Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

ΦΑΗΛΟΣ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ: Ο ΜΕΜΕΤΗΣ ΚΡΥΩΝΕ ΚΑΙ...ΑΝΑΨΕ ΦΩΤΙΑ



Ποιος εξεπλάγη απ’ όσα είπε ο Γιλμάζ για τον ανορθόδοξο πόλεμο που διεξάγει η Τουρκία κατά της χώρας μας και με εμπρησμούς; Ίσως ο Ριχάρδος Σωμερίτης, ο Ανδριανόπουλος (ζει ρε παιδιά αυτή η ψυχή;), τα δύο τρίτα του ΣΥΡΙΖΑ και κάτι καθηγηταράδες που παίζουν τις λίλιζες εν Κολωνακίω, στο Πάντειο και αλλαχού. Φοβερή «αποκάλυψη». Κι εγώ που νόμιζα ότι αυτοαναφλέγονται οι ερωτευμένες κουκουνάρες.

Το “Μεμέτης”, για να μην παρεξηγηθεί καμμιά πολιτικά ορθή ψυχή, βγαίνει εκ του ονόματος Μεχμέτ. Μεχμετζίκ κιόλας, δηλαδή «μικρό Μεχμέτ» αποκαλούν οι Τούρκοι τον φαντάρο, κάτι σαν «Μεχμετάκο» δηλαδή. Πως λέγανε οι παλιοί τους νεοσύλλεκτους «Γιαννάκια» εκ του Γιάννης; Αυτή η μπασκλασαρία που πάει γήπεδο, πίνει φραπόγαλα και ψηφίζει, ο Λαός, λοιπόν, Μεμέτια αποκαλεί τους Τούρκους. Σε όποιον δεν αρέσει, τα παράπονα του στον Κορυδαλλό, την Καλαμαριά, τον Πειραιά, την Δράμα, στα χωριά κλπ, εκεί που ζουν οι κανονικοί άνθρωποι, όσοι δεν παίρνουν γραμμή από τις αναλύσεις του συγκροτήματος.

Λοιπόν τα μεμέτια, κι εννοώ το δοβλέτι με όλα του τα σέα, γιατί από αυτό υποφέρουν και οι απλοί Τούρκοι, ήτοι κυβέρνηση, Ένοπλες Δυνάμεις, Στρατοχωροφυλακή, ΜΙΤ, Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας κλπ, το παρακράτος το έχουνε μαζί με το κράτος. Σαν σαμπουάν με κοντίσιονερ. Δύο σε ένα. Στην ισλαμοφασιστική «δημοκρατία» του Ερντογάν που καταπίνει Κούρδους κι ανθρώπινα δικαιώματα, όπως και επί του καλογυαλισμένου ένστολου κεμαλισμού, οι «καρφίτσες», οι τραμπούκοι, οι φονιάδες και οι κάθε λογής μπράβοι, ναρκέμποροι και δουλέμποροι, είναι τόσο ταυτισμένοι με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς, που είναι σαν να προσπαθείς να ξεχωρίσεις το σκόρδο από το τζατζίκι.

Ο Τσατλί, τα θύμησε κι ο Σάββας Καλεντερίδης προχθές, ήταν ένα καλό παλικάρι που πριν χρόνια το πήρε ο Μωάμεθ κοντά του για να τρώει πιλάφι και μέλι από τα χέρια των ουρί. Διότι ο Τσατλί, που σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με κάτι αστυνομικούς, μια αλανιάρα κι ένα βουλευτή νομίζω, είχε προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στον «τουρκισμό». Φονιάς εχθρών της Τουρκίας, εμπρηστής ελληνικών δασών αλλά ως ανταμοιβή του είχε εξασφαλίσει κάτι ψιλομπίζνες. Εμπόριο πρέζας και όπλων, τα οποία διακινούσε με θαυμαστή ασφάλεια χάριν της συνέργειας των διπλωματικών αποστολών της Τουρκίας στο εξωτερικό και των Ακολούθων Άμυνας. Με τους διπλωματικούς σάκους το καλόπαιδο πήγαινε κι έφερνε ηρωίνη και κουμπούρια. Αυτά που κονόμαγε ήταν μέρος της αμοιβής του από τις άλλες, τις «εθνικές» υπηρεσίες του. Λέγεται ότι αυτός δολοφόνησε τον Αγκοπιάν στο Φάληρο, τον φερόμενο ως αρχηγό του ASΑLA, του Μυστικού Στρατού για την Απελευθέρωση της Αρμενίας, μιας περίεργης οργάνωσης που είχε κάνει και τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα στην Γαλλία, που μάλλον εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της Τουρκίας και δυσφημούσαν τον αρμενικό αγώνα για αναγνώριση της Γενοκτονίας και απελευθέρωση των αρμενικών εδαφών, που ακόμη κατέχει η Τουρκία. Ο Τσατλί βέβαια, εκτός από εκτελεστής έβαζε και φόκο σε ελληνικά δάση καθ΄ομολογίαν του. Επαιρόταν γι’ αυτό.

Η Τουρκία λοιπόν ξέρουμε από παλιά ότι χρησιμοποιεί τέτοια μέσα. Τον Μάρτιο του 1994 ο φίλος μου και νεομάρτυρας του Ελληνισμού, Θεόφιλος Γεωργιάδης, δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του στη Λευκωσία, λίγο μετά την επιστροφή του από το πρώτο Διεθνές Συνέδριο για το Κουρδικό ζήτημα, που είχε οργανώσει στις Βρυξέλλες, αν θυμάμαι καλά. Άφησε τρία ορφανά…

Στα γεγονότα του 1996 στην Κύπρο, κατά τις κινητοποιήσεις των μοτοσυκλετιστών, όταν δολοφονήθηκαν ο Τάσος Ισαάκ κι ο Σολωμός Σολωμού, οι κατοχικές δυνάμεις είχαν μεταφέρει από την Τουρκία Γκρίζους Λύκους, που συμμετείχαν στο λυντσάρισμα άοπλων Ελλήνων διαδηλωτών.

Θυμάμαι δε πριν χρόνια από τις εφημερίδες κι ένα άλλο περιστατικό. Συνελήφθη στη Χίο Τούρκος για εμπρησμό. Δικαιολογήθηκε ότι άναψε φωτιά γιατί κρύωνε ο Μεμέτης. Λεπτομέρεια; Ήταν Αύγουστος. Ο κρυουλιάρης Τούρκος είχε μαζί του κι ένα χαρτοφύλακα με αρκετό χρήμα. Δικάστηκε, εξαγόρασε την ποινή με τα φράγκα του χαρτοφύλακα κι έγινε λαγός. Ωραίο, ε;

Σε άλλες περιπτώσεις για κατασκοπεία κι άλλες βρομοδουλειές, ακολουθούν άλλη τακτική. Προσλαμβάνουν …τουρίστες. Τους πληρώνουν τις διακοπές, τους δίνουν και μια έξτρα αμοιβή και τους αναθέτουν αποστολή. Φίλος μου Αξιωματικός του Στρατού σε νησί του Αιγαίου είχε μπαγλαρώσει Ολλανδό τουρίστα, που τράβαγε φωτογραφίες. Όταν εμφανίσανε το φιλμ, εκτός από στρατόπεδα είχε φωτογραφίσει κι όλους τους κατάλληλους αιγιαλούς αποβάσεως, με λεπτομέρειες.

Τις δύσκολες δουλειές βέβαια, όπως δολοφονίες κι εμπρησμούς τις αναλαμβάνουν κανονικά πρακτόρια και παρακρατικοί που παίρνουν εντολές από το τουρκικό κράτος κι έχουν εξασκηθεί επί μακρόν σε βάρος των Κούρδων.

Θα θυμίσω και την «εξάρθρωση» πριν λίγα χρόνια της Τουρκικής Χεζμπολλάχ. Η τρομοκρατική αυτή οργάνωση «μυστηριωδώς» στρεφόταν κυρίως κατά Κούρδων και φιλελεύθερων Τούρκων που αμφισβητούσαν τους θεμελιώδεις μύθους του κεμαλισμού. Ήταν δημιούργημα των Υπηρεσιών, ελεγχόταν από το Γενικό Επιτελείο κι όταν χάθηκε ο έλεγχος της, τότε αναγκάστηκαν να της βάλουν χέρι. Σημειωτέον ότι είχαν σπίτια – φυλακές όπου βασάνιζαν ανθρώπους, τους σκότωναν κι ενίοτε τους έθαβαν στα υπόγεια.

Θα σας πω λοιπόν με δάκρυα ένα μυστικό, κατόπιν των ανωτέρω. Ο κόσμος της παγκόσμιας ειρήνης κι αδερφοσύνης, αδέρφια, δεν υπάρχει. Η Τουρκία δεν είναι φίλη μας και δεν θέλει το καλό μας. Έτσι είναι. Δεν το έχει γράψει ακόμη ο Πάσχος Μανδραβέλης αλλά είναι έγκυρο. Ας ρυθμίσουμε λοιπόν την πορεία μας κατά τα δεδομένα κι όχι σύμφωνα με τις ιδεοληψίες μερικών – μερικών.

Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ: ΤΟ ΙΡΑΚ, Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ



Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, με την αποχώρηση και των τελευταίων αρμάτων που εισήλθαν στο έδαφος του Κουβέιτ. Οι αξιωματικοί του αμερικανικού στρατού, αποχωρώντας, παρέδωσαν τον έλεγχο και τη διοίκηση 505 στρατιωτικών βάσεων που διατηρούσαν στην επικράτεια του Ιράκ, σε αξιωματικούς του ιρακινού στρατού.

Ο απολογισμός της εννιαετούς παρουσίας των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ είναι περίπου εκατό χιλιάδες νεκροί και τραυματίες για τον ιρακινό λαό και συνολικά 4.500 στρατιώτες για τον αμερικανικό στρατό και δυο εκατομμύρια πρόσφυγες, από τους οποίους οι 800 χιλιάδες χριστιανοί Ασσύριοι, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, υπό το φόβο του σουνιτικού Ισλάμ, που καίει ό,τι βρει μπροστά του, όταν πολιτικοποιηθεί.

Σε ανθρωπιστικό επίπεδο, ο «πόλεμος» της Δύσης εναντίον του Σαντάμ από το 1991, που έγινε η πρώτη επιχείρηση εναντίον του (Καταιγίδα της Ερήμου), στοίχισε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως παιδιά, που πέθαναν από ασιτία ή από έλλειψη φαρμάκων, κατά τη διάρκεια του πολυετούς εμπάργκο που εφάρμοσε η Δύση εναντίον του καθεστώτος Σαντάμ.

Σε πολιτικό επίπεδο, το Ιράκ, μετά την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων, έχει απαλλαγεί από ένα αυταρχικό και βάρβαρο καθεστώς, του οποίου τη θέση έχει λάβει ένα καθεστώς διοίκησης της χώρας από δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους των σιιτών, των Κούρδων και των σουνιτών. Ένα καθεστώς με σοβαρές δυσλειτουργίες, που είναι αμφίβολο αν κατορθώσει να κρατήσει ενωμένο το Ιράκ, το οποίο, με βάση την εθνολογική του δομή, είναι χωρισμένο σε τρεις τομείς, οι οποίοι είναι πιθανόν μελλοντικά να διεκδικήσουν την αυτονομία τους, με πρώτο το Νότιο (ιρακινό) Κουρδιστάν, το οποίο ήδη διαθέτει ένα αρκετά καλά συγκροτημένο αυτόνομο κράτος.

Όσον αφορά τις πλουτοπαραγωγικές -για την ακρίβεια τις πετρελαϊκές- πηγές της χώρας, αυτές στην ουσία έχουν παραδοθεί στις ξένες εταιρείες πετρελαίου, με τον τοπικό πληθυσμό να επωφελείται ελάχιστα από την εκμετάλλευσή τους.

Με τον ανωτέρω απολογισμό στη βαλίτσα του πέταξε για την Ουάσιγκτον ο πρωθυπουργός του Ιράκ, Νουρί αλ Μαλίκι, ακριβώς τις ημέρες που ολοκληρωνόταν η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, ο οποίος στη συνάντηση που είχε με τον Μπάρακ Ομπάμα, μεταξύ άλλων έδωσε και τα εξής μηνύματα, στα οποία αξίζει να αναφερθούμε.

Όσον αφορά την πολιτική ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία και το εμπάργκο που επιχειρείται να εφαρμοστεί από τον Αραβικό Σύνδεσμο και από την Τουρκία, ο σιίτης πρωθυπουργός του Ιράκ είπε: «Πήραμε μαθήματα από αυτά που ζήσαμε εμείς. Είμαστε αντίθετοι σε οικονομικό αποκλεισμό της Συρίας. Εμείς έχουμε πικρές εμπειρίες από το δικό μας αποκλεισμό, τα αποτελέσματα του οποίου πλήρωσε ο λαός και όχι ο Σαντάμ. …..Σε σχέση με τις διαδηλώσεις και τις ταραχές στη Συρία, σε περίπτωση που αυτές μετατραπούν σε εμφύλιο πόλεμο, θα υποστεί τεράστιο πλήγμα το Ιράκ. Θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι σε περίπτωση που αποσταθεροποιηθεί η Συρία, κινδυνεύουν με αποσταθεροποίηση όλες οι χώρες γύρω απ’ αυτήν».

