινωνικής-εθνικής καταστροφής που μπορεί να αποβεί χειρότερη από αυτές του 1922 του 1974 ή ακόμη και του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Με τη ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μας αρμόδιος δικαστικός επιμελητής να επιδώσει νόμιμα την παρούσα σ' αυτούς που απευθύνεται, προκειμένου να λάβουν γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες.
Ηράκλειο, 02/06/2011
Πηγή: www.newsit.gr
Μέσα από το εξώδικο, το οποίο επέδωσε δικαστικός κλητήρας στους οκτώ βουλευτές του νομού Ηρακλείου, οι πολίτες επιφυλάσσονται να ζητήσουν την ποινική δίωξη των αιρετών για οποιαδήποτε ζημία διαπιστωθεί σε βάρος των Ελλήνων πολιτών, τα δικαιώματα των οποίων (καθώς και του ελληνικού κράτους) οι βουλευτές έχουν ορκιστεί με προστατεύουν.
ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΞΩΔΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Των χιλίων τριακοσίων ογδόντα πολιτών του Ηρακλείου που την υπογράφουν (η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται)
ΠΡΟΣ
Τους Βουλευτές του Νομού Ηρακλείου
1) Βασίλειο Κεγκέρογλου
2) Γιάννη Μιχελογιαννάκη
3) Φραγκίσκο Παρασύρη
4) Μαρία Σκραφνάκη
5) Μανόλη Στρατάκη
6) Μανόλη Κεφαλογιάννη
7) Λευτέρη Αυγενάκη
8) Μιχάλη Κριτσωτάκη
ΚΟΙΝΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ: Στον Πρόεδρο της Βουλής
Κύριε Βουλευτά
Εχει περάσει ήδη ένας χρόνος από την ψήφιση από τη Βουλή του περίφημου μνημονίου και εμείς μόλις πρίν από λίγους μήνες μάθαμε -δυστυχώς όχι από εσάς- τι ακριβώς ψηφίστηκε τότε.
Σε γενικές γραμμές μάθαμε ότι με το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση:
α) Το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι δεσμευμένα και ελέγχονται από τους δανειστές μας.
β) Κάθε αξιοποίηση εθνικών περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, ακτών, υπόγειων και υποθαλάσσιων πηγών εθνικού πλούτου, αρχαιολογικών χώρων κ.λ.π.), μετοχών, ομολόγων και άλλων αξιογράφων και δικαιωμάτων θα μπορεί να γίνεται εις όφελος του δανείου και επομένως μόνο με συγκατάθεση της Τρόϊκα.
γ)Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν μπορεί, χωρίς τη συναίνεση των δανειστών της να συνάψει οποιαδήποτε οικονομικού περιεχομένου σύμβαση με τρίτη χώρα ή οργανισμό.
δ) Η μορφή της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα εξαρτάται από την συναίνεση των δανειστών και το προϊόν της αξιοποίησης θα είναι δεσμευμένη περιουσία,
ε) Έχομε παραιτηθεί «άνευ όρων και αμετακλήτως» από κάθε ένσταση εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ένσταση που περιέχει ως όρο η σύμβαση. Με όλα αυτά εμείς καταλαβαίνομε ότι η διακυβέρνηση της χώρας έχει εκχωρηθεί στους δανειστές οι οποίοι και δύνανται να τη μεταβιβάσουν σε τρίτους.
Εσείς κ. Βουλευτά ΤΑ ΞΕΡΑΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Αποστολή σας είναι να υπερασπίζεστε το Σύνταγμα, την Εθνική κυριαρχία και τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και όχι των δανειστών μας, τα δικαιώματα των οποίων έπονται των δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού, πράγμα που εσείς δεν πράξατε.
Ερωτάσθε τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετείτε;
Θεωρούμε ότι στις κρίσιμες αυτές στιγμές, οι Βουλευτές θα πρέπει να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους, ως αντιπρόσωποι του Ελληνικού Λαού και να ενεργήσουν έτσι, και όχι ως εκτελεστές αθέμιτων εντολών του κόμματος τους ή και ξένων συμφερόντων.