Όσον αναφορά την Τουρκία, που κατά τα λεγόμενά της -τα οποία δυστυχώς βρίσκουν ευήκοον ους στους χρήσιμους ηλίθιους στην Αθήνα- έχει υιοθετήσει πολιτική μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονές της, ο ιρακινός πρωθυπουργός είπε:

«Η Τουρκία, υποστηρίζοντας κάποια πολιτικά πρόσωπα και ομάδες, αναμειγνύεται στα εσωτερικά μας. Αλλεπάλληλες φορές εναντιωθήκαμε σε αυτές τις πρακτικές, τις οποίες εφάρμοζαν οι προηγούμενοι πρέσβεις της Τουρκίας. Δεν πρόκειται να δεχτούμε και να επιτρέψουμε την ανάμειξη της Τουρκίας στην εσωτερική πολιτική σκηνή του Ιράκ».

Την ώρα που ο πρωθυπουργός του Ιράκ έδινε τα μηνύματα αυτά στον Μπάρακ Ομπάμα και σε όσους σχεδιάζουν την αμερικανική πολιτική στην περιοχή, οι αρχές ασφαλείας του Ιράκ είχαν συλλάβει τέσσερις από τους σωματοφύλακες του σουνίτη αντιπροέδρου του Ιράκ, Ταρίκ ελ Χασίμι (Tarık El Haşimi), ενώ το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο του Ιράκ εξέδιδε ένταλμα σύλληψης με ταυτόχρονη απαγόρευση εξόδου από τη χώρα για τον ίδιο τον αντιπρόεδρο, με την κατηγορία της σύστασης συμμορίας η οποία διέπραττε πολιτικά εγκλήματα. Ο ένας μάλιστα από τους σωματοφύλακες, ο Αχμέτ ελ Τζουμπούρι (Ahmed el Cuburi), ομολόγησε ότι έλαβε μέρος σε επιθέσεις δολοφονίας πολιτικών, αστυνομικών και στρατιωτικών, κατόπιν εντολής του αντιπροέδρου Χασίμι. Οι ομολογίες του Τζουμπούρι μεταδόθηκαν σε βίντεο από την τηλεόραση El Irakiye. Ο σωματοφύλακας ομολόγησε ότι τα όπλα για τις δολοφονίες τα έπαιρνε από τον Αχμέτ Καχτάν (Ahmed Kahtan), γραμματέα του ιρακινού αντιπροέδρου, ενώ μετά από κάθε επιχείρηση ελάμβαναν από τον Χασίμι τρεις χιλιάδες δολάρια ο καθένας των δραστών.

Το «ζουμί» της υπόθεσης είναι ότι οι σωματοφύλακες ομολόγησαν ότι εκπαιδεύτηκαν στην τρομοκρατική δράση στην Τουρκία, με την οποία διατηρούσε ισχυρούς δεσμούς ο Ταρίκ ελ Χασίμι. Μετά την πρώτη ταραχή, η Τουρκία απέδωσε τις ομολογίες των σωματοφυλάκων σε απόπειρα της Τεχεράνης να αποδυναμώσει την επιρροή που ασκεί η Τουρκία μέσω του σουνιτικού παράγοντα στο Ιράκ, όμως όλοι όσοι γνωρίζουν σε Δύση και Ανατολή, αντιλαμβάνονται ότι για άλλη μια φορά η Τουρκία συνελήφθη κλέπτουσα οπώρας.

Αναφερθήκαμε πιο πάνω στους χρήσιμους ηλίθιους της Αθήνας, οι οποίοι πειθόμενοι στις εξαγγελίες της Τουρκίας για μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες και την Ελλάδα, στην ουσία παρέδωσαν τη χώρα και ιδιαίτερα τη Θράκη στους πράκτορες του τουρκικού προξενείου και στη Ζιραάτ. Να σημειώσουμε ότι η δράση του δικτύου πρακτόρων της Τουρκίας στο Ιράκ συντονίζεται από την τουρκική πρεσβεία στη Βαγδάτη, όπως κατήγγειλε επίσημα ο Μαλίκι στην Ουάσιγκτον, και από το υποκατάστημα της τράπεζας Ζιραάτ στη Βαγδάτη, το οποίο αποτελεί τον ανεπίσημο σταθμό και κέντρο επιχειρήσεων της ΜΙΤ στο Ιράκ, όπως αναφέρει οΜάνος Ηλιάδης στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του «Η Μυστική Δράση των Τούρκων στην Ελλάδα και η σύγχρονη ΜΙΤ».

Ελπίζουμε, οι νέες ισορροπίες στην ελληνική κυβέρνηση, να περιορίσουν την επιρροή των χρησίμων ηλιθίων στο ελληνικό κράτος, αλλά και των συνοδοιπόρων τους εγκάθετων της Άγκυρας στη Θράκη, τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, τη Ρόδο και αλλού…

Σημείωση: Την ώρα που είχε τελειώσει η σύνταξη του άρθρου, έγινε γνωστό ένα σοβαρό επεισόδιο, που αποδεικνύει περίτρανα την αποσταθεροποιητική δράση των πρακτόρων της Τουρκίας, σε άλλη μια χώρα-θύμα της πολιτικής των μηδενικών προβλημάτων της Άγκυρας.
Η ερώτηση που κατέθεσε στην τουρκική βουλή ο βουλευτής του ακροδεξιού κόμματος (ΜΗΡ),Lutfu Turkkan, μιλάει από μόνη της:

- Είναι αλήθεια ότι πήγε επιτροπή στελεχών της ΜΙΤ στη Δαμασκό και ότι γύρισε με άδεια χέρια, όταν ζήτησε από τις συριακές αρχές την απελευθέρωση 49 Τούρκων πρακτόρων, που κατηγορούνται ότι έπαιξαν προβοκατόρικο ρόλο, ότι εκπαίδευσαν τους επαναστάτες και ότι σχεδίασαν τα σχέδια για επιχειρήσεις σε στρατηγικούς στόχους στη Συρία;

- Σκέφτεστε να ανακοινώσετε και να μοιραστείτε με την τουρκική κοινή γνώμη την αλήθεια σχετικά με αυτές τις πληροφορίες που κυκλοφορούν ευρέως, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι Τουρκία και Συρία είμαστε δυο χώρες που μοιραζόμαστε την ίδια γεωγραφία και την ίδια πίστη και ότι πρέπει να παραμένουμε πιστοί στο σύνθημα “Ειρήνη στην Πατρίδα, Ειρήνη στον Κόσμο” (του Μ. Κεμάλ, σ.τ.μ.);

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κυριακάτικη Δημοκρατία

ΦΑΗΛΟΣ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ: Ο ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΨΥΧΟΡΡΑΓΕΙ



Η μεταπολιτευτική «παράγκα» των μπετατζήδων, μεσαζόντων, εκδοτών και καναλαρχών, με πρόθυμους μπιστικούς την κρεμ ντε λα κρεμ της ανακυκλωμένης αριστεράντζας και πολιτικούς συνωστιζόμενους στους προθαλάμους τους, δημιούργησε κι έναν επικοινωνιακό δεινόσαυρο. Έναν βραχίονα προπαγάνδας, χειραγώγησης, εκβιασμών και, καμιά φορά, ενημέρωσης. Δεκάδες μικρά και μεγάλα κανάλια, ραδιοφωνικοί σταθμοί, ων ουκ έστι αριθμός, εφημερίδες, πολιτικές και αθλητικές, περιοδικά κάθε είδους, πλημμύρισαν τις συχνότητες και τα περίπτερα.

Στην συντριπτική πλειοψηφία τους επί χρόνια παθητικά, με τραπεζικούς δανεισμούς οι οποίοι προκαλούν ζάλη, αν συγκρίνεις το ύψος τους με τις πραγματικές αξίες των επιχειρήσεων. Δάνεια που δόθηκαν με αμφίβολα τραπεζικά κριτήρια.

Το πώς επιβίωναν είναι ευεξήγητο κι απλό. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι προφανές πως μάλλον ξεπλενόταν χρήμα. Στις περισσότερες όμως, στο σύνολο της μπίζνας των εμφανών ή αφανών αφεντικών, το πράγμα ήταν κερδοφόρο. Γιατί τα συγκεκριμένα ΜΜΕ με την παθητική ή ίσα βάρκα ίσα νερά οικονομική απόδοση τους, ήταν το μέσο για να εξασφαλίζονται οι πραγματικές δουλειές, που πάντα είχαν έναν και μόνον πελάτη. Το κράτος. Εσάς, εμάς όλους.

Η πολιτική τάξη στο ξεκίνημα της ιδιωτικής τηλεόρασης και ραδιοφωνίας έπεσε στην ίδια την κουτοπόνηρη παγίδα που έστησε. Άφησε τους σταθμούς σε ένα καθεστώς ημιπαρανομίας, πιστεύοντας η εκάστοτε κυβέρνηση ότι έτσι θα μπορεί να έχει τους επιχειρηματίες πάντοτε με την δαμόκλειο σπάθη της άδειας να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους. Δεν είδαν μακριά, δεν υπολόγισαν την γιγάντωση της κοινωνικής και πολιτικής επιρροής των καναλιών. Τα αφεντικά τους απέκτησαν ένα θανατηφόρο δημόσιο όπλο, που μπορούσε να δολοφονεί προσωπικότητες, να γελοιoποιεί σοβαρούς ανθρώπους και να αναδεικνύει πρόθυμους κι αδίστακτους φελλούς. Αρκούσαν μερικές προσκλήσεις σε παράθυρα και στρογγυλά τραπέζια σε ώρες υψηλής τηλεθέασης κι έβλεπες σύντομα, κυριολεκτικά από το πουθενά, να μοστράρονται στην πρώτη γραμμή των δημοσκοπήσεων και των ψηφοδελτίων τενεκέδες ξεγάνωτοι, με βρώμικο μάτι κι εύκαμπτη μέση. Αυτοί που αργότερα στην Βουλή και στο Υπουργικό Συμβούλιο, με προθυμία θα περνούσαν τις γραμμές, θα υπέγραφαν τις κατάλληλες προαποφασισμένες συμβάσεις και θα κάλυπταν ανεπιθύμητες αποκαλύψεις. Αυτοί που θα έδιναν, όταν χρειαζόταν, μάχες οπισθοφυλακής για τα πολύτιμα συμφέροντα της «παράγκας».

Παράλληλα, αυτός ο επικοινωνιακός Λόχος Ψυχολογικού Πολέμου, αναλάμβανε να προσφέρει κι άλλου είδους σέρβις στους πρόθυμους υπηρέτες των αρπακτικών του δημοσίου προϋπολογισμού. Πολιτικά έκανε το άσπρο μαύρο. Μαζί με τους κατάλληλους δημοσκόπους, δημοκόπους κι «αναλυτές» η ενημέρωση περνούσε κι ακόμη περνάει μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς των συμφερόντων της διαπλοκής. Επί χρόνια μια μαζικής κλίμακας χειραγώγηση έδινε κι έπαιρνε και κάθε επικίνδυνος για το σύστημα στοχοποιούταν ή απλά αποκλειόταν στο περιθώριο.

Τώρα πια η περίοδος των παχέων αγελάδων τελείωσε. Η επί δεκαετίες λεηλασία της χώρας και η κακοδιοίκηση, το άθροισμα των στρεβλώσεων που συγκροτούσαν τον δημόσιο βίο, οδήγησε την χώρα εδώ που την οδήγησε. Η μπίζνα πλέον είναι στο σύνολο της παθητική. Λεφτά δεν υπάρχουν και οι επικοινωνιακοί βραχίονες της διαπλοκής είναι πια ξεβράκωτοι στο χείλος του γκρεμού. Κάποιοι ήδη φούνταραν.

Στην πορεία δημιουργήθηκαν αυθάδεις πριμαντόνες, καθεστωτικά montblanc της τηλοψίας, κούφιοι διευθυντάδες όλο έπαρση. Με αμοιβές ιλιγγιώδεις, πρόκληση.

Πίσω τους όμως υπάρχει η στρατιά των αφανών. Μεροκαμιατάρηδες του ρεπορτάζ και της σύνταξης, τεχνικοί κι απλοί υπάλληλοι. Κατά κύματα περνούν στην ανεργία ενός χώρου που ξεφουσκώνει, που έρχεται στα ίσα του μετά από μακρόχρονο πάρτυ αφύσικης γιγάντωσης με γυάλινα πόδια, που τώρα θρυμματίζονται. Αυτοί δεν είναι παρά τα θύματα άλλης μιας θεσμικής και κοινωνικής εκτροπής. Άνθρωποι στην συντριπτική πλειοψηφία τους τίμιοι. Δεν είχαν ποτέ την φιλοδοξία να υπηρετήσουν καμιά παρανομία, καμιά διαπλοκή. Δεν μοιράστηκαν, οι περισσότεροι, καμιά ψευτογκλαμουριά, καμιά μίζα, κανένα «καπέλο» σε δημόσια έργα και προμήθειες. Είχαν απλά κανονισμένη την ζωή τους με την όποια αμοιβή τους, τις οικογένειες και τις υποχρεώσεις τους. Περνούν τώρα στο περιθώριο χωρίς ορατή πιθανότητα επαναπρόσληψης σε έναν χώρο που απλά συρρικνώνεται κι όπου οι αμοιβές, για όσους παραμένουν, πετσοκόβονται χωρίς δεύτερη κουβέντα. Τώρα κι αυτοί κατρακυλούν στο περιθώριο, μαζί με τους δημόσιους που χλεύαζαν οι πριμαντόνες τους και τους ιδιωτικούς που τρομοκρατούσαν οι πομπώδεις τίτλοι και τα τρέϊλερ. Άλλη μια απόδειξη της αληθινής ενότητας των προβλημάτων. Όλους μας αφορούν όλα.