Επειδή εντός των προσεχών ημερών επίκειται η ψήφιση και νέου επαχθέστερου μνημονίου, σας καθιστούμε υπεύθυνους και υπόλογους έναντι του Ελληνικού Λαού και ενός εκάστου των θιγομένων πολιτών, εάν με την ψήφο, συναίνεση ή την ανοχή σας ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή, οποιοδήποτε νέο μνημόνιο. Σας δηλώνουμε ότι θα ασκήσουμε ποινική δίωξη για οποιαδήποτε εθνική, ηθική ή υλική βλάβη ή απώλεια ζωής από ενδεχόμενο δόλο προκύψει σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών.
Σας κάνομε επίσης γνωστό ότι επιφυλασσόμαστε για οποιαδήποτε εθνική, ηθική ή υλική βλάβη ή απώλεια ζωής από ενδεχόμενο δόλο έχει ήδη προκύψει σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών λόγω της εφαρμογής του πρώτου μνημονίου ή λόγω εξουσιοδότησης από εσάς τρίτου για την ψήφισή του.
Ο Ελληνικός Λαός θα αναζητήσει και θα τιμωρήσει τους υπαίτιους μιας κοινωνικής-εθνικής καταστροφής που μπορεί να αποβεί χειρότερη από αυτές του 1922 του 1974 ή ακόμη και του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Με τη ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μας αρμόδιος δικαστικός επιμελητής να επιδώσει νόμιμα την παρούσα σ' αυτούς που απευθύνεται, προκειμένου να λάβουν γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες.
Ηράκλειο, 02/06/2011
Πηγή: www.newsit.gr
Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011
ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ Ο ΠΑΤΡΙΚ ΛΙ ΦΕΡΜΟΡ
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών ο Άγγλος, μεγάλος φιλέλληνας και σπουδαίος ταξιδιωτικός συγγραφέας Σερ Πάτρικ Λι Φέρμορ, ο οποίος αγάπησε την Ελλάδα όσο λίγοι.
Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ γεννήθηκε το 1915 από γονείς αγγλικής και ιρλανδικής καταγωγής. Πρωτοταξίδεψε στην Ελλάδα όταν ήταν 19 χρόνων, το 1935, στο πλαίσιο της περιήγησής του σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ήταν ένας άνθρωπος της δράσης και της γνώσης και πολλοί τον παρομοίαζαν με τον Λόρδο Βύρωνα.
Η περιοδεία του στην Ευρώπη αποτέλεσε ένα πολιτισμικό ξύπνημα για τον ίδιο και τον έκανε να αγαπήσει τη γλώσσα και τα ταξίδια.
Οι εμπειρίες του τον βοήθησαν να δημιουργήσει ένα απαράμιλλο στυλ γραφής, που το χαρακτήριζε η περιγραφική πρόζα, όπλο σημαντικό για έναν ταξιδιωτικό συγγραφέα.
Ωστόσο υπήρξαν πολλοί που άσκησαν κριτική στο έργο του, κατηγορώντας τον για ανακρίβειες, αν και στην πραγματικότητα έβλεπαν το δέντρο και έχαναν το δάσος ενός ανθρώπου που είχε μεγάλο ταλέντο στο να λέει ιστορίες και να ξαναζωντανεύει εποχές περασμένες.
Από τα γνωστότερα έργα του, ήταν η "Μάνη", η "Ρούμελη", "Τα βιολιά του Σεν Ζακ", "Μεταξύ των Δασών και των Ποταμών", "Ένας καιρός δώρων".
Η σχέση του με την Ελλάδα
Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ είχε αποκτήσει το προσωνύμιο "ο άνθρωπος της Μάνης" καθώς επί χρόνια ζούσε στην Καρδαμύλη σε σπίτι που έχτισε ο ίδιος.
"Ερωτεύθηκε" τη χώρα μας και πάντα επέστρεφε και έγραφε γι’ αυτήν. Απέδειξε στην πράξη την αγάπη του, καθώς πολέμησε στην Αλβανία, ενώ από το 1941 ως τη Μάχη της Κρήτης, έλαβε μέρος στην κρητική αντίσταση.
"Η αγάπη μου γι’ αυτήν είναι απόλυτη", έλεγε για την Ελλάδα.
Έπειτα από τη συντριβή κατά τη Μάχη της Κρήτης, διέφυγε μαζί με συντρόφους του στην Αλεξάνδρεια, έπειτα στο Κάιρο και στη Χάιφα της Παλαιστίνης.