Μέχρι πριν λίγο πολλοί νόμιζαν πως θα μείνουν απέξω. Πως θα βλέπουν το δρεπάνι να θερίζει τους άλλους κι αυτοί θ’ ανασαίνουν μ’ ανακούφιση. Οι ένοχοι όμως, οι λεηλάτες της χώρας και του μέλλοντος της, δεν έλαβαν πρόνοια για κανέναν. Μόνο για το τομάρι τους, στέλνοντας μέρος των λαφύρων του δημόσιου πλούτου σε καβάτζες στην Ελβετία και υπεράκτιες εταιρείες. Αν φύγουν όμως δεν θα πάρουν μαζί κανέναν άλλο, μόνο την οικογένεια τους και το πολύ – πολύ και το σκύλο.

Όλους λοιπόν εμάς τους πολλούς, που εδώ γεννηθήκαμε κι εδώ θα ζήσουμε, θα μας ενώσει το πρόβλημα. Θα πρέπει εδώ, στην Πατρίδα, έχοντας πιάσει πάτο να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας για να επιβιώσουμε. Κι αυτή η επιβίωση, για να έχει βάθος χρόνου και προοπτική, για να ξαναγίνει φυσιολογική ζωή κι όχι αγώνας στην ζούγκλα με τα θηρία, απαιτεί το ξεκαθάρισμα της παράγκας και κάθε κατεργάρης να κάτσει στον πάγκο του. Τιμωρία.

(Δημοσιεύεται στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία»)

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

ΦΑΗΛΟΣ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ: ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ



Η ενωμένη Ευρώπη οικοδομήθηκε πάνω σε μια στρέβλωση. Αντίθετα σε αυτό που έλεγε ο Στρατάρχης Ντε Γκωλ.
Ο μεγάλος αυτός Ευρωπαίος ηγέτης, έλεγε, πως η Ευρώπη για να γίνει μεγάλη παγκόσμια δύναμη χρειάζεται κοινά σύνορα, κοινούς δημοκρατικούς θεσμούς, κεφάλαια και τεχνολογία, πρώτες ύλες και στρατό.
Η Γερμανία είχε κεφάλαια, μαζί με την Γαλλία τεχνολογία και μαζί με μια σειρά χώρες μπορούσαν να συνεισφέρουν σε δημοκρατικές παραδόσεις και θεσμούς.
Ο Ντε Γκωλ όμως αναφερόταν και σε πρώτες ύλες και Στρατό, γιατί ήξερε πως μόνο μια απέραντη χώρα, που είναι και Ορθόδοξη, μπορούσε να τα εισφέρει αυτά.


Γι’ αυτό αναφερόταν σε μια Ευρώπη από τη Μάγχη ως τα Ουράλια. Προσέξτε, έλεγε «από τη Μάγχη…», άφηνε έξω τους περίεργους τύπους που οδηγούν ανάποδα, κι αν η ημειρωτική Ευρώπη τους λέει καλημέρα, αυτοί απαντούν καληνύχτα. Αυτούς που κρέμαγαν δεκαοκτάχρονα Ελληνόπουλα στην Κύπρο το 1955-59, για να διαφυλάξουν τα αποικιακά κλεψιμέϊκα.

Έβαζε λοιπόν ως πρόταγμα ο Ντε Γκωλ την πολιτική ενοποίηση, κι ακολούθως τους υπόλοιπους υλικούς, οικονομικούς παράγοντες.

Κοινά σύνορα η Ευρώπη δεν έχει, όταν αρνείται να εγγυηθεί την νοτιοανατολική της εσχατιά, βάζοντας φραγμό στον επεκτατισμό της Τουρκίας. Αντιθέτως την κολακεύει, σε βάρος των συμφερόντων δυο μελών της Ένωσης.
Ποιος θυμάται κιόλας την θρασεία δήλωση του Ερντογάν «Η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι χριστιανικό οχυρό»;
Τι κι αν η συντριπτική πλειοψηφία των λαών της είναι χριστιανοί; Τι κι αν οι δυο μεγάλοι πυλώνες του πολιτισμού της είναι η ελληνορωμαϊκή παράδοση κι η χριστιανική πίστη;

Κοινοί δημοκρατικοί θεσμοί σημαίνει επίσης πραγματικό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που να ψηφίζει νόμους κι όχι ευχολόγια. Θα σήμαινε ομοσπονδιοποίηση αλλά με παράλληλη διασφάλιση των συνόρων, των εθνικών πολιτισμών.
Μια Ευρώπη των Λαών και των Πατρίδων. Και φυσικά, παράλληλα με τις εθνικές κυβερνήσεις, αληθινή κεντρική κυβέρνηση, που να εκλέγεται πανευρωπαϊκά αλλά και με θεσμικές δικλείδες ασφαλείας, ότι οι μεγάλοι δεν θα καταπιούν τους μικρούς.

Σε μια Ευρώπη χτισμένη πάνω στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, μια χριστιανική Ευρώπη, που θα εγγυόταν με στιβαρό χέρι τα ελληνικά σύνορα και θα προστάτευε την Κύπρο, ως αναπόσπαστα κομμάτια της, ποιος Έλληνας θα είχε πρόβλημα να εκχωρήσει εξουσίες για μια κοινή εξωτερική και οικονομική πολιτική, όταν θα υπήρχαν δημοκρατικοί θεσμοί και νομιμοποίηση;
Με διασφαλισμένη την εθνική παιδεία και ταυτότητα, τον παραγωγικό πλουραλισμό, σε μια κοινότητα που θα συμπεριλάμβανε όλες τις κοιτίδες του σύγχρονου Δυτικού Πολιτισμού, οι ευρωπαίοι νέοι θα μπορούσαν να υπηρετούν σ’ ένα ισχυρό κοινό στρατό, αποτελούμενο από μονάδες των εθνικών στρατών.

Αυτά θα μπορούσαν να κάνουν την Ευρώπη πραγματικά κοινή Πατρίδα, με σύμβολο που δεν θα μοιάζει με σημαία αντιπροσωπείας αυτοκινήτων.

Αυτό που τελικά προτάχθηκε ήταν η οικονομική ενοποίηση, μ’ έναν τρόπο που οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα. Καμμία δημοκρατική νομιμοποίηση σε επίπεδο κεντρικών θεσμών και πανευρωπαϊκής διακυβέρνησης. Ισορροπίες μόνο, που αποδείχθηκαν σε βάθος χρόνου εύθραυστες και μια σαράφικη λογική με τεχνοκρατικό επίχρισμα. Τα λύσαμε με τους δασμούς, φτιάξαμε μ’ ένα περίεργο τρόπο ενιαίο ευρωπαϊκό

Χώρο Σένγκεν, όπου εμείς ταξιδεύουμε μόνο με ταυτότητα αλλά μαζί με το Δουβλίνο 2, αν το λέω καλά, μας έχουν μείνει στην Ελλάδα αμανάτι περί τα δυο εκατομμύρια μουσουλμάνοι κι όλο έρχονται, αλλά κοινή Πατρίδα δεν φτιάξαμε.

Πατρίδα είναι αυτή για την οποία δακρύζεις όταν τραγουδάς τον Ύμνο της κι αντικρύζεις την Σημαία της.

Πατρίδα είναι αυτή που όταν επιστρέφεις και την διασχίζεις, νοιώθεις μια οικεία συγκίνηση, αδελφοσύνη κι αλληλεγγύη με τους ανθρώπους της.

Πατρίδα είναι αυτή για την οποία είσαι διατεθειμένος να πεθάνεις, αν χρειαστεί.

Είναι ολοφάνερο πως δεν φτιάξαμε μια τέτοια Ευρώπη. Το μεγαλύτερο της επίτευγμα δεν μπορεί να είναι το ενιαίο νόμισμα. Η μεγαλύτερη παράδοση της Ευρώπης δεν ήταν η νομισματοκοπία.

Η πολιτική ορθότητα, η στενά τεχνοκρατική και οικονομίστικη λογική, ειδικά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, για την οικοδόμηση της, οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση, όπου η έκφραση της αλληλεγγύης είναι δανεικά, αλλά με τσαμπουκά και σαρωτική επικυριαρχία των ισχυρών. Λέγε με Γερμανία.

Η Ευρώπη λοιπόν, αν επιβιώσει ή ακριβώς για να επιβιώσει, χρειάζεται κάτι άλλο, κάτι μεγαλειώδες. Να γίνει κοινή, αληθινή Πατρίδα. Που θα σέβεται τις επιμέρους Πατρίδες και θα τις προστατεύει. Όπου δεν θα υπάρχουν μικρές Πατρίδες που θα γίνονται λεία των ισχυρότερων.

Για να γίνει αυτό, χρειάζεται μια νέα Ευρωπαϊκή Ιδέα, που να έχει ρίζες στην Ιστορία, στις καρδιές, στις αξίες που είναι κοινές για τους Λαούς. Τα θεμέλια πρέπει πρωτίστως να είναι στις συνειδήσεις, όχι στα χαρτοφυλάκια.
Αυτό δεν μπορούν να το κάνουν τεχνοκράτες, διότι αυτή η νέα κεντρική Ιδέα, που χρειάζεται η Ευρώπη, είναι κατεξοχήν πολιτική. Δεν διδάσκεται στο London School of Economics και δεν αποτελεί μέρος της ημερήσιας διάταξης στα Διοικητικά Συμβούλια των Τραπεζών. Πρέπει να ξέρεις Ιστορία, που είναι η αληθινή πολιτική επιστήμη.

Από πού λοιπόν θα ήταν φυσικό να ξεκινήσει αυτή η νέα Ευρωπαϊκή Ιδέα, αν όχι από την πηγή των πάντων; Μα, εμείς οι επαίτες των δόσεων, θα πουν κάποιοι; Από εδώ, από το Έθνος των δανειοληπτών, όπως μας κατάντησε η μεταπολιτευτική «παράγκα»; Γιατί όχι; Ο αληθινός πλούτος μας ήταν, είναι και θα είναι οι άνθρωποι μας, οι Έλληνες. Τα δαιμόνια μυαλά κι οι καρδιές τους. Από αυτά πάντα θα δίνουμε και ρέστα.

http://nationalpride.wordpress.com

ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ: Ο ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΟΙ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΚΑΙ....ΟΙ ΚΗΠΟΥΡΟΙ ΤΟΥΣ



Την προηγούμενη Δευτέρα ήταν η τρίτη επέτειος από το θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου. Η επέτειος πέρασε απαρατήρητη στην Ελλάδα της παρακμής, παρότι πρόκειται για έναν εθνικό ηγέτη που με τη διορατικότητα, την υπευθυνότητα και την εθνικά ακέραια στάση του, δημιούργησε συνθήκες, από τις οποίες θα επωφεληθεί ολόκληρο το ελληνικό έθνος τον 21ο αιώνα.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο νεώτερος υπουργός στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας και ένας εκ των δυο αντιπροσώπων που διέβλεψε τις παγίδες που περιείχαν οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου και τάχθηκε εναντίον της υπογραφής τους, ανέλαβε τα ηνία του κυπριακού κράτους σε μια δύσκολη περίοδο. Ήταν η χρονική στιγμή που ο διεθνής παράγων είχε σχεδιάσει να διαλύσει το κυπριακό κράτος, να δημιουργήσει ένα έκτρωμα που θα διοικείται από τρεις ξένους δικαστές, οι οποίοι φυσικά θα λαμβάνουν τις αποφάσεις για τα κρίσιμα θέματα, όπως για παράδειγμα η εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων ενεργειακών αποθεμάτων της κυπριακής ΑΟΖ, η αξία των οποίων ίσως να ξεπερνά το 1,5 τρις δολάρια.

Η διάλυση του κράτους έπρεπε να έχει νομική, πολιτική και διεθνοπολιτική νομιμοποίηση. Γι’ αυτό ο διεθνής παράγων ανεζήτησε «καλόβουλους και καλόβολους» συνεργάτες σε Λευκωσία και Αθήνα. Νομικούς, διεθνολόγους, πολιτικούς, οικονομικούς παράγοντες, ιδιοκτήτες ΜΜΕ και δημοσιογράφους... Συνεργάτες που θα ήταν πρόθυμοι άλλοι να συντάξουν, άλλοι να υποστηρίξουν πολιτικά και άλλοι να προπαγανδίσουν επικοινωνιακά ένα σχέδιο, που θα νομιμοποιούσε τους στόχους τους.
Στην Ελλάδα της παρακμής, όλοι οι παραπάνω, οι «πρόθυμοι», βρέθηκαν και μάλιστα με το παραπάνω (και δυστυχώς, ήταν οι ίδιοι που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία και το Μνημόνιο).

Πρώτα σχηματίστηκε ο ομάδα των νομικών, η οποία σε συνεργασία με Τούρκους, Τουρκοκύπριους και ειδικούς του διεθνούς παράγοντα, σε μεγάλο δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου, συνέταξαν το νομικό και συνταγματικό έκτρωμα που έμελλε να λάβει το όνομα Σχέδιο Ανάν.

Στη συνέχεια άρχισε η προπαγάνδα σε Αθήνα και Λευκωσία, για να πειστούν τα κόμματα και οι πολιτικοί παράγοντες, οι οποίοι με τη σειρά τους, θα ασκούσαν επιρροή για να πεισθεί ο κυπριακός ελληνισμός να πει ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.
Στην Αθήνα, η κυβέρνηση των «προθύμων», όπως αποδείχτηκε στα Ίμια, τη Μαδρίτη και την παράδοση Οτζαλάν, όχι μόνο υποστήριξε στο προδοτικό σχέδιο, αλλά άσκησε πιέσεις στον αείμνηστο Τάσσο, για να πει κι αυτός ΝΑΙ, βάζοντας ταφόπλακα στο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Τάσσος, αφού είπε το αμίμητο "Είμαι πρόεδρος, είμαι πλούσιος, έχω καρκίνο, δεν πρόκειται να κάνω πίσω! Στ' αρχ..ια μου!", σύμφωνα με τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος δεν συνάχτηκε με τη στρατιά των προθύμων και φέρεται να τον στήριξε όταν εκλέχτηκε πρωθυπουργός, το 2004, απευθύνθηκε με ένα διάγγελμα στον κυπριακό λαό, ένα διάγγελμα που θα μείνει στην ιστορία.
Το κείμενο του ιστορικού εκείνου διαγγέλματος πρέπει να αποτελεί εγχειρίδιο πολιτικής και διπλωματίας για τις επόμενες γενιές στην Ελλάδα.
Ειδικά τώρα, που η Ελλάδα περνά μια περίοδο πλήρους απαξίωσης της πολιτικής, έχει τεράστια σημασία να μελετήσουμε σε βάθος ορισμένα αποσπάσματα από το διάγγελμα του Τάσσου:

«....Κάθε λαός διαμορφώνει και γράφει τη δική του ιστορία. Άλλοτε με απελευθερωτικούς και κοινωνικούς αγώνες, άλλοτε με δημοκρατικές διαδικασίες δια της ψήφου του. Τώρα καλείται ο Κυπριακός Λαός, καλούμαστε ο καθένας χωριστά και συλλογικά, να γράψουμε την ιστορία του μέλλοντος της Κύπρου....
... Οι αποφάσεις που θα πάρουμε εμείς σήμερα, διαμορφώνουν και καθορίζουν τις τύχες και τα πεπρωμένα και των επερχόμενων γενεών....
... Κριτήριο της αξιολόγησής μου ήταν ένα και μοναδικό: η εξυπηρέτηση των συμφερόντων και δικαιωμάτων του Κυπριακού Λαού στο σύνολό του, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Αυτό μου επιβάλλει η συνείδησή μου...
...Με πόνο ψυχής καταλήγω στη διαπίστωση ότι ακόμα και με την πιο ελαστική, την πιο επιεική κρίση, το τελικό Σχέδιο Ανάν δεν ικανοποιεί τους ελάχιστους στόχους που θέσαμε. Οι ουσιαστικότερες των προτάσεών μας δεν έγιναν αποδεκτές. Ακόμη και στις πρόνοιες που έχουν βελτιωθεί, διαπιστώνουμε λειτουργικές δυσκολίες, περίπλοκες διαδικασίες και επικίνδυνες ασάφειες...
...Με άλλα λόγια, το Σχέδιο Ανάν δεν καταλύει την de facto διχοτόμηση, αλλά, αντίθετα τη νομιμοποιεί και την εμβαθύνει...
...Καλούμαστε να καταλύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, το μόνο έρεισμα ασφάλειας του λαού μας και εγγύηση της ιστορικής μας φυσιογνωμίας. Να καταλύσουμε την διεθνώς αναγνωρισμένη κρατική μας οντότητα ακριβώς στη στιγμή που ενισχύεται, η διεθνής πολιτική της βαρύτητα, με την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση...
...Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «Κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της....»

Όπως αντιλαμβάνεται ο απλός αναγνώστης, ο Τάσσος δικαιώθηκε απόλυτα και με την επιλογή του άφησε πίσω του μια εθνική παρακαταθήκη, που μπορεί να διασώσει ολόκληρο τον Ελληνισμό, σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που διάγουμε. Με την άρνησή του να αποδεχτεί το Σχέδιο Ανάν, διετήρησε εν ζωή το κυπριακό κράτος, και με την οριοθέτηση της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), δημιούργησε τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις να ισχυροποιηθεί οικονομικά και –κυρίως- γεωπολιτικά η Κυπριακή Δημοκρατία.

Έτσι, με «εργαλείο» το κυπριακό κράτος, που θα είχε διαλυθεί αν περνούσε το Σχέδιο Ανάν, η Κύπρος ξεκίνησε την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στη δική της ΑΟΖ από το Οικόπεδο 12, παίρνοντας για πρώτη φορά με το μέρος της τις τελευταίες δεκαετίες σχεδόν το σύνολο των χωρών της διεθνούς κοινότητας, ανάμεσα στις οποίες οι χώρες και οι παράγοντες που σχεδίασαν και προκάλεσαν την εισβολή και κατοχή του 40% της Μεγαλονήσου.

Τώρα, η Ελλάδα, παίρνοντας δύναμη και «πατώντας» πάνω στα βήματα της Κύπρου, ξεκινάει κι αυτή δειλά-δειλά τα βήματα για την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων ενεργειακών πόρων σε διάφορες περιοχές, μεταξύ των οποίων και η περιοχή νότια της Κρήτης, μια κίνηση που διασφαλίζει τα δικαιώματά μας στην περιοχή, ανοίγει το δρόμο για ανάλογες ενέργειες στο Αιγαίο και το Καστελόριζο, ενώ ταυτόχρονα δίνει μια διέξοδο στην τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας.
Επειδή οι γνωστοί εθνοκτόνοι κύκλοι των προθύμων, των καιρσοσκόπων, των ...κηπουρών και της σάπιας ελίτ της Αθήνας δημιουργούν τους δικούς τους ήρωες, που εξυπηρετούν τα δικά τους σκοτεινά συμφέροντα,
Επειδή οι ίδιοι κύκλοι -που παραχαράσσουν την ιστορία ανακαλύπτοντας συνωστισμούς- δεν θέλουν να προβάλλουν ως πρότυπα μορφές και προσωπικότητες που είπαν το μεγάλο ΟΧΙ και στάθηκαν εμπόδιο στα σχέδιά τους και στα σχέδια των εντολοδόχων τους,
Επειδή ορισμένοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι της συμφοράς που υποστήριξαν με πάθος το Σχέδιο Ανάν (και παρόλα αυτά παρευρέθησαν οι άθλιοι στην κηδεία του Τάσσου) μισούν θανάσιμα ακόμα και τη μνήμη του,
Έχουμε υποχρέωση όλοι οι Έλληνες που αγαπούμε αυτόν τον τόπο να εξοστρακίσουμε τους πρόθυμους, τους καιροσκόπους και τους ...κηπουρούς, τιμώντας ταυτόχρονα τον μεγαλύτερο εθνικό ήρωα των τελευταίων δεκαετιών, τον Τάσο Παπαδόπουλο, και προβάλλοντάς τον ως πρότυπο στους αναγνώστες, τα παιδιά μας και τους φίλους μας.
Αιωνία του η μνήμη.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κυριακάτικη Δημοκρατία

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΣΙΑΣ (ΚΥΠΡΟΣ)

ΤΗΣ ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΠΑΝΑΓΗ

Είναι η συνέχεια της ιστορίας. Είναι 13 παιδιά τα οποία κρατούν τη φλόγα αναμμένη. Είναι η νέα φουρνιά των εγκλωβισμένων της Καρπασίας.

Τους ακολουθούν κι άλλοι μικρότεροι που ακόμα φοιτούν στο Δημοτικό και στο πλευρό τους συνεχίζουν να έχουν τους γονείς και τους παππούδες τους που γεννήθηκαν, έζησαν και δεν εγκατέλειψαν ποτέ τη γη που τους γέννησε. Ακόμα και εκείνοι που έφυγαν στη φωτιά του πολέμου του '74 με την πρώτη ευκαιρία επέστρεψαν.
Μια χούφτα άνθρωποι, 336 στον αριθμό, οι περισσότεροι μαζεμένοι στο Ριζοκάρπασο και κάποιοι άλλοι στα γύρω κατεχόμενα χωριά. Η φωνή του Χότζα από τον μιναρέ δεν τους χαλά τη διάθεση. Τη συνήθισαν άλλωστε. Είναι οικεία στα αφτιά τους, με αυτή μεγάλωσαν και τη σέβονται. Για εκείνους μετρά η καμπάνα της εκκλησίας που τους καλεί κάθε Κυριακή.
Σήμερα Δευτέρα, έχουν τη χριστουγεννιάτική τους γιορτή και οι προετοιμασίες βεβαίως άρχισαν από τις προηγούμενες εβδομάδες.
Το δέντρο στήθηκε στη γωνιά της αίθουσας και τα παιδιά προσπαθούν να το γεμίσουν με όλα τα πολύχρωμα καλά που φέρνει μαζί της η πιο χαρμόσυνη γιορτή της χριστιανοσύνης. Κάποιοι άλλοι κάνουν πρόβα το θεατρικό που θα παρουσιάσουν στην παράσταση και οι καθηγητές παρακολουθούν τους μαθητές, τα παιδιά τους που δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για να τα καταφέρουν. Γελούν και αστειεύονται μεταξύ τους όπως άλλωστε κάνουν όλοι οι έφηβοι όταν κάποιος απ' όλους κάνει μια γκάφα. Προκαλούν αναστάτωση, χαλούν την πρόβα και μετά επανέρχονται. Η φωνή της καθηγήτριας είναι αρκετή για να αποκαταστήσει την τάξη.
Παιδιά φυσιολογικά, παιδιά των 11 με 16 ετών, μαθητές της Μέσης Εκπαίδευσης όπως και οι υπόλοιποι συνομήλικοί τους σε τούτο τον τόπο.
Κι όμως, για εκείνους τα Χριστούγεννα είναι αλλιώτικα. Το δέντρο, η φάτνη, τα αγγελάκια, ο Άγιος Βασίλης και τα πολύχρωμα λαμπιόνια δεν ξεφυτρώνουν από κάθε γωνιά του χωριού τους. Έξω δεν βλέπουν χριστουγεννιάτικο διάκοσμο και οι βιτρίνες δεν φορούν τα γιορτινά τους. Οι πινακίδες δεν γράφουν καν στη γλώσσα τους. Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι μέσα στις ψυχές τους και τα στολίδια βρίσκονται στη θέση που πρέπει, τέτοιες μέρες, μόνο πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών τους ή του σχολείου τους. Κι όμως αυτό δεν τους χαλά καθόλου. Εκείνοι ξέρουν ότι έρχονται Χριστούγεννα. Το σχολείο τους άλλωστε «μυρίζει» Χριστούγεννα. Οι προετοιμασίες για τη σημερινή παράσταση εδώ και μέρες μπήκαν στην τελική τους ευθεία. Είναι 13 όλοι κι όλοι και έτσι άπαντες έχουν σημαντικό ρόλο στη γιορτή. Σήμερα Δευτέρα, 19 Δεκεμβρίου 2011, στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο οι καμπάνες των Χριστουγέννων θα χτυπήσουν στις 11 το πρωί. Οι 13 μαθητές του σχολείου, οι καθηγητές και το υπόλοιπο προσωπικό τα έχουν όλα έτοιμα για τη μεγάλη χριστουγεννιάτικη τους γιορτή.
Εκεί στο Ριζοκάρπασο οι γιορτές δεν διαλαλούνται στους δρόμους και τα φωτοστόλιστα δέντρα δεν κοσμούν την πλατεία. Εκεί, στην τελευταία άκρη του νησιού τα Χριστούγεννα λάμπουν αλλιώτικα και κάθε μέρα που περνά σε πάνε κατευθείαν στον γολγοθά προσμένοντας την Ανάσταση.

Το προσωπικό του σχολείου
Διεύθυνση
Λυσάνδρου Λούση, Διευθύντρια- Μουσικός
Έλληνα Δήμητρα, ΒΔ- Φιλόλογος

Καθηγητές:
Μιχαήλ Γιώργος, Θεολόγος
Νεοφύτου Σοφία, Φιλόλογος,
Χατζηγιάννη Φρύνη, Φιλόλογος,
Κτωρή - Κανονιστή Σοφία, Φιλόλογος,
Μηνά Μαρία, Φιλόλογος,
Ζάουρα Μορφία, Μαθηματικός,
Ευριπίδου Ηλίας, Μαθηματικός,
Αντωνιάδου Δοξούλα, Φυσικός,
Δανιήλ Δανιέλλα, Αγγλικά,
Παπαγιάννη Ελένη, Αγγλικά,
Γιαπανά Λουίζα, Γαλλικά,
Πετρίνας Χρίστος, Εμποριολόγος,
Θεοδότου Μιχάλης, Χημεία,
Βιολάρη Γιώργος, Γυμναστική,
Καρατζής Παναγιώτης, Σχεδιασμός και Τεχνολογία,
Παπαχρυσοστόμου Γρηγόρης, Πληροφορική,
Αντωνίου Μαρία, Τέχνη,
Ηλία Γιώργος, Σύμβουλος,
Γραμματεία: Αρχοντίδου Ευριδίκη,
Επιστάτρια: Μαρία Αχιλλέως,
Συντηρητής: Παναγιώτης Παντελή.