Επέστρεψε το 1942 και μεταμφιεσμένος σε βοσκό, έζησε πάνω από δυο χρόνια στα βουνά οργανώνοντας την αντίσταση, καθώς και την αιχμαλωσία και τη μεταφορά του Γερμανού Διοικητή Στρατηγού Κράιπε.
Τιμήθηκε με το Παράσημο Διακεκριμένων Υπηρεσιών το 1944 και το Παράσημο του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας το 1943, ενώ ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Ηρακλείου Κρήτης.
Το 1990 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ. Βραβεύτηκε πολλές φορές για το συγγραφικό του έργο και το 2004 χρίστηκε ιππότης.
Είχε παντρευτεί την Τζόαν Ράινερ, (πέθανε το 2003), με την οποία δεν απέκτησε παιδιά.
"Αγάπησε την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα του"
Τη βαθιά θλίψη της εξέφρασε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού για το θάνατο του συγγραφέα ταξιδιωτικής λογοτεχνίας, Πάτρικ Λι Φέρμορ.
Στο συλλυπητήριο μήνυμα αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι "o Πάτρικ Λι Φέρμορ, αγάπησε την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα του. Από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν συμμετείχε ενεργά στον αγώνα των ανταρτών στην Κρήτη κατά των Γερμανών κατακτητών, μέχρι σήμερα, που άφησε την τελευταία του πνοή, ο Φέρμορ δεν έπαψε ούτε στιγμή να εμπνέει και να συγκινεί με το συγγραφικό του ταλέντο, την ηθική του ακεραιότητα, την αγάπη του για τη ζωή, τους αγώνες του για τις ανθρωπιστικές αξίες. Η Ελλάδα, η χώρα που ο ίδιος επέλεξε για να ζήσει και να δημιουργήσει, αποχαιρετά σήμερα ένα από τους πιο αξιόλογους πρεσβευτές του Πολιτισμού της σε ολόκληρο τον κόσμο".
Πηγή: www.news247.gr
Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ γεννήθηκε το 1915 από γονείς αγγλικής και ιρλανδικής καταγωγής. Πρωτοταξίδεψε στην Ελλάδα όταν ήταν 19 χρόνων, το 1935, στο πλαίσιο της περιήγησής του σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ήταν ένας άνθρωπος της δράσης και της γνώσης και πολλοί τον παρομοίαζαν με τον Λόρδο Βύρωνα.
Η περιοδεία του στην Ευρώπη αποτέλεσε ένα πολιτισμικό ξύπνημα για τον ίδιο και τον έκανε να αγαπήσει τη γλώσσα και τα ταξίδια.
Οι εμπειρίες του τον βοήθησαν να δημιουργήσει ένα απαράμιλλο στυλ γραφής, που το χαρακτήριζε η περιγραφική πρόζα, όπλο σημαντικό για έναν ταξιδιωτικό συγγραφέα.
Ωστόσο υπήρξαν πολλοί που άσκησαν κριτική στο έργο του, κατηγορώντας τον για ανακρίβειες, αν και στην πραγματικότητα έβλεπαν το δέντρο και έχαναν το δάσος ενός ανθρώπου που είχε μεγάλο ταλέντο στο να λέει ιστορίες και να ξαναζωντανεύει εποχές περασμένες.
Από τα γνωστότερα έργα του, ήταν η "Μάνη", η "Ρούμελη", "Τα βιολιά του Σεν Ζακ", "Μεταξύ των Δασών και των Ποταμών", "Ένας καιρός δώρων".
Η σχέση του με την Ελλάδα
Ο Πάτρικ Λι Φέρμορ είχε αποκτήσει το προσωνύμιο "ο άνθρωπος της Μάνης" καθώς επί χρόνια ζούσε στην Καρδαμύλη σε σπίτι που έχτισε ο ίδιος.
"Ερωτεύθηκε" τη χώρα μας και πάντα επέστρεφε και έγραφε γι’ αυτήν. Απέδειξε στην πράξη την αγάπη του, καθώς πολέμησε στην Αλβανία, ενώ από το 1941 ως τη Μάχη της Κρήτης, έλαβε μέρος στην κρητική αντίσταση.
"Η αγάπη μου γι’ αυτήν είναι απόλυτη", έλεγε για την Ελλάδα.
Έπειτα από τη συντριβή κατά τη Μάχη της Κρήτης, διέφυγε μαζί με συντρόφους του στην Αλεξάνδρεια, έπειτα στο Κάιρο και στη Χάιφα της Παλαιστίνης.
Επέστρεψε το 1942 και μεταμφιεσμένος σε βοσκό, έζησε πάνω από δυο χρόνια στα βουνά οργανώνοντας την αντίσταση, καθώς και την αιχμαλωσία και τη μεταφορά του Γερμανού Διοικητή Στρατηγού Κράιπε.
Τιμήθηκε με το Παράσημο Διακεκριμένων Υπηρεσιών το 1944 και το Παράσημο του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας το 1943, ενώ ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Ηρακλείου Κρήτης.
Το 1990 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ. Βραβεύτηκε πολλές φορές για το συγγραφικό του έργο και το 2004 χρίστηκε ιππότης.
Είχε παντρευτεί την Τζόαν Ράινερ, (πέθανε το 2003), με την οποία δεν απέκτησε παιδιά.
"Αγάπησε την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα του"
Τη βαθιά θλίψη της εξέφρασε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού για το θάνατο του συγγραφέα ταξιδιωτικής λογοτεχνίας, Πάτρικ Λι Φέρμορ.
Στο συλλυπητήριο μήνυμα αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι "o Πάτρικ Λι Φέρμορ, αγάπησε την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα του. Από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν συμμετείχε ενεργά στον αγώνα των ανταρτών στην Κρήτη κατά των Γερμανών κατακτητών, μέχρι σήμερα, που άφησε την τελευταία του πνοή, ο Φέρμορ δεν έπαψε ούτε στιγμή να εμπνέει και να συγκινεί με το συγγραφικό του ταλέντο, την ηθική του ακεραιότητα, την αγάπη του για τη ζωή, τους αγώνες του για τις ανθρωπιστικές αξίες. Η Ελλάδα, η χώρα που ο ίδιος επέλεξε για να ζήσει και να δημιουργήσει, αποχαιρετά σήμερα ένα από τους πιο αξιόλογους πρεσβευτές του Πολιτισμού της σε ολόκληρο τον κόσμο".
Πηγή: www.news247.gr
ΝΑΟΥΜ ΔΗΣΙΟΣ: ΜΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ (ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ)
Ιούνιος 9, 2011.
Κορυτσά.
Το Δικαστήριο Κορυτσάς καταδίκασε τον πρόεδρο του τοπικού παραρτήματος της Ομόνοιας, Ναούμ Δήσιο/ Naum Disho, σε φυλάκιση ενός έτους για παραβιάσεις τάφων στο χωριό Μπομποστίτσα, προκειμένου να δημιουργήσει μνημείο για τους Έλληνες πεσόντες στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο του 1940-41.
Καταδικάστηκαν επίσης και οι δύο εργάτες που εργάστηκαν στη δημιουργία του μνημείου στο νεκροταφείο της Αγίας Παναγίας, σε δώδεκα μήνες με αναστολή.
Η απόφαση των δικαστών, προκάλεσε ένταση στην αίθουσα του δικαστηρίου από τους καταδικασθέντες και το ακροατήριο.
Ο καταδικαστείς, μάλιστα, Ναούμ Δήσιος δεν δίστασε να πει ότι η καταδίκη του είναι πολιτική απόφαση λόγω της ελληνικής καταγωγής του.
«Η απόφαση του δικαστηρίου έχει πολιτικά κίνητρα λόγω της ελληνικής καταγωγής μου» δήλωσε συγκεκριμένα ο πρόεδρος του τοπικού παραρτήματος της Ομόνοιας, αμέσως μετά την απόφαση του Δικαστηρίου.
Πηγή: www.hellenicrevenge.blogspot.com
Κορυτσά.
Το Δικαστήριο Κορυτσάς καταδίκασε τον πρόεδρο του τοπικού παραρτήματος της Ομόνοιας, Ναούμ Δήσιο/ Naum Disho, σε φυλάκιση ενός έτους για παραβιάσεις τάφων στο χωριό Μπομποστίτσα, προκειμένου να δημιουργήσει μνημείο για τους Έλληνες πεσόντες στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο του 1940-41.