ΟΙ 13 ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΜΗΜΑ
Α΄ Γυμνασίου =2
Μάριος Μιχάηλου, Στέλιος Σώττου
Β΄ Γυμνασίου =2
Γιάννης Σιναϊνού, Ζαχαρίας Μιχάηλου
Γ΄ Γυμνασίου =3
Βασούλα Προδρόμου, Νικόλας Σώττου, Μιχάλης Ηλία
Α΄ Λυκείου =4
Κυριακούλα Μιχάηλου, Λουκία Κοτσιεκκά, Γιαννάκης Χάρπας, Στέλιος Γιωργαλλή
Β΄ Λυκείου=2
Συνέσιος Γιαννίκου, Αντρέας Χάρπας

Πηγή: http://hellenicrevenge.blogspot.com

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ: ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΚΑΚΟΠΙΣΤΙΑ

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων

Συνεχώς καταφθάνουν δυσάρεστα νέα από την Αλβανία σχετικά με τα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας ή ορθότερα Κοινότητας. Προ ολίγων ημερών το Συνταγματικό Δικαστήριο απαγόρευσε την αναγραφή της εθνικής καταγωγής επάνω στα πιστοποιητικά γεννήσεως. Άρα δεν έχουν δικαίωμα οι Βορειοηπειρώτες και γενικά οι Έλληνες όπου κι αν κατοικούν μέσα στην Αλβανία να δηλώνουν και να προβάλλουν το ότι ανήκουν σε μία εθνολογικά, ιστορικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά διακριτή κοινότητα. Οι Αλβανοί δικαστές ακολούθησαν την λανθασμένη λογική της Ελληνικής Αρχής για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων, η οποία απαγόρευσε το 2000 την αναγραφή του θρησκεύματος στίς αστυνομικές ταυτότητες. Όμως τα δικαιώματα των μειονοτήτων δεν τα υπερασπίζεσαι όταν τις κρύβεις, αλλά όταν τις προβάλλεις. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή λογική, γι’ αυτό και η Ευρ. Ένωση ζήτησε κατά την πρόσφατη αλβανική απογραφή να μπορούν οι πολίτες να δηλώνουν –έστω και προαιρετικά –την εθνική τους καταγωγή και το θρήσκευμά τους.

​Κατά την απογραφή αυτή τελικά η Αλβανική κυβέρνηση άλλαξε το ερώτημα και αντί να ρωτούν οι απογραφείς «σε ποια εθνική κοινότητα ανήκετε;» (δηλαδή Έλληνας, Αλβανός, Μαυροβούνιος της Σκόδρας κ.α) κατέληξαν στο χλιαρό κι αλλοιωμένο ερώτημα: Σε ποια εθνοπολιτιστική ομάδα ανήκετε; Δεν είναι ακριβώς το ίδιο και γενικότερα η όλη λογική των κυβερνώντων ήταν η αποφυγή αναδείξεως του πραγματικού αριθμού των Ελλήνων. Πιστεύω ότι οι Βορειοηπειρώτες θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα για τον τόπο τους ώστε να μη θρηνήσουμε την ερήμωση και την απώλεια άλλης μιας πατρογονικής εστίας του Ελληνισμού. Όπως πολύ περισσότερα για την προστασία των ομοεθνών μας μπορούν να κάνουν οι κυβερνώντες στην Αθήνα.

​Παρά το κλίμα τρομοκρατίας που δημιουργείται κατά καιρούς εις βάρος των Ελλήνων της γειτονικής χώρας και παρά την επίσημη απόφαση της οργανώσεως ΟΜΟΝΟΙΑ να σαμποτάρει την απογραφή, τελικά μάθαμε ότι στην περιοχή Κορυτσάς αρκετές χιλιάδες Βλαχοφώνων Ελλήνων απογράφηκαν και δήλωσαν ξεκάθαρα ότι είναι Έλληνες. Δεν γνωρίζουμε πότε θα ανακοινωθούν και κατά πόσο θα «μαγειρευθούν» τα αποτελέσματα. Πάντως η παρουσία και η παρρησία των Ελληνοβλάχων στην επαρχία Κορυτσάς είναι σημαντική, διότι οι αλβανικές κυβερνήσεις αρνούνται ότι υπάρχει έστω και ένας Έλληνας εκεί.

​Το Συνταγματικό Δικαστήριο των Τιράνων έχει χρησιμοποιηθεί και άλλη φορά για να υπονομεύσει τις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Προ δύο ετών κατήργησε ως αντίθετη με τα αλβανικά συμφέροντα τη συμφωνία για τη χάραξη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας. Αλλά και οι μεγάλες πολιτικές παρατάξεις, η Δεξιά του Σάλι Μπερίσα -τον οποίο ορθώς επέπληξε ο Αντώνης Σαμαράς- και οι Σοσιαλιστές του Έντι Ράμα, δείχνουν το κακόπιστο πρόσωπό τους με ποικίλους τρόπους κατά της Ελλάδος. Κυρίως δε με την ανακίνηση του ζητήματος των Μουσουλμάνων Τσάμηδων εγκληματιών πολέμου και των περιουσιών στη Θεσπρωτία που διεκδικούν οι απόγονο τους. Η Ελλάς μέχρι σήμερα έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανών μεταναστών, έχει στηρίξει την ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας, έχει βοηθήσει καταλυτικά στην ομαλοποίηση της καταστάσεως μετά την εξέγερση των Καλάσνικοφ, με λίγα λόγια έχει κάνει πολλά και ουσιαστικά υπέρ των καλών ελληνοαλβανικών σχέσεων. Όμως η άλλη πλευρά απαντά με αχαριστία και συνεχή προκλητικότητα.

​Όλα αυτά βεβαίως δεν μπορούν να λυθούν από κυβερνήσεις τρίμηνης διάρκειας και ειδικού σκοπού. Χρειάζεται το συντομότερο να χαραχθεί μία νέα δυναμική εξωτερική πολιτική με έμφαση στα δικαιώματα των Ελλήνων της Βαλκανικής από μία κυβέρνηση που θα έχει νωπή την λαϊκή εντολή. Αντί να μιλούν τα Τίρανα για ανύπαρκτες μειονότητες ας στηρίξουμε επιτέλους τον Ελληνισμό της Αλβανίας.

Πηγή: http://volosgr.blogspot.com

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ: ΤΟΥΡΚΙΑ - ΚΡΑΤΟΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑ

Την ώρα που ο πρωθυπουργός της Τουρκίας αναρρώνει από εγχείρηση στο έντερο, με τις φήμες να είναι έντονες ότι πάσχει από «ύποπτο» καρκίνο, οι αποκαλύψεις του συλληφθέντος Μεχμέτ Εϋμούρ, συνταξιούχου υψηλόβαθμου στελέχους της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, που διετέλεσε προϊστάμενος του Τμήματος Καταπολέμησης Τρομοκρατίας της ΜΙΤ, για άλλη μια φορά φέρνουν στο προσκήνιο το άγριο και αποκρουστικό πρόσωπο του τουρκικού κράτους.

Πριν από λίγους μήνες, ο απότακτος αστυνομικός των ειδικών επιχειρήσεων της τουρκικής αστυνομίας, Αϋχάν Τσαρκίν, ο οποίος ήταν ανάμεσα στους κατηγορούμενος της υπόθεσης Σουσουρλούκ, κατέθεσε στον εισαγγελέα ότι συμμετείχε σε ομάδες δολοφονίας που είχαν συγκροτηθεί από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και ασφαλείας, οι οποίες είχαν ως στόχο την εκτέλεση Κούρδων πολιτικών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων και διανοουμένων που υποστήριζαν το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Ο Αϋχάν Τσαρκίν, μεταμελημένος ή ενθαρρυνόμενος, δεν είναι σαφές, δεν έκανε απλές αναφορές, αλλά έδωσε «διευθύνσεις και ονόματα», που λέει και το λαϊκό άσμα.

Στα πλαίσια των καταγγελιών του Τσαρκίν, ο εισαγγελέας διέταξε τη σύλληψη του προαναφερθέντος συνταξιούχου στελέχους της ΜΙΤ, ο οποίος μετά την κατάθεσή τους, αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και αφού του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Αποσπάσματα από την κατάθεση του άλλοτε ισχυρού άνδρα της ΜΙΤ διέρρευσαν στον τουρκικό τύπο, μέρος των οποίων μεταφράζουμε κατά λέξη:

«Ο Ταρίκ Ουμίτ (φημισμένος μεγαλέμπορος ναρκωτικών, σ.τ.μ) ήταν ένα άτομο που δεν μπορούσες να το ελέγξεις. Ήταν ευερέθιστος και εριστικός. Δούλεψε και για τη ΜΙΤ και για τη Γενική Διεύθυνση Ασφάλειας, με εντολή του Μεχμέτ Αγάρ. Μου είπε ο ίδιος ότι του είχε ανατεθεί αποστολή από το κράτος και είχε λάβει μέρος στις εκτελέσεις των Σαβάς Μπουλντάν, Χακί Καράι, Αντνάν Γιλντιρίμ... Αυτές του τις ομολογίες τις κατέγραψα κατά τη διάρκεια συνομιλίας που είχα μαζί του σε ένα ξενοδοχείο κοντά στο ξενοδοχείο Τσιραγάν. Οι μαγνητοταινίες αυτές βρίσκονται στα αρχεία της ΜΙΤ...

Όταν ανέλαβα καθήκοντα (εννοεί στο Τμήμα Καταπολέμησης Τρομοκρατίας της ΜΙΤ, σ.τ.μ.), ο Ταρίκ Ουμίτ μου έδειξε έναν κατάλογο στον οποίο υπήρχαν τα ονόματα σαράντα ατόμων που ήταν για εκτέλεση. Ορισμένα ονόματα ήταν σβησμένα. Τα είχαν ήδη εκτελέσει. Ο επιχειρηματίας Μπεχτσέτ Τζάντουρκ ήταν ανάμεσα στους εκτελεσθέντες. Όλα αυτά τα ανέφερα με γραπτή έκθεση στη ΜΙΤ.»


Επίσης, σε άλλο μέρος της κατάθεσή του ο Εϋμούρ αναφέρεται στην ομάδα των αξιωματικών που αποσπάστηκε από την Διοίκηση Ανορθοδόξου Πολέμου του τουρκικού ΓΕΕΘΑ στη ΜΙΤ, για να διεξάγει ειδικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό, ελλείψει ανάλογης εμπειρίας στα στελέχη της ΜΙΤ. Λέει ο Εϋμούρ:

«Επειδή δεν είχαμε εμπειρία στη ΜΙΤ, αποσπάστηκαν από τη Διοίκηση Ανορθοδόξου Πολέμου του ΓΕΕΘΑ στην υπηρεσία μας πέντε αξιωματικοί και ο επικεφαλής τους, συνταγματάρχης Ορχάν Τσομπάν. Ανάμεσά τους ήταν και ο Κασίφ Κοζίνογλου. Εγώ ζήτησα να μην αποσπαστεί ο Κοζίνογλου στη ΜΙΤ, γιατί είχα ακούσει ότι όσο υπηρετούσε στη Διοίκηση Ανορθοδόξου Πολέμου, είχε αναμειχθεί σε διάφορες παράνομες ενέργειες. Ο συνταγματάρχης Ορχάν Τσομπάν μου είπε ότι η ομάδα δεν διασπάται. Έτσι, ο Κοζίνογλου αποσπάστηκε στη ΜΙΤ. Όσο υπηρετούσε στην υπηρεσία μας, έμαθα ότι έκανε σχέδιο με έναν μόνιμο υπαξιωματικό για να δολοφονήσει τον πρόεδρο της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας, Ακίν Μπιρντάλ. Διέταξα ανάκριση και τον τιμώρησα. Τελικά, τον Κοζίνογλου τον πήρε υπό την προστασία του ο Σενκάλ Ατασαγκούν, μετέπειτα διοικητής της ΜΙΤ».


Οι αποκαλύψεις του Εϋμούρ δεν σταματούν εδώ. Μιλάει επίσης για επίσημη απόρρητη απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ) της Τουρκίας, στο οποίο σημειωτέον συμμετέχουν ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με την οποία το ΣΕΑ εξουσιοδοτούσε μια ομάδα εκτελεστών να δολοφονήσει ογδόντα Κούρδους πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και διανοουμένους, οι οποίοι αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά του κουρδικού κινήματος, τη δεκαετία του ’90.

Η απόφαση αυτή εκτελέστηκε σε μεγάλο βαθμό από μαφιόζους, εμπόρους ναρκωτικών και κακοποιά στοιχεία, τα οποία χρησιμοποίησαν αναλόγως οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, δίνοντάς τους φυσικά ως αντάλλαγμα προστασία, για να συνεχίσουν την κακοποιό τους δράση. Τότε, μάλιστα, η πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ, αναφερόμενη σε έναν από την ομάδα των μαφιόζων εκτελεστών, τον Αμπντουλλάχ Τσατλί, ο οποίος σκοτώθηκε στο ατύχημα του Σουσουρλούκ, είχε πει το αμίμητο: Όποιος έχει ρίξει σφαίρα για την πατρίδα, είναι ήρωας και αξίζει της προστασίας του κράτους.