Καταδικάστηκαν επίσης και οι δύο εργάτες που εργάστηκαν στη δημιουργία του μνημείου στο νεκροταφείο της Αγίας Παναγίας, σε δώδεκα μήνες με αναστολή.
Η απόφαση των δικαστών, προκάλεσε ένταση στην αίθουσα του δικαστηρίου από τους καταδικασθέντες και το ακροατήριο.
Ο καταδικαστείς, μάλιστα, Ναούμ Δήσιος δεν δίστασε να πει ότι η καταδίκη του είναι πολιτική απόφαση λόγω της ελληνικής καταγωγής του.
«Η απόφαση του δικαστηρίου έχει πολιτικά κίνητρα λόγω της ελληνικής καταγωγής μου» δήλωσε συγκεκριμένα ο πρόεδρος του τοπικού παραρτήματος της Ομόνοιας, αμέσως μετά την απόφαση του Δικαστηρίου.
Πηγή: www.hellenicrevenge.blogspot.com
ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΝΤΡΙΚΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Τό ποσόν του 1000000€ που κατά το Πασόκ υπεξαίρεσε ο Θ.Τσουκάτος από τά μαύρα ταμεία της Ζίμενς καί κατά τόν Θ.Τσουκάτο το κόμμα τού Γ. Παπανδρέου ζητά ο Αρχηγός τής επιδοτούμενης ΜΚΟ i4 sence Antrikos Papandreou, με αγωγή πού κατέθεσε αμέσως μετά τήν κίνηση της δικαιοσύνης μέσω τού Εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος νά μέ καλέσει γιά να καταθέσω τήν Τετάρτη 15 Ιουνίου.
Αντιλαμβάνομαι τόν πανικό γιά τήν αποκάλυψη εκείνων πού εν γνώση τους στέρησαν τό Ελληνικό Δημόσιο από τουλάχιστον 26 δις $ πουλώντας ασφάλιστρα κινδύνου του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου τήν ίδια ώρα πού μυστικά διαπραγματεύονταν τήν είσοδο της Χώρας στο μηχανισμό του ΔΝΤ.
Αντιλαμβάνομαι τήν προσπάθεια στήριξης τών Μεγάλων κολλητών που καί στό παρελθόν βάπτιζαν το Γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι Ελληνικό γιά να αρπάζουν παράνομα επιδοτήσεις καταστρέφοντας τήν Ελληνική αγροτική οικογένεια .
Τήν στήριξη τών συνεταίρων της πράσινης ανάπτυξης πού εγκατέλειψαν τίς χώρες τους μετά τήν αποκάλυψη σκανδάλων μέ τήν alkatel όπως του Jose Maria figures.
Τήν στήριξη τών διαχειριστών εταιρειών CDS όπως η Goldman sacks πού τώρα είναι σύμβουλοι επί πληρωμή της Ελληνικής Κυβέρνησης, ενώ πρώην στελέχη της όπως ο Τούρκος demirel συναίτερος τών ανωτέρω .
Καλώ τόν andrikos ,
Να υποβάλλει άμεσα καί μήνυση εντός 7 ημερών άλλως θά του καταθέσω εγώ καλώντας ώς μάρτυρες Όλους τους Ελεύθερους Έλληνες.
Να δεσμευθεί ότι θά έλθει στό δικαστήριο στήν διεξαγωγή της δίκης καί νά μήν τήν κοπανίσει όπως ο Τσουκάτος.
Νά ζητήσουμε καί οι δύο μέ κοινή επιστολή στήν Ελβετία στό Λουξεμβούργο στήν Ιαπωνία στήν Ινδία στήν Κίνα, (σσΟ: ΤΟΝ ΠΑΝΑΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΘΕΝΕΣ ΝΗΣΟΥΣ) και όπου αλλού ο ίδιος επιθυμεί το άνοιγμα και δέσμευση στούς πιθανούς τραπεζικούς μας λογαριασμούς.
Να απαντήσει πόσα πήρε σέ ΜΚΟ που συμετέχει από το Ελληνικό Δημόσιο ,σπόνσορες κτλ.
Ευχαριστώ γιά τήν Ευκαιρία
Δηλώνω ότι παραιτούμαι κάθε Ασυλίας Βουλευτικής .
Πάνος Καμμένος
Εκλεγμένος Βουλευτής Β Αθήνας.
Πηγή: http://taxalia.blogspot.com
Αντιλαμβάνομαι τόν πανικό γιά τήν αποκάλυψη εκείνων πού εν γνώση τους στέρησαν τό Ελληνικό Δημόσιο από τουλάχιστον 26 δις $ πουλώντας ασφάλιστρα κινδύνου του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου τήν ίδια ώρα πού μυστικά διαπραγματεύονταν τήν είσοδο της Χώρας στο μηχανισμό του ΔΝΤ.
Αντιλαμβάνομαι τήν προσπάθεια στήριξης τών Μεγάλων κολλητών που καί στό παρελθόν βάπτιζαν το Γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι Ελληνικό γιά να αρπάζουν παράνομα επιδοτήσεις καταστρέφοντας τήν Ελληνική αγροτική οικογένεια .
Τήν στήριξη τών συνεταίρων της πράσινης ανάπτυξης πού εγκατέλειψαν τίς χώρες τους μετά τήν αποκάλυψη σκανδάλων μέ τήν alkatel όπως του Jose Maria figures.
Τήν στήριξη τών διαχειριστών εταιρειών CDS όπως η Goldman sacks πού τώρα είναι σύμβουλοι επί πληρωμή της Ελληνικής Κυβέρνησης, ενώ πρώην στελέχη της όπως ο Τούρκος demirel συναίτερος τών ανωτέρω .
Καλώ τόν andrikos ,
Να υποβάλλει άμεσα καί μήνυση εντός 7 ημερών άλλως θά του καταθέσω εγώ καλώντας ώς μάρτυρες Όλους τους Ελεύθερους Έλληνες.
Να δεσμευθεί ότι θά έλθει στό δικαστήριο στήν διεξαγωγή της δίκης καί νά μήν τήν κοπανίσει όπως ο Τσουκάτος.
Νά ζητήσουμε καί οι δύο μέ κοινή επιστολή στήν Ελβετία στό Λουξεμβούργο στήν Ιαπωνία στήν Ινδία στήν Κίνα, (σσΟ: ΤΟΝ ΠΑΝΑΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΘΕΝΕΣ ΝΗΣΟΥΣ) και όπου αλλού ο ίδιος επιθυμεί το άνοιγμα και δέσμευση στούς πιθανούς τραπεζικούς μας λογαριασμούς.
Να απαντήσει πόσα πήρε σέ ΜΚΟ που συμετέχει από το Ελληνικό Δημόσιο ,σπόνσορες κτλ.
Ευχαριστώ γιά τήν Ευκαιρία
Δηλώνω ότι παραιτούμαι κάθε Ασυλίας Βουλευτικής .
Πάνος Καμμένος
Εκλεγμένος Βουλευτής Β Αθήνας.
Πηγή: http://taxalia.blogspot.com
ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ: ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ ΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙ...
Γράφει ο : Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)
Αντώνη Σαμαρά
Η Ελλάδα βρίσκεται ΜΙΣΟ βήμα από το γκρεμό!
Δεν ωφελεί να συνδιαλέγεσαι στις Βρυξέλλες με εκείνους που έχουν προδιαγράψει τη μοίρα της χώρας σου…
Δεν ωφέλει να συζητάς με τον καταστροφέα της Ελλάδας, με τον εκδορέα του Ελληνικού λαού…
Δεν ωφελεί να ερμηνεύεις ως λαθεμένη πολιτική τακτική το εκ προμελέτης έγκλημα…
Δεν ωφελεί να εμφανίζεις τον εαυτό σου και το κόμμα σου «νομιμόφρονα» δεμένους στο άρμα ενός ξεχαρβαλωμένου και διεφθαρμένου πολίτικού συστήματος…
Δεν ωφελεί σύρεσαι σε τραπέζια διαπραγματεύσεων νομιμοποιώντας ουσιαστικά με τον τρόπο αυτό τους «μειοδότες» και τους «παραβάτες»
Δεν ωφελεί να αρνείσαι να δώσεις πολιτική στέγη στην οργή του λαού…
Δεν ωφελεί να διατυμπανίζεις ότι έχει συνέχεια το κράτος και ότι θα σεβαστείς τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις δεσμεύσεις της κατοχικής κυβέρνησης του Παπανδρέου… Δεν έχει καμιά υποχρέωση απέναντι σε κανένα ο Ελληνικός εκτός εάν κι εσύ είσαι οπαδός του δόγματος ‘ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ…»