Τα περιστατικά είναι πολλά και όπως φαίνεται από τις αποκαλύψεις των πρώην αξιωματούχων,οι μηχανισμοί που χρησιμοποίησαν εγκληματίες και εμπόρους ναρκωτικών για διάφορες «εθνικές υποθέσεις» της Τουρκίας, ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και ελληνικοί στόχοι, είναι ανέγγιχτοι.

Τέτοιοι μηχανισμοί σκότωσαν τον Αρμένιο δημοσιογράφο Χραντ Ντινκ, και μέχρι σήμερα παραμένουν ανέγγιχτοι από την κυβέρνηση Ερντογάν και από την τουρκική δικαιοσύνη. Στη φυλακή βρίσκονται μόνο εκείνοι οι μηχανισμοί που αποπειράθηκαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση Ερντογάν και εκείνοι που αποπειράθηκαν να αποκαλύψουν την κρυφή ατζέντα του Φετουλάχ Γκιουλέν, διδασκάλου και βασικού υποστηρικτή του Ερντογάν και του κυβερνητικού κόμματος.

Κατά τ’ άλλα, το βαθύ κράτος της Τουρκίας, η ευθεία ανάμειξη του οποίου σε εγκληματικές πράξεις δικαιολογεί τον τίτλο μας, διατηρείται ακέραιο και συνεχίζει το έργο του εναντίον των Κούρδων, των Αλεβιτών, των Αρμενίων και των εναπομεινάντων Ελλήνων της Πόλης της Ίμβρου και της Τενέδου, αλλά και εναντίον της ίδιας της πατρίδας μας.

Καλό είναι να μην το ξεχνάμε εμείς οι Έλληνες και ο κάθε αρμόδιος, αφού τα πλοκάμια του κράτους-συμμορία είναι απλωμένα και ριζωμένα βαθιά στην Ελληνική Θράκη και όχι μόνο. Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι κάποια στιγμή θα έρθουμε αντιμέτωποι με το έργο που κάνουν αυτοί οι μηχανισμοί εδώ και χρόνια στην ελληνική επικράτεια.

Το ερώτημα είναι αν είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε;

Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

ΑΤΤΑΛΕΙΑ - ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ



Θεία Λειτουργία για την εορτή του Αγίου Νικολάου έγινε στο Ντέμρε της Αττάλειας με επίσκοπο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και 500 Ορθόδοξους πιστούς!
Την λειτουργία παρακολούθησαν περίπου 500 άτομα που είχαν μεταβεί στην περιοχή από την Κωνσταντινούπολη , την Ελλάδα και τη Ρωσία.

Χοροστάτησε ο Επίσκοπος Χρυσόστομος Καϊλατζή που είχε μεταβεί από το οικουμενικό Πατριαρχείο.Κωνσταντινούπολης,ενώ την Λειτουργία παρακολούθησαν ο Πρέσβης της Ελλάδας στην Αγκυρα κ Φώτιος Ξύδας και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Σμύρνη κ. Θεόδωρος Τσακίρης Οπως γράφει η εφημερίδα Hurriyet σε μονόστηλο των εσωτερικών σελίδων και με τον τίτλο « Λειτουργία στο Ντέμρε για τον Αγιο Νικόλαο» η λειτουργία πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο του Αγίου Νικολάου το οποίο είχε κατασκευαστεί τον 4ο μ.Χ. αιώνα και τώρα χρησιμοποιείται ως Μουσείο.

Πηγή: http://nationalpride.wordpress.com

ΦΑΗΛΟΣ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ: ΑΥΤΟΙ ΠΕΡΝΑΝΕ...ΕΜΕΙΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ...ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ...

Η διαπλοκή είναι αλανιάρα, κοινώς ελευθερίων ηθών, που λέμε κι εμείς του κλασσικού. Τουτέστιν δεν έχει μπέσα, ήθος, αναστολές. Τα κάνει όλα και δεν σιχαίνεται. Με τρεις στόχους φυσικά: χρήμα, χρήμα, χρήμα. Και για να το πούμε πιο σωστά, το δικό σου χρήμα Έλληνα μου, μνημονιακέ δανειολήπτη. Αυτό που χρωστάς και θα πληρώνεις για την επόμενη τριακονταετία. Μονίμως δε βρίσκεται σε αναζήτηση ευκαιριακών πολιτικών συντρόφων. Διότι η διαπλοκή, αδέρφια, για να κάνει τις δουλειές της, θέλει και τις άκρες της. Ως εξωθεσμική, χρειάζεται θεσμικούς νταραβεριτζήδες. Τους οποίους, φυσικά, τους αλλάζει σαν τα πουκάμισα.

Δείτε τα εξώφυλλα και τα δελτία πως αλλάζουν αγάπες και προτιμήσεις. Φύγε εσύ, ελά εσύ. Πολλοί πρόθυμοι.

Τα δε «σπίτια» είναι πολλά. Άλλα λειτουργούν ως κανάλια, άλλα ως τράπεζες, τεχνικές εταιρείες και πάει λέγοντας.

Και στις άλλες χώρες υπάρχουν αυτά. Η Μαφία στην Αμερική ξεκίνησε ληστεύοντας βενζινάδικα, πουλώντας προστασία σε μπαρ, μανάβικα και πόρνες. Ο Τζόνυ Τόριο ή Τζόνυ η «Αλεπού», ο Μέγιερ Λάνσκυ και τα άλλα νεοφιλελεύθερα παιδιά του «αμερικανικού ονείρου», ξεκινήσανε με το κουμπούρι, το στιλέτο και το ρόπαλο. Σήμερα οι απόγονοι τους ασχολούνται με δημόσια έργα, την αποκομιδή και διαχείριση απορριμμάτων. Κι αυτοί είχαν στο pay roll πολιτικούς, δικαστές και δημοσιογράφους. Σήμερα την προστασία στα μαγαζιά την πουλάνε νέα φυντάνια, Κοσοβάροι και άλλοι. Η αριστοκρατία του εγκλήματος όμως είναι πλέον καθεστώς με, σχετικά, καθαρά χέρια. Όμως εκεί, δεν είναι αυτοί οι κανόνας. Πως το λέγανε οι θεωρητικοί του μαρξισμού; Η πρωτογενής συσσώρευση γίνεται με εγκληματική πράξη. Δεν είμαι μαρξιστής, δεν συμφωνώ με τη γενίκευση, αλλά εν προκειμένω είχε δίκιο ο Κάρολος.

Εδώ, στο Gau του Νότου δεν ληστέψανε βενζινάδικα, ούτε το ρίξανε στην πορνοβοσκεία. Απλώς τρυπώσανε στα κενά των μπαταρισμένων θεσμών μας, βρήκανε και μια πρόθυμη στρατιά από ξελιγωμένους «προοδευτικούς» κι ενοχικούς «αστούς», δημοσιογραφούντες και κομματαρχαίους και στήσανε κατευθείαν τη μπίζνα, παραλείποντας τον κύκλο του αίματος. Δεν την στήνανε στις σκοτεινές αλέες να περάσει ο ανυποψίαστος Λαός για να του την δώσουν κατακέφαλα και να φύγουν τρέχοντας με το πορτοφόλι και το ρολόϊ. Ήταν αλλιώτικο κόλπο. Οι δουλειές επί χρόνια στηνόντουσαν σε γεύματα, κότερα και σε υπουργικά γραφεία. Προκαθορισμένο τίμημα, δέκα εκατομμύρια νοματαίοι για πελάτες, σικέ διαδικασίες και ναυαρχίδες των ΜΜΕ έτοιμες για όλα. Έτσι τα καλόπαιδα μας κουρεύανε με την ψιλή. Εμείς δανειζόμασταν, αυτοί τα παίρνανε και τα παίρνανε και ξαναπαίρνανε. Και τώρα πληρώνουμε.

Λοιπόν, θα μου πουν πάλι μερικοί, καλές οι διαπιστώσεις, αγαπητέ, πες μας όμως για την ταμπακιέρα. Η ταμπακιέρα λοιπόν, το δια ταύτα, εξ ου και ο λενινιστικός τίτλος, λέει πως πρέπει να ξανααποκτήσουμε επιτέλους κράτος. Πορευτήκαμε, όπως πορευτήκαμε με το κατσαπλιάδικο που στήθηκε από το 1981. Σε μερικούς δεν αρέσει, εξεγείρονται τα βαρέα προοδευτικά ανακλαστικά τους, οι ποταμοί αίματος που δεν έχυσαν στο Πολυτεχνείο κλπ, η ζοχάδα τους που έχασαν στο Γράμμο οι πατεράδες τους, σόρρυ παίδες, αλλά το κράτος της Δεξιάς και του Κέντρου ως το 1980, είχε λίγη τσίπα και σοβαρότητα. Χωροφυλακίστικη αυστηρότητα, φτώχεια αλλά πάντως δεν ήμασταν περίγελως της γης και ζήτουλες. Μας λογαριάζανε.

Τώρα τέλειωσε το παραμύθι. Είναι προφανές πως δεν πρόκειται να βρέξει πεντακοσάρικα, η ΑΟΖ κι η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας θα πάρουν κάποιο χρόνο ν΄ αποδώσουν, όταν επιτέλους ο Αντώνης Σαμαράς θα κάνει αυτά που δεν έκανε ο ανεκδιήγητος και οι υπουργοί του. Άρα χρήμα, που δεν θα είναι δάνειο δεμένο σαν άλλη μια πέτρα στο λαιμό μας, δεν προβλέπεται να βγάλουμε άμεσα κι εύκολα.

Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε, είναι να δημιουργήσουμε, με τα μέσα που έχουμε, τις υγιείς συνθήκες για να βγάλουμε χρήμα. Χρειάζεται καταρχή μια βάση. Κι η βάση αυτή είναι ένα σοβαρό, υγιές κράτος. Ένα κράτος, όπου ο καθένας θα κάνει τη δουλειά του.

Ο Στρατός θα φυλάει τα σύνορα κι η Αστυνομία θα σβερκώνει τους παράνομους αδιακρίτως κι η Δικαιοσύνη θα τους δικάζει, χωρίς να μισανοίγει το δεξί ή αριστερό της μάτι.

Χρειάζεται να μαζέψουμε από τους δρόμους σε μεγάλους χώρους κράτησης, στρατόπεδα, νησιά, ό,τι έχουμε, και να απελάσουμε τους λαθρομετανάστες, που δεν δικαιούνται πολιτικό άσυλο και δεν έχουν άλλους σοβαρούς ανθρωπιστικούς λόγους παραμονής στη χώρα, πχ βαριά αρρώστια, κι έχουν μετατρέψει ολόκληρες συνοικίες σε αφρικανοασιατικό γκέτο. Χρειάζεται να έφαρμόσουμε μια πολιτική μηδενικής ανοχής απέναντι στο έγκλημα κάθε είδους, ώστε να απαλλάξουμε τους πολίτες από ένα φαινόμενο που κάνει την ήδη δύσκολη ζωή τους αφόρητη. Γιατί το έχουμε ξαναπεί: η λαθρομετανάστευση και η εν γένει εγκληματικότητα ευτελίζει κυρίως την ζωή των φτωχών κι αδύναμων.

Χρειάζεται να δημιουργήσουμε ένα απλό, μακρόχρονα σταθερό και με χαμηλούς συντελεστές φορολογικό σύστημα, με παράλληλο σπάσιμο των γραφειοκρατικών μηχανισμών εκβιασμών, το οποίο θα αποτελέσει κράχτη για επενδύσεις κι υγιές περιβάλλον για την ανάπτυξη.

Με λίγα λόγια πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες που στο εξωτερικό δίνουν την ευκαιρία στους Έλληνες να γίνονται πρώτοι και καλύτεροι: ευνομία, αξιοκρατία.

Αν τις έχουν εδώ, γιατί να φύγουν; Θα δημιουργήσουν το θαύμα τους στην Πατρίδα.

Γιατί, αδέρφια, στο μεταπολιτευτικό μπορντέλο της διαπλοκής όλο τον προϋπολογισμό του πλανήτη να ρίξεις με δανεικά, σε δέκα χρόνια πάλι οι εκατό σεσημασμένοι αλήτες θα τα έχουν φάει μέχρι φόδρα και θα είμαστε πάλι ταπί και ψύχραιμοι ή όπως λέει ο μέγας Τσάντλερ, πιο φτωχοί κι από ποντικό (αγγλικανικής) εκκλησίας. Ξέρετε γιατί; Ούτε αντίδωρο δεν έχει.

Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΟΤΤΑΚΗΣ "ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ - OFF THE RECORD"

Ένα βιβλίο 500 σελίδων υπό τον εύγλωττο τίτλο "Καραμανλής - off the record" πρόκειται να κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες, ενώ αποσπάσματά του δημοσιεύονται στο σημερινό 112ο τεύχος του περιοδικού "Επίκαιρα" (8/12/2011).

Μέσα από τις αθέατες αλλά σημαντικές πτυχές της 5ετούς διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, οι αναγνώστες του νέου βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη θα έχουν την τύχη να γνωρίσουν το παρασκήνιο των αποφάσεων που στιγμάτισαν την πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας.