Δεν ωφελεί να κρατάς καθηλωμένο έναν ολόκληρο λαό που σε ψήφισε να ηγηθείς του κόμματός του, αποτρέποντάς τον με την ανεξήγητη συμβιβαστική τακτική σου να εξεγερθεί και να διαδηλώσει…
Δεν ωφελεί να κρύβεσαι πίσω από νομικίστικα «τερτίπια» και παλαιοκομματικά «τεχνάσματα» παρέχοντας πολύτιμο οξυγόνο ζωής σε μια κυβέρνηση που μετέτρεψε την Ελλάδα του φωτός σε προτεκτοράτο και τους Έλληνες δούλους και δέσμιους των Ευρωαποικιοκρατών…
Δεν ωφελεί να αρνείσαι πεισματικά να ζητήσεις προσφυγή στις κάλπες, προκειμένου να αποφασίσουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για τις τύχες τους και τις τύχες των παιδιών τους…
Και εντέλει δεν ωφελεί των οικιών ημών εμπιμπραμένων υμείς να άδετε…
Αντώνη Σαμαρά
Η ιστορία δε συγχωρεί, το ίδιο και οι χιλιάδες των οπαδών του κόμματός σου που σε ψήφισαν για να τα «αλλάξεις όλα...»
Πηγή: http://taxalia.blogspot.com
(Χάρρυ Κλυνν)
Αντώνη Σαμαρά
Η Ελλάδα βρίσκεται ΜΙΣΟ βήμα από το γκρεμό!
Δεν ωφελεί να συνδιαλέγεσαι στις Βρυξέλλες με εκείνους που έχουν προδιαγράψει τη μοίρα της χώρας σου…
Δεν ωφέλει να συζητάς με τον καταστροφέα της Ελλάδας, με τον εκδορέα του Ελληνικού λαού…
Δεν ωφελεί να ερμηνεύεις ως λαθεμένη πολιτική τακτική το εκ προμελέτης έγκλημα…
Δεν ωφελεί να εμφανίζεις τον εαυτό σου και το κόμμα σου «νομιμόφρονα» δεμένους στο άρμα ενός ξεχαρβαλωμένου και διεφθαρμένου πολίτικού συστήματος…
Δεν ωφελεί σύρεσαι σε τραπέζια διαπραγματεύσεων νομιμοποιώντας ουσιαστικά με τον τρόπο αυτό τους «μειοδότες» και τους «παραβάτες»
Δεν ωφελεί να αρνείσαι να δώσεις πολιτική στέγη στην οργή του λαού…
Δεν ωφελεί να διατυμπανίζεις ότι έχει συνέχεια το κράτος και ότι θα σεβαστείς τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις δεσμεύσεις της κατοχικής κυβέρνησης του Παπανδρέου… Δεν έχει καμιά υποχρέωση απέναντι σε κανένα ο Ελληνικός εκτός εάν κι εσύ είσαι οπαδός του δόγματος ‘ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ…»
Δεν ωφελεί να κρατάς καθηλωμένο έναν ολόκληρο λαό που σε ψήφισε να ηγηθείς του κόμματός του, αποτρέποντάς τον με την ανεξήγητη συμβιβαστική τακτική σου να εξεγερθεί και να διαδηλώσει…
Δεν ωφελεί να κρύβεσαι πίσω από νομικίστικα «τερτίπια» και παλαιοκομματικά «τεχνάσματα» παρέχοντας πολύτιμο οξυγόνο ζωής σε μια κυβέρνηση που μετέτρεψε την Ελλάδα του φωτός σε προτεκτοράτο και τους Έλληνες δούλους και δέσμιους των Ευρωαποικιοκρατών…
Δεν ωφελεί να αρνείσαι πεισματικά να ζητήσεις προσφυγή στις κάλπες, προκειμένου να αποφασίσουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι για τις τύχες τους και τις τύχες των παιδιών τους…
Και εντέλει δεν ωφελεί των οικιών ημών εμπιμπραμένων υμείς να άδετε…
Αντώνη Σαμαρά
Η ιστορία δε συγχωρεί, το ίδιο και οι χιλιάδες των οπαδών του κόμματός σου που σε ψήφισαν για να τα «αλλάξεις όλα...»
Πηγή: http://taxalia.blogspot.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