Οι νταβατζήδες και το Βατοπέδι

Σύμφωνα με το απόσπασμα του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη και το περιοδικό "Επίκαιρα", ο πόλεμος κατά της διαπλοκής αναδείχτηκε σε βασικό όπλο του Καραμανλή στην προσπάθεια ανάληψης της διακυβέρνησης.

Ο συγγραφέας θυμάται την περιβόητη ατάκα για τους νταβατζήδες και ξετυλίγει το κουβάρι των σχέσεων Καραμανλή με τους βαρόνους των media, από την έμπνευση του νόμου περί βασικού μετόχου μέχρι την ανακάλυψη του σκανδάλου του Βατοπεδίου.

"Αυτή η παράταξη Μανώλη δεν έχει νταβατζήδες, το ΠΑΣΟΚ έχει δύο. Τους γνωστούς. Εμάς προσπάθησε κάποια στιγμή η Βλάχου, όχι όπως αυτοί. Δεν τα κατάφερε ποτέ", είχε πει ο Κώστας Καραμανλής.

Και όταν ένας υπουργός της ΝΔ που επισκέφτηκε προηγουμένως τον Χρήστο Λαμπράκη στην Αναγνωστοπούλου τού πρότεινε να ρίξει γέφυρες προς εκείνον για λογαριασμό του, ο Καραμανλής τον στραβοκοίταξε και του είπε: "Μα, καλά πώς τον εμπιστεύεσαι αυτόν, νομίζεις ότι πιάνεται πάντα φίλος;".

Από τους ισχυρούς επιχειρηματίες, άλλοι αναδιπλώθηκαν και άλλοι συνέχισαν τον πόλεμο, με πρωτοστάτη τον Γιώργο Μπόμπολα.

Όμως ο αυτοδημιούργητος Γιώργος Μπόμπολας που στη ζωή του έφτιαξε τα πάντα από το μηδέν και έδωσε και τη ψυχή του για να στήσει "Το Έθνος", στεναχωρήθηκε με την παρ' ολίγον απώλειά του (θα το αγόραζε η Γιάννα Αγγελοπούλου),και απλά δεν μπόρεσε να ξεχάσει. Και παρά τις επισκέψεις υπουργών της ΝΔ στο γραφείο του στο Χαλάνδρι, τα αισθήματά του για τον πρωθυπουργό δεν άλλαξαν ποτέ. Αντιθέτως".

Η αντεπίθεση συμφερόντων σάλπισε με την υπόθεση Βατοπεδίου. Ο ίδιος εμφανίζεται απογοητευμένος με τις ευρωεκλογές 2009 και εκμυστηρεύεται στον συγγραφέα: "Έχω χάσει την πίστη μου στους Έλληνες. Φεύγω 3 μέρες και 20 άτομα τσακώνονται μεταξύ τους. Εμένα βέβαια δεν μου έχουν κάνει μπαμπεσιά, μεταξύ τους όμως... Περνάμε προς τα έξω την εικόνα ενός διαλυμένου κράτους, γεμάτου σκάνδαλα. Και εντάξει η Siemens είναι. Το Βατοπέδι όμως; Πιστεύεις αλήθειας ότι τα πήρε κάποιος; Αν είναι δυνατόν!", αναφέρει στον συγγραφέα.

Τα Δεκεμβριανά και η βαζελίνη από τη Βραζιλία

Το απόγευμα της Δευτέρας 8 Δεκεμβρίου ο Καραμανλής κάλεσε στο γραφείο του το Ευρυπίδη Στυλιανίδη.

Τον βρήκε απογοητευμένο και δυσαρεστημένο και του είπε: "Γνωρίζεις ότι στα επεισόδια πρωταγωνιστούν ξένοι αναρχικοί; Ότι μέσα στη Νομική η βασική γλώσσα συνεννόησης είναι τα Ιταλικά; Γνωρίζεις ότι στο δεύτερο υπόγειο του Πολυτεχνείου κατασκευάζονται 80.000 μολότοφ με βαζελίνη εισαγόμενη από τη Βραζιλία;", σημειώνεται στο βιβλίο.

Η χώρα, η κυβέρνηση και ο Καραμανλής ήταν πλέον στο στόχαστρο ξένων δυνάμεων και μυστικών πρακτόρων, που εφάρμοζαν το γνωστό σχέδιο "Πυθία".

Ποτέ δεν ήταν Αμερικανόδουλος, απλά Αμερικανόφιλος

Οι σχέσεις του Κώστα Καραμανλή με τις ΗΠΑ πέρασαν από πολλά στάδια. Αν και σπούδασε στην Αμερική, ποτέ δεν πίστεψε ότι οι φιλίες υπερβαίνουν το εθνικό συμφέρον.

Ο Καραμανλής είχε δώσει από πολύ νωρίς τα διαπιστευτήριά του για το πώς αντιλαμβάνεται τις συμμαχικές σχέσεις.

"Το 1995 σε ένα συνέδριο στην Βοστόνη για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, απλός βουλευτής Θεσσαλονίκης τότε, αντιδίκησε πίσω από τις κλειστές πόρτες με στελέχη της αμερικανικής διπλωματίας, όταν εκείνα υπέδειξαν ωμά στους συμμετέχοντες να βάζουν πλάτη για τα τουρκικά θέματα και να ρίξουν τους τόνους για τα δικά μας δίκαια", υπογραμμίζει ο Μανώλης Κοττάκης στο βιβλίο του, απόσπασμα του οποίου δημοσιεύουν σήμερα "Τα Επίκαιρα".

"Θυμάμαι ότι σε εκείνο το συνέδριο είχε γίνει μεγάλος καβγάς για τα εθνικά θέματα", αναφέρει ο Καραμανλής στον συγγραφέα.

Δημοσιογράφος που παρέστη σε αυτό θυμάται πως ο Καραμανλής προειδοποίησε τους διοργανωτές πως "αν δεν σεβαστείτε τα εθνικά μας συμφέροντα για τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, τότε υπάρχουν οι Ρώσοι και οι Άραβες, στους οποίους μπορούμε να στραφούμε".

Μπαίνοντας στο 2004, ο Καραμανλής επικαιροποίησε τις απόψεις του.

Σε μία συνάντησή του στο γραφείο του στη Ρηγίλλης με τον Μανώλη Κοττάκη, ο οποίος τον είχε επισκεφτεί για να του δώσει το βιβλίο του για τη μειονότητα της Θράκης, ο πρόεδρος της ΝΔ είχε πει: "Στο λέω όχι για να το γράψεις, αλλά για το έχεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου: Δεν συμφωνώ με το σχέδιο Αναν!".

Στο περιοδικό "Επίκαιρα" περιγράφεται το πώς κύλησαν οι επόμενες κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού. Πώς από το "Όχι" του Μπους, περάσαμε στην εκδίκηση των ΗΠΑ και το ελληνικό βέτο στις μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ διπλωματικές και συμμαχικές σχέσεις. Από τις 27 Ιουνίου 2007, ο Κώστας Καραμανλής γράφτηκε οριστικά στη "μαύρη λίστα των συμμάχων".

Ο Μανώλης Κοττάκης προβαίνει σε μία ακόμη αποκάλυψη για το συστηματικό άνοιγμα στη Ρωσία και την αγορά S-300 του Πούτιν, ενώ περιγράφει λεπτομερώς την εμμονή Γαλλίας και Γερμανίας να αγοράσουμε οπλικά συστήματα.

Σε αυτό το σημείο, η αντίδραση Καραμανλή για το κόστος και η αντιπρότασή του να δώσουμε τα 40 παλιά Mirage, προκειμένου να αγοράσουμε από Γαλλία Rafal σε χαμηλότερη τιμή, πυροδότησε την αντίδραση της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, την οποία ο πρώην πρωθυπουργός έσπευσε να καθησυχάσει, λέγοντάς της ότι θα γίνουν αγορές και από Γερμανία.

Η παρτίδα μπορούσε να σωθεί;

Την ημέρα που παρέδωσε ο Καραμανλής την πρωθυπουργία στον Παπανδρέου ήταν Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009 και το δημόσιο χρέος ανέρχονταν σε 280 δις ευρώ.

Τα 130 από τα 280 δις ευρώ μάς τα είχαν δανείσει δύο μόνο ευρωπαϊκές τράπεζες. Η γερμανική Deutsche Bank και η γαλλική BNP Paribas. Το χρέος ήταν μεγάλο, αλλά η διαπραγματευτική ισχύς του Κώστα Καραμανλή απέναντι σε Μέρκελ και Σαρκοζί θα ήταν εξίσου μεγάλη, σε περίπτωση που μπορούσε να χρησιμοποιήσει το όπλο της στάσης πληρωμών.

Όμως ο Παπανδρέου είχε άλλα στο μυαλό του. Στενοί συνεργάτες και συνομιλητές του Καραμανλή την εποχή εκείνη προσθέτουν: "Πιθανότατα θα είχαμε αποφύγει το ΔΝΤ, αν είχαμε πάρει εμείς μέτρα που εξήγγειλε ο Καραμανλής στη ΔΕΘ.Η παρτίδα σωζόταν και το έλλειμμα θα διατηρούνταν σε λογικά επίπεδα. Φαντάζεστε τον Καραμανλή με τρόικες πάνω από το κεφάλι του;".

Τα μηνύματα βέβαια είχαν ξεκινήσει από την αρχή του έτους, όταν τα διεθνή "κοράκια" και οι κερδοσκόποι είχαν αντιληφθεί τα επίπεδα ελλείμματος και ετοίμαζαν την επίθεσή τους, καθώς ο τότε Γερμανός υπουργός Στάινμπουρκ ρωτούσε να μάθει για τη δυνατότητα δανεισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας τον Παπαθανασίου.

Ο Καραμανλής επικοινώνησε με τον Γιούνκερ που τον συμβούλευσε: "Προσέξτε το χρέος, διότι οι αγορές θα σας δανείζουν με όρους ΔΝΤ".

Αμέσως ο Καραμανλής έδωσε εντολή ο Παπαθανασίου να βγει στις αγορές να βρει δανεικά. Η Ευρώπη όμως ζητούσε μόνιμα μέτρα, γι' αυτό αμέσως μετά την επιστροφή του από την τότε Σύνοδο Κορυφής κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς στο Μέγαρο Μαξίμου και τους ζήτησε τη συναίνεσή τους σε έξι σημεία.

"Ο Παπανδρέου δεν άκουσε. Στη συνάντηση που είχε με τον Καραμανλή απέρριψε την πρόταση, με το επιχείρημα ότι ο πρωθυπουργός προσπαθούσε να βρει άλλοθι για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές".

Η αποσταθεροποίηση συνεχίστηκε και κυρίως αυτή του Καραμανλή, που λόγω της ενεργειακής του πολιτικής και της απίστευτης σκανδαλολογίας προκάλεσαν ανεπανόρθωτο πλήγμα στην οικονομία μας.

Συνεργάτες του Καραμανλή υπογραμμίζουν ότι αν από το 2009 το ΠΑΣΟΚ συναινούσε σε ηπιότερα οικονομικά μέτρα, η πορεία του τόπου θα ήταν διαφορετική.

Πηγή: http://news247.gr

ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ: ΠΛΗΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΤ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ



Την αντίδραση της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, προκάλεσε η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας με την οποία καταργείται πλήρως ο όρος "εθνικότητα" από τις ληξιαρχικές πράξεις.

Το Δικαστήριο επικαλείται την προστασία προσωπικών δεδομένων και σύμφωνα με την απόφαση, οι διατάξεις του ληξιαρχικού νόμου του 2009 αντιτίθενται σε άρθρα του αλβανικού Συντάγματος.

Ειδικότερα, το άρθρο 20 προβλέπει ότι "τα άτομα που ανήκουν στις εθνικές μειονότητες δικαιούνται να εκφράσουν ελεύθερα, χωρίς να εμποδιστούν, ούτε να υποχρεωθούν την εθνική, πολιτιστική, θρησκευτική και γλωσσική ταυτότητά τους".

Επιπλέον, το άρθρο 35 αναφέρεται στην υποχρέωση για προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Με την απόφαση αυτή, στα επίσημα έγγραφα, δεν θα αναγράφεται η αλβανική, ελληνική ή οποιαδήποτε άλλη εθνική καταγωγή κάτι που θα καταστήσει απαγορευτική οποιαδήποτε διεκδίκηση αναγνώρισης εθνικής μειονότητας.

"Από εδώ και στο εξής, όποιος ζει στην Αλβανία πρέπει να ζήσει ως Αλβανός" δήλωσε ο Κρεσνίκ Σπαχίου, αντιπρόεδρος του Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης της Αλβανίας και πρόεδρος της αλβανικής εθνικιστικής οργάνωσης Ερυθρόμαυρη Συμμαχία αναφερόμενος στην απόφαση.

Σφοδρές αντιδράσεις από την ελληνική μειονότητα

Η εθνική ελληνική μειονότητα αντέδρασε άμεσα τονίζοντας ότι στην Αλβανία, η νομική κατοχύρωση των μειονοτήτων δεν είναι καθόλου σίγουρη, λόγω του εθνικισμού που επικρατεί.

Καταγγέλλει ακόμα ότι εθνικιστικοί θύλακες αρνούνται την ύπαρξη άλλων εθνικών ομάδων και έχουν στόχο την καθιέρωση ενός καθαρού ομογενούς κράτους.

Οι Έλληνες βουλευτές στο Αλβανικό Κοινοβούλιο, Κώστας Μπάρκας και Βαγγέλης Τάβος σε κοινή γραπτή δήλωσή τους θεωρούν ότι η επίμαχη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου "βλάπτει την ακεραιότητα της εθνικής ελληνικής μειονότητας και ενθαρρύνει τις εθνικιστικές και αντιευρωπαϊκές τάσεις στην Αλβανία".

Προσθέτουν επίσης ότι η απόφαση αυτή "μετατρέπει το Δικαστήριο από προστάτη του Συντάγματος σε αυθαίρετο παραβάτη του".

Πηγή: http://news247.gr

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ (ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ): ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ



Υπογράφεται στη Φλωρεντία από τις Μεγάλες Δυνάμεις το ομώνυμο πρωτόκολλο, με το οποίο καθορίζονται τα σύνορα του νεοδημιουργηθέντος αλβανικού κράτους. Στους όρους του περιλαμβάνεται και η απόδοση της Βορείου Ηπείρου (περιοχές Χειμάρρας, Αγίων Σαράντα, Δελβίνου, Τεπελενίου και Αργυροκάστρου) από την Ελλάδα.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις οι οποίες μετείχαν στη συνδιάσκεψη (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Αυστροουγγαρία), θέτουν ως μοναδικό κριτήριο γι’ αυτή τους την απόφαση τη γλώσσα.

Πηγή: http://nepirusonline.blogspot.com

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ (ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ): 3/12/1912 - ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΕΛΛΗΣ



Η ναυμαχία της Έλλης

Η ναυμαχία της Έλλης στις 3 Δεκεμβρίου 1912, ήταν η πρώτη από τις δύο κορυφαίες μάχες μεταξύ του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του Οθωμανικού Στόλου κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο και πραγματοποιήθηκε στην έξοδο των στενών των Δαρδανελλίων (ή Ελλησπόντου).
Η ναυμαχία έληξε με τη νίκη του ελληνικού στόλου και τον εγκλεισμό του οθωμανικού εντός των στενών.

Πριν την ναυμαχία

Τους πρώτους μήνες του πόλεμου ο τουρκικός στόλος υπό την διοίκηση του ναύαρχου Ραμίζ Μπέη παρέμεινε προστατευμένος στα στενά των Δαρδανελίων (στο ναύσταθμο Ναγαρά), χωρίς να επιχειρήσει έξοδο στο Αιγαίο.
Από την άλλη πλευρά ο ελληνικός στόλος υπό την διοίκηση του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη κράτησε επιθετική στάση απελευθερώνοντας ένα ένα τα νησιά του Αιγαίου και αναμένοντας την έξοδο των τουρκικών πλοίων από τα Στενά.
Αρχικά απελευθέρωσε τη Λήμνο και εγκατέστησε στον όρμο του Μούδρου το προκεχωρημένο αγκυροβόλιο του Στόλου. Ακολούθησε η απελευθέρωση του Αγίου Όρους, των νησιών του βορείου και ανατολικού Αιγαίου (Θάσος, Σαμοθράκη, Ίμβρος, Τένεδος, Αγ. Ευστράτιος, Μυτιλήνη, Χίος).

Μετά την απελευθέρωση της Τενέδου στις 24 Οκτωβρίου/6 Νοεμβρίου ο ναύαρχος Κουντουριώτης έστειλε τηλεγράφημα στον Τούρκο αρχηγό του στόλου με το μήνυμα “Σας περιμένομεν”.

Η ναυμαχία

Την παραμονή, το βραδυ της 4 Δεκεμβρίου 1912, σύμφωνα με τη διήγηση του παρόντος Τούρκου Πλωτάρχη Χασάν Σαμί Μπέη, οι Τούρκοι αξιωματικοί έγραψαν τις διαθήκες τους και αποσύρθηκαν νωρίς για ύπνο ώστε να είναι ακμαίοι το πρωί. Τα ξημερώματα, ο Μουεζίνης κάλεσε τα πληρώματα γονατιστά να προσευχηθούν.
Αμέσως μετά, ο Τουρκικός στόλος απέπλευσε. Το πρωί της 3/16 Δεκεμβρίου στις 8 η ώρα με καλό καιρό και ήσυχη θάλασσα, άρχισε η έξοδος του Τουρκικού στόλου από τα Στενά. Οι καπνοί του εξερχόμενου από τα Δαρδανέλια Τουρκικού στόλου φαίνονταν καθαρά.
Τα ελληνικά ελαφρά σκάφη που περιπολούσαν στην περιοχή έστειλαν μήνυμα στην ναυαρχίδα ειδοποιώντας την για την έξοδο. Η αναφορά “ΕΧ ΕΧ ΕΧ” (εχθρός εν όψει) διέτρεξε όλα τα ελληνικά πλοία.
Στον τουρκικό στόλο προηγούνταν το καταδρομικό Μετζιτιέ και τρία αντιτορπιλλικά και ακολουθούσαν τα θωρηκτά Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (ναυαρχίδα), Τουργούτ Ρεΐς, Μεσουντιέ και Ασάρι-ι-Τεφίκ. Στο τέλος βρίσκονταν 6-8 αντιτορπιλλικά και πλωτό νοσοκομείο σε γραμμή παραγωγής.
Ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής την ναυαρχίδα θωρηκτό Αβέρωφ, ακολουθούμενη από τα θωρηκτά Ύδρα, Σπέτσες, αρχηγίδα του Μοιράρχου Πλοιάρχου Πέτρου Γκίνη και Ψαρά, και από πίσω τα αντιτορπιλλικά Αετός, Ιέραξ, Λέων και Πάνθηρ (τα αποκαλούμενα Θηρία) έσπευσε να συναντήσει τον αντίπαλο στόλο.

Τα τέσσερα τουρκικά θωρηκτά με την έξοδό τους έστριψαν δεξιά παραπλέοντας το ακρωτήριο της Έλλης (επειδή δεν ήθελαν να απομακρυνθούν από τα φρούρια της ακτής), ενώ τα ελληνικά στράφηκαν προς συνάντησή τους.
Οι δύο στόλοι ήρθαν αντιμέτωποι στις 09:00 σε διάταξη μάχης και απόσταση 17 χλμ. Σε αυτό το σημείο ο ναύαρχος Κουντουριώτης σήμανε πολεμική έγερση και εξέπεμψε το παρακάτω ιστορικό σήμα προς τον στόλο:

«Με την βοήθειαν του Θεού, τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης κατά του εχθρού του Γένους».
Ο ελληνικός στόλος δεν έβαλε πρώτος για να κάνει οικονομία πυρομαχικών. Ώρα 09:05 υψώνεται στο Αβέρωφ το προειδοποιητικό σήμα “αρχίσατε πυρ συγχρόνως μετά του Ναυάρχου”. Στις 09:22 ο τουρκικός στόλος άνοιξε πρώτος πυρ από απόσταση 12.500 μ., ενώ ο ελληνικός περίμενε 3 λεπτά ανοίγoντας πυρ στις 09:25 από απόσταση 12.000μ.
Τα τουρκικά θωρηκτά έβαλλαν κυρίως εναντίον του Αβέρωφ με ταχύ πυρ αλλά χωρίς επιτυχία, ενώ και το Αβέρωφ δεν έκανε ακριβείς βολές.
Στις 09:35 με την απόσταση των δύο στόλων στα 9.500 μ. ο Κουντουριώτης αποδέσμευσε τον στόλο από τις κινήσεις της ναυαρχίδας του υψώνοντας την σημαία “Ζ” (κινούμαι ανεξάρτητα), και εκμεταλλευόμενος την μεγαλύτερη ταχύτητα του Αβέρωφ όρμησε ακάθεκτος με ταχύτητα 21 κόμβων, διαγράφοντας τόξο μπροστά από την γραμμή του τουρκικού στόλου με σκοπό να υπερφαλλαγίσει τα τουρκικά θωρηκτά και να τα βάλει μεταξύ των πυρών του Αβέρωφ και των υπολοίπων ελληνικών θωρηκτών.
Αυτός ο ελιγμός λέγεται «Ταύ» και πραγματοποιήθηκε με επιτυχία από τα Ιαπωνικά θωρηκτά εναντίον των Ρώσων στην ναυμαχία της Τσουσίμα.
Καθώς η ταχύτητα της θωρηκτής μοίρας τύπου Ύδρα ήταν μικρή (14 κόμβοι), το Αβέρωφ υπερφαλάγγισε τον εχθρό μόνο του και ανάμεσα σε πυκνά πυρά του Τουρκικού στόλου και των απέναντι φρουρίων έφτασε σε απόσταση 2.900 μ. από τον αντίπαλο.
Οι Τούρκοι, όταν κατάλαβαν ότι ο ελιγμός θα εκτελούνταν με απόλυτη επιτυχία, έκαναν διαδοχική στροφή 160ο και μπήκαν με φοβερή αταξία ξανά στα Στενά, κάτω από την κάλυψη των επάκτιων πυροβόλων των φρουρίων Σεντούλμπαχιρ και Κουμκαλέ.
Πρώτο έκανε μεταβολή το Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα στις 09:50 ακολουθούμενο από τα υπόλοιπα αλλά έτσι τα τουρκικά πλοία βρέθηκαν πολύ κοντά το ένα στο άλλο, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα πυροβόλα τους και να μειωθεί η ταχύτητά τους στους 10 κόμβους.
Ο σχηματισμός βαλλόταν συνεχώς από το Αβέρωφ και τα άλλα θωρηκτά, που στο μεταξύ πλησίασαν τον Τουρκικό στόλο σε απόσταση 4100 μ.
Στις 09:55 το Μπαρμπαρόσα δέχτηκε πλήγμα στο κατάστρωμα της πρύμνης και λίγο αργότερα ένα άλλο βλήμα διαπέρασε τον πυργίσκο της πρύμνης και προκάλεσε ζημιές και στους λέβητες.
Τα Τουργκούτ Ρεΐς και Μετζιτιέ είχαν μικρότερες ζημιές. Όμως η ταχύτητα πυρός του Αβέρωφ είχε ελαττωθεί και δεχόταν τα πυρά των θωρηκτών και των φρουρίων που είχε πλησιάσει κατά την εκτέλεση του ελιγμού, κι έτσι εγκατέλειψε την καταδίωξη.
Η ναυμαχία έληξε στις 10:17 με τον τουρκικό στόλο να εξακολουθεί να είναι αποκλεισμένος μέσα στα Στενά στα αγκυροβόλια του Τσανάκκαλε και του Σεντούλμπαχιρ.
Σε όλη τη διάρκεια της εμπλοκής το θωρηκτό Αβέρωφ έριξε 127 βλήματα ενώ θα μπορούσε να εκτοξεύσει τετραπλάσια, γιατί κατά τη διάρκεια της ανεξάρτητης δράσης του τα πυροβόλα του έπαθαν προσωρινή εμπλοκή.
Επίσης δέχτηκε τέσσερα βλήματα μεγάλου διαμετρήματος και δεκαπέντε μικρού, αλλά οι ζημιές που υπέστη ήταν ελάχιστες.
Η πρώτη τουρκική μοίρα που, βγαίνοντας από τα Στενά έστριψε προς την Τένεδο, χωρίς να ακολουθήσει τα θωρηκτά, συνάντησε ομάδα ελληνικών πλοίων και επέστρεψε στον Ελλήσποντο μετά από μια μικρή ανταλλαγή πυρών.
Απώλειες
Οι απώλειες των τούρκων ήταν 7 νεκροί και αρκετοί τραυματίες από το Barbarossa το οποίο υπέστη σημαντικές ζημιές στους λέβητες και το πυροβόλο των 180 χιλ. αχρηστεύτηκε εντελώς.
Επιπλέον το Torgut Reis μέτρησε 51 νεκρούς και 40 τραυματίες που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομειακό πλοίο Ρεσίτ Πασάς. Οι απώλεις του ελληνικού στόλου ήταν 2 άντρες του πληρώματος νεκροί και 5 τραυματίες, ενώ τραυματίστηκε και ένας ακόμη άντρας από το Σπέτσαι.

Η επόμενη μέρα

Την επόμενη ημέρα ο Κουντουριώτης έστειλε την αναφορά του στο Υπουργείο των Ναυτικών.
Ο παράτολμος ελιγμός του θεωρήθηκε ασυλλόγιστος ηρωισμός, και ακόμη και ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ του τηλεγράφησε συστήνοντάς του σύνεση και ψυχραιμία. Το Αβέρωφ ήταν η ισχυρότερη μονάδα του στόλου και πιθανή απώλειά του θα ανέτρεπε τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ των δύο στόλων.
Τον ελιγμό του Κουντουριώτη δικαιολόγησε ο αντίπαλός του Ραμίζ Μπέης στο ναυτοδικείο όταν παραπέμφθηκε για την υποχώρηση από την ναυμαχία, όπου απολογούμενος είπε ότι, αν δεν έστρεφε για να απομακρυνθεί, θα βρισκόταν μεταξύ δύο πυρών από τον Ελληνικό στόλο που θα τον εκμηδένιζαν.
Ο Τούρκος ναύαρχος αθωώθηκε, καθόσον ο προϊστάμενός του υπουργός τον είχε διατάξει εγγράφως να μην εκθέσει το στόλο σε θανατηφόρα πυρά.

Πηγή: http://nationalpride.wordpress.com